ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Οχτώβρη 2000
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ
Συντονισμένα «πυρά» κατά της «παγκοσμιοποίησης»

Ωθηση στην κοινή δράση ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων από διαφορετικές χώρες, ενάντια στην καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, έδωσε η Συνδιάσκεψη, που έγινε στη γαλλική πόλη Ανεσί πριν λίγες μέρες

Από τις διαδηλώσεις στην Πράγα κατά του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας

Associated Press

Από τις διαδηλώσεις στην Πράγα κατά του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας
ΑΝΕΣΙ (Του απεσταλμένου μας ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ).-

Το τριήμερο 29, 30 Σεπτέμβρη και 1η Οκτώβρη, διακόσιοι και πλέον συνδικαλιστές από 16 χώρες κατέκλυσαν την αίθουσα «Αλεμπρός» στην πόλη Ανεσί της Γαλλίας. Πολλοί απ' αυτούς, μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν, είχαν διαδηλώσει στους δρόμους της Πράγας, είχαν καταδικάσει την πολιτική του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των κυβερνήσεων του G-7 και τώρα δήλωναν «παρών» στη δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη Συνδικάτων και Συνδικαλιστών ταξικών δυνάμεων.

Μαζί με τις λιγοστές προσωπικές αποσκευές τους, έφερναν την αποφασιστικότητα της τάξης τους, ν' αγωνιστούν κατά της καπιταλιστικής εξαθλίωσης και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Να παλέψουν, ο καθένας στη χώρα του, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, για την υπεράσπιση των κοινωνικών και εργατικών κατακτήσεων, τα δικαιώματα των ανέργων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Μαζί με τις εμπειρίες των ταξικών μαχών που δίνουν στις χώρες τους και με καρφιτσωμένο στο «πέτο» της καρδιάς τον Τσε, τον Λένιν ή την κόκκινη πρωτομαγιά, κουβάλησαν τους προβληματισμούς τους και την αγωνία τους, για το τέρας της παγκοσμιοποίησης, που συντρίβει εκατομμύρια εργαζόμενους και τσαλακώνει την αξιοπρέπεια των λαών. Αλλά και την πεποίθησή τους πως, απέναντι στην κυριαρχία των μονοπωλίων, τα ταξικά συνδικάτα πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους, να σηκώσουν τον πήχη της διεθνιστικής αλληλεγγύης, να πάρουν μέτρα ενίσχυσης του κοινού τους αγώνα.

Για τρεις μέρες, δεκάδες συνδικαλιστές, από τη Γερμανία, τη Τουρκία, την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Ρωσία και αλλού έστησαν ένα διεθνές δικαστήριο κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, «ζωγράφισαν» μια μεγάλη τοιχογραφία για τις συνθήκες που ζει και εργάζεται η εργατική τάξη των χωρών τους. Μίλησαν για τους καημούς και τις ελπίδες της. Για τις βαριές ευθύνες που έχουν αναλάβει απέναντι στους καταπιεσμένους όλου του κόσμου.

Από πρόσφατη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα
Από πρόσφατη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα
Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, πότε από το βήμα, πότε σε συναντήσεις των αντιπροσωπειών, πότε σε προσωπικές συζητήσεις, αντάλλαξαν απόψεις και εμπειρίες, ενημέρωσαν για την κατάσταση της εργατικής τάξης της χώρας τους και πληροφορήθηκαν για τη δράση των άλλων κινημάτων. Ηταν μια ανοιχτή, δημοκρατική σύσκεψη, αντάξια της τάξης που εκπροσωπούν, αλλά και της ιστορικής της αποστολής.

«Το μέλλον της εργατικής τάξης, το μέλλον των λαών δε συμβιβάζεται με τον καπιταλισμό. Η στράτευση στον ταξικό αγώνα, για την υπεράσπιση, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, καθώς και η κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο, παίρνουν κρίσιμο χαρακτήρα». Το απόσπασμα αυτό από την απόφαση της δεύτερης συνδικαλιστικής συνδιάσκεψης δίνει με ευκρίνεια το ιδεολογικό στίγμα των συνδικαλιστικών δυνάμεων που συμμετείχαν σ' αυτήν.

