ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 8 Φλεβάρη 2011
Σελ. /32
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βολικά στο σύστημα τα περί «κατοχής»

Οι προτάσεις, που, για λογαριασμό του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, ανέλαβαν να παρουσιάσουν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής η Γερμανία και η Γαλλία, έδωσαν αφορμή για να φουντώσει πάλι η προπαγάνδα περί «κατοχής» της χώρας από τη Γερμανία. Το γεγονός, μάλιστα, ότι αυτά τα ιδεολογήματα καλλιεργούνται με χαρακτηριστική συνέπεια από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «αντικαπιταλιστικές» (ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και κινήσεις σαν τη «Σπίθα», πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους εργαζόμενους, το λαό, στον αγώνα που κάνουν να αμυνθούν αποτελεσματικά και να αντεπιτεθούν στον πόλεμο που τους έχουν κηρύξει η κυβέρνηση και η ντόπια πλουτοκρατία, με συμμάχους την ΕΕ και τα κόμματά της στη χώρα μας.

Από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΝΑΡ, μέχρι τις διάφορες κινήσεις «ανεξάρτητων πολιτών», όλοι με ένα στόμα προπαγανδίζουν ότι τα μέτρα που φορτώνονται καθημερινά στις πλάτες του λαού, αλλά και τα χειρότερα που έρχονται, είναι επιβεβλημένα στην κυβέρνηση από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, οι οποίες, σύμφωνα με τους θιασώτες αυτής της άποψης, δρουν «ηγεμονικά» και «αυταρχικά» απέναντι στις οικονομικά πιο αδύναμες χώρες. Τι κρύβουν; Οτι στον καπιταλισμό η ανάπτυξη είναι ανισόμετρη. Κατά συνέπεια, ακόμα και σε μια φαινομενικά «ισότιμη» ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως θέλουν να παρουσιάζουν την ΕΕ οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η ανισοτιμία ζει και βασιλεύει. Το συνεκτικό στοιχείο των εταίρων είναι η ενιαία στρατηγική τους απέναντι στον εχθρό λαό, με στόχο να πέσει όσο γίνεται πιο κάτω η τιμή της εργατικής δύναμης και να ενισχυθεί με αυτόν τον τρόπο η ανταγωνιστικότητα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Από αυτήν την καπιταλιστική συμμαχία και την ενιαία αγορά που δημιουργεί, περισσότερο ωφελούνται τα μονοπώλια εκείνων των χωρών που βρίσκονται υψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αυτό δε σημαίνει ότι η αστική τάξη των άλλων κρατών - μελών συμμετέχει στην κολεγιά με το ζόρι και το αζημίωτο. Το αντίθετο συμβαίνει. Θεωρεί δεδομένη την υποδεέστερη θέση της στον ανταγωνισμό και από τη συμμαχία φιλοδοξεί να κερδίσει το μερτικό που της αναλογεί από τη μοιρασιά της λείας, που δημιουργεί η ενιαία καταλήστευση του λαού και, ταυτόχρονα, να βελτιώσει τη θέση της στον ευρύτερο ανταγωνισμό. Γι' αυτό το λόγο συμμετέχει η Ελλάδα στην ΕΕ και τους άλλους συνασπισμούς του κεφαλαίου. Είναι στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου και αυτήν υπηρετούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Καμιά «κατοχή» δε βιώνει η ελληνική αστική τάξη. Οσοι καλλιεργούν τέτοιες απόψεις, μόνο ζημιά κάνουν στο λαϊκό κίνημα. Αθωώνουν την αστική τάξη της Ελλάδας, την κυβέρνηση, για τη συνειδητή αντιλαϊκή στρατηγική τους. Κρύβουν τις νομοτέλειες του καπιταλισμού και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Προβάλλουν την ανάγκη απαλλαγής από την ΕΕ και την τρόικα, όχι σε όφελος του λαού, αλλά αναζητώντας άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, (Ρωσία, Ινδία, Κίνα, κ.λπ.). Συγκαλύπτουν τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή την αντιλαϊκή στρατηγική της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, όπως αυτή ενιαία υπηρετείται και προωθείται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Για να αποτρέψει τα χειρότερα ο λαός, για να ικανοποιήσει τις πραγματικές του ανάγκες, πρέπει να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική, την εξουσία που την εφαρμόζει, με αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη λαϊκή εξουσία. Εκεί πρέπει να στοχεύσουν τα πυρά, απομονώνοντας τις φωνές του αποπροσανατολισμού και της μοιρολατρίας.

