Ο σ. Νίκος Κυριακίδης

«Η ΚΕ ανακοινώνει ότι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο παλαίμαχος κομμουνιστής Νίκος Κυριακίδης.

Ο σύντροφος Κυριακίδης τίμησε τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ για πάνω από 73 χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής του. Υπερασπίστηκε με σθένος και αποφασιστικότητα τις επαναστατικές αρχές και την κοσμοθεωρία του Κόμματος, αντιμετωπίζοντας παλικαρίσια επανειλημμένες διώξεις, φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια. Δεν λύγισε μπροστά στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ταξικής πάλης. Με όλες του τις δυνάμεις και με αυταπάρνηση συνέβαλε στην οργάνωση και στην ανάπτυξη της πάλης του Κόμματος για το δίκιο και την προοπτική της εργατικής τάξης.

Ο σ. Νίκος Κυριακίδης γεννήθηκε το 1920 στην Αθήνα. Το 1937 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ. Ενα χρόνο αργότερα συνελήφθη για συμμετοχή σε μαθητική αντιδικτατορική διαδήλωση στην Αθήνα και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ και μέσα από τις γραμμές του συμμετείχε δραστήρια στη διαμόρφωση της ΕΑΜικής Αντίστασης κατά της τριπλής Κατοχής. Το 1944 συνελήφθη σε μπλόκο, βασανίστηκε στην Ασφάλεια και καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε είκοσι χρόνια φυλακή. Στη δίκη αρνήθηκε την πρόταση του προέδρου να κάνει δήλωση μετανοίας και φυλακίστηκε στις φυλακές Χατζηκώστα και στο Χαϊδάρι, έως την απελευθέρωση.

Τον Μάρτη του 1945 συνελήφθη και πάλι με χαλκευμένες κατηγορίες και φυλακίστηκε για ένα χρόνο. Τον Μάρτη του 1947 εξορίστηκε στις Ράχες Ικαρίας απ' όπου απέδρασε τον Αύγουστο του ίδιου έτους και εντάχθηκε στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος. Τον Φλεβάρη του 1948 συνελήφθη εκ νέου, βασανίστηκε, αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετάνοιας και εξορίστηκε στη Μακρόνησο, στο σύρμα του 1ου Τάγματος. Αργότερα στη Γυάρο και στον Αη-Στράτη.

Το 1954 μετά από προσωρινή άδεια πέρασε ξανά στην παρανομία και στη δουλειά της ΚΟ Αθήνας. Η οργάνωση στην οποία δούλευε, παρά την απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ το 1958, δεν διαλύθηκε και συνέχιζε να δρα μέχρι το 1962.

Με την επιβολή της δικτατορίας τον Απρίλη του 1967 πέρασε στην παρανομία και πήρε μέρος στην ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών δυνάμεων στην Αθήνα. Ανάλαβε γραμματέας του οργάνου της ΚΟΑ που εξέδιδε την "Αδούλωτη Αθήνα". Τον Οκτώβρη του 1967 συνελήφθη, βασανίστηκε και εξορίστηκε στο Παρθένι της Λέρου. Το 1968 υπερασπίστηκε τις αρχές του ΚΚΕ, τάχθηκε υπέρ των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας κατά της οπορτουνιστικής ομάδας. Το 1973 εντάχθηκε και πάλι στην παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ ως μέλος του Γραφείου του Κλιμακίου.

Στο 9ο, 10ο και 11ο Συνέδριο εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ. Στο 9ο Συνέδριο εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ. Από το 14ο έως το 16ο Συνέδριο εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

Στην περίοδο 1989 -1991, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ο σ. Κυριακίδης υπερασπίστηκε με συνέπεια την ύπαρξη και τις επαναστατικές αρχές του ΚΚΕ από την επίθεση διάλυσης που δέχτηκε από τους μηχανισμούς του συστήματος και από το εσωτερικό του, από μέρος στελεχών που προσχώρησαν στον Συνασπισμό.

Η ΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Η κηδεία του σ. Κυριακίδη θα είναι πολιτική και θα γίνει αύριο (σ.σ. σήμερα) Τετάρτη 8/12 και ώρα 2:30 το μεσημέρι από το νεκροταφείο Καισαριανής».

Οι αναθεωρητές, με επικεφαλής τον Παρτσαλίδη, αποσπάστηκαν και έφτιαξαν την «Ενωτική Κεντρική Επιτροπή», η οποία με γράμμα της καλούσε να συμπαραταχτεί μαζί της η πλειοψηφία του «Γραφείου Εσωτερικού», που ευνόησε τη διάσπαση, ξεχώρισε τη θέση του και προσπαθούσε να περάσει στις Οργανώσεις του Κόμματος στο εσωτερικό της χώρας το φραξιονισμό και αναθεωρητισμό της...

Το γράμμα που αναφέρω πιο πάνω, του Παρτσαλίδη προς τον Δρακόπουλο, είχε πέσει στα χέρια του Γιάννη Γιάνναρη. Οταν το πήρε, συναντηθήκαμε και μου το διάβασε. Του είπα ότι πρέπει να το στείλει έξω στο ΠΓ...

