ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Οχτώβρη 2000
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Δεν πρέπει να λείψει κανείς!
Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη της χώρας να δώσει αγωνιστική απάντηση ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα με τη συμμετοχή της στην απεργία στις 10 Οκτώβρη

Σημαντικός σταθμός στην πάλη των εργαζομένων της χώρας, ενάντια στην κυβερνητική επιχείρηση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, είναι η πανελλαδική πανεργατική - πανυπαλληλική απεργία της Τρίτης. Αύριο Δευτέρα κορυφώνεται μια γιγαντιαία προσπάθεια προπαγάνδισης της απεργίας, που ξεκίνησε με πρωτεργάτες τους συνδικαλιστές, που παλεύουν μέσα από το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, αμέσως μετά την προκήρυξή της από την ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Την Τρίτη εργοστάσια, γιαπιά, γραφεία κλείνουν, οι συγκοινωνίες σταματούν, οι εργαζόμενοι απεργούν!

Η συμμετοχή των εργαζομένων θα είναι καθοριστική και σε αυτή την κινητοποίηση, που μαζί με όλες τις άλλες που προχωρούν, θα πρέπει να δώσει απανωτά χτυπήματα στις επιλογές κυβέρνησης - βιομηχάνων - Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μαζική και δυναμική πρέπει να είναι η συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές συγκεντρώσεις που γίνονται σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα, το ΠΑΜΕ κάνει προσυγκέντρωση στην πλατεία Κάνιγγος στις 10 π.μ.., ώστε συντονισμένα οι εργαζόμενοι που συμπαρατάσσονται με τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα να πάνε στη συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως στις 11π.μ... Στον Πειραιά η συγκέντρωση της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων και Συνδικαλιστών θα γίνει στις 10 π.μ. στην πλατεία Κοραή. Σε όλη τη χώρα, οι ταξικές δυνάμεις αναλαμβάνουν την ευθύνη των απεργιακών συγκεντρώσεων, καθώς η πλειοψηφία στη διοίκηση της ΓΣΕΕ επιδιώκει να μην πραγματοποιηθούν συγκεντρώσεις σε πολλές περιοχές.

Κάτω από το σύνθημα «Αγώνας για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να σταματήσει ο "κοινωνικός διάλογος"», συσπειρώνεται ένα πλήθος συνδικαλιστικών οργανώσεων, από πρωτοβάθμια σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα, καθώς και Απεργιακές Επιτροπές σε όλη τη χώρα, σε όλους τους κλάδους, σε εκατοντάδες χώρους δουλιάς. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δηλώνουν τη συμμετοχή τους στην απεργία και τη θέλησή τους να συμμετέχουν και σε άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, τις οποίες απαιτούν από τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τις ηγεσίες των παρατάξεων που συγκροτούν τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Οι διαθέσεις των εργαζομένων αποτυπώνονται στις συζητήσεις τους με συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, οι οποίοι έδωσαν πραγματική μάχη, για να διαδοθεί το μήνυμα της συμμετοχής στην απεργία και της ανάγκης για διεκδικήσεις που θα ανατρέπουν την αντεργατική και αντιλαϊκή γενικότερα κυβερνητική πολιτική.

Γι' αυτό και το ΠΑΜΕ προτείνει στους εργαζόμενους ένα πλαίσιο πάλης, που ξεκινώντας από την αντίσταση στο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, του 8ωρου, της πλήρης απασχόλησης, φτάνει να αντιπαρατίθεται με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, των ανατροπών στην Υγεία και την Παιδεία, της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος μέσα από τη δραστική περικοπή παροχών και άλλων σημαντικών δικαιωμάτων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΙΚΟΣ
Αναγκαία η συντονισμένη αντεπίθεση

Στην ανάγκη συμμετοχής όλων στην απεργία και στην κλιμάκωση του αγώνα, αναφέρεται ο συνδικαλιστής, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, σε δήλωσή του στο «Ρ»:

«Σήμερα σαρώνονται καθημερινά, το σταθερό ωράριο, το 8ωρο, 7ωρο, ανατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις, μειώνεται το εισόδημα, καταργείται το δημόσιο σύστημα υγείας, πλήττεται η κοινωνική ασφάλιση, καταπατούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ολα θυσιάζονται στο βωμό των κερδών της πλουτοκρατίας.

Η ανεργία παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η αγροτιά καταστρέφεται. Οι μικροί και μεσαίοι επαγγελματίες συνθλίβονται.