«Κανόνες» της αδικίας και της βίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Απίθανα και ασύλληπτα ψέματα επιστρατεύουν οι κυβερνώντες για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Ιδού ένα από τα τελευταίας εσοδείας που επινόησε ο Δ. Ρέππας για να αντικρούσει το κίνημα της ανυπακοής: «Ο σεβασμός των κανόνων ωφελεί κυρίως τους πιο ευάλωτους και αδύναμους, γιατί περιορίζει τη δύναμη των ισχυρών. Οι ισχυροί δεν θα ήθελαν κανόνες σε μια κοινωνία γιατί δεν θα ήθελαν έλεγχο», υποστήριξε στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Πρόκειται βέβαια για παντελώς σαθρό και ανυπόστατο επιχείρημα όπως όλα άλλωστε που υπερασπίζονται την αστική νομιμότητα. Ποιοι κανόνες και νόμοι αλήθεια προστατεύουν τους πιο ευάλωτους και αδύναμους; Οι κανόνες και οι νόμοι που πετσοκόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις, που συρρικνώνουν περαιτέρω ακόμα και τα επιδόματα ανεργίας, που βάζουν εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία και περικόβουν τη φαρμακευτική δαπάνη, που αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης μέχρι ...την πύλη του Αδη, που κλείνουν τα σχολεία, που αυξάνουν τα εισιτήρια κατά 40% και τα διόδια πολλαπλάσια, κ.ο.κ. Για το πούμε αλλιώς, το μνημόνιο που είναι κανόνας και νόμος του κράτους ωφελεί τους πιο ευάλωτους και αδύναμους; Και από την άλλη, η μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρηματικών κερδών από το 35% στο 20% δεν είναι κανόνας και νόμος του κράτους; Νόμος του κράτους δεν είναι τα αλλεπάλληλα πακέτα στήριξης των τραπεζών, οι κρατικές επιχορηγήσεις και οι εγγυήσεις σε διάφορους κλάδους του κεφαλαίου; Ο,τι και αν λένε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους πρόκειται να υπάρξει «απαξίωση της κοινωνικής αντίληψης του τζαμπατζή», ακριβώς γιατί οι κανόνες και οι νόμοι τους, για να παραφράσουμε μια γνωστή ρήση του Κ. Μαρξ για το κεφάλαιο, στάζουν αδικία, αίμα και βία από όλους τους πόρους τους...

Η αδύνατη μνήμη της «Αυτόνομης Παρέμβασης»

