ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 8 Οχτώβρη 2013
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΣΤΙΣ 5 ΟΚΤΩΒΡΗ

Μέχρι τις 23 Οκτώβρη να μη χαθεί ούτε μια μέρα

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Σκιαδιώτη, μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ στο συλλαλητήριο του Σαββάτου

Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Στο βήμα, ο Γιώργος Σκιαδιώτης
Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Στο βήμα, ο Γιώργος Σκιαδιώτης
Είμαστε εδώ, σε αυτή τη μαζική συγκέντρωση που αποφάσισε και οργάνωσε το ΠΑΜΕ, για να σπάσουμε, να απαντήσουμε στο κλίμα του φόβου από τη μια και των ψεύτικων ελπίδων και αυταπατών από την άλλη που επιχειρούν να επιβάλουν η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Φόβου ότι αν δεν υλοποιηθούν τα μέτρα θα έρθουν χειρότερα. Φόβου από τον αυταρχισμό και την καταστολή.

«Ελπίδων» ότι τα μέτρα αυτά είναι δήθεν τα τελευταία. «Ελπίδων» ότι μέσα από αυτά τα μέτρα θα έρθει η ανάπτυξη και θα έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους.

Κανένας φόβος και καμία αυταπάτη.

Εχουν ενιαία στρατηγική, την οποία την είχαν διαμορφώσει πολύ πριν την κρίση, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, σε όλες τις χώρες του καπιταλισμού, ανεξάρτητα από μνημόνια και χρέη.

Η ανάπτυξη, που υπόσχονται και επιδιώκουν και για την οποία μας καλούν σε θυσίες, θα αφορά λίγους κλάδους της οικονομίας, θα είναι αναιμική και κυρίως θα έχει το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο για εμάς. Μισθούς και συντάξεις πείνας, προσωρινή δουλειά, αυξημένη ανεργία, υποβαθμισμένη Παιδεία και Υγεία, που θα πληρώνουμε από τους άθλιους μισθούς και τις συντάξεις μας.

Αξίζει θυσίες αυτή η προοπτική;

Οχι βέβαια: Γι' αυτό είμαστε εδώ, γι' αυτό θα συνεχίσουμε και θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Γιατί σε αυτή την εξελισσόμενη επίθεση και στα νέα βάρβαρα μέτρα που κυοφορούνται σε βάρος μας, πρέπει να απαντήσουμε, να τα εμποδίσουμε και να απαιτήσουμε λύσεις στα βασικά και επείγοντα προβλήματά μας.

Με ποια γραμμή πάλης;

Είμαστε εδώ:

Γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα, δεν μπορεί να έχει άλλη γραμμή πάλης από την ενότητά του ενάντια στο κεφάλαιο, τις πολυεθνικές, που είναι η πηγή του κακού, ο κοινός δυνάστης όλων των λαϊκών στρωμάτων. Δεν μπορεί να έχει γραμμή την ταξική συνεργασία. Δεν μπορεί να έχει άλλη γραμμή από αυτή της απόρριψης όλων των διαχειριστών του καπιταλισμού.

Γιατί το έχει πάμπολλες φορές επιβεβαιώσει η ζωή: Φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού δεν υπάρχει.

Γιατί δε θέλουμε να ζούμε με την ψευτιά, με την ουτοπία μιας πιο δίκαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης, μιας δήθεν πιο δίκαιης κατανομής του πλούτου, που εμείς παράγουμε, που μας υπόσχονται κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη μοιρασιά ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο και τους ανήκει και τους κλεφτές που τον σφετερίζονται.

Να, γιατί δεν είμαστε με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ. Να, γιατί δεν είμαστε μαζί με την «Αυτόνομη Παρέμβαση» και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ίδιες πλατείες που ορισμένοι μας καλούν.

Γιατί αυτοί θέλουν να μας τοποθετήσουν ως συνδικαλιστικό κίνημα υπέρ της μιας ή της άλλης ενδοαστικής δύναμης. Να μας βάλουν να διαλέξουμε διαχειριστή του συστήματος με την υπόσχεση και την ουτοπία μιας πιο δίκαιης μοιρασιάς της πίτας.

Εμείς θέλουμε να ενωθούν οι εργαζόμενοι και θα το πετύχουμε, όχι μόνο ενάντια σε έναν καπιταλιστή, όχι μόνο ενάντια στους δήθεν μη υγιείς επιχειρηματίες, αλλά ενάντια σε όλους τους καπιταλιστές.

Οχι ενάντια μόνο σε κάποια από τα κόμματα - διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ενάντια σε όλους τους διαχειριστές του συστήματος.

