Συγκέντρωση στις 9 π.μ. στην πλατεία Αγοράς, στη Χαλκίδα, οργανώνει η Γραμματεία Εύβοιας του ΠΑΜΕ
Σε σχετική ανακοίνωσή της επισημαίνει τα εξής:
«Η ζωή μας έχει πάει χρόνια πίσω και είναι φανερό ότι έπεται και συνέχεια. Οι βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες έχουν βάλει στόχο να μας ρημάξουν. Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός μεγαλώνει και οι εργαζόμενοι αλλά και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα (αυτοαπασχολούμενοι, μικροί αγρότες κλπ) καλούμαστε να πληρώσουμε για μία ακόμα φορά τη νύφη.
Στην περιοχή μας τα προβλήματα έχουν γίνει χιονοστιβάδα. Απολύσεις, μειώσεις, κλείσιμο εργοστασίων, νοσοκομείο που καταρρέει, σχολειά που διαλύονται, άστεγοι, πεινασμένοι. Ολα αυτά για να διασφαλιστεί το κέρδος μιας χούφτας παρασίτων της κοινωνίας. Οι τοπικοί "ευεργέτες"» συμβάλλουν με το δικό τους τρόπο, όπως ο Μαραγκουδάκης (ΒΙΟΜΕΚ) και ο Γαληνός (σ.σ. αλυσίδα σούπερ μάρκετ) που απολύουν.
Σε αυτό το σκηνικό ξεφυτρώνουν από παντού συμπαραστάτες των εργαζομένων και του λαού που όμως έχουν μεγάλη ευθύνη για ό,τι γίνεται σήμερα.
(... ) Ο μοναδικός τρόπος για να ζήσουμε καλύτερες ημέρες, εμείς και τα παιδιά μας, είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
(...) Στο δρόμο για την εργατική - λαϊκή εξουσία θα λύνονται πολλά καθημερινά προβλήματα από τη στιγμή που απέναντι από το μέτωπο βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών, σηκωθεί το μέτωπο της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων.
Μη χάσουμε άλλο χρόνο. Αυτή η απεργία δεν θα είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που χρειάζεται να κάνουμε. Να αξιοποιηθεί για να γίνει ένα βήμα στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, ένα βήμα για να ηττηθεί ο συμβιβασμός, η μοιρολατρία, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα».
Ενδεικτικό της κατάστασης στην Εύβοια είναι το σημερινό κλείσιμο του εργοστασίου της ΣΕΛΜΑΝ στο Βασιλικό, πετώντας στην ανεργία 174 εργαζόμενους. Η εργοδοσία για να δικαιολογήσει την απόφασή της επικαλείται προβλήματα στη διάθεση των προϊόντων της λόγω μείωσης της οικοδομικής δραστηριότητας, αλλά παράλληλα άφησε αιχμές ότι η απόφαση για το κλείσιμο οφείλεται και στην άρνηση των εργαζομένων να δεχτούν μειώσεις μισθών και εκ περιτροπής εργασία.
Το σωματείο καταγγέλλει ότι ο ιδιοκτήτης πρότεινε στους εργαζόμενους να δεχτούν μείωση μισθών κατά 20% κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, άρχισε να βγάζει προϊόντα από το εργοστάσιο σε μία προσπάθεια εκβιασμού. Σε ανακοίνωσή του τονίζει: «Ακόμα και να κλείσει το εργοστάσιο, αυτό δεν θα είναι αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων αλλά γενικότερων σχεδιασμών του επιχειρηματία που θα του επιτρέψουν να κερδίσει ακόμα περισσότερα. Αυτό πρέπει να γίνει γνωστό παντού. Η "αναστολή λειτουργίας" του εργοστασίου στο Βασιλικό Χαλκίδας δεν γίνεται γιατί εργαζόμενοι και απολυμένοι διεκδικούμε τα αυτονόητα, δηλαδή δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Η "αναστολή λειτουργίας" είναι σχεδιασμένος εκβιασμός που συνδέεται με τους επιχειρηματικούς στόχους του ομίλου».
