ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 7 Σεπτέμβρη 2003
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΡΩΣΙΑ
Τα δικά μας υπέρ

Συνέντευξη του Βίκτορ Τιούλκιν για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στη Ρωσία

Ο Β. Τιούλκιν
Ο Β. Τιούλκιν
Πρόσφατα ο Βίκτορ Τιούλκιν, συμπρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας - Κόμματος των Κομμουνιστών της Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ), παραχώρησε συνέντευξη στο ηλεκτρονικό εβδομαδιαίο περιοδικό communist.ru, μετά την υπογραφή της πολιτικής συμφωνίας με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη αφορά στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στις παραμονές της επίσημης έναρξης της προεκλογικής εκστρατείας στη Ρωσία και τη στάση του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πολιτική βάση της συμμαχίας τα 4 ερωτήματα του απαγορευμένου δημοψηφίσματος

-- Οπως είναι γνωστό, μέσα στον Αύγουστο υπογράφτηκε το Σύμφωνο της πολιτικής συνεργασίας των δύο κομμάτων, του ΚΚΡΟ και του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ, για τη συμμετοχή στις εκλογές του 2003 για την Κρατική Δούμα. Ηδη, το Σύμφωνο έχει επικυρωθεί από το Πολιτικό Συμβούλιο της ΚΕ του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ και προτείνεται για έγκριση από το συνέδριο του κόμματος, το οποίο θα πάρει και τις τελικές αποφάσεις. Οπως είναι, όμως, γνωστό, το ΚΕΚΡ - ΚΚΡ στο παρελθόν έντονα ασκούσε κριτική στο ΚΚΡΟ. Σήμερα αυτές οι διαφωνίες εξαφανίστηκαν ή μήπως το ΚΕΚΡ - ΚΚΡ αποδέχτηκε τις θέσεις του ΚΚΡΟ, ή η ηγεσία του ΚΚΡΟ δέχτηκε τη θέση του ΚΕΚΡ;

-- Φυσικά και όχι. Δε θα πρέπει να απλοποιούμε την κατάσταση. Σημαντική διαφορά στις εκτιμήσεις, τόσο όσον αφορά στις θεωρητικές θέσεις των κομμάτων, όσο και γύρω από εκτιμήσεις για συγκεκριμένες περιόδους, εξακολουθούν να υπάρχουν και καθόλου δεν εξαφανίστηκαν. Μπορούμε να φέρουμε παραδείγματα. Για παράδειγμα, εμείς δε θεωρούμε λάθος τη γραμμή της αποχής από τις εκλογές του 1993. Από την άλλη πλευρά, το ΚΚΡΟ δε συμφωνεί πλήρως με τη δική μας αφοσίωση σε μια τέτοια ορθόδοξη μαρξιστική θέση της αναγνώρισης της αναγκαιότητας του σταδίου της δικτατορίας του προλεταριάτου. Την ίδια ώρα, όμως, μπορούμε να σημειώσουμε πως εμείς ανέκαθεν τασσόμασταν υπέρ της συγκρότησης ενιαίου μετώπου αντίστασης στις εκλογές, πολύ περισσότερο σήμερα. Γιατί; Μα, γιατί η κατάσταση άλλαξε! Γιατί εντείνεται η επίθεση της αντίδρασης. Το σημερινό ρωσικό καθεστώς κατρακυλά προς ένα μοντέλο αστυνομικού κράτους. Γι' αυτό το λόγο στην προσπάθεια επίτευξης της συμμαχίας προσπαθήσαμε να βρούμε τα υπέρ που δε μας χωρίζουν, αλλά μας ενώνουν. Ετσι, εμείς τασσόμαστε υπέρ της εθνικοποίησης των φυσικών πόρων σήμερα! Οπως και το ΚΚΡΟ, αλλά και άλλες αντιπολιτευτικές δυνάμεις είναι υπέρ. Εμείς είμαστε υπέρ των περιορισμών στην αγορά και την πώληση της γης! Και οι σύντροφοι του ΚΚΡΟ επίσης! Εμείς είμαστε υπέρ της αύξησης των μισθών και των συντάξεων πάνω από το όριο διαβίωσης! Και οι σύντροφοι του ΚΚΡΟ επίσης! Εμείς είμαστε υπέρ της αναθεώρησης των αποτελεσμάτων των ιδιωτικοποιήσεων στη σφαίρα του θερμο-ενεργειακού συμπλέγματος, των μεγάλων επιχειρήσεων, του τομέα των μηχανοκατασκευών, των μεταφορών. Και οι σύντροφοι του ΚΚΡΟ επίσης! Σ' αυτά τα 4 ερωτήματα του απαγορευμένου από τις αρχές δημοψηφίσματος προτείνεται να οικοδομηθεί το κοινό μέτωπο στις εκλογές. Ολα αυτά είναι σε πλήρη αντιστοιχία με το Πρόγραμμα του κόμματός μας, που σημειώνει ότι στις συνθήκες της αντιπολίτευσης το κόμμα αγωνίζεται για την καλυτέρευση της θέσης του λαού, δηλαδή για τη μετρίαση της καταπίεσης του κεφαλαίου και για την αύξηση των δυνατοτήτων του οργανωμένου αγώνα των πλατιών εργαζόμενων μαζών.

