O πρόσφατος ξαφνικός θάνατος του σπουδαίου 37χρονου Ιταλού βολεϊμπολίστα Βίγκορ Μποβολέντα ο οποίος κατέρρευσε την ώρα του αγώνα της ομάδας του για το ιταλικό πρωτάθλημα και το περιστατικό με την αντίστοιχη κατάρρευση επίσης την ώρα του αγώνα του 23χρονου ποδοσφαιριστή της Τότεναμ Φαμπρίς Μουάμπα σε αγώνα με την Μπόλτον για την Πρέμιερ Λιγκ (ο οποίος ευτυχώς όπως δείχνουν πλέον τα πράγματα γλίτωσε την ζωή του) επανέφερε στο προσκήνιο ένα πολύ σημαντικό θέμα. Αυτό με τους ξαφνικούς θανάτους των αθλητών είτε κατά την διάρκεια του αγώνα είτε της προπόνησης.

Ενα θέμα που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έρχεται στο προσκήνιο αρκετές φορές ...τουλάχιστον αρκετές περισσότερες απ' ό,τι παλιότερα. Πλέον με βάση τα στοιχεία παρατηρείται μια δραματική αύξηση του φαινομένου αθλητές να χάνουν την ζωή τους κατά την διάρκεια της άθλησης με κύρια αιτία τα καρδιολογικά προβλήματα και συγκεκριμένα το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στοιχεία που φυσικά σοκάρουν και φυσικά δημιουργούν αρκετές σκέψεις, απορίες και ερωτηματικά και ανοίγουν το θέμα περισσότερο. Αλλωστε πέρα από τα παθολογικά αίτια σε τέτοιου είδους περιστατικά αρκετές φορές παραδείγματα του παρελθόντος δείχνουν ότι πάντα κρυβόταν κάτι πιο σοβαρό...

Την τελευταία δεκαετία και ιδιαίτερα από το 2005 και έπειτα όσα στοιχεία έχουν παρουσιαστεί σχετικά με το θέμα συγκλονίζουν. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση των εν λόγω περιστατικών της τάξης του 30% ενώ την τελευταία επταετία υπολογίζεται ότι περίπου 2.000 αθλούμενοι στον κόσμο έχασαν τη ζωή τους. Από το 2002 και έπειτα μάλιστα παρατηρείται κατακόρυφη αύξηση της συμμετοχής σε αυτά τα περιστατικά αθλητών που θεωρούνται επαγγελματίες του αθλητισμού. Σύμφωνα με κάποια άλλα στοιχεία που είχαν δει το φως της δημοσιότητας σε διάφορα αθληιατρικά συνέδρια, μέχρι σήμερα οι αιτίες του αιφνίδιου θανάτου στους αγωνιστικούς χώρους οφείλονται στην πλειονότητά τους (78%) σε καρδιακές παθήσεις, έμφραγμα του μυοκαρδίου, ανακοπή.

Η σημαντικότερη όμως πλευρά του ζητήματος είναι ότι όπως έχουν κατ' επανάληψη τονίσει οι ειδικοί για τα εν λόγω περιστατικά, οι αιτίες ποικίλουν αφού περιλαμβάνονται σε ένα ευρύ φάσμα που μπορεί να ξεκινάει από απλά παθολογικά αίτια (ίσως και στιγμιαία) και φθάνει μέχρι τα ύποπτα περιστατικά χρήσης ουσιών οι οποίες επιφέρουν επιπλοκές ή ακόμα και σε χρόνιες παθήσεις (ακόμα και εκ γενετής) του αθλητή οι οποίες για μια σειρά από λόγους δεν διαγνώστηκαν .

Και φυσικά όσον αφορά τις...σκοτεινές αιτίες θα ήταν αφελέστατο να τις θεωρήσει κάποιος μεμονωμένα περιστατικά. Αντίθετα πλέον έχει αποδειχθεί (με στοιχεία) ότι οι βάσεις τους βρίσκονται στις πρακτικές και λογικές που επιτάσσει ο σημερινός εμπορευματοποιημένος αθλητισμός. Αυτός που προτάσσει ως στόχο μόνο την επιτυχία και το κέρδος και καλλιεργεί τον ανταγωνισμό με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο...

Αλλωστε πόσο μπορεί κάποιος να παραβλέψει σήμερα κάποια στοιχεία που μιλούν για ραγδαία αύξηση της χρήσης αναβολικών ουσιών από ολοένα και περισσότερους αθλητές και φυσικά όχι μόνο επαγγελματίες επειδή περιστατικά καταγράφονται ακόμα και σε αγώνες σχολικών πρωταθλημάτων.

