Στη Λαμία βρέθηκε το περασμένο Σάββατο, 5 Νοέμβρη, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης του Δ. Κουτσούμπα περιλάμβανε συνάντηση με τον δήμαρχο Λαμίας, Ν. Σταυρογιάννη, επίσκεψη στην έδρα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και συνάντηση με τον περιφερειάρχη, Κ. Μπακογιάννη, συνάντηση με τους κατοίκους και φορείς του χωριού Ανθήλη, στην αίθουσα του κοινοτικού καταστήματος. Το βράδυ του Σαββάτου, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μίλησε σε συνεστίαση της ΤΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ, στη Λαμία. Ολόκληρη η ομιλία έχει ως εξής:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα έχουν επιλέξει ως βασικό θέμα της μεταξύ τους αντιπαράθεσης το ΕΣΡ, και τις τηλεοπτικές άδειες για να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση στα σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το λαό...

Την ίδια ώρα, δηλαδή, που βρίσκονται σε εξέλιξη τα παζάρια τους για το ποια επιχειρηματικά συμφέροντα θα ωφεληθούν από τη μοιρασιά της πίτας στα ΜΜΕ...

Εμείς επιλέγουμε να αναδεικνύουμε ακριβώς αυτά τα σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το λαό μας, τη ζωή του, τον καθημερινό αγώνα για την επιβίωσή του.

Και επιμένουμε να προβάλλουμε ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική για το λαό μας.

Βρίσκεται στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Κι αυτή τη συζήτηση θέλουμε να ανοίξουμε πλατιά, με το λαό μας παντού στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά.

Τι και πώς θα το αλλάξουμε, πώς θα τα καταφέρουμε.

Γιατί εμείς δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την ανεργία, τη φτώχεια, την ανέχεια.

Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, τις χαμηλές απαιτήσεις. Ξέρουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας. Εμείς δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι στην Ελλάδα του 2016 περισσότερα από 230.000 παιδιά ζουν σε οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο, χωρίς κανένα εισόδημα, ζουν δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι στη χώρα μας περίπου ο μισός πληθυσμός ζει κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Περίπου 4 εκ. άνθρωποι στερούνται βασικά υλικά αγαθά.

Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε, με το γεγονός ότι ο μέσος μισθός συνεχώς κατρακυλάει, ότι μετά τη γενιά των 700 ευρώ, φτάσαμε στη γενιά των 400 και 300 ευρώ, ενώ τα δικά τους επιτελεία λένε ότι μόλις έκανε την εμφάνισή της και η γενιά των 100 ευρώ.

Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τις συνθήκες της καπιταλιστικής εργασιακής ζούγκλας, όπου η μερική απασχόληση γενικεύεται, η ανασφάλιστη και απλήρωτη δουλειά ζει και βασιλεύει.

Κι αυτή η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη μετά και τις νέες ανατροπές στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, που μαγειρεύει η κυβέρνηση με το κουαρτέτο, ενόψει της δεύτερης «αξιολόγησης» με τις ευλογίες του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων.

Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με το σύστημα της εκμετάλλευσης, που για το λαό έχει μόνο ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση και στο κεφάλαιο εξασφαλίζει αμύθητα κέρδη και απίστευτη χλιδή.

Γι' αυτό παλεύουμε για την ανατροπή του.

Και σ' αυτούς που καλοπροαίρετα μας λένε τι κάνει το ΚΚΕ, γιατί δεν βάζει πλάτη, μέχρι να 'ρθει η ανατροπή, μέχρι να ανοίξει ο δρόμος της ρήξης και της σύγκρουσης;

Γιατί το ΚΚΕ δεν βάζει πλάτη να εμποδίσουμε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα που ζούμε τώρα;

Τι περιμένει, να γίνει η επανάσταση;

Εμείς απαντάμε και πλάτη βάζουμε, και πόδια και χέρια. Γιατί, αν δεν αγωνιστείς σήμερα, αν δεν παλέψεις με όλες τις μορφές και τους τρόπους που επιτάσσουν οι συνθήκες, δεν θα έρθει ποτέ αυτή η ρημάδα η αλλαγή για τον εργαζόμενο λαό. Η πρόταση νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που κατέθεσε το ΚΚΕ πριν από μερικές βδομάδες στη Βουλή, ήταν η πρόταση νόμου που συζήτησαν και κατέληξαν μέσα από γενικές συνελεύσεις περισσότερα από 500 συνδικαλιστικές οργανώσεις, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα. Κι αυτά τα Σωματεία ξεπερνούν κατά πολύ τα 400 περίπου Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Είναι Σωματεία όπου οι πλειοψηφίες στις διοικήσεις τους πιθανόν ανήκουν σε άλλες παρατάξεις, άλλοι προβληματίζονται, άλλοι είναι ανένταχτοι κ.λπ.