Οι κοινοβουλευτικές δυνατότητες για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης

Από πρόσφατη εργατική κινητοποίηση
Από πρόσφατη εργατική κινητοποίηση
-- Σ' αυτήν την προεκλογική εκστρατεία θα υπάρχουν και κάποια ιδιαίτερα υπέρ, που να υποστηρίζει το ΚΕΚΡ - ΚΚΡ;

-- Οπωσδήποτε! Κι εμείς στην προπαγάνδα μας θα τονίζουμε ότι έχουμε και κάποια υπέρ, τα οποία μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν στην πρακτική των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΚΚΡΟ και των Αγροτιστών και τα οποία εμείς τα προπαγανδίζουμε και καλούμε και τους υπόλοιπους να τα υιοθετήσουν και θα πρέπει να τα υλοποιήσουν οι υποψήφιοι βουλευτές μας και οι εκλεγμένοι βουλευτές μας. Πρώτα απ' όλα, εμείς είμαστε υπέρ της χρησιμοποίησης όλων των κοινοβουλευτικών δυνατοτήτων για την ολόπλευρη ανάπτυξη της ταξικής πάλης, για την οργάνωση της αντίστασης των ίδιων των εργαζομένων εκτός Κοινοβουλίου. Αυτό είναι το βασικό δικό μας υπέρ κι αυτό θα χαράξουμε χωρίς αμφιβολίες και πέρα από οποιεσδήποτε διαφωνίες.

-- Δηλαδή, οι δικοί σας βουλευτές δε θα συμμετάσχουν στις διαδικασίες της λεγόμενης νομο-δημιουργίας;

-- Οι βουλευτές μας δε θα έχουν αυταπάτες ότι με τη βοήθεια κάποιων σοφών τροπολογιών, πατώντας τα κουμπιά, θα μπορέσει να αλλάξει ριζικά η κατάσταση στη χώρα. Την ίδια ώρα, θα χρησιμοποιήσουμε όλες τις κοινοβουλευτικές δυνατότητες. Για παράδειγμα, προγραμματίζουμε να καταθέσουμε τροπολογίες στο Εργατικό Δίκαιο, που θα διευρύνουν και θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ετοιμάζουμε νομοσχέδιο, που θα δίνει στα συνδικάτα το δικαίωμα της προκήρυξης απεργίας από το κλαδικό σωματείο, ή από τοπικά εργατικά κέντρα, κάτι που άλλωστε υπάρχει σε άλλες «πολιτισμένες χώρες», για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία της Δεξιάς.

