Ο προετοιμαζόμενος από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το ΝΑΤΟ (και η Βρετανία θέλει τον πόλεμο αλλά δεν αποφάσισε ανοιχτή συμμετοχή - λέμε ανοιχτή γιατί οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο είναι στη διάθεση των ΗΠΑ) ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη Συρία, παίρνει μεγαλύτερες και ίσως πιο γενικευμένες διαστάσεις απ' αυτές που φαίνονταν ως τώρα. Αλλωστε το έχουμε γράψει πολλές φορές και επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ, ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οξύνονται στο έπακρο οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που σε συνδυασμό με τις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και στο βαθμό που δεν αντιμετωπιστούν με συμβιβασμούς λύνονται με ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτή η ιστορική εμπειρία, είναι χρήσιμη στις σύγχρονες συνθήκες για να βγάζουν οι λαοί συμπεράσματα. Και βεβαίως οι ανταγωνισμοί που εκφράζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση και δεν έχουν σχέση μόνο με τη Συρία αλλά με ολόκληρη την περιοχή, δεν αφορούν την εμφανιζόμενη ως αιτία πολέμου, δηλαδή τα χημικά όπλα και ποιος τα χρησιμοποίησε, το καθεστώς Ασαντ ή οι αντικαθεστωτικοί, αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων διαφορετικών -ισχυρών και λιγότερο ισχυρών- καπιταλιστικών κρατών στην περιοχή, που και γεωστρατηγική σημασία έχει ως πέρασμα από τη Μεσόγειο στην Ασία και βεβαίως ως τεράστια ενεργειακή πηγή.

Με αφορμή τη Σύνοδο του «G20» οξύνθηκαν οι αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας, σχετικά με τα προσχήματα για τα χημικά, αλλά και τη δράση με τους αντικαθεστωτικούς του παρακλαδιού της «Αλ Κάιντα», «Αλ Νούσρια», σε σημείο που να αποκαλέσει ο Πούτιν τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών ψεύτη και για τα στοιχεία του για τα χημικά και τον Ασαντ (για την ώρα δεν έχει δείξει τίποτα όντως), αλλά και για την «Αλ Κάιντα» για την οποία επιβεβαιώθηκε από άλλον Αμερικανό αξιωματούχο ότι οι υπηρεσίες τους το έχουν επιβεβαιώσει, ενώ ο Κέρι έλεγε τα αντίθετα. Βεβαίως όλα τα προσχήματα έχουν εκπέσει ως ψεύτικα, σε αντίθεση με τα στοιχεία ότι τέτοια όπλα έχουν χρησιμοποιήσει οι αντικαθεστωτικοί Σύριοι που το επιβεβαίωσε και η δική τους Κάρλα Ντελ Πόντε, αυτή που καταδίκασε τον Μιλόσεβιτς, αλλά και τα στοιχεία που έχει καταθέσει η Ρωσία στον ΟΗΕ. Δεν είναι όμως αυτό το πραγματικό ζήτημα ως αιτία πολέμου, όπως έχουμε ξαναπεί. Ο πόλεμος, ως συνέχεια της πολιτικής με άλλα, στρατιωτικά μέσα, πάει να λύσει τους ανταγωνισμούς που οξύνονται για το ποια χώρα, ποιο κέντρο, ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα βγει πιο κερδισμένο στην περιοχή και γενικότερα στη διεθνή αγορά, σε βάρος των ανταγωνιστών του.

Ποιο είναι το καινούργιο στοιχείο που ανεβάζει το θερμόμετρο της αντιπαράθεσης; Οτι οι ΗΠΑ, που μιλούν για ολιγοήμερο χτύπημα, κάνουν προετοιμασία ένα τουλάχιστον τρίμηνο. Την Πέμπτη, επίσης, στο πρακτορείο ειδήσεων «Ιντερφάξ», με πηγές στο γενικό επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας δημοσιεύτηκε ότι τα ρωσικά πολεμικά σκάφη στη Μεσόγειο «έχουν την ικανότητα να αντιδράσουν σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύρραξης στη Συρία. Αυτά (τα σκάφη) μπορούν, εάν κριθεί αναγκαίο, μαζί με τα υποβρύχιά μας, να επηρεάσουν στο εξής την στρατιωτική κατάσταση»...

Αμέσως μετά, τρία ρωσικά πολεμικά πλοία έφυγαν για την περιοχή. Πρόκειται για το πλοίο ηλεκτρονικού πολέμου «SSV-201 - Priazovie», που συνοδεύεται από τα αποβατικά «Minsk» και «Novotcherkassk». Ο υφυπουργός Αμυνας της Ρωσίας, Ανατόλι Αντόνοφ, είπε ότι η ενίσχυση της ρωσικής στρατιωτικής ναυτικής παρουσίας στην ανατολική Μεσόγειο είναι «νόμιμη, φυσική και προβλεπόμενη αντίδραση στην εξελισσόμενη κατάσταση στην περιοχή, τα ρωσικά πλοία είναι εγγύηση περιφερειακής σταθερότητας, μια προσπάθεια να αποτρέψουμε άλλες δυνάμεις που είναι έτοιμες να εξαπολύσουν στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή». Εχουμε επομένως ενίσχυση της πολεμικής παρουσίας της Ρωσίας «ως δύναμη αποτροπής». Το τι σημαίνει δύναμη αποτροπής είναι κατανοητό... Το Ιράν επίσης έκανε δηλώσεις ότι αν χτυπήσουν οι ΗΠΑ, θα δεχτούν μεγάλο χτύπημα οι ίδιες. Αλλωστε είναι γενικότερη η εκτίμηση και αστών αναλυτών ότι αν χτυπήσουν οι ΗΠΑ στη Συρία, θα δημιουργήσουν μεγάλη, μακρόχρονη, αποσταθεροποίηση στην περιοχή, γιατί αφενός συγκρούονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της ΕΕ με αυτά των Ρωσίας, Κίνας, ενώ ανταγωνίζονται και άλλα κράτη της περιοχής όπως Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ισραήλ, κατά του Ασαντ μαζί με τους Δυτικούς συμμάχους, Λίβανος, Ιράν υπέρ του Ασαντ και Ρωσίας Κίνας. Να θυμίσουμε ότι τους αντικαθεστωτικούς τους οργάνωσαν και τους εξοπλίζουν Βρετανία, Γαλλία, (υπάρχουν και δυνάμεις τους στη Συρία ενάντια στον Ασαντ), αλλά και Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, ενώ συμβάλλει και το Ισραήλ και φυσικά οι ΗΠΑ. Βεβαίως κράτη όπως η Ρωσία και η Κίνα που προβάλλουν την ανάγκη της πολιτικής λύσης στη Συρία, με τη «Γενεύη 2», με τον Ασαντ και τους αντικαθεστωτικούς στο τραπέζι, γι' αυτό που ενδιαφέρονται είναι τα συμφέροντά τους στην περιοχή, με όποια πολιτική λύση μπορεί να τους τα εξασφαλίσει.

Επομένως η εκτίμησή μας για τους κινδύνους πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου γίνεται ακόμη πιο φανερή. Και η Ελλάδα θα εμπλακεί τουλάχιστον λόγω βάσης της Σούδας, αλλά όχι μόνο, ενώ προπαγανδίζει αυτή την αναγκαιότητα συσχετίζοντάς την με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τη γεωστρατηγική της σημασία. Ο λαός να επαγρυπνεί καταδικάζοντας τον πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας, κόντρα στο κεφάλαιο, την κυβέρνηση,αλλά και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και κράτη, που ανταγωνίζονται στην περιοχή.