Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος, την προηγούμενη Κυριακή, παρουσιάσαμε πλευρές από την προσπάθεια οργάνωσης της πάλης και της αλληλεγγύης στα χαλάσματα και στους τόπους δουλειάς μετά την 7η Σεπτέμβρη του 1999. Από τις πρωτοβουλίες που πήρε το ΠΑΜΕ, όπως με το μεγάλο συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, διεκδικώντας την πλήρη αποκατάσταση των σεισμόπληκτων, μέχρι τη δραστηριότητα των Επιτροπών Αγώνα που στήθηκαν στις ισοπεδωμένες συνοικίες του Μενιδίου, των Α. Λιοσίων και άλλων περιοχών της Δυτικής Αθήνας.

Παρόμοια ήταν η κατάσταση και σε συνοικίες της Βόρειας - Βορειοδυτικής Αθήνας: Πολυκατοικίες γκρεμισμένες, όπως στην οδό Πίνδου στη Ν. Φιλαδέλφεια, όπου έχασαν τη ζωή τους 7 άτομα, με το σεισμό να αποκαλύπτει μέχρι και κολόνες χωρίς σίδερα, εικόνες φρίκης στη Μεταμόρφωση με πολυώροφα κτίρια να αποδεικνύονται χάρτινα, με τις εργατικές κατοικίες να χαρακτηρίζονται «κόκκινες», αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες λαϊκά νοικοκυριά. Αντίστοιχα και στην Κάτω Κηφισιά, με δεκάδες σπίτια να παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα, ειδικά στις εργατικές κατοικίες.

«Αν δεν υπήρχε η οργάνωση της πάλης και της διεκδίκησης, δεν θα είχαν ληφθεί ούτε τα παραμικρά μέτρα ανακούφισης για τους σεισμόπληκτους», σημειώνει ο Κώστας Μαρκέτης, πολιτικός μηχανικός, που τότε ήταν δημοτικός σύμβουλος Μεταμόρφωσης, με τον συνδυασμό του ΚΚΕ. Θυμάται τις μεγάλες κινητοποιήσεις, τον πρωτοφανή συντονισμό μαζικών φορέων της περιοχής, ανεξάρτητα αν μέλη είχαν σεισμόπληκτους ή όχι. Κινητοποιήσεις είχαν οργανωθεί στο δημαρχείο, στο ΥΠΕΧΩΔΕ (υπουργείο Περιβάλλοντος), ενώ παρέμβαση είχε γίνει ακόμα και στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες, με την Επιτροπή να απαντά ότι οι δαπάνες αποζημιώσεων είναι «μη επιλέξιμες»...

Ο Κ. Μαρκέτης στέκεται στον αγώνα για να ανακατασκευαστούν οι 8ώροφες εργατικές πολυκατοικίες, τονίζοντας ότι χρειάστηκε να ασκηθεί πολύ μεγάλη πίεση για να χαρακτηριστούν κατεδαφιστέες. Κι αυτά μαζί με την οργάνωση της αλληλεγγύης στους πληγέντες, όπως στον καταυλισμό της πόλης, ο οποίος μόνο προσωρινός δεν ήταν, αφού κόσμος έμεινε εκεί για σχεδόν δέκα χρόνια! Ακόμα κι εκεί, μόνο μετά από διεκδίκηση φτιάχτηκαν οι στοιχειώδεις υποδομές, εγκαταστάθηκε ύδρευση, εξασφαλίστηκαν συνθήκες υγιεινής κ.λπ. «Παράλληλα, οργανώσαμε ημερίδες με θέμα την αντισεισμική θωράκιση, για να αναδείξουμε τις αιτίες της μεγάλης καταστροφής αλλά και τι πρέπει να γίνει», αναφέρει ο Κ. Μαρκέτης. Στην ημερήσια διάταξη των μαζικών φορέων ήταν οι παρεμβάσεις στα γραφεία των αποζημιώσεων, η επίβλεψη για το πώς προχωρούν οι διαδικασίες των αιτήσεων, ακόμα και η «επόπτευση» χώρων δουλειάς για να μη θρηνήσει ο λαός άλλα θύματα.

Εξαρχής, κεντρικό αίτημα των φορέων από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν να αναλάβει εξολοκλήρου το κράτος την αποκατάσταση, να μη στέλνουν τους σεισμόπληκτους στα νύχια τραπεζών και κατασκευαστικών εταιρειών, αίτημα που δεν ικανοποιήθηκε. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα και σήμερα να υπάρχουν 100 οικογένειες στη Μεταμόρφωση, που και χρεωμένες είναι και δεν έχουν παραλάβει τα σπίτια τους, αφού κατασκευαστικές εταιρείες στο μεταξύ έκλεισαν, αφήνοντας τον κόσμο ξεκρέμαστο...

