ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Μάρτη 2009
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ «ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»
Νέο πεδίο ασύδοτης εκμετάλλευσης του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δε συμμετέχουν σε «μυστικά δείπνα» με μεγαλο-επιχειρηματίες για να τους δώσουν «εγγυήσεις» για την επόμενη μέρα. Οταν δε συναντιούνται με τους τραπεζίτες για να τους ξεκαθαρίσουν ότι στηρίζουν τη χορήγηση του πακέτου των 28 δισ. ευρώ. Οταν δεν ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις με τους βιομηχάνους για τη «χρησιμότητα» των προτάσεων που καταθέτουν, για νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση. Και όταν δε λαμβάνουν μέρος στα «παζάρια» για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (βλ. «Ολυμπιακή Αεροπορία»), τότε εκπονούν «σχέδια για την έξοδο της χώρας από την κρίση», μοιράζοντας στο λαό ψευδεπίγραφες υποσχέσεις για «δίκαιη αναδιανομή του προϊόντος της ανάπτυξης», μέσα από νέο «πράσινο μοντέλο ανάπτυξης»...

Το «σχέδιο» του ΠΑΣΟΚ για την έξοδο της χώρας από την κρίση, που στηρίζεται πάνω στην «πράσινη ανάπτυξη» και ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε σε ημερίδα του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη Πέμπτη, επιχειρείται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία να εμφανιστεί σαν ...«εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης» που θα εξασφαλίσει την «ευημερία στην κοινωνία μας». Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι τίποτα περισσότερο από προτάσεις που, στις τωρινές συνθήκες και μέσα στην εξελισσόμενη καπιταλιστική κρίση, διασφαλίζουν τη δημιουργία νέων πεδίων δράσης στους πολυεθνικούς ομίλους, με πρόσχημα τις κλιματικές αλλαγές.

Μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να προσπαθεί να εξαπατήσει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι το «σχέδιο» του ΠΑΣΟΚ για την «πράσινη οικονομία» έχει στο «επίκεντρο τον άνθρωπο», αλλά αρκεί κάποιος να ανατρέξει στους βασικούς πυλώνες του «σχεδίου» του ΠΑΣΟΚ και τότε θα διαπιστώσει ότι αυτοί αποτελούν πιστή αντιγραφή των πολιτικών, των υποδείξεων και των απαιτήσεων της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ, δομημένες πάνω στο μοντέλο της «πράσινης ανάπτυξης». Εξάλλου όπως είπε και ο Γ. Παπανδρέου, για να γίνει πιο ...πειστικός, «υπό τη νέα ηγεσία σήμερα και η Αμερική στρέφεται δυναμικά προς την πράσινη ανάπτυξη»...

Νέα πεδία δράσης για το κεφάλαιο

Οι βασικοί πυλώνες του «πράσινου σχεδίου», όπως τους παρουσίασε ο Γ. Παπανδρέου, στοχεύουν:

-- Στην παροχή νέων οικονομικών κινήτρων και φοροαπαλλαγών στους μεγαλο-επιχειρηματίες, «μέσα από μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος συμπεριλαμβανομένων και των επιδοτήσεων» που θα επενδύσουν «στους τομείς των κατασκευών, των μεταφορών, του τουρισμού, των γεωργικών μας προϊόντων, την καθαρή ενέργεια, τις νέες τεχνολογίες, τον πολιτισμό».

-- Στην «πλήρη απελευθέρωση» των τομέων της ενέργειας με «τη θέσπιση κινήτρων για επενδύσεις σε ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) με παροχή στοχευμένων κινήτρων σε δραστηριότητες εξοικονόμησης ενέργειας (αιολική), μετατροπής κτιρίων σε βιοκλιματικά».Ουσιαστικά προτείνει την ακόμα μεγαλύτερη επιτάχυνση της παράδοσης των τομέων της ενέργειας στους ιδιώτες, στοχεύοντας μάλιστα οι ΑΠΕ, στις οποίες θα επενδύονται ιδιωτικά κεφάλαια, να συμμετέχουν στο 20% στην τελική κατανάλωση ενέργειας μέχρι το 2020.