Την ίδια ώρα τα τελευταία χρόνια αυξάνονται συνεχώς οι φωνές των επαγγελματιών αθλητών απο διάφορα αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ) που κάνουν λόγο για μεγάλη κούραση εξαιτίας των συνεχιζόμενων αγώνων αφού πλέον οι αγωνιστικές περίοδοι σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο διαρκούν περίπου 11 μήνες το χρόνο. Κόπωση και κοκτέιλ αναβολικών προκειμένου αυτή να νικηθεί έχει αποδειχθεί αρκετές φορές μοιραία σε κάποιες περιπτώσεις αθλητών.

Επίσης μια άλλη σοβαρή παράμετρος είναι αυτή που κάνει λόγο για τις περιπτώσεις που έχει αποκαλυφθεί ότι κάποιος παίκτης έπασχε από πρόβλημα (κυρίως καρδιακό) το οποίο όμως δεν είχε γίνει γνωστό. Το θέμα είναι εξίσου σοβαρό και πολύπλοκο.

Σε πολλές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια όπου εντοπίστηκε σοβαρή αιτία αναδείχθηκε το πρόβλημα που υπήρχε ακόμα και σε επαγγελματικές ομάδες με την έλλειψη που είχε να κάνει με ειδικούς γιατρούς στο ιατρικό επιτελείο (τα οποία πολλές φορές αποτελούνται μόνο από ορθοπεδικούς γιατρούς ή φυσικοθεραπευτές) ή την πλημμελή διαδικασία στις λεγόμενες προβλεπόμενες εξετάσεις.

Βασικό λόγο βέβαια για αυτές τις δυο αιτίες στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί το κόστος για τους επιχειρηματίες των ομάδων ή τους διοργανωτές αθλητικών εκδηλώσεων που στόχο έχουν να γίνει η δουλειά όσο πιο ανώδυνα για την τσέπη τους. Το κυνήγι του κέρδους μάλιστα είναι και η σοβαρή αιτία όπου σε κάποιες περιπτώσεις το πρόβλημα κρύβεται επιμελώς, με την σύμφωνη γνώμη όχι μόνο του παίκτη αλλά και των μάνατζερς ή των γιατρών προκειμένου να μην χαθεί το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο και τα όσα κέρδη αυτό επιφέρει για όσους εμπλέκονται στην μεταγραφή (μάνατζερς, χορηγοί, ομάδες κτλ.).

Για παράδειγμα όπως αποδείχθηκε στο θάνατο του Βραζιλιάνου Σερτζίνιο που πέθανε στο γήπεδο το 2004, η καρδιά του ζύγιζε 600 γραμ. παραπάνω από το κανονικό, κάτι που δεν διαγνώστηκε ποτέ μέχρι την ημέρα του θανάτου του. Ενα χρόνο πριν στο επίσης συγκλονιστικό θάνατο του Καμερουνέζου παίκτη της Λανς, Μαρκ Βίβιαν Φόε κατά την διάρκεια αγώνα της εθνικής του με την Κολομβία, διαπιστώθηκε ότι έπασχε από υπερτροφική δεξιά κοιλία που τον οδήγησε σε ανακοπή. Το 2007 στο θάνατο του νεαρού παίκτη της Σεβίλης Αντόνιο Πουέρτα Ιμες, λένε πως ο ποδοσφαιριστής είχε ξαναπάθει καρδιακή προσβολή την προηγούμενη σεζόν, σε ένα φιλικό παιχνίδι της Σεβίλης με την Μπανταχόθ, χωρίς όμως να το πει στους υπεύθυνους της ομάδας, ενώ τα ΜΜΕ της Ισπανίας αναφέρουν ότι παρουσίασε κάποια μορφή δυσπλασίας στην καρδιά. Εκεί οφείλονται και τα δύο καρδιακά επεισόδια που υπέστη το μοιραίο εκείνο βράδυ. Ακόμα και στην Ελλάδα υπάρχουν περιστατικά με θανάτους ποδοσφαιριστών όπως η περίπτωση του Τζιμάγκα του Ατρομήτου το 1995, όταν κατέρρευσε στο γήπεδο και αποδείχθηκε ότι αγωνιζόταν με κληρονομικό πρόβλημα στην καρδιά, το οποίο δεν είχε αποκαλύψει ποτέ.