Διατηρείται η πολιτική αυτοτέλεια του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ

-- Μπορείτε να διευκρινίσετε, αν από εδώ και στο εξής το ΚΕΚΡ - ΚΚΡ θα σταματήσει κάθε κριτική προς το ΚΚΡΟ κι αν θα ακολουθήσει τη γραμμή πλεύσης των άλλων μεγάλων πολιτικών δυνάμεων;

-- Θέτετε περίεργα το ζήτημα. Αλλο πράγμα είναι ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είναι κουτό να δίνεται βάρος σ' εκείνα τα ζητήματα που μας χωρίζουν, εκεί όπου έχουμε διαφορετικές απόψεις. Ομως, είναι φανερό ότι οι συντροφικές σχέσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα και στους ανθρώπους προϋποθέτουν, πρώτα απ' όλα, τη δυνατότητα να λες ευθέως τη θέση σου. Αλλωστε, ποιος, πέρα από το σύντροφό σου, θα σου πει την αλήθεια; Γι' αυτό και στις παραπέρα σχέσεις μεταξύ των κομμάτων διατηρείται η πλήρης πολιτική αυτοτέλειά τους με τη δυνατότητα και αναγκαιότητα να διατυπώνουν και να υπερασπίζονται τις θέσεις τους.

-- Γιατί το ΚΚΡΟ ως μορφή της συμμαχίας δεν επέλεξε τη νομική συγκρότηση μπλοκ, αλλά προτείνει μια συμμαχία μέσα από τις εκλογικές λίστες του ΚΚΡΟ;

-- Γνωρίζετε πως κι εμείς δεν το θεωρούμε αυτό ως την καλύτερη εκδοχή και μάλιστα πιστεύουμε πως πρόκειται για λάθος της ηγεσίας του ΚΚΡΟ. Ο τίτλος Μπλοκ Κομμουνιστών, Πατριωτών, Αγροτιστών θα ακουγόταν πολύ βαρύτερος και ενοποιητικός. Ομως το ΚΚΡΟ, που είναι η μεγαλύτερη οργάνωση, υποστηρίζει σήμερα το μοντέλο της καθόδου μέσα από τις λίστες του εκλογικού συνδυασμού ΚΚΡΟ. Η ηγεσία του ΚΚΡΟ έχει ήδη πείσει την «Αγροτική Ενωση» (Χαριτόνοφ, Σταροντούπτσεφ), το «Κίνημα υπεράσπισης του στρατού» (Ιλιούχιν), το κίνημα «Ενωση» (Τίχονοφ), την «Πατρίδα» (Κοντρατιένκο) και μια σειρά ακόμη οργανώσεις. Γι' αυτό κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε με μια τέτοια μορφή, όμως, επί της ουσίας, το Σύμφωνο που έχει υπογραφτεί έχει όλα τα στοιχεία του μπλοκ με τον πλήρη καθορισμό της αυτοτέλειας του ΚΕΚΡ - ΚΚΡ, την αναλογική εκπροσώπηση του κόμματος με τα αποτελέσματα των εκλογών του 1999.

-- Ναι, αλλά υπάρχει και η πρόταση να συγκροτήσει το κόμμα ένα αριστερό μπλοκ, μια και το ΚΚΡΟ δε συμφωνεί με τη νομική διαμόρφωση της εκλογικής συμμαχίας.