-- Στη «στήριξη της πράσινης επιχειρηματικότητας» για τη «ριζική αναδιάρθρωση σε όλους τους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας (στη γεωργία, στην αλιεία, στον τουρισμό, στον πολιτισμό, στη μεταποίηση)». Ο Γ. Παπανδρέου προτείνει ένα μοντέλο που όπως τονίζει θα «προσφέρει προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας». Επί της ουσίας προτείνει, πάντα στα πλαίσια της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, την παραγωγή προϊόντων από μεγάλους αγροτοβιομήχανους που θα διαθέτουν τα κεφάλαια, αλλά και θα λαμβάνουν μεγάλες επιδοτήσεις για να παράγουν αγροτικά εμπορεύματα που θα αποφέρουν μεγάλα κέρδη για τους μεγαλοαγρότες, αλλά λόγω του αυξημένου κόστους δε θα μπορούν να προμηθευτούν τα λαϊκά νοικοκυριά.

-- Στην εκπόνηση ενός «ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης των τελευταίων ελευθέρων χώρων της Αθήνας (Ελληνικό, Φάληρο, Γουδί, Ελαιώνας)», τα οποία βάσει του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Ιδιωτών μέσω των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) θα παραδοθούν για εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο.

-- Στη δημιουργία ενός «Πράσινου Ταμείου», με τη συμμετοχή τόσο του Δημοσίου όσο και του Ιδιωτικού Τομέα, που θα χρηματοδοτεί, ανάμεσα στα άλλα, «την ανάπτυξη πράσινων τεχνολογιών και προϊόντων», δηλαδή τις επενδύσεις του κεφαλαίου. Μάλιστα, όπως αναλύεται στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ένας από τους πόρους του Ταμείου θα προέρχεται από τις «δημοπρατήσεις δικαιωμάτων ρύπανσης, στο πλαίσιο του εμπορίου ρύπων»! Ενας πόρος που υπολογίζεται να ανέρχεται μετά το 2012 σε 2 δισ. ευρώ το χρόνο, τον οποίο θα πληρώνει ο λαός, αγοράζοντας προϊόντα των βιομηχανιών που ρυπαίνουν, και στη συνέχεια τα χρήματα αυτά θα κατευθύνονται και πάλι στους επιχειρηματίες για να επενδύουν.

-- Στη σύνδεση της ««παιδείας με τη διά βίου εκπαίδευση» ώστε στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης» να δημιουργηθούν «νέες θέσεις εργασίας». Δηλαδή οι εργοδότες να έχουν στη διάθεσή τους «ψευτοκαταρτισμένους εργαζόμενους» που θα δουλεύουν «ανασφάλιστοι» ή «επιδοτούμενοι» από το κράτος για ένα κατώτατο μισθό.

Το κράτος τις επιδοτήσεις, οι επιχειρήσεις τα κέρδη

Αυτοί είναι οι βασικοί άξονες του ΠΑΣΟΚ για την «πράσινη ανάπτυξη», που φανερώνουν ξεκάθαρα ότι η πολιτική του παραμένει προσηλωμένη στην πολιτική ενίσχυσης και εξυπηρέτησης της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας, προσφέροντας για εκμετάλλευση τόσο τους εργαζόμενους, όσο και τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον.

Το ξεκαθάρισε εξάλλου ο Γ. Παπανδρέου όταν, παρουσιάζοντας το «σχέδιο» που πάνω σ' αυτό το ΠΑΣΟΚ στηρίζει ολόκληρο το οικονομικό του μοντέλο, τόνισε: «Το δημόσιο θα σχεδιάζει, θα χρηματοδοτεί, θα δίνει την κατεύθυνση, την αρχική ώθηση και τα κίνητρα, για να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές και στη συνέχεια τη σκυτάλη θα παίρνει ο ιδιωτικός τομέας»!! Και συνέχισε: «Θα υπάρξουν επενδύσεις σε τομείς από τις κατασκευές μέχρι τις μεταφορές, τον τουρισμό, τα γεωργικά μας προϊόντα, την καθαρή ενέργεια, τις νέες τεχνολογίες, τον πολιτισμό (...) στις μεγάλες αυτές επενδύσεις θα υπάρξουν κέρδη. Κέρδη για επιχειρήσεις»!