Συμπαρατάχθηκαν όμως με το ΚΚΕ, με τους κομμουνιστές συνδικαλιστές μέσα στο κίνημα.

Κι αυτή η πρόταση νόμου, όπως και οι άλλες προτάσεις νόμου που έχει καταθέσει το Κόμμα μας στη Βουλή για την προστασία των ανέργων, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά κ.ά. δεν φέρνουν βέβαια, τη ριζική ανατροπή, το σοσιαλισμό. Αλλωστε, στο σοσιαλισμό αυτά τα ζητήματα θα είναι λυμένα, όπως και ήταν λυμένα στις χώρες όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός.

Αναφερόταν στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, στον κατώτερο μισθό, σε μια σειρά εργασιακά δικαιώματα που έχουν παρθεί πίσω και σήμερα πρέπει να αναπληρωθούν ή τέλος πάντων πρέπει να διεκδικήσουμε την αναπλήρωσή τους, να μη θεωρήσουμε αυτές τις απώλειες στα χρόνια της κρίσης «περασμένα - ξεχασμένα». Οι προτάσεις του ΚΚΕ αφορούν τους χιλιάδες συνταξιούχους που βλέπουν κάθε μήνα τη σύνταξή τους, που, με τη δουλειά τους, την έχουν χρυσοπληρώσει για δεκαετίες, να μειώνεται, να μην τους φτάνει πλέον ούτε για τη στοιχειώδη επιβίωση. Αφορούν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους που βγάζουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό για τα χρέη, που δεν έχουν να πληρώσουν τις δόσεις που τα πουλάνε μπιρ παρά, που δεν κάνουν αποδοχή κληρονομιάς για το πατρικό σπίτι στο χωριό που τους άφησε ο παππούς ή ο γονιός.

Τα χρήματα που λένε ότι δεν έχουν, να τα βρουν από αυτούς που τα έχουν, όχι από το λαό: Τους πλουτοκράτες, τους ολιγάρχες που τσαμπουνάει ο Τσίπρας, το μεγάλο κεφάλαιο με αύξηση της φορολογίας τους με κοινωνικοποίηση τελικά του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι και τον καρπώνονται οι λίγοι κηφήνες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Το ΚΚΕ είναι εγγύηση και για το σήμερα και για το αύριο. Και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με το λαό στην εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, απαντά και στο τι σήμερα πρέπει να παλέψει ο λαός και προς τα πού πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη του. Κι όταν αυτή η πάλη συνδυάζεται μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να ανοίξει ο δρόμος υπέρ των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Και επειδή πάντα οι προτάσεις του ΚΚΕ απορρίπτονται από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα από το γνωστό «είμαστε μια χώρα που υποχρεωθήκαμε να υπογράψουμε 3 μνημόνια, να κάνουμε επώδυνες συμφωνίες και πρέπει να τις τηρήσουμε για να βγούμε από την κρίση», εμείς τους λέμε ...

Η εργατική τάξη, ο λαός δεν υπέγραψε τα μνημόνια. Δεν έβαλε την υπογραφή του στις αντιλαϊκές συμφωνίες, δεν ψήφισε τους αντιλαϊκούς, αντεργατικούς νόμους. Κι ας αφήσουν αυτά που ξέρουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπέστησαν πολιτική ήττα και υποχρεώθηκαν να υπογράψουν τα μνημόνια, για να σώσουν δήθεν την πατρίδα. Προς το παρόν δεν έχουν σώσει ούτε την πατρίδα των καπιταλιστικών κερδών και των λίγων, ούτε την πατρίδα της πλειοψηφίας των εργαζομένων, του λαού. Διότι σε αυτήν την πατρίδα υπάρχει η πλειοψηφία που είναι οι εργάτες, οι καταπιεσμένοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες, οι επαγγελματίες, οι επιστήμονες, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, που θέλουν να επιβιώσουν και παλεύουν για το μεροκάματο για μια ανθρώπινη ζωή και υπάρχουν και οι λίγοι, το κεφάλαιο, μια χούφτα εκμεταλλευτές που κλέβουν και απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγει ο λαός.