Η συγκρότηση της επταμελούς Συντονιστικής Επιτροπής ήταν ένα ακόμα συγκεκριμένο αποτέλεσμα των εργασιών της συνδιάσκεψης. Καθήκον του οργάνου αυτού, στο οποίο συμμετέχουν συνδικαλιστές από τη Γαλλία, τη Τουρκία, την Ελλάδα, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Ρωσία και τη Μ. Βρετανία, θα είναι ο συντονισμός της πάλης κατά του κεφαλαίου, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Επίσης, η σύσφιξη των σχέσεων όλων εκείνων των συνδικάτων, που, κόντρα στη ρεφορμιστική πολιτική της Συνομοσπονδίας των Ελεύθερων Συνδικάτων (ΣΕΣ), υπερασπίζονται την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και είναι αποφασισμένα να οργανώσουν τον αγώνα κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Από τις εργασίες της Συνδιάσκεψης
Από τις εργασίες της Συνδιάσκεψης
Γιατί, όπως υπογράμμισε και ο Τούρκος συνδικαλιστής, τα συνδικάτα δεν μπορεί να στρατεύονται πίσω από τις παρατάξεις και τους φορείς του κεφαλαίου. Γιατί μόνο με την ανεξάρτητη δράση της η εργατική τάξη θα μπορέσει ν' αντιμετωπίσει την καπιταλιστική επίθεση.

Κοινή ήταν η διαπίστωση όλων των συνδικαλιστών: Στο Ανεσί της Γαλλίας, οι ταξικές δυνάμεις έκαναν τα πρώτα βήματα του πανευρωπαϊκού συντονισμού τους και έθεσαν τις βάσεις και τους στόχους του αγώνα τους. Ανανέωσαν το ραντεβού τους στη Γενεύη, στις αρχές Ιούνη του 2001, στην πρώτη μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση, με αφορμή τη συνεδρίαση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Το κεντρικό σύνθημα της διαδήλωσης, που θα δώσει το έναυσμα για ανάλογες πρωτοβουλίες σε κάθε χώρα, θα είναι: «Να παγκοσμιοποιήσουμε τον αγώνα μας, ενάντια στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων».


Στις γειτονιές του κόσμου

Σημαντικές οι παρεμβάσεις των συνδικαλιστών για την κατάσταση της εργατικής τάξης στις χώρες τους και την ανάγκη αντίστασης

Ο Γάλλος συνδικαλιστής Ροζέ Ναντό, ηγετικό στέλεχος της «Συνέχειας της Σε - Ζε - Τε»
Ο Γάλλος συνδικαλιστής Ροζέ Ναντό, ηγετικό στέλεχος της «Συνέχειας της Σε - Ζε - Τε»
Τις απόψεις τους, τον αγώνα τους, την αγωνία τους γι' αυτούς που εκπροσωπούν, δε θα τα διαβάσετε ούτε θα τ' ακούσετε από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Λίγα μονόστηλα στον εθνικό τους Τύπο και αυτά πνιγμένα από τα «σαλόνια» και τα πρωτοσέλιδα των χρηματιστηριακών νέων, τις ίντριγκες και τα πάθη της παγκόσμιας και ντόπιας οικονομικής και κοινωνικής «ελίτ». Και όμως υπάρχουν, ζουν και δουλεύουν. Εκπροσωπούν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια εργαζόμενους. Στο Ανεσί της Γαλλίας, από το στόμα τους, ακούσαμε για την άλλη Τουρκία, την εργαζόμενη Γαλλία, την περιφρονημένη Ρωσία, την εξαθλιωμένη Αφρική. Ακούσαμε τι τους έφερε στην πόλη της Γαλλίας και στη δεύτερη συνδικαλιστική συνδιάσκεψη.