Μετά τη συγκεκριμένη τοποθέτηση, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, που μίλησε στην ημερίδα, αρκέστηκε να δηλώσει: «Η πρόταση για την πράσινη ανάπτυξη δείχνει προς την ορθή κατεύθυνση αλλαγής» και ότι προς την κατεύθυνση αυτή «ο ΣΕΒ και τα μέλη του καταθέτουν ουσιαστική και κρίσιμη συνεισφορά: τη συσσωρευμένη εμπειρία τους»!


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΡΙΖΑ
Με μπούσουλα τη διαχείριση του συστήματος

Σαν «ρήξη για έξοδο από την κρίση» εμφάνιζε την Παρασκευή στο πρωτοσέλιδό της η «Αυγή» τις 25 προτάσεις, που ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος παρουσίασε, αφού ενεχείρισε στον πρωθυπουργό κατά τη συνάντησή τους, σαν αναγκαίες - με την ένδειξη «κατεπείγουσες» - πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Οσο, όμως, προσεκτικά κι αν μελετήσει κανείς το κείμενο με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, πουθενά δε διαπιστώνει καμία διάθεση ρήξης. Απεναντίας, αυτό που διαπιστώνει είναι η διάθεση και πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να κοροϊδέψει την εργατική τάξη και συνολικά το λαό πως είναι δυνατόν χωρίς ρήξη με το λαβωμένο, και γι' αυτό πιο επικίνδυνο, καπιταλιστικό θηρίο, τους πολιτικούς του εκπροσώπους και το ευρωενωσιακό αντιδραστικό οικοδόμημα που του «γλείφουν» τις «πληγές», να παρθούν μέτρα προς όφελός τους.

Με βάση, λοιπόν, το υπόμνημα που ο Αλ. Αλαβάνος παρέδωσε στον πρωθυπουργό, αλλά και τους τέσσερις άξονες δράσης που ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε στην ΠΓ του ΣΥΝ, αξιώνεται η «κατάργηση» του Συμφώνου Σταθερότητας, για το οποίο τον περασμένο Οκτώβρη ο Αλ. Αλαβάνος είχε εκδώσει πιστοποιητικό θανάτου... Αυτό όταν «βαράνε προσοχή» απέναντι στην ΕΕ, της οποίας αποτελεί θεμέλιο. Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει απροκάλυπτα το λαό, ισχυριζόμενη ότι οι ίδιες δυνάμεις, με τη γνωστή εκμεταλλευτική αντιδραστική φύση, που δημιούργησαν αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας, θα συναινέσουν σε ένα άλλο σύμφωνο «ανάπτυξης», το οποίο θα αμβλύνει τη φτώχεια και την ανεργία. Ξεχνά ότι το κεφάλαιο δεν έχει ψυχή για να νοιαστεί για τη σωτηρία των εργατών. Αυτούς ξεζουμίζει ως και το θάνατο για να βγάλει κέρδος. Ξεχνά ότι η ΕΕ έχει ήδη παρακάμψει τα αυστηρά πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας, όχι βεβαίως για να μεριμνήσει για τους φτωχούς κι ανέργους, αλλά προκειμένου να ενισχύσει με κολοσσιαία πακέτα τρισ. ευρώ τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Η οροφή του 3% για τα δημοσιονομικά ελλείμματα υπάρχει για να «τσακίζονται» πάνω της λαϊκές - εργατικές διεκδικήσεις και για να «δικαιολογούνται» σκληρά προγράμματα λιτότητας.