Οσο για το τι έχει αλλάξει; Λίγα πράγματα. Ο Κ. Μαρκέτης σημειώνει την ανάγκη να περιφρουρηθούν οι υπάρχοντες και να δημιουργηθούν νέοι ελεύθεροι υπαίθριοι χώροι, αναγκαίοι για τη συγκέντρωση του πληθυσμού σε έκτακτες καταστάσεις, όπως του 1999. Επισημαίνει ότι σήμερα, 20 χρόνια μετά και ακόμα δεν έχουν προχωρήσει οι αναγκαίοι έλεγχοι, ειδικά στα δημόσια κτίρια, ενώ είναι πολλά τα κτίρια όπου οι επισκευές έγιναν «άρπα κόλλα», πολυκατοικίες που έχουν χάσει την αντοχή τους, παρόλο που χαρακτηρίστηκαν επισκευασμένες.

Ο Πλάτωνας Καραντάνης, κάτοικος της επίσης χτυπημένης Ν. Φιλαδέλφειας, αναφέρει ότι από την πρώτη στιγμή στήθηκαν πρόχειροι καταυλισμοί από τους ίδιους τους κατοίκους χωρίς την παραμικρή μέριμνα του κράτους, όπως στη νησίδα παράλληλα της Δεκελείας, μέσα στο Αλσος κ.α.

«Διεκδικούσαμε μέτρα μπροστά στο χειμώνα, προσπαθήσαμε να συντονιστούμε με σωματεία, όπως τα παραρτήματα των Οικοδόμων και των Κλωστοϋφαντουργών, κάναμε κοινές κινητοποιήσεις», αναφέρει ο Πλ. Καραντάνης. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες στήθηκε η Επιτροπή Αγώνα, που μετατράπηκε σε Σύλλογο Σεισμοπλήκτων, παράλληλα με τις προσπάθειες συντονισμού με τις αντίστοιχες Επιτροπές Αγώνα από τις δυτικές συνοικίες. Τα αιτήματα περιλάμβαναν και διεκδικήσεις για τους χώρους δουλειάς, για να προστατεύονται οι εργαζόμενοι από την εργοδοτική αυθαιρεσία. Ο Πλ. Καραντάνης θυμάται επίσης την αντίδραση της κυβέρνησης στις πιέσεις των κατοίκων: Ακόμα και τραμπούκους επιστράτευε όπως σε κινητοποιήσεις όταν έρχονταν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ στην περιοχή, για να καταστέλλουν, να μην αφήνουν τους σεισμόπληκτους να εκφράζουν τις δίκαιες διαμαρτυρίες τους.

Στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας ήταν και το γήπεδο της ΑΕΚ, που με τον σεισμό υπέστη σοβαρές ζημιές, και ο Πλ. Καραντάνης σημειώνει ότι από την πρώτη στιγμή ήταν στα αιτήματα η ανακατασκευή του με εξασφάλιση ελεύθερης πρόσβασης για τον λαό της περιοχής, κάτι που τελικά δεν έχει εξασφαλιστεί με την παραχώρηση στην εταιρεία.

«Δεν υπήρξε ποτέ πραγματική και πλήρης αποκατάσταση των πληγέντων. Από τη μια, οι ενισχύσεις με μπαλώματα στα ισόγεια πολυκατοικιών και η επισκευή σε πατώματα που είχαν πάθει καθίζηση ακόμα και σήμερα προκαλούν ανησυχία σε λαϊκά νοικοκυριά... Από την άλλη, ακόμα και εκεί που ανακατασκευάστηκαν οι πολυκατοικίες, οι σεισμόπληκτοι σύρθηκαν στο δανεισμό...».

Εκδηλώσεις με τίτλο «20 χρόνια από το σεισμό της Πάρνηθας. Επίκαιρα και αναγκαία τα μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας» διοργανώνουν Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στην Αττική.

Πιο συγκεκριμένα:

Στα Ανω Λιόσια, το Σάββατο 7 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ., στην κεντρική πλατεία, μπροστά στο μνημείο θυμάτων του σεισμού του 1999. Θα μιλήσει ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο Μενίδι, την Κυριακή 8 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Αγίας Τριάδας. Θα μιλήσει ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στη Μεταμόρφωση, την Τρίτη 10 Σεπτέμβρη, στις 7.30 μ.μ., στο Συνεδριακό Κέντρο (Δηλαβέρη). Θα μιλήσει ο Κύριλλος Παπασταύρου.