Κι όταν λένε ότι θέλουν να σώσουν την πατρίδα, εννοούν να σώσουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.

Γι' αυτό όταν λένε «ανάκαμψη» δεν εννοούν ανάκαμψη των λαϊκών εισοδημάτων, ανάπτυξη σε όφελος του λαού. Εννοούν ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών, τι θα βάλει στην τσέπη του ο μεγαλοεπιχειρηματίας, το μονοπώλιο, για να μπορέσει να κάνει νέες επενδύσεις, για να μπορεί να εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο. Κι αν ορισμένοι εργαζόμενοι, άνεργοι σκέφτονται «καλά, είναι κακό να έχει κερδοφορία ο εργοδότης; Αν έχει κερδοφορία αυτός, θα έχω και 'γώ δουλειά». Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν γίνεται να έχει και κερδοφορία ο μονοπωλιακός όμιλος, ο βιομήχανος και να απολαμβάνει δικαιώματα και ο εργαζόμενος. Δηλαδή, να έχει καλό μισθό, καλή σύνταξη, καλή Ασφάλιση, καλή Υγεία και όλα τα παρεπόμενα που συνιστούν την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, δηλαδή να μπορεί να ζει την οικογένειά του και να ζει ανθρώπινα, όχι πλουσιοπάροχα, αλλά ανθρώπινα. Δεν πάνε μαζί αυτά. Αν θα έχει κέρδη ο καπιταλιστής και θα αυξάνει την κερδοφορία του θα πηγαίνει όλο και πιο κάτω ο εργαζόμενος, τα δικαιώματα, η ζωή του.

Ούτε η καπιταλιστική ανάπτυξη, ούτε η οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του χρέους, που υπόσχεται ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση του, θα ανακουφίσουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Πολύ περισσότερο που η απομείωση, ή η οποιαδήποτε ελάφρυνση του χρέους θα συνοδευτεί από νέα αντιλαϊκά μέτρα, σκληρά μέτρα που θα απαιτήσουν και οι «καλοί» και οι «κακοί» και το ΔΝΤ, και η ΕΕ.

Θα συνοδευτεί, δηλαδή, από νέο μνημόνιο, το 4ο μνημόνιο, όπως και αν αυτό ονομαστεί.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Σε λίγες μέρες - και μάλιστα μέσα στον τριήμερο γιορτασμό του Πολυτεχνείου - η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον απερχόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Μπαράκ Ομπάμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από χρόνια ως αντιπολίτευση έσβηνε το «αμερικανοκίνητη» δίπλα από τη λέξη «χούντα», από την ανακοίνωσή του για το Πολυτεχνείο, τώρα που είναι κυβέρνηση τι σκοπεύει να κάνει;

Να εξαφανίσει τον τριήμερο γιορτασμό του λαού και της νεολαίας για το λαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του '73;

`Η μήπως ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να καταθέσει στεφάνι μαζί με τον Ομπάμα στο μνημείο των πεσόντων του Πολυτεχνείου;

Και το λέμε αυτό, γιατί το τελευταίο διάστημα έχει αποκτήσει μια εμμονή στο να «λερώνει» την Ιστορία του λαού μας, όπως έκανε στην Καισαριανή, στον Αη Στράτη και αλλού.

Μήπως μετά τον Κλίντον, που το 1999 ζήτησε συγγνώμη για τη χούντα, περιμένει να κάνει το ίδιο ο Ομπάμα, εξυμνώντας το ιδανικό της δημοκρατίας που πλασάρουν οι ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο με βομβαρδισμούς και επεμβάσεις στην περιοχή μας και παντού;

`Η να μας δώσουν τα φώτα τους για το πώς οι ηγέτες τους όπως η Κλίντον και ο Τραμπ , σαν τις Κατίνες - και να μας συγχωρέσουν οι συμπαθείς Κατίνες που έχουν το όνομα αυτό - τσακώνονται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες;

Τέτοια δημοκρατία θέλουν να εξάγουν οι Αμερικανοί στον κόσμο; Που έχουν φτάσει το λαό τους να συμμετέχει σε εκλογές μόνο το 30%, δηλαδή ο εκάστοτε Πρόεδρος να βγαίνει πλανητάρχης μόνο με ένα 15% του εκλογικού σώματος στην πραγματικότητα; `Η μήπως αντί για να ακούσει συγγνώμη, είναι έτοιμος ο κ. Τσίπρας να πει κι αυτός «ευχαριστώ τους Αμερικανούς», αυτήν τη φορά για την παρέμβασή τους στο θέμα του χρέους, όπως ο Κώστας Σημίτης το 1996 στην ελληνική Βουλή για την περίπτωση των Ιμίων;