Να απελευθερώσουμε την τάξη μας

Για τη σημασία της συνδιάσκεψης και τη θέση που πρέπει να πάρουν τα συνδικάτα απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, μίλησε ο Σαμπρί Τοπσού, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταφορών της Τουρκίας. «Σε κάθε γωνιά της Γης, συνδικαλιστές και εκατομμύρια εργαζόμενους απασχολεί το ερώτημα: Τι να κάνουμε; Πώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε συνδικάτα που θα παλέψουν για τα προβλήματα; Ποιος είναι ο ρόλος τους, όχι μόνο στα καθημερινά προβλήματα, αλλά και για τον τελικό μας στόχο, που κατά τη γνώμη μας, πρέπει να είναι η απελευθέρωση της τάξης μας από την εκμετάλλευση.

Σε κόντρα με το κεφάλαιο, καλεί η «Συνέχεια της Σε - Ζε - Τε»
Σε κόντρα με το κεφάλαιο, καλεί η «Συνέχεια της Σε - Ζε - Τε»
Γι' αυτό σαν τουρκική αντιπροσωπεία θεωρούμε ότι οι αποφάσεις που θα πάρουμε εδώ έχουν ιδιαίτερη σημασία. Δυστυχώς, οι ηγεσίες των συνδικάτων και στη χώρα μου, έχουν ξεκόψει από τους εργαζομένους και τρέχουν πίσω από το κεφάλαιο και τα κόμματα που το εκπροσωπούν. Αυτό δεν μπορούμε να το ανεχτούμε. Το πρώτο μας καθήκον είναι η ενότητα. Μια ενότητα όμως που θα εξασφαλίζει την πάλη κατά του κεφαλαίου, την υπεράσπιση των κατακτήσεων και τη διεκδίκηση νέων δικαιωμάτων.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, αυτά που ζήσαμε μας δείχνουν ότι όσοι δεν αντισταθούν στην πολιτική του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, δεν είναι δυνατόν να κατοχυρώσουν τα δικαιώματά τους. Γι' αυτό όταν αγωνιζόμαστε, δεν πρέπει να βλέπουμε μπροστά μας μόνο τον μεμονωμένο εργοδότη, αλλά και τα διεθνή κέντρα, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που προωθούν τα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε σε διεθνή επίπεδο, χρειάζεται να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να μη δεχτούμε την κατάσταση αυτή, αλλά περνώντας στην αντεπίθεση ν' αλλάξουμε τον κόσμο».

«Οχι» στην ελαστικοποίηση

Στο ρόλο του αστικού κράτους και στη γαλλική πραγματικότητα αναφέρθηκε ο Ζαν Λικ Σαλέ από τη «Συνέχεια της Σε-Ζε-Τε» και ένας από τους βασικούς εισηγητές στη συνδιάσκεψη. «Το κράτος - είπε - με όλους τους μηχανισμούς του είναι το καλύτερο στήριγμα των μονοπωλίων και της πολιτικής τους. Με το νόμο για το "35ωρο", προώθησε τον πυρήνα της πολιτικής του κεφαλαίου. Δηλαδή τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την ελαστικοποίηση σε βάρος των εργαζομένων. Ταυτόχρονα είναι εκείνο που πρώτο υιοθετεί τη μερική απασχόληση. Στη Γαλλία στα ταχυδρομεία ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι μερικώς απασχολούμενος, στην εκπαίδευση ένας στους έξι. Το κράτος είναι πρωτοπόρο στη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Τα επόμενα πέντε χρόνια 120.000 κρεβάτια στη δημόσια υγεία θα καταργηθούν.

Αν και σηκώνει τη σημαία του νεοφιλελευθερισμού, στην πραγματικότητα - παρά τη θεωρία του λιγότερου κράτους - ο ρόλος του ισχυροποιείται στην κατεύθυνση ανοιχτής βοήθειας προς το κεφάλαιο. Η κυβέρνηση της Αριστεράς το επιδότησε με 300 δισεκατομμύρια γαλλικά φράγκα. Παράλληλα ισχυροποιούνται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, ο στρατός και η αστυνομία. Το κράτος χτυπάει το συνδικαλιστικό κίνημα. Επί Μιτεράν 100.000 συνδικαλιστές χάσανε τη δουλιά τους. Τα τελευταία τρία χρόνια, άλλοι 70.000 εκλεγμένοι σε συνδικαλιστικά όργανα πετάχτηκαν στο δρόμο».