Η απελευθέρωση της ασυδοσίας του κεφαλαίου, της δράσης των πολυεθνικών, τα νέα συστήματα εργασίας, οι νέες μορφές εκμετάλλευσης που εφαρμόζονται θα επιδεινώσουν τη θέση των εργαζομένων. Θα τους φέρνουν πιο συχνά μπροστά σε τραγικές καταστάσεις, όπως αυτή του ναυαγίου του σαπιοκάραβου "ΣΑΜΙΝΑ", των καθημερινών εργατικών ατυχημάτων, των κινδύνων από την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Κανένας εργαζόμενος δε μένει έξω απ' τη δίνη του αντεργατικού, αντιλαϊκού κυκλώνα. Αρα, όλοι επιβάλλεται να δώσουν το μαχητικό «παρών» στην απεργία της Τρίτης.

Μόνο ο ενωτικός αγώνας των εργαζομένων, η κλιμάκωση του αγώνα με προωθημένες μορφές πάλης και η καταδίκη αυτών των αντιλαϊκών πολιτικών έχουν τη δύναμη σήμερα να παρεμποδίσουν αυτήν την επίθεση, να βάλουν φραγμό στις βαριές συνέπειες που προκαλεί. Να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και το άνοιγμα του δρόμου για ριζικές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές.

Με το μαζικό καθολικό αγώνα μας, σήμερα μπορούμε, απέναντι στο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, ν' αντιπαραθέσουμε την οργάνωση της αντίστασης, της αντεπίθεσης των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλιάς και κατοικίας, το συντονισμό του αγώνα της εργατικής τάξης με τ' άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, στη βάση ενός αγωνιστικού πλαισίου δράσης, που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα και θα διεκδικεί τη διεύρυνση των κατακτήσεων.

Και από την πλευρά του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, αυτό επιδιώκουμε με το μεγάλο συλλαλητήριο, το Σάββατο, 21 Οκτώβρη 2000, στην Αθήνα».

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΩΛΗΣ
Αγώνας κόντρα στους «διαλόγους»

Διεύρυνση του μετώπου αντίστασης και συνεχείς αγώνες, είναι τα ζητήματα στα οποία δίνει βάρος ο Α. Τσώλης, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, στη δήλωσή του στην εφημερίδα μας:

«Μπροστά στην απεργία στις 10 Οκτώβρη, στους εργαζόμενους και τα ταξικά συνδικάτα μπαίνει επιτακτικά το χρέος να αγωνιστούν, ώστε η συμμετοχή να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη. Επειδή τα ζητήματα που η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τους μεγαλοεργοδότες, επιχειρεί να "ρυθμίσει" είναι πολύ μεγάλα και σοβαρά, μια πετυχημένη απεργία, αλλά και οι απεργιακές συγκεντρώσεις θ' αφαιρέσουν το άλλοθι από τη συμβιβασμένη ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ να σταματήσει τους αγώνες, γιατί δεν υπάρχει συμμετοχή.

Είναι γνωστό πως οι "υπηρέτες της κυβέρνησης και των εργοδοτών" σύρθηκαν στην απόφαση για απεργία και επιχειρούν να παρουσιάσουν αγωνιστικό προσωπείο ενόψει του εκλογικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ (Μάρτης 2001). Αφού επιχείρησαν να νεκραναστήσουν τον... κοινωνικό διάλογο με διάφορα τερτίπια διμερών επαφών και διαλόγων συμφωνίας (!!!) με τον ΣΕΒ και με σκηνοθετημένες αγωνιστικές εκρήξεις, τώρα θα θελήσουν να ελέγξουν τις αντιδράσεις, ισχυριζόμενοι πως επιτέλεσαν το χρέος τους...

Οι κυβερνητικές δηλώσεις ότι οι αποφάσεις έχουν παρθεί και ότι θα νομοθετηθούν οι εξαγγελίες (μέτρα "σοκ" κατά τους κ.κ. Παπαντωνίου, Γιαννίτση, Πρωτόπαππα) δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ομως αυτή η κυβερνητική θέση πρέπει να ατσαλώσει τη θέληση των εργαζομένων, που δεν πρέπει να επιτρέψουν παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου ωραρίου εργασίας, ούτε βέβαια να επιτρέψουν στους "ναυαγούς της πολιτικής" και τους "δικούς τους" στην ηγεσία της ΓΣΕΕ να καταργήσουν την κοινωνική ασφάλιση. Το Μέτωπο των Εργαζομένων πρέπει κάθε μέρα να διευρύνεται και οι αγώνες να είναι συνεχείς».

ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΤΣΙΡΚΑΣ
Ενότητα και πάλη

Ευκαιρία για αντίσταση και αντεπίθεση είναι η απεργία στις 10 Οκτώβρη, δηλώνει το μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ Π. Τσίρκας, μιλώντας στο «Ρ»:

«Η κυβέρνηση προχωρά σε ολομέτωπη επίθεση, ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η απεργία στις 10 Οκτώβρη είναι μια ευκαιρία για αντίσταση και αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος. Το ΠΑΜΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα - αγρότες, βιοτέχνες μικροεπαγγελματίες - σε κοινό μέτωπο δράσης, γιατί όλοι πλήττονται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης.

Η ανεργία, οι εργασιακές ανατροπές, οι ιδιωτικοποιήσεις, η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, που συνεχώς συρρικνώνονται είναι ζητήματα που μας αφορούν όλους. Επιβάλλεται λοιπόν η συσπείρωση και η ενότητα σε ένα ευρύ προοδευτικό, κοινωνικό -λαϊκό μέτωπο δράσης και αντίστασης στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική. Μόνο έτσι θα αναχαιτίσουμε τα μέτρα της κυβέρνησης και θ' ανοίξουμε το δρόμο για διεύρυνση των κατακτήσεων και αλλαγή των συσχετισμών δύναμης υπέρ των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων.

Ο αγώνας, ενάντια στην κυβέρνηση και τις υποτακτικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, για να έχει αποτελέσματα χρειάζεται να έχει και προοπτική. Γι' αυτό και το ΠΑΜΕ δείχνει και προς τα πού πρέπει να πάμε και μετά την απεργία της Τρίτης. Συνεχίζει με τη διοργάνωση στις 21 Οκτώβρη πανελλαδικού συλλαλητηρίου στο Πεδίον του Αρεως. Συσπείρωση, Ενότητα, Αγώνας, Αντίσταση, Αντεπίθεση. Αυτός είναι ο δρόμος για το εργατικό λαϊκό κίνημα».

ΤΑΣΟΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Το κεφάλαιο θέλει τη ρεβάνς

Για τη σκληρότητα των μέτρων που προωθούν κυβέρνηση - κεφάλαιο, μίλησε στο «Ρ» ο Τ. Φωτόπουλος, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ:

«Τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση για τις εργασιακές σχέσεις, πρέπει ν' αντιληφθούμε ότι κάθε άλλο παρά ουδέτερα είναι. Εντάσσονται στη συνολικότερη πολιτική του κεφαλαίου, το οποίο, προκειμένου ν' αυξήσει την κερδοφορία του απαιτεί δυσμενέστερους όρους (πολιτικούς, οικονομικούς και ιδεολογικούς) απόσπασης υπεραξίας και μεγαλύτερη πειθαρχία από την εργατική τάξη.

Εκτός από τη συμπίεση του κόστους εργασίας και την καθήλωση των αμοιβών, η περαιτέρω αναδιοργάνωση - ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων θα είναι καθοριστική. Η κατάργηση της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης, η γενίκευση της μερικής ή περιστασιακής εργασίας, ο περιορισμός των συλλογικών συμβάσεων και η αύξηση των ατομικών διαπραγματεύσεων, ο ευέλικτος υπολογισμός του συνολικού εργάσιμου χρόνου, η ανατροπή της ασφάλισης και του υπολογισμού των συντάξεων θα υποβιβάσουν συνολικά τη θέση των εργαζομένων.

Μ' άλλα λόγια, τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, δεν είναι απλά "εννέα" σημεία που μπορούν να "συζητηθούν" αλλά "εννέα" τρομακτικά χτυπήματα στην καρδιά των εργατικών κατακτήσεων του 20ού αιώνα! Δεν είναι "εννέα σημεία" που θα βελτιώσουν την "ελληνική οικονομία" όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά εννέα ωρολογιακές βόμβες που η έκρηξή τους θα προκαλέσει βαριές απώλειες στη ζωή όλων μας. Απώλειες κοινωνικές και οικονομικές, οικογενειακές, ψυχολογικές και πολιτιστικές.

