Με ένα καθαρά προπαγανδιστικό οκτασέλιδο, η εφημερίδα «Αυγή» ανέλαβε να μας πείσει την προηγούμενη Κυριακή ότι με την πολιτική της κυβέρνησης επέρχεται κοσμογονία στην αγορά εργασίας. Στο οκτασέλιδο ξεδιπλώνεται το ανεξάντλητο υποκριτικό ταλέντο των στελεχών της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, ο γγ του υπουργείου Εργασίας, Ανδ. Νεφελούδης, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι «η απασχόληση επιστρέφει» (!) και κομπορρημονεί για τις επιπλέον θέσεις εργασίας, ενώ κατηγορεί τις προηγούμενες κυβερνήσεις για τη γενίκευση των ευέλικτων, ελαστικών μορφών εργασίας.

Προσπαθεί, δηλαδή, ως κυβέρνηση να πιστωθεί το αποτέλεσμα της οριακής μείωσης της ανεργίας, αλλά να μη χρεωθεί μία από τις βασικές αιτίες της, τη ραγδαία άνοδο των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι μια θέση πλήρους απασχόλησης μοιράζεται σε δύο και τρεις ανέργους (και μάλιστα προσωρινά), με αποτέλεσμα οι άνεργοι να ανακυκλώνονται και να καταγράφεται οριακή μείωση της επίσημης ανεργίας. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει, άλλωστε, ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» διατηρεί στο ακέραιο τους αντεργατικούς νόμους που κάνουν λάστιχο τη ζωή των εργατών. Ακόμα περισσότερο, εμπλουτίζει το αντεργατικό οπλοστάσιο της εργοδοσίας, όπως έκανε πρόσφατα, με την ψήφιση τροπολογίας για την ενίσχυση των γραφείων ευρέσεως εργασίας, την ενίσχυση δηλαδή του «δουλεμπορίου» μέσω των εταιρειών «ενοικίασης».

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας επικαλείται στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», για να ισχυριστεί πως ο μέσος όρος των αποδοχών μεταξύ των ετών 2015-2016 έχει αυξηθεί κατά 5%. Ακόμα κι αν ήταν έτσι, τα κυβερνητικά πανηγύρια είναι τουλάχιστον προκλητικά, δεδομένου ότι το εργατικό εισόδημα έχει υποστεί τεράστια μείωση τα τελευταία χρόνια, ενώ διατηρείται στο ακέραιο όλη η αντεργατική νομοθεσία που συμβάλλει στην καθήλωση και στην παραπέρα μείωση των μισθών, όπως η ΠΥΣ 6/2012.

Είναι αυτή η νομοθεσία που έχει οδηγήσει σήμερα το 63,2% των μισθωτών να έχουν εισόδημα από μερικές δεκάδες ευρώ το μήνα μέχρι 1.000 ευρώ μεικτά. Δηλαδή κάτω από 850 ευρώ καθαρά το μήνα. Που είναι ακόμα λιγότερα, γιατί η κυβέρνηση, καταμεσής του 2016 και σε συνέχεια των προηγούμενων, απογείωσε παραπέρα τους έμμεσους φόρους στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, μείωσε το αφορολόγητο και τώρα ετοιμάζεται να το μειώσει κι άλλο. Στην πραγματικότητα, υπάρχει συνεχής αφαίμαξη των εισοδημάτων των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.

Στην ίδια συνέντευξη, ο γγ του υπουργείου Εργασίας παρουσιάζει αποσπασματικά στοιχεία και τα μαγειρεύει για να ισχυριστεί ότι η μερική απασχόληση φτάνει λίγο πάνω από το 22%, θεωρώντας χαμηλό (!) ένα τέτοιο ποσοστό. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πολύ χειρότερη γα τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν πως μεταξύ Απρίλη 2012 και Απρίλη 2016, οι μερικώς απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 86%, με αποτέλεσμα σήμερα περίπου ένας στους τρεις να δουλεύει σε τέτοιο καθεστώς. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται όσοι απασχολούνται «εκ περιτροπής», που είναι κι αυτή μια μορφή μερικής και ευέλικτης εργασίας.

Αλλωστε, η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που με τις λεγόμενες «πολιτικές ενεργητικής απασχόλησης» (κατάρτιση, επιδότηση θέσεων εργασίας, κοινωφελής εργασία κ.ά.) φροντίζει να γενικεύει την προσωρινή απασχόληση, τις ελαστικές μορφές εργασίας και τα χαμηλά μεροκάματα, προσφέροντας πάμφθηνη εργατική δύναμη στο κεφάλαιο. Καθόλου τυχαία, και αφού ο Ανδ. Νεφελούδης έχυσε το δάκρυ κορόμηλο για την ευελιξία στην αγορά εργασίας, η προτελευταία σελίδα του τετρασέλιδου της «Αυγής» ήταν αφιερωμένη στα προγράμματα που «τρέχει» αυτήν την περίοδο ο ΟΑΕΔ και τα οποία είναι όλα προσωρινής απασχόλησης, επιδοτούμενα από κρατικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, είτε στο σύνολο είτε μερικώς.

Η κατακρήμνιση των μισθών και η γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους καταγράφεται μια οριακή αύξηση της απασχόλησης. Για τους πολύ χαμηλούς μισθούς, χαρακτηριστικό είναι το εξής στοιχείο: Ενώ οι θέσεις πλήρους απασχόλησης μεταξύ Απρίλη του 2012 και του 2016 αυξήθηκαν περίπου κατά 190.000, η μισθοδοσία του συνόλου των εργαζομένων μειώθηκε κατά 33,5 εκατ. ευρώ! Δηλαδή, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, οι προηγούμενες και η σημερινή, εξασφάλισαν με τους νόμους τους στους κεφαλαιοκράτες πολύ φθηνότερα εργατικά χέρια. Για την ελαστικότητα και την προσωρινότητα της εργασίας, που κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στην αγορά εργασίας, χαρακτηριστική είναι και η παραδοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που μιλά πλέον για «μερική ανεργία», θέλοντας να περιγράψει την υποαπασχόληση.

Στο ίδιο αφιέρωμα της «Αυγής», ο γγ του υπουργείου Εργασίας έχει μεγάλο ανταγωνισμό στην υποκριτική του δεινότητα από τον συνάδελφό του ειδικό γραμματέα του ΣΕΠΕ. Ο τελευταίος σε συνέντευξη δύο σελίδων δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει γιατί το ΣΕΠΕ δεν παρουσιάζει τα δύο τελευταία χρόνια (δηλαδή επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) ετήσιες εκθέσεις, όπου αναφέρονται τα συγκεντρωτικά στοιχεία για την κατάσταση του ΣΕΠΕ και τις συνθήκες που επικρατούν στους χώρους δουλειάς. Αντίθετα, αναλώνεται σε ευχολόγια άνευ ουσίας και ...συμβουλές προς τους εργαζόμενους!

Τελικά, αν σε κάτι διακρίνεται η σημερινή κυβέρνηση, πέρα από την αδιαμφισβήτητη προσήλωσή της στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι και το ανεξάντλητο ρεπερτόριο που διαθέτει στην προσπάθειά της να κάνει το μαύρο άσπρο για να χειραγωγήσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη βαθιά ταξική - αντιλαϊκή της πολιτική.