Υπάρχουν οι δυνάμεις

Από την πόλη της Επανάστασης, το ηρωικό Λένινγκραντ, η Βαλεντίνα Οστρόβα, εκπρόσωπος του συνδικαλιστικού κινήματος «Ζασίτα Τρουντά», που συνενώνει στις τάξεις του εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους μίλησε για τα «φρούτα» του καπιταλισμού, που εδώ και μια δεκαετία γεύονται πλέον και οι Ρώσοι εργάτες.

«Σε συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού στη Ρωσία - σημείωσε η συνδικαλίστρια - και της ένταξης της οικονομίας της στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, για μας, τα μέλη των συνδικάτων της Ρωσίας, είναι πολύτιμη η μακρόχρονη πείρα των εργατών, όλων των υπολοίπων χωρών, την οποία έχουν αποκτήσει στον αγώνα τους ενάντια στην εκμετάλλευση. Στη χώρα μου οξύνεται η ταξική πάλη στο φόντο της γενικής κρίσης του ρωσικού καπιταλισμού. Οι τάξεις των εχόντων της Ρωσίας, όταν μιλάνε για την ανάγκη σταθεροποίησης της κατάστασης, στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται για τη σταθεροποίηση της δικής τους κυρίαρχης θέσης. Οι προσπάθειες αυτής της σταθεροποίησης προκαλούν μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και καταστολή του εργατικού κινήματος. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μαθαίνουν σιγά - σιγά να διεξάγουν τον ταξικό αγώνα. Αλλά οι επίσημες ηγεσίες τους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι στηρίγματα της κυβέρνησης και προδίδουν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οι ηγεσίες αυτές μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις προωθούν την πολιτική της "κοινωνικής συναίνεσης"».

Η Βαλεντίνα Οστρόβα κάλεσε τους συνδικαλιστές να εντείνουν τις προσπάθειές τους για διεθνή συντονισμό και διαβεβαίωσε ότι παρά τις δυσκολίες και στη Ρωσία υπάρχουν σήμερα εκείνες οι δυνάμεις, που με συνέπεια και από ταξικές θέσεις δίνουν τη μάχη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

«Εδώ και τρία προσπαθούμε να βάλουμε τα θεμέλια για συνδικάτα που θα πηγαίνουν κόντρα στην πολιτική που ακολουθούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες», υπογράμμισε ο Ιταλός συνδικαλιστής από την Εναλλακτική Τάση των Ιταλικών Συνδικάτων. «Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ούτε απέναντι στην εργοδοσία, ούτε προς τα αστικά κόμματα και την κυβέρνηση. Αποδέχονται τις εντολές του ΔΝΤ της ΕΕ και της κεντροαριστερής κυβέρνησης για την πτώση των μισθών και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η Εναλλακτική Τάση συμμετέχει στα συνδικαλιστικά όργανα σε εθνικό επίπεδο και εκεί που είμαστε πλειοψηφία και εκεί που είμαστε μειοψηφία».

Κόντρα στην εξαθλίωση

Την κραυγή αγωνίας των λαών της Αφρικής μετέφερε στη συνδιάσκεψη μετανάστης από τη Σενεγάλη. «Οι νεοαποικιοκράτες - είπε - ξαναήρθαν στην Αφρική μετά από 130 χρόνια και με τις τράπεζες και τις πολυεθνικές καταληστεύουν τη μαύρη ήπειρο. Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, στην Αφρική ήρθαν χειρότερες δυστυχίες. Πείνα, φτώχεια, αρρώστιες και εξαθλίωση. Η μαύρη ήπειρος ξαναπαίρνει τη μορφή που είχε πριν 30-40 χρόνια».