-- Ηδη, ένα αντιπολιτευτικό μπλοκ δημιουργεί ο Σεργκέι Γκλάζιεφ (σημ. μτφρ. πρόκειται για εξωκομματικό βουλευτή του ΚΚΡΟ και αντιπρόεδρο της Λαϊκο-Πατριωτικής Ενωσης Ρωσίας). Ομως, ο ίδιος λέει ότι αυτό το μπλοκ θα είναι αρκετά δεξιότερα του ΚΚΡΟ και η συμμαχία με τους πιο αριστερούς δεν είναι δυνατή. (Είναι φανερό πως δεν του δίνονται χρήματα για κάτι τέτοιο!) Σ' αυτές τις συνθήκες να δημιουργήσουμε ένα ακόμη αριστερό, ή το πιο αριστερό μπλοκ, σημαίνει να βοηθήσουμε τα σχέδια των πολιτικών σχεδιαστών του Κρεμλίνου, ακόμη κι όταν αυτό γίνεται με τις πιο ειλικρινείς διαθέσεις. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κύριος στόχος αυτών που επιδιώκουν τη σταθεροποίηση του αστικού καθεστώτος είναι ο αποκλεισμός των πραγματικών κομμουνιστικών εργατικών οργανώσεων από τη δημόσια πολιτική αρένα, μεταξύ των άλλων, και μέσα από τη νομοθετική μεταρρύθμιση. Γι' αυτό, λοιπόν, βαδίζουμε προς τις εκλογές και με τα πανδημοκρατικά υπέρ, όπως και με τα δικά μας ταξικά υπέρ, τα οποία θα πρέπει να τα αναπτύξουμε και να τα ενισχύσουμε. Πρόκειται για τα: ΥΠΕΡ της ανάπτυξης της ταξικής πάλης, ΥΠΕΡ της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος, ΥΠΕΡ τού οι άνθρωποι να μη γίνονται ζητιάνοι αλλά αγωνιστές, ΥΠΕΡ τού να καθοριστεί το μέλλον με τον αγώνα των ίδιων των ανθρώπων.


Ι. Π.


ΤΣΕΧΙΑ
Ο Οτα Σικ ομολόγησε: Επιδίωξη (το 1968) ήταν ο «καθαρόαιμος» καπιταλισμός

Πόσος διεθνής θόρυβος, πόσα συγγράμματα, πόσες παραπλανητικές γνώμες δεν ακούστηκαν, αλλά και πόσα κροκοδείλια δάκρυα δε χύθηκαν, γιατί τον Αύγουστο του 1968 οι Σοβιετικοί και μερικοί σύμμαχοί τους «καταπνίξανε στο αίμα την "Ανοιξη της Πράγας"»! Αυτήν τη δήθεν προσπάθεια «ανανέωσης του σοσιαλισμού» και τη δημιουργία ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο»! Λες και ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε απάνθρωπη, κτηνώδη μορφή!

Εχουν περάσει από τότε τριάντα πέντε χρόνια και δεν είναι λίγα τα ντοκουμέντα που δημοσιεύτηκαν και αποδείχνουν τη διασύνδεση των τότε πρωταγωνιστών της Πράγας με τα διεθνή κέντρα της αντίδρασης για την παλινόρθωση στην Τσεχοσλοβακία, ήδη το 1968, του καπιταλισμού. Αλλά οι ιδεολόγοι του καπιταλισμού συνεχίζουν να παραπλανούν τους ανίδεους ότι η «Ανοιξη της Πράγας» είχε στόχο να απομακρύνει «τη βαρυχειμωνιά του σταλινικού σοσιαλισμού» και στη θέση του να αναστήσει τον «ανθρώπινο σοσιαλισμό».

Αυτόν τον Αύγουστο δημοσιεύτηκαν οι γνώμες δύο Τσέχων πρωταγωνιστών του 1968, που επιβεβαιώνουν τον αληθινό στόχο της «Ανοιξης της Πράγας»: «Δεν ήταν η ανανέωση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η εγκαθίδρυση ενός "σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο", αλλά η παλινόρθωση ενός καθαρόαιμου καπιταλισμού». Αυτό το ομολόγησε ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές της «Ανοιξης», ο Οτα Σικ, Τσεχοσλοβάκος αναθεωρητής οικονομολόγος, αυθεντικός θεωρητικός ενός «τρίτου δρόμου». Η ομολογία του έχει ηλικία 13 χρόνων, αλλά έχει σημασία να επαναφερθεί στη μνήμη, γιατί επαναλήφθηκε στις 29 Αυγούστου αυτού του χρόνου από τον Γερμανό οικονομολόγο Χάρι Νικ - στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» - οπαδό του ΚΟΔΗΣΟ, που προτείνει να αντικατασταθεί ο «Τρίτος Δρόμος», σαν εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό με τον όρο «Ενας άλλος κόσμος είναι δυνατός».

