Χτες, ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλος δήλωσε στο Ζάππειο ότι «το πρώτο εξάμηνο του 2014 είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την Ευρώπη ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών του Μαΐου. Είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την Ελλάδα, γιατί είναι πραγματικά το εξάμηνο της αλλαγής, της στροφής, προς την οριστική έξοδο από το μνημόνιο και την κρίση». Μόνο που ο λαός δεν έχει τίποτε καλό να περιμένει από την «έξοδο από το μνημόνιο», από την πολιτική του ευρωμονόδρομου, αφού η πολιτική των μνημονίων θα συνεχίζεται και χωρίς μνημόνια για την ενίσχυση της αναπαραγωγής της κερδοφορίας.

Είναι χαρακτηριστικά όσα έγραψε (αλλά και δεν έγραψε) ο ίδιος σε άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung:

«Πρώτη προτεραιότητα της Ελληνικής Προεδρίας είναι η προώθηση πολιτικών που θα τονώσουν την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία, με έμφαση στη στήριξη τομέων που θεωρούνται κρίσιμοι για την αύξηση των θέσεων απασχόλησης, καθώς η ανεργία είναι το μεγάλο πρόβλημα στις περισσότερες χώρες - μέλη», σημείωσε αποσιωπώντας ότι σχεδιάζουν ανάπτυξη καπιταλιστική, για να διασφαλίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων, πάνω στα συντρίμμια λαϊκών κατακτήσεων και εργατικών δικαιωμάτων. Με διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, προσωρινές, ελαστικές και «απαλλαγμένες» από εργατικά δικαιώματα. Οδηγός για την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης είναι το «Σύμφωνο για το ευρώ +», σύμφωνα με το οποίο το «μισθολογικό κόστος» για τα μονοπώλια πρέπει να συγκρίνεται με αυτό των εμπορικών ανταγωνιστών της ΕΕ, όπως Κίνας και Ινδίας, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για παραπέρα δραματικές περικοπές στους μισθούς, σαρωτικές αλλαγές στα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα.

«Δεύτερη προτεραιότητα είναι η εμβάθυνση των θεσμών της οικονομικής διακυβέρνησης και η θωράκιση του κοινού νομίσματος. Ιδιαίτερη μέριμνα θα υπάρξει για την υλοποίηση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (19-20 Δεκεμβρίου 2013) για τη δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης, χωρίς εσωτερικές ανισότητες και μορφές αθέμιτου ανταγωνισμού στην τραπεζική αγορά». Μνημόνια διαρκείας δηλαδή, σκληρή δημοσιονομική πολιτική σε βάρος των λαών. Η συγκυβέρνηση θα συμβάλει, ώστε να μεγαλώσει η επιθετικότητα του κεφαλαίου και της ΕΕ ενάντια στους λαούς μέσα από τη λεγόμενη εμβάθυνση της ΟΝΕ και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ενωσης (εκδηλώνονται εδώ σοβαρές ενδοϊμπεριαλιστικές διαφορές και κόντρες), επιταχύνοντας ταυτόχρονα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, με εξαγορές και συγχωνεύσεις, λεηλασία των λαϊκών αποταμιεύσεων. Ακόμη ασφυκτικότερος έλεγχος της εφαρμογής όλων των αντιλαϊκών συμφωνιών ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων («Σύμφωνο για το ευρώ +», «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση - κυρώσεις - έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών) και ταχεία προώθηση καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε ΕΕ και Ελλάδα.

«Τρίτη προτεραιότητά μας είναι η προστασία των κοινών ευρωπαϊκών συνόρων, με κύριο άξονα τη διαχείριση της νόμιμης και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης». Αρα νέα πογκρόμ σε βάρος των προσφύγων που δημιουργεί ο ιμπεριαλισμός, αυτός γεννά και διογκώνει τη μετανάστευση, υλοποίηση της απάνθρωπης αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ που ανοιγοκλείνει τα σύνορά της και αυξομειώνει τις εισροές τέτοιου εργατικού δυναμικού ανάλογα με τις ανάγκες των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

«Τέλος, οριζόντια προτεραιότητά μας είναι η ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής που θα προωθεί τη γαλάζια ανάπτυξη, την αλιεία, τον τουρισμό, τις θαλάσσιες μεταφορές, τις εναλλακτικές μορφές Ενέργειας και θα αξιοποιεί τις θαλάσσιες ζώνες και τις σχετικές προβλέψεις του διεθνούς δικαίου της θάλασσας σύμφωνα και με τη σχετική μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Αυτές οι εξαγγελίες της συγκυβέρνησης, έχουν σχέση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων κρατών του Νότου αλλά απηχούν και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να αναδείξει τη χώρα σε γεωγραφικό κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων, ενεργειακών πόρων, πεδίο ενίσχυσης των εφοπλιστών, της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουρισμού, αλλά και των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην αλιεία, ενώ σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η υπόθεση των ΑΟΖ.