Αλλά, δυστυχώς, τον έχει προλάβει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης σε ανύποπτο χρόνο. Τότε, δηλαδή, που ευχαριστούσε τους Αμερικανούς για την παρέμβασή τους το καλοκαίρι του 2015, κατά την περίφημη 17ωρη διαπραγμάτευση, καθώς βοήθησαν στην παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Τελικά, γιατί έρχεται ο Ομπάμα;

Οπωσδήποτε δεν έρχεται για τους λόγους τους οποίους επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή για να πει «μπράβο» στην Ελλάδα για το πώς επιλύει το προσφυγικό πρόβλημα ή για να τη βοηθήσει για τη διαπραγμάτευση. Ο Ομπάμα, όπως και άλλοι, έρχεται γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε μια σημαντική γεωστρατηγική περιοχή, ανάμεσα στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική. Στη Μεσόγειο συνολικότερα και στο Αιγαίο υπάρχουν ισχυροί ανταγωνισμοί, ισχυρά συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων, μεγάλων καπιταλιστικών κρατών, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η ΕΕ, κυρίως Γερμανία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, η Κίνα επίσης με το «δρόμο του μεταξιού» και πάει λέγοντας.

Ταυτόχρονα, συγκρούονται και περιφερειακές ισχυρές δυνάμεις, η Τουρκία για παράδειγμα με τις εξελίξεις στη Συρία, στο Ιράν, στο Ισραήλ, που έχει επίσης πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή της Μ. Ανατολής, αραβικές χώρες που επίσης είναι ισχυρές, έχουν το πετρέλαιο. Αρα, εδώ αυτή η περιοχή μυρίζει μπαρούτι.

Η Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ δρομολογεί πραγματικά επικίνδυνες αποφάσεις και για τη Μεσόγειο, και για το Αιγαίο, και για τη Μαύρη Θάλασσα, και για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Αρα, λοιπόν, ο κ. Ομπάμα έρχεται και για όλους αυτούς τους λόγους. Εξάλλου, αυτό το διάστημα πολύς κόσμος «πάει κι έρχεται».

Αλλωστε, και η ίδια η κυβέρνηση προχτές αποκάλυψε τους λόγους μιλώντας για την επίσκεψη Ομπάμα εξαιτίας των «σοβαρών περιφερειακών εξελίξεων και της αυξανόμενης αστάθειας».

Ποιες, όμως, είναι οι «περιφερειακές εξελίξεις» και η «αυξανόμενη αστάθεια»; Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγορών και διαδρόμων στρατηγικής σημασίας σε μια ευρύτερη περιοχή από τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ έως τη Μαύρη Θάλασσα και τη Βαλτική.

Οξυνση που εκδηλώνεται και με τον πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Ουκρανία κ.α. με βόμβες, θανάτους αμάχων και αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων.

Η κυβέρνηση, δηλαδή, διαφημίζει τα παζάρια της με όλους όσοι εμπλέκονται άμεσα σε αυτούς τους οξυμένους ανταγωνισμούς (ΗΠΑ, Ρωσία κ.λπ.), πιστή βεβαίως στον ευρωατλαντικό άξονα, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, «αξιοποιώντας» το λεγόμενο «γεωστρατηγικό πλεονέκτημα» της χώρας, εργάζεται η ελληνική κυβέρνηση για την ενίσχυση της θέσης της αστικής τάξης στην περιοχή. Παρέχει, άλλωστε, πλείστες υπηρεσίες στον ευρωατλαντικό άξονα, φιλοξενώντας εδώ τη ΝΑΤΟική αρμάδα που είναι αντιμέτωπη με τις κινήσεις διέλευσης ρωσικών πολεμικών πλοίων προς Συρία, προσφέροντας σε διερχόμενες μονάδες της λυκοσυμμαχίας επιμελητεία και βάσεις υποστήριξης, πληροφορίες, διεκδικώντας επιπρόσθετα να αναλάβει κι άλλα τέτοια «βρώμικα» καθήκοντα, όπως το να φιλοξενήσει στη Θεσσαλονίκη το Κλιμάκιο Ηλεκτρονικού Πολέμου του ΝΑΤΟ. Θέμα στο οποίο φυσικά και ως μια ακόμα απόδειξη της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων, συμφώνησαν και η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα στη Βουλή.