Στην πολιτική της κυβέρνησης αναφέρεται με ανακοίνωσή της η παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης», όπου μεταξύ άλλων διαπιστώνει ότι «αυτή η καταστροφική πολιτική έχει ξεκινήσει με την υπογραφή των μνημονίων που οδήγησαν στη δραματική μείωση των μισθών, στις μεγάλες ανατροπές στο Ασφαλιστικό...» κ.λπ. Προφανώς είτε η ΑΠ έχει αδύνατη μνήμη είτε σκοπίμως θέλει να συγκαλύψει τι γίνεται, τουλάχιστον την τελευταία 20ετία στην ΕΕ και κατ' επέκταση στη χώρα μας. Διότι, όλοι γνωρίζουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου και των μονοπωλίων άρχισε να ξετυλίγεται όχι με το Μνημόνιο, αλλά τουλάχιστον από την εποχή του Μάαστριχτ. Αλλά φαίνεται ότι αυτές τις εποχές δε θέλει να τις θυμάται η ΑΠ και ο πολιτικός φορέας στον οποίο αναφέρεται, ο οποίος στήριζε ασμένως τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι η εποχή που η ΑΠ έπινε νερό στο όνομα της ΕΕ, στο «ευρωπαϊκό μοντέλο» κ.λπ. Μόνο που και σήμερα δεν μπορεί να απαλλαχτεί από τα «ευρωενωσιακά» γυαλιά της. Ετσι, ευθέως αναπαράγει τις θεωρίες περί μέτρων «που προωθεί ο γαλλογερμανικός άξονας και αποδέχεται με μεγάλη ευχαρίστηση η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου...». Είναι όντως δύσκολο για την ΑΠ να δει την πραγματική διαχωριστική γραμμή, το ταξικό σύνορο που διαιρεί την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη χώρα μας. Γι' αυτό και αυτή ανακαλύπτει τους «άξονες» και τους «αντι-άξονες», γιατί δε θέλει να μιλήσει για τα μονοπώλια και το κεφάλαιο, είτε αυτά είναι εντός των ελληνικών συνόρων είτε εκτός.

Μνημόνιο και ευρωμνημόνιο

Κι όμως δεν απέχει από την πραγματικότητα η διαπίστωση του πρωθυπουργού ότι «αυτά τα οποία ειπώθηκαν γύρω από το τραπέζι (σ.σ. της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ), η Ελλάδα στο 90% - 95% τα έχει κάνει ήδη». Θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα αν έλεγε ότι το 95% των μέτρων που περιλαμβάνονται στο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», περιέχονται ήδη στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα αλλά βέβαια δεν έχουν υλοποιηθεί σε αυτό το ποσοστό... Σε κάθε περίπτωση όμως οι αντιλαϊκές ανατροπές του συμφώνου ανταγωνιστικότητας δεν είναι κάτι καινούριο. Περιλαμβάνονται εδώ και χρόνια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στη στρατηγική της Λισαβόνας και στη μετεξέλιξή της στρατηγική για την «Ευρώπη 2020», είναι οι προτάσεις που εδώ και χρόνια κάνει η Κομισιόν για το συνταξιοδοτικό - ασφαλιστικό και την κυριαρχία της ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις (η περιβόητη flexicurity), ενώ άλλες από αυτές τις προτάσεις, όπως η σταθερή μείωση των ελλειμμάτων κάτω από το 3%, βρίσκονται στο Σύμφωνο Σταθερότητας... Με το ευρωμνημόνιο διαρκείας λοιπόν γίνεται σε επίπεδο Ευρωζώνης, αυτό που έγινε με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα. Χρησιμοποιούν την «κρίση χρέους» για να εκβιάσουν και τρομοκρατήσουν τους λαούς προκειμένου να περάσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που χρόνια προετοίμαζαν για να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα ισχυρά κράτη - μέλη και οι μονοπωλιακοί κολοσσοί επιχειρούν βέβαια να ενισχύσουν την κυριαρχία τους και να διασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο αλλά το κύριο είναι ο πόλεμος κατά των λαών.

Νέα άφιξη

Η «ομάδα» των μωρών του «Ριζοσπάστη» απέκτησε νέο «παίκτη». Ζυγίζει 2 κιλά και 840 γραμμάρια και το μπόι του φτάνει τα 50 εκατοστά! Η οικογένεια του «Ρ» καλωσορίζει με μεγάλη χαρά το νέο της μέλος, γιο του συντρόφου μας Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου και της συντρόφισσάς του Γιώτας, που γεννήθηκε το περασμένο Σάββατο. Και στους τρεις τις θερμότερες ευχές μας.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