Οχι ενάντια σε αυτή την Κομισιόν και υπέρ κάποιας άλλης, αλλά ενάντια στην ίδια τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μας θέλουν στη γωνία, στους καναπέδες, φοβισμένους, μπερδεμένους, να προσευχόμαστε να μας λυπηθούν, να πάνε τα πράγματα καλά. Με έναν κόσμο το έχουν καταφέρει, τον έχουν φοβίσει, τον έχουν απογοητεύσει, τον έχουν μπερδέψει, τον έχουν κάνει να παρακολουθεί ως θεατής τα γεγονότα.

Ομως με το κίνημά μας, το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τις άλλες λαϊκές αγωνιστικές συσπειρώσεις δεν τα έχουν καταφέρει, ούτε θα τα καταφέρουν.

Οπως λέει και ο ποιητής «μηδέ και στην κακοκαιρία λυγά το κυπαρίσσι, έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει» για να τους αφήσουμε να διαμορφώνουν και να αποφασίζουν αυτοί για τη ζωή μας.

Μπορεί το κίνημά μας να γίνει η ατμομηχανή που θα τραβήξει μπρος όλα τα βαγόνια και όλο το κίνημα μπροστά.

Για την οργάνωση της απεργίας

Εχουμε προτείνει σε όλες τις οργανώσεις της εργατικής τάξης, ως κλιμάκωση του αγώνα, γενική πανελλαδική απεργία στις 23 Οκτώβρη.

Γιατί πρέπει με κάθε τρόπο να παρεμποδίσουμε τη νέα βαρβαρότητα που έρχεται να προστεθεί στην προηγούμενη, κάνοντας τη ζωή μας ακόμα χειρότερη κόλαση.

Γιατί πρέπει εργοδότες και κυβέρνηση, οι ξένοι σύμμαχοι των ντόπιων θεριών να νιώσουν στο σβέρκο τους την καυτή ανάσα μας, τη στιγμή που απεργάζονται για εμάς νέους εφιάλτες.

Γιατί πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις συνολικής ανατροπής αυτών των μέτρων και των δυνάμεων που τα προωθούν.

Ολα τα συνδικάτα έχουν χρέος να τοποθετηθούν σε αυτή μας την πρόταση και να τοποθετηθούν θετικά. Πρέπει οι εργαζόμενοι να σταθούν πολύ αυστηροί απέναντι σε σωματεία και συνδικαλιστές που θα αρνηθούν αυτή μας την πρόταση.

Κάποιοι επιδιώκουν με δήθεν απεργίες διαρκείας να εμποδίσουν τα μέτρα και να ρίξουν την κυβέρνηση. Χωρίς συζήτηση με τους εργαζόμενους, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, χωρίς συμμαχίες. Σε ελάχιστες ημέρες οδηγούν τις κινητοποιήσεις στον εκφυλισμό και φυσικά τους εργαζόμενους στην απογοήτευση, στην αποστράτευση και στην ακόμα μεγαλύτερη εδραίωση της κυβέρνησης και του κυβερνητικού συνασπισμού.

Πρόκειται για τους χτεσινούς κολαούζους της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, την «Αυτόνομη Παρέμβαση» και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που ο τυχοδιωκτισμός τους και το αντιΠΑΜΕ μένος δεν έχει όρια.

Εμείς θέλουμε έως την πραγματοποίηση της απεργίας να έχουμε συζήτηση, αν είναι δυνατόν, με όλους τους εργαζόμενους, με όλο το λαό.

Θέλουμε να έχουμε γράψει χιλιάδες ακόμα στα Συνδικάτα και χιλιάδες να πάρουν μέρος στις γενικές τους συνελεύσεις και να αποφασίζουν.

Θέλουμε να νεκρώσουν εκείνη την ημέρα όλα τα εργοστάσια, με τους ίδιους τους εργάτες και τις εργάτριες στις πύλες.

Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι από τους εργάτες και τις εργάτριες των εργοστασίων, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στις υπηρεσίες.

Να είναι μαζί μας τα εκατομμύρια των ανέργων στο δρόμο, οι γυναίκες και οι μετανάστες.

Να είναι μαζί μας οι αυτοαπασχολούμενοι που στενάζουν χωρίς μεροκάματο, χωρίς εισόδημα, οι φτωχοί αγρότες που τους περνάνε νέες θηλιές στο λαιμό τους.

Αν αυτά τα πετύχουμε, αν η απεργία είναι ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, τότε θα χάσουν τον ύπνο τους ντόπιοι και ξένοι δυνάστες.

Τότε και μόνο τότε θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις να ξεκουμπιστεί αυτή η κυβέρνηση. Και όχι μόνο να ξεκουμπιστεί αυτή η κυβέρνηση, αλλά και να μην έρθει μια άλλη του στιλ «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»...