«Ο αγώνας για καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας -υπογράμμισε ο Ιμπραχήμ Κουντίς, μέλος της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων της Τουρκίας- συνδέεται πολύ στενά με τον αγώνα κατά των αναδιαρθρώσεων στις εργασιακές σχέσεις. Γι' αυτό στο επίκεντρο της προσοχής μας πρέπει να μπει η ουσία της πολιτικής του κεφαλαίου, δηλαδή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που παρατηρούνται σε πολλές χώρες του κόσμου. Και αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού πίσω απ' όλα αυτά, δεν είναι μόνο τ' αφεντικά και οι κυβερνήσεις κάθε χώρας, αλλά και η Παγκόσμια Τράπεζα και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Στα αποτελέσματα της συνδιάσκεψης αναφέρθηκε στο κλείσιμο των εργασιών ο Ροζέ Ναντό, ηγετικός στέλεχος της «Συνέχειας της Σε-Ζε-Τε» και «τις δυσκολίες που υπήρξαν στη διοργάνωσή της. Δυσκολίες που εμπόδισαν και άλλες αντιπροσωπείες να φτάσουν στη Γαλλία και να συμμετάσχουν». Είναι και αυτό ένα δείγμα για τις συνθήκες μέσα στις οποίες οι ταξικές δυνάμεις διεξάγουν την πάλη τους. Ο Γάλλος συνδικαλιστής τόνισε τη σημασία της εργατικής ενότητας, αλλά και της παράλληλης δράσης με άλλα στρώματα, όπως οι αγρότες, οι οποίοι και αυτοί πλήττονται από την παγκοσμιοποίηση και από την πολιτική της κυβέρνησης, όπως συνέβη και με το πρόβλημα στις τιμές των καυσίμων. «Μαζί είπε με το μέτωπο που πρέπει ν' ανοίξουμε στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες -υπογράμμισε ο Ροζέ Ναντό - οι ταξικές δυνάμεις θα πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα για να κερδίσουν τις συνειδήσεις των εργαζομένων. Δεν έχουμε άλλη επιλογή» κατέληξε.


Η Ελλάδα που αντιστέκεται

Εντονη  και ουσιαστική ήταν η παρουσία της ελληνικής αντιπροσωπείας του ΠΑΜΕ στη Συνδιάσκεψη

Ο Βασίλης Κολοβός στο βήμα της Συνδιάσκεψης
Ο Βασίλης Κολοβός στο βήμα της Συνδιάσκεψης
Σημαντική παρουσία είχε στη συνδιάσκεψη η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, στην οποία συμμετείχαν εκλεγμένοι συνδικαλιστές στα προεδρεία Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών. Τα στελέχη του Πανεργατικού Μετώπου στις παρεμβάσεις τους στάθηκαν ιδιαίτερα στην αντεργατική επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα, στη δράση του ΠΑΜΕ, ενώ ουσιαστική ήταν και η συνεισφορά τους στην επεξεργασία και υιοθέτηση του κειμένου της απόφασης.

Στην εργαζόμενη γυναίκα και στα προβλήματά της μέσα και έξω από τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις ήταν αφιερωμένη η ομιλία της Χριστίνας Τσεντούρου, προέδρου του Συνδικάτου Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού Δέρματος Αθήνας: «Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στην Ελλάδα», σημείωσε η συνδικαλίστρια, «οι γυναίκες αποτελούν το 60% των ανέργων και το 74% των ανέργων μακράς διαρκείας. Από τους εργαζόμενους σε καθεστώς ευέλικτων μορφών απασχόλησης το 90% είναι γυναίκες. Η εποχιακή απασχόληση, η εργασία ορισμένου χρόνου, οι συμβάσεις έργου, η δουλιά στο σπίτι είναι φαινόμενα που γνωρίζουν μεγάλη εξάπλωση στο γυναικείο εργατικό δυναμικό. Περισσότερες από 300.000 γυναίκες εργάζονται στο σπίτι χωρίς εργασιακή, ασφαλιστική και κοινωνική προστασία. Διαμορφώθηκε μια δεύτερη αγορά εργασίας, της απασχολησιμότητας και της ευελιξίας, που αρχικά προωθήθηκε σε κλάδους όπου κατά μεγάλο ποσοστό εργάζονται γυναίκες. Οπως στον κλάδο της ένδυσης, κλωστοϋφαντουργίας, εμπορίου κ.λ.π. Ολο και λιγότερες γυναίκες καταφέρνουν να πάρουν πλήρη σύνταξη, οι περισσότερες παίρνουν μειωμένη ή και καθόλου.»

