Στην ξένη επέμβαση και στις παρεμβάσεις στην περιοχή του Καυκάσου αναφέρονται αυτές τις μέρες αρκετές ρωσικές εφημερίδες, ερμηνεύοντας έτσι ως ένα βαθμό τα μεγέθη που παίρνουν οι τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στη χώρα τους.

Η εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» αφού διερωτάται τι βρίσκεται πίσω από τις τελευταίες τρομοκρατικές ενέργειες στη Ρωσία, στη συνέχεια συμβουλεύει να διαβαστούν τα τελευταία τεύχη δυτικών εφημερίδων με επιρροή, και πρώτα απ' όλα των αμερικανικών και αγγλικών εφημερίδων. «Μόνο στο επίσημο επίπεδο οι πολιτικοί εξέφρασαν τη συμπόνια στη χώρα μας καθώς και στον Πρόεδρο σχετικά με τις τρομοκρατικές ενέργειες. Ομως, τα ΜΜΕ, τα οποία εκφράζουν τη γνώμη των κύκλων που επί της ουσίας καθορίζουν την κρατική και την παγκόσμια πολιτική, δε δεσμεύονται από πρωτόκολλα. Στα δημοσιεύματα αυτά εντύπωση προκαλεί όχι απλώς η παντελής λύπη για τα θύματα των τρομοκρατικών ενεργειών, αλλά η ταυτόχρονη και μάλλον συντονισμένη πρόταση της ίδιας ιδέας. Η ιδέα αυτή έχει ως εξής: Η Ρωσία πρέπει να παρατήσει το Βόρειο Καύκασο και τη θέση των Ρώσων στρατιωτικών πρέπει να καταλάβουν διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις. Με άλλα λόγια, Αμερικανοί στρατιωτικοί. Και να, τότε δε θα έχουμε τρομοκρατικές ενέργειε»ς.

Κι είναι φανερό πως τέτοιες προτάσεις διαμορφώνονται γιατί έχουμε να κάνουμε με μια στρατηγικής σημασίας περιοχή, συνεχίζει το σκεπτικό της η εφημερίδα. Είναι ένας μοναδικός διάδρομος για τη μεταφορά του πετρελαίου της Κασπίας προς τη Δύση. Ο πρώτος τσετσενικός πόλεμος έγινε στο φόντο των αντιπαραθέσεων για το δρόμο μεταφοράς του πετρελαίου. Μέσω της Τσετσενίας ήταν φθηνότερα και συντομότερα, να όμως που εκείνη την εποχή (εντελώς τυχαία, φυσικά) έγινε πόλεμος και ο αγωγός τραβήχτηκε μέσω Γεωργίας. Και σύντομα στο πόστο του Προέδρου αυτής της Δημοκρατίας βρέθηκε ένας τοποτηρητής των ΗΠΑ. Φυσικά δεύτερος αγωγός στο Βόρειο Καύκασο έτσι κι αλλιώς πρέπει να γίνει. Ομως, δεν επιτρέπεται να τον ελέγχει η Ρωσία, η οποία εκτός των άλλων έχει τη δυνατότητα επίδρασης στη Γεωργία, κι αυτό γιατί εκείνος που έχει στα χέρια του την πετρελαϊκή βρύση θα μπορεί να καθορίζει και την παγκόσμια πολιτική. Γι' αυτό και τη Ρωσία τη σπρώχνουν εκτός Καυκάσου, θεωρεί η «Κομσομόλσκαγια Πράβντα».

«Εννοείται ότι θα ήταν ανόητο να υποθέταμε πως πίσω από τις τρομοκρατικές ενέργειες στη Ρωσία βρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετανίας. Ομως, είναι φανερό πως σε αυτές τις δυτικές χώρες υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις, που επιδιώκουν να παιχτεί το τρομοκρατικό χαρτί υπέρ των συμφερόντων τους, αντί από κοινού να αγωνιστούμε ενάντια στους διεθνείς δολοφόνους», καταλήγει η εφημερίδα.

Στην ίδια ρότα κινείται και η εφημερίδα του στρατού «Κράσναγια Ζβεζντά», στην οποία ο Μιχαήλ Αλεξάντροφ, υπεύθυνος του Τμήματος του Καυκάσου του Ινστιτούτου των χωρών της ΚΑΚ, γράφει πως η κατάσταση στη Βόρεια Οσετία πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο της όξυνσης της διαπάλης για τον έλεγχο της περιοχής του Καυκάσου ανάμεσα στη Ρωσία και στις αγγλοσαξονικές δυνάμεις. Κατά τη γνώμη του τα τελευταία γεγονότα δεν έχουν καμιά σχέση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην Τσετσενία τις καταδίκασαν ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία. Αυτή η θέση τους ήταν μια πολιτική υποστήριξη στους Τσετσένους τρομοκράτες, θεωρεί ο Μ. Αλεξάντροφ. «Οι αγγλοσάξονες έχουν στόχο να εκτοπίσουν τη Ρωσία από την περιοχή του Καυκάσου και γι' αυτό επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της κατάστασης τόσο στο Βόρειο Καύκασο, όσο και γενικότερα στη χώρα», σημειώνει, και συνδέει το γεγονός και με την πρόσφατη σκληρή στάση της Ρωσίας απέναντι στη Γεωργία, στις εξελίξεις στη Νότια Οσετία.

Με τις εξελίξεις στη Νότια Οσετία και τη ρωσική παρέμβαση στη Γεωργία, μέσω της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, ερμηνεύει τα γεγονότα δημοσίευμα της εφημερίδας «Ιζβέστια».

