Ολοένα και περισσότερο ξεθωριάζει τουλάχιστον σ' αυτήν τη φάση η απειλή εξόδου από το ευρώ, που χρησιμοποιούν κατά κόρον η κυβέρνηση και οι ξένοι σύμμαχοί της για να τρομοκρατήσουν και να υποτάξουν το λαό για να αποδεχθεί τα βάρβαρα μέτρα. Τίποτα φυσικά δεν μπορεί να αποκλειστεί για το μέλλον. Ο λόγος, βέβαια, είναι ότι το οικοδόμημα των μονοπωλίων τρίζει επικίνδυνα, εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης και μια αποχώρηση κράτους - μέλους σ' αυτή την συγκυρία θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες και διαλυτικές καταστάσεις. Το παραδέχονται πλέον ανοικτά εκπρόσωποι του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των ευρωμονοπωλίων, απευθύνοντας μάλιστα έκκληση για να κρατηθεί η Ελλάδα στο ευρώ πάση θυσία. Ο πρόεδρος της «Ντόιτσε Μπανκ» Γιόζεφ Ακερμαν, για παράδειγμα, δήλωσε προχτές στη γερμανική τηλεόραση ότι απορρίπτει οποιαδήποτε σκέψη περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υποστηρίζοντας ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είχε δραματικά αποτελέσματα. «Πρέπει να κρατήσουμε την Ελλάδα στο ευρώ», τόνισε ο επικεφαλής της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, προσθέτοντας ότι σε περίπτωση εξόδου θα καταστεί ιδιαίτερα επικίνδυνο το ενδεχόμενο μετάδοσης της κρίσης σε άλλες χώρες. Διάσπαση της ευρωζώνης προβλέπει επίσης ο πρόεδρος της Goldman Sachs, εκτιμώντας ότι ολοένα και περισσότερα κράτη θα κρίνουν μη συμφέρουσα την παραμονή τους σε μία νομισματική ένωση όπου θα επικρατήσει η γερμανική εκδοχή της δημοσιονομικής ενοποίησης. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η έξοδος από το ευρώ της χώρας μας ή άλλου κράτους - μέλους δεν εξαρτάται από τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ, αλλά από τους οξύτατους ανταγωνισμούς και τις αξεπέραστες αντιθέσεις του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται τους εκβιασμούς τους, αλλά να περάσει στην αντεπίθεση για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.

Η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχει στην αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της πενταετίας 2006 - 2010 σε 20 σημαντικά αγροτικά προϊόντα σημείωσε πτώση: 18,2% το 2007, 7,7% το 2009, 6,7% το 2010 και 4,4% το 2011. Αντίστοιχα, η αξία της αγροτικής παραγωγής μειώθηκε κατά 16%. Στο ίδιο διάστημα το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 13,5%. Η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί με όλο και πιο καταστροφικά αποτελέσματα για τους μικρομεσαίους παραγωγούς και την αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα, όσο θα εφαρμόζεται ολέθρια πολιτική της ΚΑΠ, της ΕΕ και του μνημονίου. Οσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική οι φτωχομεσαίοι αγρότες δεν έχουν σωτηρία, αφού θα ξεκληρίζονται μαζικά σε όφελος των καπιταλιστών παραγωγών και των μονοπωλίων. Η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται σε μιαν άλλη αγροτική ανάπτυξη, ενάντια στα μονοπώλια, στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μεγαλοαγρότες. Βρίσκεται σε μια ανάπτυξη που θα συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και λαϊκό έλεγχο, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, με τη συνεταιριστικοποίηση της διάσπαρτης αγροτικής γης και παραγωγής. Θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στις κρατικές, καθετοποιημένες, αγροτικές παραγωγικές μονάδες, θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών, ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων, αλλά και πρώτων υλών στη μεταποιητική βιομηχανία. Με την αξιοποίηση της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας και με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους, θα αυξάνεται η παραγωγικότητα της γης. Προϋπόθεση, όμως, για όλα αυτά είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος σε ριζικές αλλαγές, για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Πράγμα που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο, όλο και πιο αναγκαίο.