Μια άλλη διάσταση για την πάλη που πρέπει να διεξάγουν οι ταξικές δυνάμεις στην εποχή της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης έθεσε στην ομιλία του ο Βασίλης Κολοβός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος. «Στο στόχαστρο των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου», υπογράμμισε ο πρόεδρος της ΠΟΘΑ, «δεν είναι μόνο τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Χτυπάνε το μυαλό, τη σκέψη των ανθρώπων, τη γλώσσα και τον πολιτισμό κάθε λαού. Επιδιώκουν ν' απομονώσουν τους λαούς να τους κάνουν υπάκουους, χωρίς σκέψη και μνήμη, δίχως αντανακλαστικά αντίστασης. Γι' αυτό τα μεγάλα μονοπωλιακά συγκροτήματα μαζικής παραγωγής κουλτούρας χρησιμοποιούν ανοιχτά το καλλιτεχνικό έργο και τους δημιουργούς του όχι μόνο για να βγάλουν κέρδος, αλλά για να διαμορφώσουν τη δική τους πολιτιστική πολιτική, να στήσουν ένα νέο προπαγανδιστικό μηχανισμό, που θα προσανατολίσει τους λαούς στη δική τους ιδεολογία, στις δικές τους πολιτιστικές αξίες. Εμείς, ποτέ δε θα αποδεχτούμε το ρόλο που θέλουν να παίξουμε στη νέα τάξη πραγμάτων... Βρίσκομαι εδώ με τους συναδέλφους μου εργάτες από την Ελλάδα για να μεταφέρω την αγωνία, αλλά και την πίστη μας ότι η ζωή δεν αντέχει τη βαρβαρότητα της νέας τάξης πραγμάτων. Αργά η γρήγορα θα την ανατρέψει. Η δική μας συνάντηση είναι μια αρχή».

«Εχουμε συνείδηση» - τόνισε στην ομιλία του ο Αντρέας Αβραμίδης, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας- «ότι η εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας, η απελευθέρωση του εργαζόμενου, η επιβίωση του ανέργου και του κοινωνικά αποκλεισμένου και εντέλει η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ομως μπορούμε. Το πολιτικό και οικονομικό αυτό σύστημα δεν είναι παντοδύναμο. Οι αρνητικοί συσχετισμοί δύναμης του σήμερα μπορούν ν' αλλάξουν με την πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών δυνάμεων, με την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και δράσης».

Μιλώντας εκ μέρους των εργαζομένων στην Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών ο Ομηρος Ταχμαζίδης σημείωσε μεταξύ άλλων: «Επειδή είμαστε συνδικαλιστές που δραστηριοποιούμαστε κυρίως σε πολυεθνικές εταιρίες, θεωρούμε τη συνεργασία και το συντονισμό συνδικάτων από διαφορετικές χώρες ένα σημαντικό άξονα της δουλιάς μας και σ' αυτή την κατεύθυνση δουλεύουμε. Γι' αυτό θεωρούμε αναγκαίο, για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στη δράση μας, τη δημιουργία ενός συντονιστικού οργάνου που θα παρακολουθεί τις εξελίξεις, θα συγκεντρώνει και θα διανείμει πληροφορίες και το σημαντικότερο θα συντονίζει τους αγώνες».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