Να μη χαθεί ημέρα, να μη χαθεί ώρα. Να μη μείνει κανείς και καμιά χωρίς να μπει στη μάχη για να είναι πετυχημένη η απεργία.

Να κάνουμε την απεργία στις 23 Οκτώβρη ένα μεγάλο βήμα μπροστά στην ανασύνταξη του κινήματος, να τρομάξουμε τους τρομοκράτες μας.

Εμπρός, λοιπόν. Κανένας φόβος καμιά υποταγή - Ολοι μαζί για την ανατροπή!


Για τη Χρυσή Αυγή

Για τη Χρυσή Αυγή, τις υπηρεσίες της στο σύστημα και τον τρόπο που μπορεί να την αντιμετωπίσει το κίνημα, ο Γ. Σκιαδιώτης είπε ανάμεσα σε άλλα:

«Το εργατικό λαϊκό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας, έχει τη δύναμη να απομονώσει, να τσακίσει και να εξαφανίσει από προσώπου Γης το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Μπορεί αυτό να γίνει, αν συνειδητοποιηθεί σε κάθε κλάδο, σε κάθε σωματείο, τόπο δουλειάς, σε κάθε σχολειό και γειτονιά ότι η Χρυσή Αυγή είναι το μακρύ χέρι των εκμεταλλευτών μας, του κεφαλαίου, γέννημα και θρέμμα αυτού του συστήματος, για να τρομοκρατεί και να επιβάλλει, μαζί με άλλους μηχανισμούς βίας και καταστολής, το δόγμα "νόμος και τάξη".

Η Χρυσή Αυγή παλεύει για τα ακριβώς αντίθετα από αυτά για τα οποία εμείς και συνολικά οι εργαζόμενοι αγωνιζόμαστε. Εμείς παλεύουμε για αξιοπρεπείς μισθούς και μεροκάματα και αυτοί στο πλάι των εργοδοτών για να πέσουν τα μεροκάματα. Εμείς παλεύουμε για συνδικάτα απαλλαγμένα από την επιρροή της εργοδοσίας και του κράτους και αυτοί τίθενται στην υπηρεσία τους ως μηχανισμός τραμπούκων. Εμείς παλεύουμε να ενώσουμε τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από χρώμα, θρήσκευμα, εργασιακή σχέση, ενάντια στο κεφάλαιο και αυτοί σπέρνουν το ρατσισμό, το φυλετικό και θρησκευτικό μίσος.

Εμείς προσπαθούμε οργανωμένα να αντισταθούμε στην εργοδοτική και κρατική βία και αυτοί είναι κομμάτι της εργοδοτικής και κρατικής βίας εναντίον του εργατικού κινήματος. Εμείς παλεύουμε για να καταργήσουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης και αυτοί αποτελούν ένα από τα πιο φονικά εργαλεία του συστήματος εναντίον μας, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του.

Τη Χρυσή Αυγή, και συνολικότερα το φασισμό, δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν, να τον περιορίσουν η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, τα μέσα ενημέρωσής τους, η Δικαιοσύνη τους, που χαρακτηρίζουν τους αγώνες μας, τη δράση μας "εξτρεμισμό" και "παρανομία" και μας καταδικάζουν στα δικαστήριά τους.

Αυτοί που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες και που λένε ότι ευθύνονται για την ανεργία και με επιχειρήσεις - "σκούπα" τους κλείνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και επιδιώκουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας. Αυτοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, που εξισώνουν τον κομμουνισμό και τα εκατομμύρια θύματά του ενάντια στο φασισμό με τον ίδιο το φασισμό και απαγορεύουν στις χώρες της ΕΕ κομμουνιστικά κόμματα. Αυτοί που δεκαετίες τώρα ανέχονται και καλύπτουν την παρουσία της Χρυσής Αυγής σε τμήματα του κρατικού μηχανισμού (Αστυνομία, Στρατό), παρά τις αποδεδειγμένες καταγγελίες μας.

Σε αυτούς που καταδικάζουν τη βία γενικά απ' όπου και αν προέρχεται προσπαθώντας να ταυτίσουν την περιφρούρηση των αγώνων μας με την εγκληματική βία, των εργοδοτών και της Χρυσής Αυγής, έχουμε να απαντήσουμε: Αν δεν υπήρχε η βία του Ροβεσπιέρου, θα ίσχυε ακόμη το καθεστώς της Μαρίας Αντουανέτας. Αν δεν υπήρχε η βία του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά, θα ήμασταν ακόμη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αν δεν υπήρχε η βία του Κόκκινου Στρατού, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, θα είχαν κυριαρχήσει ο φασισμός και ο ναζισμός».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