Ας μη γελιόμαστε. Το κεφάλαιο επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς. Ο,τι με αγώνες και θυσίες έχουμε κατακτήσει, προσπαθεί να το πάρει πίσω. Εχουμε, λοιπόν, υποχρέωση να αντισταθούμε. Να παλέψουμε, όχι μόνο για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, αλλά και να τα διευρύνουμε. Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει χρέος να ξαναθυμηθεί όλες τις μορφές πάλης. Το Πανεργατικό Μέτωπο πάντως δε βολεύεται στη ρουτίνα, στον εφησυχασμό. Δεν αποδέχεται τους "διαλόγους", τα "τετελεσμένα", τους "μονόδρομους". Προχωρά μπροστά, ξεδιπλώνοντας τις σημαίες του αγώνα, της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης και της συλλογικότητας».

ΟΙ «ΜΙΖΕΣ» ΚΑΙ ΤΑ «ΛΙΜΠΕΡΤΙ»

(Οι προς Μάνθον νουθεσίες)

ΟΣΕΣ φορές ζούμε τέτοιες φοβερές ναυτικές τραγωδίες, τέτοια συγκλονιστικά εγκλήματα που να χάνονται άδικα δεκάδες ψυχές ο νους ταξιδεύει στο Θιάκι - της ναυτοσύνης ξακουστό νησί - και φέρνει στα μάτια την επιγραφή που μια μακρινή μέρα διαβάζαμε πάνω σ' ένα τεράστιο βράχο.

ΝΗΣΙ με πανάρχαια ναυτική παράδοση το Θιάκι, ταξιδευτάδες ξακουστοί οι ναυτικοί του συμπύκνωσαν δωρικά με την επιγραφή τους πάνω στον πελώριο βράχο στου νησιού στο ακρότατο άκρο, στις Φρίκες το γραφικό λιμανάκι της ναυτοσύνης και της θάλασσας την αλήθεια: Κάθε οργιά της θάλασσας / χίλιες σταγόνες αίμα. Η θάλασσα, η πικροθάλασσα του δημοτικού μας τραγουδιού, αυτή που η μάνα του μικρού ναυτόπουλου που 'χασε το μοναχογιό της την πετροβολάει από τον αβάσταγο πόνο της...

ΕΙΧΑΜΕ την καλή τύχη εκείνο το καλοκαίρι να βρεθούμε στο νησί του Οδυσσέα που τηρώντας το δικό τους νησιώτικο νόμο θυμούνται και τιμούν τα παλικάρια τους, που έπεσαν στις θάλασσες και στους ωκεανούς. Ενα προσκλητήριο νεκρών της Εθνικής Αντίστασης και σ' αυτούς παρόντες κι οι ναυτικοί μας.

ΔΕΚΑΔΕΣ τα ονόματα, που στου πολέμου τα χρόνια πάλεψαν πάνω στα εμπορικά καράβια. Και γενναία κι άφοβα«κράτησαν τα πλοία εν κινήσει» που ήταν της θρυλικής ΟΕΝΟ το σύνθημα. Το σύνθημα του ΕΑΜ της θάλασσας και της ναυτοσύνης. Και ξαναθυμόμαστε του συντρόφου μας του Αντώνη Αμπατιέλου, ενός από τους πρωτεργάτες του ελληνικού ναυτεργατικού κινήματος αλλά επίσης και πρωτομάχο στο διεθνές κίνημα τα λόγια: «... Καταφέραμε - γράφει ο Αμπατιέλος - να κινήσουμε όλα τα καράβια. Κι ας ήταν φέρετρα. Οι ναυτεργάτες εμπνέονταν από τους αγώνες του λαού μας. Τεράστια κι αποφασιστική η προσφορά τους στον αντιφασιστικό συμμαχικό αγώνα».

ΕΞΗΝΤΑ τόσα χρόνια από το έπος της Αλβανίας και την Εθνική Αντίσταση κι ο αγώνας των ναυτεργατών, ύστερα από κατατρεγμούς φοβερούς, ανείπωτους, εξακολουθεί να 'ναι αγνοημένος και αδικαίωτος. Οι αμερικανόδουλες κυβερνήσεις, αυτές που ανέβασαν με τα κανόνια τους οι Εγγλέζοι επεμβασίες, τα πρόσφεραν όλα προκλητικά στους εφοπλιστές. Και μάλιστα από την πρώτη κιόλας μέρα, που τέλειωνε ο πόλεμος, πριν ακόμη γίνει καταγραφή για τους ναυτικούς, που για πάντα χάθηκαν στους ωκεανούς και στις θάλασσες, πριν ακόμη μπει η σύνταξη στου ναυτεργάτη το σπίτι...