Προτείνεται ακόμα «άμεση απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Εθνικής και δημιουργία ισχυρού πόλου κοινωφελών τραπεζών», «άμεση θέση υπό δημόσιο έλεγχο των τραπεζών που δεν μπορούν να στηριχτούν σε δικά τους κεφάλαια», «ανάπτυξη νέου τύπου χρηματοπιστωτικών οργανισμών όπως τράπεζες ειδικού σκοπού», «ενίσχυση των δημόσιων εργαλείων παρέμβασης στην οικονομία με (...) ανάκτηση του ΟΤΕ, λιμανιών...». Από πού ακριβώς κατάλαβε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι δυνατόν και αυτά να συμβούν και στην ΕΕ να παραμείνει η χώρα της οποίας η κυβέρνηση θα τα υλοποιήσει; Το ξέρουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αλλά κι αν συνέβαινε, ο ανταγωνισμός αντικειμενικά θα έθετε τους ίδιους όρους λειτουργίας δημόσιων και ιδιωτικών τραπεζών πάντα σε βάρος του λαού.

Να σημειωθεί εδώ ότι στο υπόμνημά του ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει και την αγωνία του για τις επενδύσεις της ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια, ζητώντας απ' τον πρωθυπουργό οι πρωτοβουλίες του σε ευρωπαϊκό επίπεδο να στοχεύουν και στην «κοινοτική ενίσχυση των οικονομιών της Ανατολικής Ευρώπης (...) να μην συμπαρασύρουν και χώρες με στενές οικονομικές σχέσεις όπως η Ελλάδα»!

Το υπόμνημα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει και μια σειρά ακόμα από προτάσεις για την προστασία της απασχόλησης και των εργασιακών σχέσεων, για ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης κ.λπ., πολλές απ' τις οποίες είναι απλώς ανεφάρμοστες στο υπάρχον ευρωενωσιακό πλαίσιο το οποίο αποδέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιες υπογραμμίζουν την υποκρισία του π.χ. η πρόταση για κατάργηση των stage και άλλων μορφών απασχόλησης, όταν είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο οποίος, όπου ασκεί διοίκηση, π.χ. στην ΤΑ, τέτοιες μορφές απασχόλησης εφαρμόζει και μάλιστα κατά προτίμηση.

Σκόπιμος αποπροσανατολισμός

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στην παρούσα φάση, όπου πλέον η καταιγίδα έχει ξεσπάσει και για τον ελληνικό λαό, όπως έκανε απ' την πρώτη στιγμή εκδήλωσης της κρίσης, εντείνει την αποπροσανατολιστική του ρητορεία υπεραμυνόμενος της - ανύπαρκτης στην πραγματικότητα - δυνατότητας για μια άλλη φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού.

Αν αυτή του η δράση ήταν μια φορά επιζήμια πριν, είναι πολλαπλά επιζήμια σήμερα που χρειάζεται κάθε άνθρωπος του μόχθου να συνειδητοποιήσει την ανάγκη συμμετοχής στην ανάπτυξη ενός ρωμαλέου εργατικού λαϊκού κινήματος που θα αντεπιτεθεί σε κατεύθυνση αντιμονοπωλιακή, ρήξης, σύγκρουσης και ανατροπής με την εξουσία του κεφαλαίου. Διεκδικώντας μέτρα υπέρ των αναγκών του και αποσπώντας σήμερα προκαταβολές ενός καλύτερου αύριο.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

ΛΑ.Ο.Σ.
Στήριγμα στις πιο αντεργατικές πολιτικές

Ανοιχτά στο πλευρό του Καραμανλή για την εφαρμογή της ευρωενωσιακής αντιλαϊκής πολιτικής τάχθηκε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, τόσο μετά τη συνάντησή τους την Πέμπτη, όσο και με δηλώσεις του τη βδομάδα που πέρασε.