Σημειώνοντας ότι το ερχόμενο καλοκαίρι αρκετοί εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, μετά την ιδιωτικοποίησή του, θα αναγκαστούν να υπογράψουν νέες συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, με σαφώς μικρότερες αποδοχές, κάλεσε όχι μόνο τους ίδιους, αλλά και όλους τους εργαζόμενους να δημιουργήσουν μια πλατιά λαϊκή συμμαχία που θα αποτελείται από εργαζόμενους, ανέργους, φτωχούς αγρότες και μικρομεσαίους ΕΒΕ, η οποία θα αμφισβητήσει την κυρίαρχη πολιτική.
«Χρειάζεται - είπε - ευρύτερες μάζες να σηκώσουν ανάστημα, διεκδικώντας λαϊκή εξουσία, ανατρέποντας την εξουσία των μονοπωλίων, δεν πρέπει να αλλάξει ο μηχανοδηγός, αλλά οι ράγες». Και πρόσθεσε: «Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και στόχος πρέπει να είναι η οργάνωση στο κάθε συνδικάτο».
Η πρότασή του επιγράφεται «90+ προτάσεις για το ελληνικό new deal» και η αλήθεια είναι ότι καταφέρνει από τις πρώτες αράδες του κειμένου του να αποκαλύψει το «είναι» της. Το κεφάλαιο επιγράφεται «Πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας / δωρεάν (για τους εργοδότες) πανστρατιά για την εργασία» και σημειώνει:.
***
«Ολοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα, σε μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός.
Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες χωρίς επιβάρυνση (για τις επιχειρήσεις, κ.λπ.)
Γιατί λέω χωρίς επιπλέον κόστος (για τους εργοδότες) / (Το Δημόσιο, εκτός από το επίδομα ανεργίας θα πληρώνει και ειδικό επιμίσθιο, ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες).
Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι με την εθελοντική εργασία να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή. Να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες».
***
Με την πρώτη ανάγνωση κάποιος θα σπεύσει να πει ότι η πρόταση παραπέμπει σε κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις οργουελικών φαντασιώσεων, όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Μπορεί ο λόγος του Δούκα να φαίνεται ακραίος, δεν είναι όμως καθόλου παραληρηματικός. Αντίθετα, είναι μέσα στα πράγματα. Αν κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα, αυτά που επίσημα ζητούν σήμερα, στο όνομα της κρίσης, οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, θα δούμε ότι δεν απέχουν πολύ από τις προτάσεις Δούκα. Αν παρατηρήσουμε την εξέλιξη των μέτρων και των πολιτικών με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια, εύκολα θα διαπιστώσουμε το ενιαίο της λογικής, της γενικής κατεύθυνσης, της στρατηγικής. Γιατί μπορεί να φαίνεται ότι αυτό το «δωρεάν εθελοντική εργασία» να είναι ένας μακρινός εφιάλτης, ωστόσο για δωρεάν εργασία μιλούσε, στην ουσία, ο Γ. Παπανδρέου στο Λαύριο, για δωρεάν εργασία μιλάνε σήμερα όσοι αναζητούν λύσεις στην κοινωνική εργασία, δωρεάν εργασία είναι τα προγράμματα επιδότησης θέσεων εργασίας κ.λπ. Αλλωστε, στην κατεύθυνση της όσο γίνεται πιο φτηνής εργατικής δύναμης κινείται το σύνολο των πολιτικών και των μέτρων της φιλομονοπωλιακής πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης που οδηγεί κατευθείαν στη χρεοκοπία εκατομμύρια νοικοκυριά.
Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι της FINTEXPORT (κατασκευάζει μάλλινες μοκέτες). Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε κατάληψη του εργοστασίου από τις 16 Νοέμβρη απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων 13 μηνών, καθώς και την επαναλειτουργία του εργοστασίου που βρίσκεται εκτός λειτουργίας από τον περασμένο Ιούλη, με ευθύνη της εργοδοσίας. Ταυτόχρονα, απαιτούν την καταβολή έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης από την κυβέρνηση προκειμένου να ανταποκριθούν στις απολύτως άμεσες υποχρεώσεις τους, αφού πλέον βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση. Ολο το προηγούμενο διάστημα έχει εκφραστεί μια πολύπλευρη αλληλεγγύη από το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, αλλά και συνδικάτα και φορείς που συσπειρώνονται στις ταξικές δυνάμεις.