Το τελευταίο «αντίο» στον σύντροφο Λευτέρη Παπακωνσταντόπουλο, που «έφυγε» πρόωρα την Κυριακή στα 59 του χρόνια, ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο, είπε χτες το μεσημέρι πλήθος κόσμου, στην πολιτική κηδεία που έγινε στο νεκροταφείο του Αγίου Βασιλείου στο Περιστέρι. Στην τελετή παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα.

Με τη σημαία του ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» να στολίζει τη σορό του και με τιμητική φρουρά από συντρόφους και συναγωνιστές, επισφραγίστηκε χτες η φυσική παρουσία στη ζωή και στο κίνημα ενός αγωνιστή που έζησε και έδρασε με αταλάντευτη πίστη στις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Ο Λευτέρης Παπακωνσταντόπουλος γεννήθηκε το 1952 στο χωριό Τσιπιανά του Νομού Ηλείας, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Καταγόταν από φτωχή λαϊκή οικογένεια και ήταν το έκτο από τα εφτά παιδιά της. Το 1959 βρέθηκε μαζί με την πολυμελή οικογένειά του στο Περιστέρι. Τελείωσε το Γυμνάσιο και στη συνέχεια το Μικρό Πολυτεχνείο στην Αθήνα.

Την περίοδο της χούντας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση στη σχολή του. Εργάστηκε σε πολλές δουλειές ώστε να βοηθήσει και τη φτωχή οικογένειά του στο Περιστέρι. Το 1976, μετά τη φοίτησή του στη σχολή του ΟΤΕ, προσλήφθηκε στον Οργανισμό, όπου εργαζόταν μέχρι το θάνατό του, έχοντας αδιάλειπτη συνδικαλιστική και πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Υπηρέτησε το Κόμμα από πολλές χρεώσεις και ήταν μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική και Συνδικαλιστική Δουλειά.

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, τον σύντροφο Λ. Παπακωνσταντόπουλο αποχαιρέτησε ο Δήμος Κουμπούρης. Μεταξύ άλλων, επισήμανε:

«Η πίστη του στις αρχές του ΚΚΕ, στα δίκαια της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ήταν αξία και αδιαπραγμάτευτη στάση ζωής που τον ανέδειξαν ως πρωτοπόρο κομμουνιστή. Ο σύντροφος Λευτέρης ποτέ δεν κιότεψε στις δυσκολίες της ταξικής πάλης, απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, τα δύσκολα χρόνια της διάσπασης του Κόμματος, των ανατροπών στη Σοβιετική Ενωση και τις σοσιαλιστικές χώρες. Την εποχή που οι οπορτουνιστές και κάθε λογής σύμμαχοί τους πίστεψαν ότι βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία να διαλύσουν το ΚΚΕ.

Δε θα ξεχάσουμε ποτέ την αταλάντευτη αγωνιστική του στάση, την προσφορά στο Κόμμα, στο ταξικό και λαϊκό κίνημα, μέχρι το τέλος της ζωής του, που αποτελεί μια παρακαταθήκη και παράδειγμα για μίμηση. Το παράδειγμά σου όπως και χιλιάδων ακόμα πρωτοπόρων κομμουνιστών που έφυγαν με ψηλά το κεφάλι και ανυποχώρητα από τη ζωή, θα μας συντροφεύουν στους καθημερινούς αγώνες μέχρι στη σημαία της εργατικής τάξης να γραφτεί η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Στην πολιτική τελετή παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Αποχαιρετώντας εκ μέρους της τον Λευτέρη Παπακωνσταντόπουλο, ο Θοδωρής Κούτρας επισήμανε μεταξύ άλλων την αγωνιστική στάση και τη συνέπεια που επέδειξε στη ζωή του και κατέληξε λέγοντας: «Ο Λευτέρης θα είναι κοντά μας και στα συλλαλητήρια και στις απεργίες τις επόμενες ημέρες, αλλά και σε όλες τις φάσεις της ταξικής πάλης που θα γιγαντωθεί το επόμενο διάστημα γιατί θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για όλα εκείνα που και εκείνος ακούραστα και επίμονα μαζί μας πάλευε».

Με τη σορό σκεπασμένη με την κόκκινη σημαία του ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε για 70 χρόνια και με την παρουσία συγγενών, συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων, κηδεύτηκε χτες το μεσημέρι στο Β΄ Νεκροταφείο, ο σύντροφος Νίκος Κυτόπουλος, συγγραφέας, επί χρόνια δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» και των εφημερίδων του ΔΣΕ «Εξόρμηση» και «Προς τη Νίκη», καθώς και του ραδιοφωνικού σταθμού του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι, «Η Φωνή της Αλήθειας». Ο παλαίμαχος κομμουνιστής έφυγε πλήρης ημερών την περασμένη Παρασκευή (γεννήθηκε στις 1/1/1916).

Τον αποχαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, εκφώνησε η Εύα Μελά, μέλος του Πολιτιστικού Τμήματος, ενώ λίγα λόγια για τον Νίκο Κυτόπουλο είπαν ο Παύλος Ναθαναήλ, πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, ο Χρήστος Τσιντζιλώνης, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και η Μαρία Κονδή, από το Σύλλογο Φερρών Εβρου Αθήνας.

Ανάμεσα σε άλλα, η Εύα Μελά επισήμανε: «Σύντροφε Νίκο, έφυγες πλήρης ημερών, όχι μόνο ποσοτικά πλήρης αλλά και ποιοτικά, γιατί έζησες μια ζωή χρήσιμη και δημιουργική σε όλα τα επίπεδα. Για τους αγώνες, τις αξίες και τις αρχές μας, για τους συντρόφους σου, για όλη την κοινωνία. Από μικρό παιδί στις μάχες του ταξικού αγώνα.

Στην ΕΑΜική Αντίσταση, στον ΕΛΑΣ, στο Κόμμα, στον ΔΣΕ. Εδωσες άξια τη μάχη της ζωής σε όλα τα επίπεδα και μέχρι τις τελευταίες σου ώρες. Και τα κατάφερες, σ. Νίκο, να μείνεις μέχρι το τέλος ζωντανός, παραγωγικός μαχητής δημοσιογράφος - συγγραφέας και με το πλουσιότατο έργο που μας άφησες παρακαταθήκη, συντροφιά και δρόμο φωτεινό στη συνέχεια των αγώνων μας, αταλάντευτος.

Εμείς συνεχίζουμε, σύντροφε, έχοντας στην καρδιά και το μυαλό μας το παράδειγμα της ζωής, της στάσης σου και της αέναης δημιουργικότητάς σου. Εδώ, τα πολλά λόγια είναι περιττά, δίνουν το λόγο σε βαθύτερες σκέψεις. Καλό ταξίδι, σύντροφε Νίκο, και σ' ευχαριστούμε!»