Ταυτίζοντας τα συμφέροντα του εργάτη με αυτά του βιομήχανου, ο πρόεδρος του κόμματος, Γ. Καρατζαφέρης, υποστήριξε ότι πρέπει «να βρούμε κοινούς τρόπους για να βγούμε από την κρίση». Τάχθηκε δε ενάντια στο ενδεχόμενο εκλογών. «Οταν έχουμε μια δεσπόζουσα οικονομική κρίση και μια υποβόσκουσα κοινωνική κρίση, δε νομίζω ότι το πιο βατό για να βγούμε απ' αυτή την κρίση, είναι να δημιουργήσουμε πολιτικό ζήτημα», είπε χαρακτηριστικά, δίνοντας έτσι ουσιαστικά στήριγμα στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνησή του.

Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις του ΛΑ.Ο.Σ. για «έξοδο από την κρίση», όπως κατατέθηκαν στον πρωθυπουργό: Μέσα από ανατριχιαστικές και χοντροκομμένες φράσεις τύπου «το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι ή πολύ μελάνι (σ.σ.: ρευστότητα) ή πολύ αίμα», αναδεικνύεται ανάγλυφα το αντιλαϊκό πρόσωπο του ΛΑ.Ο.Σ.

Π.χ. για δανειοδότηση να απευθυνθούμε στο ΔΝΤ, άρα να αποδεχτούμε και αυτό το μηχανισμό του μεγάλου κεφαλαίου και τους επαχθείς όρους που επιβάλλει στους λαούς.

`Η να θεσμοθετηθεί 100% φορολογική απαλλαγή των επανεπενδυομένων κεφαλαίων, εφ' όσον γίνουν εντός της ελληνικής επικράτειας. Επίσης, διετής πλήρης πριμοδότηση της ασφαλιστικής κάλυψης κάθε νεοπροσλαμβανόμενου υπαλλήλου, εφ' όσον η επιχείρηση δεν απολύσει στο διάστημα αυτό κανένα απασχολούμενο. Και απόσυρση για χρονικό διάστημα δύο τουλάχιστον ετών της φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας, εφ' όσον δεν απολυθεί κανένας υπάλληλος.

Αρα, να στηθεί ένας παράδεισος για το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, όπου δε θα φορολογείται, δε θα καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές (θα του τα πληρώνει το κράτος, ο φορολογούμενος λαός), ούτε καν τις τυπικές βεβαιώσεις δε θα χρειάζεται να προσκομίζει. Η δε εργασιακή ασφάλεια που τάχα παρέχεται στους εργαζόμενους, εξατμίζεται με την πάροδο διετίας.

Επίσης, ζητά κατάργηση του ΤΕΙΡΕΣΙΑ τουλάχιστον για δύο χρόνια για ποσά κάτω των 10.000 ευρώ, όπως και κατάργηση του ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ και των τεκμηρίων για μία πενταετία και θέσπιση Υπεύθυνης Δήλωσης ότι τα διακινούμενα κεφάλαια δεν αποτελούν προϊόν εγκλήματος. Μέτρο, που οπωσδήποτε ωφελεί (πέρα από συνθλιβόμενους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες) τον κάθε μπαταχτσή. «Νομιμοποιεί» την παραοικονομία (κομμάτι της σαπίλας του συστήματος που ο ΛΑ.Ο.Σ. υπερασπίζεται). Και αθωώνει προϊόντα εγκλήματος μέσω μιας απλής δήλωσης και της, καλή τη πίστη, αποδοχής της.

Τέλος, ως παρεπόμενο μέτρων για τον τουρισμό, αποδέχεται την «επιμήκυνση του χρόνου εκμετάλλευσης του Αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος από την HOCHTIEF». Δηλαδή αποδέχεται την ισχύουσα (διαπραγματευμένη από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) λεόντειο σύμβαση. Την εκμετάλλευση του μόχθου του ελληνικού λαού και βασικών υποδομών της χώρας από μεγαλοεπιχειρηματίες.


Θ. Μπ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