Εμείς από δω στέλναμε την «Αδούλωτη Αθήνα» και ο Ρ/Σ η «Φωνή της Αλήθειας» μετέδιδε τα υλικά της.

Το φύλλο, μετά την 12η Ολομέλεια, της «Αδούλωτης Αθήνας» είχε και τις θέσεις της ΚΟΑ για αποδοχή των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας και συμπαράταξη με την ΚΕ του Κόμματος και το ΠΓ, που αναγνώριζε ως μόνα καθοδηγητικά όργανά της, με βάση το Καταστατικό του Κόμματος, που επισημαίνει το γεγονός ότι το ΠΓ καθοδηγεί απευθείας την ΚΟΑ...

Ο Δρακόπουλος χρησιμοποιούσε μια ομάδα νεολαίους, έβγαζε ένα έντυπο με τίτλο «Ελεύθερη Ελλάδα» και ήταν το μόνο παράνομο έντυπο μέχρι που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη 1967 η «Αδούλωτη Αθήνα»...

Σύντομα, το Γραφείο της ΚΟΑ κατάφερε και έλυσε τα δύσκολα προβλήματα και φυσικά με την έκδοση της «Αδούλωτης Αθήνας» μπόρεσε και συσπείρωσε τις κομματικές δυνάμεις. Και τούτο, γιατί υπήρχαν δυνάμεις που δεν πειθάρχησαν στην απόφαση της 8ης Ολομέλειας του 1958, δεν αυτοδιαλύθηκαν, και αποτέλεσαν τον πυρήνα στη συγκρότηση Κομματικών Οργανώσεων στην περίοδο της δικτατορίας.

Με την «Αδούλωτη Αθήνα» βγήκε στο προσκήνιο η γενικότερη παρουσία, αγωνιστική, πολιτική και η δράση της ΚΟΑ, ενώ ο Ρ/Σ της «Φωνής της Αλήθειας» την πρόβαλε, αφού η ΚΟΑ ήταν και είναι η μεγαλύτερη κομματική οργάνωση του ΚΚΕ.

Ετσι έπαψε πια το μονοπώλιο της πληροφόρησης του λαού από το έντυπο του Δρακόπουλου και του «Γραφείου Εσωτερικού»...

Η σπουδαιότητα της παραπάνω εκδοτικής μας επιτυχίας φάνηκε από την 12η Ολομέλεια (Φλεβάρης 1968) και την έκδοση του «Ριζοσπάστη», που βγήκε και κυκλοφόρησε μέσω ενός εφεδρικού μηχανισμού της ΚΟΑ...

Μας προβλημάτισε σοβαρά η έκδοση του «Ριζοσπάστη» και καταλήξαμε πως το Γραφείο της ΚΟΑ πρέπει να προχωρήσει γρήγορα στην έκδοση του «Ριζοσπάστη» πριν βγάλει ο Δρακόπουλος. Φυσικά, δεν ήταν εύκολο σ' αυτόν να προχωρήσει, δεν είχε μηχανισμό καθόλου, ούτε και δύναμη.

Στην σ. Τζένη εξήγησα το δρομολόγιο Ρώμη - Παρίσι - Βουδαπέστη και κατά καλή τύχη ο σ. Γραμματέας της ΚΝΕ Ιταλίας, που συνάντησε την Τζένη, τη βοήθησε πώς θα πάει για να συναντήσει το Πολιτικό Γραφείο.

Τελικά, η Τζένη πήρε τα υλικά και έφυγε. Την άλλη κιόλας μέρα έφυγε για το Παρίσι και πήγε κατευθείαν στην «Ουμανιτέ». Την υποδέχτηκαν με συγκίνηση και την έφεραν σε επαφή, πολύ σύντομα, με αντιπρόσωπο του ΚΚΕ, ο οποίος αμέσως φρόντισε και την έστειλε στη Βουδαπέστη και συνάντησε τον Κ. Κολιγιάννη, τον Λ. Στρίγκο κ.ά. Το ΠΓ τη δέχτηκε με συγκίνηση. Οταν είδαν τον «Ριζοσπάστη», δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τα δάκρυά τους.

Η αποστολή της Τζένης είχε στεφθεί με πλήρη επιτυχία.

Στο σημείωμα που είχα στείλει στο ΠΓ ζητούσα να δοθεί ο «Ριζοσπάστης» αμέσως στο Ρ/Σ «Φωνή της Αλήθειας», για να βεβαιωθούμε για την επιτυχία της αποστολής και την τύχη της κοπέλας. Και να στείλουν χρήματα.

Ο Ρ/Σ από την επομένη της επαφής της Τζένης με το ΠΓ άρχισε να μεταδίδει και την είδηση της παράνομης κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη» στην Ελλάδα και το περιεχόμενό του, που ομολογουμένως ορισμένα σημεία του ήταν πολύ αιχμηρά ενάντια στην προβοκατόρικη συμπεριφορά απέναντι στο Κόμμα από τους φραξιονιστές - αναθεωρητές.