Αλλά ας επανέλθουμε στον Οτα Σικ, όπως τον παρουσιάζει ο Χάρι Νικ: «Σε μια συνέντευξη το 1990, ο Σικ είπε ότι για τον εαυτό του αποκρούει το χαρακτηρισμό μεταρρυθμιστής. Εμείς, ο πυρήνας των οικονομικών μεταρρυθμιστών, δεν προσπαθούσαμε τότε στην Πράγα να μεταρρυθμίσουμε τον κομμουνισμό. Ο πραγματικός στόχος μας ήταν να τον καταργήσουμε και να οικοδομήσουμε ένα νέο σύστημα. Επρεπε μεν να μιλάμε πάντα για μεταρρύθμιση και για σοσιαλιστική δημοκρατία ή σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς, γιατί αλλιώς δε θα φθάναμε (σ.σ.: δηλαδή, οι γνώμες τους δε θα 'φθαναν) καθόλου στην κοινή γνώμη... Η έννοια της μεταρρύθμισης ήταν μια παραχώρηση στις σχέσεις εξουσίας». Ο κ. Νικ συνεχίζει τη γνώμη του για τον Οτα Σικ: «Στην υπόδειξη ότι το όνομα του Οτα Σικ είναι παγκόσμια γνωστό με την οικονομική θεωρία του Τρίτου Δρόμου», ο Σικ απάντησε: «Σαν Τρίτος Δρόμος προπαγανδίστηκε ένα μεικτό σύστημα μεταξύ σχεδιασμένης οικονομίας και οικονομίας της αγοράς. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ετσι, όπως μπορεί να το διαβάσει κάποιος το 1990 στην τσεχοσλοβακική εφημερίδα Mlada Fronta, ο "Τρίτος Δρόμος" ήταν ένας ελιγμός παραπλάνησης. Ο Σικ ήταν ακόμα τότε πεπεισμένος ότι η μοναδική λύση για μας ήταν η καθαρόαιμη καπιταλιστική αγορά».

Ο άλλος Τσέχος πρωταγωνιστής

Ο άλλος πρωταγωνιστής που μιλάει για το τότε και το σήμερα είναι ο Μίλαν Χόρατσεκ, από τη Βόρεια Μοραβία. Πριν 35 χρόνια εγκατέλειψε τη χώρα του, κατέφυγε στη Δυτική Γερμανία, όπου έζησε και έδρασε στα δυτικογερμανικά συνδικάτα, υπήρξε (το 1979) συνιδρυτής των Πρασίνων και στη δεκαετία του '80 βουλευτής αυτού του κόμματος στο Μπούντεσταγκ. Τώρα διευθύνει στην Πράγα το Γραφείο Κεντρο-Ανατολικής Ευρώπης του ιδρύματος Χάινριχ Μπελ.