Σε ανακοίνωσή της, η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την τραγική επέτειο του σεισμού της Πάρνηθας σημειώνει: «Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά, με τραγικό δυστυχώς τρόπο, ο πραγματικός χαρακτήρας του αστικού κράτους. Μέσα σε αυτό η αντισεισμική προστασία, συνολικά η πολιτική προστασία για το λαό, με βάση και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν αποτελούν προτεραιότητα, για να εξασφαλίζονται εκατομμύρια στο κεφάλαιο και όχι για έργα που υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες. Τα έργα, δημόσια και ιδιωτικά, γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται με κριτήριο το κέρδος. Προκειμένου να διασφαλιστεί αυτό, η λαϊκή ανάγκη για την προστασία από το σεισμό ήταν και παραμένει ανεκπλήρωτη. Τα έργα που χρειάζονται θεωρούνται κόστος και γι' αυτό δεν είναι "επιλέξιμα". Οι χρήσεις γης καθορίζονται με κριτήριο το κέρδος που "τρώει" τους ελεύθερους χώρους, χωροθετεί ανεξέλεγκτα βιομηχανικές μονάδες δίπλα σε σπίτια, δεν προβλέπει στοιχειωδώς χώρους συνάθροισης του λαού σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, ακόμα και ασφαλούς διαφυγής και εκκένωσης όπως είδαμε με αφορμή το Μάτι».

Η ΚΟ Αττικής τονίζει ότι σήμερα, 20 χρόνια μετά, παραμένουν οι ανεπάρκειες του κράτους σε μέτρα αντισεισμικής θωράκισης. «Στα ίδια ακριβώς πλαίσια, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης περί κόστους - οφέλους καθορίζει την προστασία της ζωής του λαού. Θεωρείται προτιμότερο να δοθούν αποζημιώσεις σε εργατικές - λαϊκές συνοικίες, ακόμα και εάν χαθούν ανθρώπινες ζωές, από το να δημιουργηθούν υποδομές για να αποφευχθούν καταστροφές», αναφέρεται και σημειώνεται ότι οι ανεπάρκειες φάνηκαν για μια ακόμα φορά στο σεισμό της 19ης Ιούλη στην Αττική.

«Ο καπιταλισμός μετατρέπει τις λαϊκές ανάγκες σε ατομική υπόθεση και προσπαθεί να βγάλει και από τη μύγα ξίγκι, για τα συμφέροντα των λίγων», τονίζει η ανακοίνωση και συνεχίζει:

«Η προστασία και η ασφαλής στέγαση του πληθυσμού μπορεί να εξασφαλισθεί με βάση το κατακτημένο επίπεδο της επιστήμης και της τεχνικής, αλλά απαιτείται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, που θα έχει στο επίκεντρο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Αυτός ο δρόμος, που είναι ο μοναδικός προς όφελος του λαού, μπορεί να ανοίξει με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και την οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων, με τη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας, δυναμώνοντας την πάλη για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, βάζοντας στο στόχαστρο το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα».

Η Οργάνωση του Κόμματος καλεί την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της Αττικής να οργανώσουν την πάλη τους και να απαιτήσουν:

-- Να ληφθούν μέτρα προσεισμικού ελέγχου και προστασίας για τα δημόσια κτίρια και τους χώρους συγκέντρωσης πολλών ανθρώπων (εργασιακοί χώροι, νοσοκομεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, φροντιστήρια, χώροι συγκέντρωσης και διασκέδασης της νεολαίας κ.τ.λ.).

-- Να διασφαλίζεται ουσιαστικός και συνεχής έλεγχος της στατικής επάρκειας και ασφάλειας σε περίπτωση σεισμού όλων των κτιρίων, ταυτόχρονα με άμεση και ουσιαστική στήριξη και αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων.

-- Να υπάρξει προσανατολισμός των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους στον έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης για την ουσιαστική και συνδυασμένη εφαρμογή των κανονισμών για την εργασιακή και δημόσια ασφάλεια.

-- Να εκπονηθεί ολοκληρωμένος σχεδιασμός αντιμετώπισης τεχνολογικών και φυσικών καταστροφών με εκπαίδευση και ενημέρωση του πληθυσμού, κρατική χρηματοδότηση για ανάπτυξη της έρευνας στον τομέα της αντισεισμικής προστασίας.

-- Να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στις υπηρεσίες που σχετίζονται με την Πολιτική Προστασία στην Τοπική, Περιφερειακή και Κεντρική Διοίκηση.

-- Την κάλυψη των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών για ασφαλή, ποιοτική, φτηνή κατοικία που θα καλύπτει το σύνολο των σύγχρονων προδιαγραφών.