Παραπέρα, η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρόσθετες ευθύνες και από το γεγονός ότι συνδέει την επίσκεψη Ομπάμα και με το Κυπριακό. «Με τις διακοινοτικές συνομιλίες να εισέρχονται σε κρίσιμη φάση και την Ελλάδα να έχει λόγο σε ζητήματα ασφαλείας και εγγυήσεων, το Κυπριακό αναμένεται να αποτελέσει, επίσης, βασικό θέμα στις συνομιλίες της κυβέρνησης με τον Αμερικανό Πρόεδρο», αναφέρει στο σημείωμα, αποσιωπώντας ότι αυτό που προωθείται είναι ουσιαστικά η ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου, υλοποιώντας ένα σχέδιο τύπου «Ανάν».

Φίλες και φίλοι,

Είναι πολύ επικίνδυνες αυτές οι εξελίξεις και οι δηλώσεις του Ερντογάν. Πέρα από την αξιοποίησή τους για εσωτερική κατανάλωση το κύριο είναι - και το ξέρουμε απ' την ιστορική πείρα - ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική και εσωτερική πολιτική της αστικής τάξης, έχει στοχεύσεις, έχει σχεδιασμό, έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Θα σας θυμίσω το ζήτημα με τα Ιμια, όταν έγινε ένα θερμό επεισόδιο, «σύγκρουση», ήταν μείζον ζήτημα. Ολοι θυμούνται συνήθως μόνο το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Σημίτη. Λίγοι όμως θυμούνται ότι αμέσως μετά ακολούθησε η συμφωνία της Μαδρίτης, όπου για πρώτη φορά η Ελλάδα υπέγραψε κείμενο που αναγνώριζε ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, ζήτημα το οποίο δεν υπήρχε μέχρι τότε. Από την κρίση στα Ιμια, λοιπόν, η Τουρκία βγήκε κερδισμένη. Αρα, το καθετί, ακόμη και το παραμικρό επεισόδιο σε μια βραχονησίδα, πολύ περισσότερο αν υπάρξει μεγαλύτερη εμπλοκή, δηλαδή απόπειρα κατοχής ή επέμβαση σε ένα μεγαλύτερο ακατοίκητο ή με φρουρά νησί ή κατοικημένο απ' αυτά που θεωρεί ως αμφισβητούμενες - που δεν είναι για εμάς - ζώνες η Τουρκία, θα είναι πάρα πολύ σοβαρές εξελίξεις.

Και δεν μπορεί να καθησυχάζει το λαό η κυβέρνηση που λέει «είμαστε στο ΝΑΤΟ και θα μας σώσει, είμαστε σύμμαχοι, δεν μπορεί, θα παρέμβει».

Μα, πάντα μέλη του ΝΑΤΟ ήμασταν κι αυτές οι αρνητικές εξελίξεις που έβαζαν ένα λιθαράκι στη «νομιμοποίηση» των τουρκικών απαιτήσεων και διεκδικήσεων στο Αιγαίο - παλιότερα στην Κύπρο - έρχονται και μένουν και κατοχυρώνονται από συμφωνίες.

Γιατί ξέρουν πολύ καλά και οι ΝΑΤΟικοί και οι Αμερικανοί και άλλες δυνάμεις να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια, να κάνουν τους συμβιβασμούς τους με χώρες που κάθε φορά επιλέγουν για τα δικά τους γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει, λοιπόν, γιατί συμμετέχοντας στις προαναφερόμενες εξελίξεις υπηρετεί πιστά τα συμφέροντα των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, με σκοπό την ανάκαμψη των κερδών τους και την αναβάθμιση της θέσης τους. Συμφέροντα όμως που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε νέα αντιλαϊκή επίθεση και σε αιματοβαμμένες για το λαό εξελίξεις.

Γι' αυτό το Κόμμα σε όλους τους τόνους λέει να είμαστε σαν λαός, σαν κίνημα, σαν Κόμμα, σε ετοιμότητα, σε επαγρύπνηση και σε κινητοποίηση.

Δεν μας φοβίζει τίποτα. Σωστή αντίδραση, σωστή παρέμβαση, σωστή προετοιμασία, σωστή κατεύθυνση στο κίνημα έχουμε καθήκον να εξασφαλίσουμε. Αποτελούν βασική προϋπόθεση για να μην περάσουν αντιλαϊκά σχέδια, για να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής νίκης.