Ο Χόρατσεκ δήλωσε στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (21 Αυγούστου), ανάμεσα στα άλλα, για την «Ανοιξη της Πράγας» και το «σοσιαλισμό με το ανθρώπινο πρόσωπο»: «Ο,τι απόμεινε απ' αυτές τις αντιλήψεις εκπροσωπείται εν μέρει από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αλλά αυτό έμεινε ορθόδοξο. Υπάρχουν επίσης μερικοί ελεύθεροι, ανορθόδοξοι αριστεροί, οι οποίοι εμμένουν σ' αυτές τις ιδέες μιας δίκαιης κοινωνίας. Αυτοί προσεγγίζουν εν μέρει τις αντιλήψεις του "δημοκρατικού σοσιαλισμού" και έτσι εκείνες (τις αντιλήψεις) πολλών Δυτικών σοσιαλδημοκρατών: Ελεύθερη οικονομία της αγοράς ναι, αλλά κοινωνική και οικολογική. Αλλά η πλειοψηφία; Μαθαίνει κοπιαστικά να ζει με τα καρκινώματα του καπιταλισμού, και εδώ υπάρχουν άσχημα πράγματα, για παράδειγμα από τον καιρό της "άγριας" ιδιωτικοποίησης στις αρχές της δεκαετίας του '90 υπό τον τότε πρωθυπουργό Βάκλαφ Κλάους, σημερινό Πρόεδρο. Το "πιστεύω" του ήταν: Δεν υπάρχει λερωμένο χρήμα, το αόρατο χέρι της αγοράς τα ρυθμίζει όλα. Οχι πια προσωνυμίες όπως "κοινωνικός", "οικολογικός" - όλα αυτά είναι ανοησία. Ετσι δηλώθηκε στο λαό, και αυτός στην αρχή τα πίστεψε... Σήμερα αγωνίζονται πολλοί για να τα βγάλουν πέρα. Το βιοτικό επίπεδο είναι εν μέρει κάτω απ' αυτό του 1989. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα λεπτό στρώμα πολύ πλουσίων ανθρώπων, που μέσα σε μερικά χρόνια έκαναν εκατομμύρια, μάλιστα δισεκατομμύρια κορόνες... Το σύνθημα σήμερα είναι: Καθένας σφυρηλατεί μόνος του την τύχη του». Εκεί οδήγησε η παλινόρθωση του καπιταλισμού και στην Τσεχία.


Θανάσης ΒΟΡΕΙΟΣ


Μισθοφόροι...

Είναι γνωστή η προσπάθεια συρρίκνωσης του κληρωτού ελληνικού στρατού κι η αντικατάστασή του από μισθοφόρους. Είναι γνωστή η συμμετοχή του ελληνικού μισθοφορικού στρατού στην επιβολή της δυτικοσυμμαχικής στρατοκρατικής κατοχής πάνω σε λαούς που την ονόμασαν «επίβλεψη ειρήνευσης»!!

Το γεγονός αυτό γίνεται αποκρουστικότερο και αντεθνικότερο εάν ληφθεί υπόψη η πανάρχαια ιστορική σχέση των Ελλήνων με αυτούς τους λαούς. Γνωστός ο ρόλος της ελληνικής κυβέρνησης στην ανατροπή του Γιουγκοσλάβου Προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και στην παράδοση της Γιουγκοσλαβίας στην εξουσία των ΗΠΑ. Γνωστή κι η αποστολή Ελλήνων μισθοφόρων στο Αφγανιστάν μετά το στρατοκρατικό προπομπό της «διείσδυσης» ιδιαίτερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Αξίζει εδώ παρενθετικά να σημειωθεί ότι η ελληνική μισθοφορική στρατοκρατική παρουσία στη χειμαζόμενη Αλβανία, δε φτούρησε. Ομως ο κατήφορος δε φαίνεται να 'χει τελειωμό. Η κυβερνητική εξουσία πληθαίνει τη μισθοφορική παρουσία με χιλιάδες άνεργους νέους Ελληνες. Κορυφαία η ερώτηση: Προς τι το νέο αυτό ιδιόμορφο παιδομάζωμα;