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», το Μάη του 1947, μέσα στο κυνηγητό και τις καθημερινές διώξεις έβγαζε στο φως το σκάνδαλο με τα 100 εμπορικά πλοία, ενός τύπου, που είχε πάρει την ονομασία «λίμπερτις». Οι εφοπλιστές για ν' αποζημιωθούν είχαν βάλει πλώρη να τα μοιραστούνε αφού θα τ' αγόραζε και εγγυητής θα έμπαινε το ελληνικό δημόσιο. Αρχιτρίκλινος, διαπραγματευτής από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης ο Ν. Αβραάμ, που τότε στην κυβέρνηση του Κ. Τσαλδάρη ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας σε ρόλο «αναμορφωτή». Κι αυτός όπως π.χ. οι κ. Σουμάκης και Παπουτσής. Εγιναν οι διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς, τέλειωσε η μοιρασιά, όλα κι όλοι «μέλι - γάλα»... Αλλά τότε μαθεύτηκε πως οι μίζες, προμήθειες, τα «δώρα» που προσφέρθηκαν στον Αβραάμ πήγαν σύννεφο. Ο «Ρ» είχε κάνει το ρεπορτάζ κι όχι μόνο. Αφησε συγκρατημένα τις πρώτες «βολές», αποσπασματικές βέβαια. Και τότε οι «λαοπρόβλητοι» της εξουσίας κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός ο Κ. Τσαλδάρης τα 'βαλαν με τους ΚουΚουέδες που συκοφαντούν τάχατες το αγλάισμα της εθνικοφροσύνης: τον υπουργό Ν. Αβραάμ.

ΔΕ θα περνούσαν παρά λίγες μέρες κι ο «Ρ» θα προχωρούσε στα αποκαλυπτήρια, δημοσιεύοντας εντυπωσιακά ολόκληρη την επιστολή του Ν. Αβραάμ, που ξεκινούσε: «Γιε μου Μάνθο. Ο μπαξές της εθνικοφροσύνης αγκαλιά με τα σκυλόψαρα της ελληνικής ολιγαρχίας». Εγραψαν, παρατηρεί στο γράμμα του ο Αβραάμ, «ο "Ριζοσπάστης", η "Ελλάδα" (πρόκειται για την "Ελεύθερη Ελλάδα") και η "Ελευθερία" για την νόμιμον προμήθειαν που πήρα από την αγοράν των "λίμπερτι". Εδωσα μίαν απάντησιν». Και προσθέτει: «...Ο Στ. Λιβανός μου είπε την τελευταίαν στιγμήν: "Ο,τι θέλει ο Μάνθος να αποτείνεται σε μένα... Το γιο του Παπανδρέου εγώ τον σπούδασα...». Και οι πατρικές νουθεσίες συνεχίζονται. «...Σου τα γράφω αυτά διότι ομολογώ ότι είναι καιρός ν' αφήσω την πουριτανικήν ηθικήν ακαμψίαν και να δέχομαι τοιαύτας ως υποψήφιος ηγέτης διά να μην αναγκαστώ να τρέχω εις το Κακουργιοδικείο».

ΝΑ κλείσουμε το γραφτό αυτό σημειώνοντας πως ο «Οίκος Γουλανδρή» εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης διά τους αγώνας του στρατηγού Σκόμπι υπέρ της απελευθερώσεως της Ελλάδος μετωνόμασε εν εκ των τελευταίως αγορασθέντων πλοίων του εις «Ρόναλντ Σκόμπι». Προμήθειες, δώρα, μετοχές, δωρεές σπουδών, γούνες στη Φρειδερίκη... Κι ο «Ρ» που έβγαλε στο φως όλα αυτά τα νταραβέρια της εθνικοφροσύνης τα βρωμερά και τ' άπλυτα κυνηγήθηκε άγρια και βρέθηκε τελικά στη «χάψη», στη φυλακή. Αυτή είναι η «άλλη Ελλάδα» με τα «σούπερ - σκυλόψαρα» αγκαλιά, μέλι - γάλα με τους σημερινούς «εκσυγχρονιστές» αφέντες της εξουσίας. Το νέο ναυτικό έγκλημα του «Εξπρές Σαμίνα» τα λέει όλα.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