ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλλη βία θέλουν να προλάβουν

Σκίτσο από την Παρισινή Κομμούνα

«Το λούμπεν προλεταριάτο, αυτό το παθητικό προϊόν σαπίλας των πιο κάτω στρωμάτων της παλιάς κοινωνίας παρασέρνεται στο κίνημα από την προλεταριακή επανάσταση, μα απ' τις συνθήκες της ζωής του είναι πάντα πρόθυμο να πουληθεί για αντιδραστικές ενέργειες».*

Στη Γαλλία δεν υπάρχει στον ορατό ορίζοντα προλεταριακή επανάσταση. Ούτε, βέβαια, οι εξεγερμένοι των γκέτο προέρχονται από τα «στρώματα της παλιάς κοινωνίας». Από την ίδια τη θέση τους, βέβαια, μπορούν να αξιοποιηθούν για αντιδραστικές ενέργειες.

Αυτό, όμως, δεν μπορεί να καθησυχάσει τους αστούς που είναι σε θέση να αντιληφθούν τη διαρκή διάδοση της διαπίστωσης ότι: «για να μπορεί όμως κανείς να καταπιέζει μία τάξη, πρέπει να εξασφαλίσει στην τάξη αυτή τέτοιους όρους ύπαρξης, που να της δίνουν τη δυνατότητα να ζει τουλάχιστον τη ζωή του σκλάβου (...) η αστική τάξη είναι ανίκανη να παραμείνει άλλο κυρίαρχη τάξη (...) είναι ανίκανη να κυριαρχεί γιατί είναι ανίκανη να εξασφαλίσει στον σκλάβο της την ύπαρξη, ακόμα και μέσα στη σκλαβιά του, γιατί είναι υποχρεωμένη να τον ρίξει ως την κατάσταση που θα χρειάζεται να τον τρέφει αυτή αντί να τρέφεται η ίδια απ' αυτόν».*

Η αστική τάξη έχει πρόβλημα. Κι είναι πολλά τα σημάδια που δείχνουν πως θέλει να αξιοποιήσει το πρόβλημα που δημιουργεί η ίδια η ύπαρξη του συστήματός της, για να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην εξουσία. Μια από τις εκδοχές λύσης - και όχι η λιγότερο ασθενής - του προβλήματος στη Γαλλία και ευρύτερα είναι η επιβολή ενός ακόμα πιο σκληρού αστυνομικού κράτους, με άλλοθι τις «ταραχές».

Οι αστοί γνωρίζουν ότι ένα επαναστατικό κόμμα που θα διακηρύξει στους προλετάριους ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα πέρα από τις αλυσίδες τους δε χτίζεται σε μια νύχτα. Γνωρίζουν όμως και το νομοτελειακό μιας τέτοιας εξέλιξης. Και σπεύδουν να προλάβουν τα χειρότερα.

Απ' αυτό το πρίσμα αξίζει να διαβάσει κάποιος τόσο την κατάργηση του γιορτασμού της πρώτης προλεταριακής επανάστασης που κατάφερε να νικήσει, όσο και την αγωνία τους για τα «εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας». Οσοι νομίζουν πως είμαστε μακριά από την εποχή που όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν το φάντασμα του κομμουνισμού που πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη, μάλλον πλανώνται πλάνην οικτράν.

Ιδού κι ο ρόλος ορισμένων: «Ενα μέρος της αστικής τάξης θέλει να γιάνει τα κοινωνικά κακά, για να εξασφαλίσει την ύπαρξη της αστικής κοινωνίας (...) σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν οι οικονομιστές, οι φιλάνθρωποι, οι ανθρωπιστές, οι άνθρωποι που ασχολούνται να καλυτερέψουν την κατάσταση των εργαζομένων τάξεων, οι οργανωτές της αγαθοεργίας, οι προστάτες των ζώων, οι ιδρυτές συλλόγων υπέρ της μετριοπάθειας, οι πιο παρδαλοί ψευτομεταρρυθμιστές».*

Δεν είναι η βία γενικά που τους τρομάζει. Είναι το ξεβράκωμά τους μπροστά στη βία που το ίδιο το σύστημά τους παράγει. Τη βία που κάτω από άλλες συνθήκες μπορεί να τους θάψει, σπεύδουν να μαζέψουν θυμίζοντας ότι υπήρχε ένα «τρικολόρ κοινωνικό κράτος». Σάπιο ήδη.

* Ολα τα αποσπάσματα είναι από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Η ΒΙΑ... ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΗΣΥΧΕΙ

ΚΥΝΙΣΜΟΣ: «Στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουμε από τέτοιου τύπου φαινόμενα, παρά το μεγάλο αριθμό μεταναστών, διότι οι μετανάστες πρώτης γενιάς, παρά τις αδικίες που υφίστανται, είναι εξαιρετικά φοβισμένοι για να προκαλέσουν τέτοιου τύπου επεισόδια» (από το κύριο άρθρο στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΚΡΥΒΕΙ ΤΗ ΡΙΖΑ: «Εάν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί συνεχίσουν να κλείνουν τα μάτια μπροστά στις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, θα υποχρεωθούν αργά ή γρήγορα να αναμετρηθούν με φαινόμενα βίας τα οποία έχουν τη ρίζα τους στην εξαθλίωση. Οσοι απορούν για τις αιτίες του φαινομένου, προσθέτει ο ηγέτης της Ελιάς, ξεχνούν ότι ήδη στις φτωχοσυνοικίες της Νάπολης και του Παλέρμο η αστυνομία εκδιώκεται από τους κατοίκους. Εάν τα γεγονότα της Γαλλίας φέρνουν στο προσκήνιο τις συνέπειες ενός κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης, καταλήγει ο Πρόντι, το μόνο δεδομένο είναι ότι η νομιμότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος» (Οι δηλώσεις Πρόντι στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΓΙΑ «ΤΡΙΚΟΛΟΡ» ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ: «η βία είτε προέρχεται από προάστια γκέτο είτε από φτωχές χώρες, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τις αξίες και τις πολιτικές που γεννήθηκαν στην ίδια τη Γαλλία, δηλαδή, με την ισότητα, την αδελφοσύνη και την ελευθερία. Πρέπει να σταθεί ξανά στα πόδια του το κοινωνικό κράτος» (η δήλωση του Αλ. Αλαβάνου / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΠΟΙΑΝΩΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ; «Κατηγορούνται όλες οι γαλλικές κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων για την πολιτική τους η οποία οδήγησε στην γκετοποίηση τους μετανάστες και στο κοινωνικό περιθώριο τα παιδιά τους που τώρα έχουν εξεγερθεί (...) θα αρκεστούν άραγε οι κυβερνήσεις στη συνήθη, χωρίς αντίκρισμα, δήλωση: "το πήραμε το μήνυμα"; `Η, θα θέσουν το ζήτημα στην πραγματική του βάση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση;» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Από όλη τη χώρα ΠΑΜΕ ΑΘΗΝΑ για το συλλαλητήριο

ΤΟ ΠΑΡΟΝ (κυριακάτικο): Χάνει έδαφος η κυβέρνηση

ΤΟ ΒΗΜΑ (κυριακάτικο): Δαγκώνουν Καραμανλή οι βουλευτές σε μυστικούς δείπνους

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (κυριακάτικη): Γιατί θα κάνει ανασχηματισμό ο Κ. Καραμανλής

ΕΘΝΟΣ: ΕΦΙΑΛΤΗΣ στο δρόμο για ανασχηματισμό

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ψάχνει ο Καραμανλής

ΤΑ ΝΕΑ: Ψίχουλα στις συντάξεις λόγω ΛΑΦΚΑ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΙ ΑΠΑΝΤΩ στον Σημίτη για τα Ιμια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ο ΛΑΟΣ θυμάται ακόμη...

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σκληρό παιχνίδι για το 21% της Εμπορικής

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Η ΧΩΡΑ: Κουκουλώνει η κυβέρνηση όλα τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΟΡΓΙΟ με υπερωρίες «μαϊμούδες» στις ΔΕΚΟ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: «ΠΡΑΣΙΝΕΣ» ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ και απύθμενη υποκρισία

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): «ΑΝΟΙΓΕΙ» το Μάρτιο η Αγροφυλακή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΟΙ «ΑΘΛΙΟΙ» εφιάλτης της Ευρώπης

Η ΑΥΓΗ (κυριακάτικη): Ο «τρίτος κόσμος» της Ευρώπης

Από το 1917 στο ...1612

«Για πρώτη φορά από το 1918 φέτος δε θα γίνει στη Μόσχα κανένας επίσημος εορτασμός της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έσβησε με μια μονοκοντυλιά την επέτειο της 7ης Νοεμβρίου, την αντικατέστησε με μια "εθνικιστική" γιορτή στις 4 Νοεμβρίου, για την απελευθέρωση της Μόσχας από τους Πολωνούς το 1612. Η απόφασή του ενθουσίασε τους ακροδεξιούς, που διαδήλωσαν την Παρασκευή στη Μόσχα με ρατσιστικά και αντιμεταναστευτικά συνθήματα, αλλά προκάλεσε λύπη και θυμό στην πλειοψηφία των Ρώσων» (η είδηση στο «ΕΘΝΟΣ»).

Μέχρι να τεθεί θέμα εξουσίας

«Η Αούρα Μάτος 28 ετών είναι ράφτρα σε μια κρατική υφαντουργία που πουλάει τα προϊόντα της στο κράτος. Βρίσκεται σε αυτή τη δουλειά εδώ και μερικές εβδομάδες. "Καθόμουν στο σπίτι και δεν είχα τίποτα να κάνω", λέει. "Ο πρόεδρος Τσάβες και ο Θεός μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία". Ο πρόεδρος Τσάβες αλλάζει το πρόσωπο της Βενεζουέλας. Την απομακρύνει από τη λεγόμενη ελεύθερη αγορά, με ένα σύστημα που ο ίδιος ονομάζει "σοσιαλισμό του εικοστού πρώτου αιώνα": ιδρύει κρατικές επιχειρήσεις, απαλλοτριώνει εγκαταλελειμμένα ιδιωτικά εργοστάσια και δημιουργεί χιλιάδες συνεταιρισμούς και επιχειρήσεις που διευθύνονται από τους εργαζομένους (...) τα σχέδια του προέδρου γίνονται πράξη από το νεοσύστατο υπουργείο Λαϊκής Οικονομίας (...) τι είναι αυτό το σύστημα με το οποίο ο πρόεδρος Τσάβες κάνει την ειρηνική επανάστασή του στη Βενεζουέλα; Οι πολιτικοί αναλυτές σπάνε το κεφάλι τους για να βρουν έναν ορισμό γι' αυτό το σύστημα που συνδυάζει τον σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό με μπόλικο αυτοσχεδιασμό. Οπως κι αν το πούμε, εκείνο που έχει σημασία είναι πως αρέσει στον λαό, αφού η δημοτικότητα του προέδρου ξεπερνάει το 70% - ένας άπιαστος αριθμός, που κανείς ηγέτης του νεοφιλελευθερισμού δεν είδε κι ούτε θα δει ποτέ» (ο Ρ. Βρανάς στα «ΝΕΑ»).