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε την ανεργία ως μέσο πίεσης που ασκεί το κεφάλαιο πάνω στους εργαζόμενους. Τώρα μας προκύπτει η νέα μορφή της μετατροπής των ανέργων σε μιλιταριστική μάζα για τις ανάγκες του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, ελληνικού και ξένου. Η κατάπτυστη μετατροπή των στρατευμένων Ελλήνων σε μισθοφόρους αρνητές της ελληνικής ιστορίας υπό τις ευλογίες του λαλίστατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Μ. Χριστόδουλου, ισούται με την επιβολή της μιλιταριστικής βίας για τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Γι' αυτό και κάθε προσπάθεια αντίστασης σε αυτόν τον κατήφορο και ελευθερίας των σκλαβωμένων λαών φέρει την τήβεννο της ιστορικής αλήθειας. Παρατηρεί κανείς σαν σε παραμύθι της γιαγιάς το «μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα κόμμα που το λέγαν ΠΑΣΟΚ και που ήθελε να είναι πατριωτικό και διεθνικό».

Ο μισθοφορισμός υπήρξε εχθρός των Ελλήνων από τα βάθη της ιστορίας τους με τη μορφή των Περσών και των Μήδων. Γι' αυτό κι οι Ελληνες ονόμασαν τους μισθοφόρους, βαρβάρους. Στη νεότερη ιστορία έγιναν μια τυραννική μάζα στην υπηρεσία της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Γνωστά είναι τα γεγονότα με τους γερμανοντυμένους τσολιάδες και τους Αλβανο-τσάμηδες στην υπηρεσία του ιταλικού φασισμού κατά των Ελλήνων. Σήμερα οι μισθοφόροι πήραν τη μορφή σιδερόφραχτων στην υπηρεσία του αμερικανικού Τέταρτου Ράιχ. Η παρουσία τους, είναι αλήθεια, ραφινάτη υπό τον ιδεολογικό μανδύα του εκσυγχρονισμού... γενικώς. Δεν τους λείπει κι η υποστήριξη από τους κεκράχτες της «αριστερής» πάντας.

Ολα στις εκσυγχρονισμένες μέρες μας, ακόμη κι ο μισθοφορισμός, βαίναν ομαλά, θεσμικά και γι' αυτό δημοκρατικά. Υπέρτατη μισθοφορική αρχή, μετά από κάθε ιμπεριαλιστική εισβολή, η «επιβολή της ειρήνευσης». Ξάφνου οι αρχαίοι βάρβαροι πήραν τη μορφή μεταλλαγμένων Νεο-Ελλήνων με αξιώματα στην κυβέρνηση. Να, που η Ελλάδα αρνητής και θύμα του μισθοφορισμού, άρχισε να παράγει μισθοφόρους έτοιμους να επελάσουν σε νέες Αλγερίες, σε νέα Βιετνάμ.

Το ζήτημα είναι καθαρό σαν την πανάρχαια ψυχή των αμυνομένων Ελλήνων. Σε μερικούς μήνες έρχονται εθνικές εκλογές. Το μαχόμενο κίνημα ειρήνης υποχρεούται να θέσει μπροστά στα κόμματα το ιστορικό δίλημμα: Κύριοι, αποδέχεστε να στείλετε ελληνικό, έστω και μισθοφορικό στρατό στο Ιράκ; Δέχεστε να ταυτιστείτε με τα συμφέροντα του ευρω-ατλαντικού ιμπεριαλισμού υπό τη γνώριμή σας δικαιολογία της μικρής κι απροστάτευτης Ελλάδας; Δέχεστε να πείτε όχι στις ενέργειες της νέας Ιεράς Συμμαχίας; Το μαχόμενο κίνημα ειρήνης πρέπει να σηκώσει ψηλά τη σημαία της αλήθειας που τόσο καλά γνωρίζει και να την κάνει σύμβολο της ζωής των Ελλήνων. Πρέπει να σηκώσει την αλήθεια της ύπαρξης των κομμάτων μέσα από τις απαντήσεις τους στο ζήτημα της αποστολής Ελλήνων μισθοφόρων στο Ιράκ. Ο αγώνας αυτός δεν είναι για το αύριο. Είναι για το σήμερα. Ολοι στους δρόμους, λοιπόν, με την αλήθεια των ερωτήσεων στο χέρι.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