Η ίδια εφημερίδα δημοσιεύει άρθρο της ιταλικής «Στάμπα», όπου ανάμεσα στα άλλα σημειώνεται πως οι Τσετσένοι τρομοκράτες «ντοπάρονται» όταν από τη μεριά της Δύσης γίνεται λόγος για «πολιτική λύση» του τσετσενικού προβλήματος. Στόχος είναι το αδυνάτισμα της Ρωσίας μέσω ενός ατελείωτου πολέμου των λαών της περιοχής του Καυκάσου.

Ο ίδιος αναγνώρισε και μια άλλη αλήθεια. Οτι σήμερα ο λαός της Ρωσίας, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, βρέθηκε ανυπεράσπιστος, τόσο από τη Δύση όσο κι από την Ανατολή.

Την ίδια ώρα, όμως που αναγνωρίζεται πως το πρόβλημα είναι η εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας, το αδυνάτισμα της οποίας επιδιώκουν ξένες δυνάμεις, ο Ρώσος Πρόεδρος ταχυδακτυλουργικά ανέσυρε και πάλι το σκιάχτρο της «διεθνούς τρομοκρατίας» λέγοντας πως «Εχουμε να κάνουμε με την άμεση επέμβαση της διεθνούς τρομοκρατίας ενάντια στη Ρωσία. Με τον ολοκληρωτικό, σκληρό, ολόπλευρο πόλεμο, που πάλι και πάλι θερίζει ζωές συμπατριωτών μας. Ολη η διεθνής εμπειρία δείχνει πως τέτοιοι πόλεμοι, δυστυχώς, δεν τελειώνουν γρήγορα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε, δεν πρέπει να ζούμε ανέμελα όπως πριν». Στο ψέμα του αυτό πατά για να στηρίξει, όπως ομολογεί, ένα ακόμη σκληρότερο σύστημα ασφαλείας, για τη θωράκιση του καπιταλιστικού κοινωνικο-πολιτικού συστήματος.

Ολη η ανθρωπότητα πρέπει να γνωρίζει πως η ΕΣΣΔ διαλύθηκε όχι γιατί υπήρχε κάποια αντικειμενική νομοτέλεια, όπως το παρουσιάζει ο Πούτιν, αλλά γιατί υπήρχαν συγκεκριμένοι παράγοντες (κυρίως υποκειμενικοί) που οδήγησαν σ' αυτό το τραγικό για τους λαούς αποτέλεσμα. Ούτε ο λαός της Ρωσίας περνά αυτή την κατάσταση γιατί η χώρα βρίσκεται σε κάποιο «μεταβατικό στάδιο». Από καιρό αυτή έχει κατασταλάξει στη «μετάβασή» της στο καπιταλιστικό πισωγύρισμα.

Στις 4 του Σεπτέμβρη, σε διάγγελμά του προς το ρωσικό λαό ο Πρόεδρος της χώρας, Βλ. Πούτιν, αναφέρθηκε στην τραγωδία στην πόλη Μπεσλάν. Οπως είπε «εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι όχι απλώς με δολοφόνους, αλλά μ' εκείνους που χρησιμοποίησαν τα όπλα ενάντια σε ανυπεράσπιστα παιδιά».

Ο Πούτιν αναγνώρισε πως μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης «η χώρα μας, που άλλοτε είχε το ισχυρότερο σύστημα υπεράσπισης των εξωτερικών της συνόρων, στιγμιαία βρέθηκε ανυπεράσπιστη, τόσο από τη Δύση όσο κι από την Ανατολή». Ο ίδιος, αφού δικαιολόγησε τη διάλυση της ΕΣΣΔ λέγοντας πως δε στάθηκε «βιώσιμη στις γρήγορα μεταβαλλόμενες συνθήκες του κόσμου», προσπάθησε να πείσει το ρωσικό λαό πως οι δυσκολίες που περνά οφείλονται στη «μεταβατική περίοδο».

Ο Ρώσος Πρόεδρος δήλωσε πως τα τελευταία χρόνια οι Ρώσοι ζούνε «σε συνθήκες όξυνσης των εσωτερικών συγκρούσεων και των διεθνικών αντιπαραθέσεων, οι οποίες πριν καταστέλλονταν σκληρά από την κυρίαρχη ιδεολογία», και πρόσθεσε: «Σταματήσαμε να δίνουμε την ανάλογη προσοχή στα ζητήματα της άμυνας και της ασφάλειας, επιτρέψαμε στη διαφθορά να μολύνει τη σφαίρα της Δικαιοσύνης... Για τη δημιουργία νέων, σύγχρονων και πραγματικά φυλασσόμενων συνόρων θα περάσουν πολλά χρόνια και θα απαιτηθούν δισεκατομμύρια ρούβλια. Ομως, κι εδώ θα μπορούσαμε να ήμασταν πιο αποτελεσματικοί και να δράσουμε έγκαιρα και με επαγγελματικότητα. Γενικότερα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως δε δείξαμε κατανόηση της συνθετότητας και του κινδύνου των διαδικασιών, που έγιναν στη χώρα μας και στον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορέσαμε να δράσουμε ανάλογα».

Συνεχίζοντας το διάγγελμά του ο Βλ. Πούτιν αναφέρθηκε ταυτόχρονα στην ανάμειξη των ξένων στις εξελίξεις στη Ρωσία, λέγοντας: «Δείξαμε αδυναμία. Και τους αδύνατους τους χτυπούν. Ορισμένοι θέλουν να μας κόψουν ένα "παχύ" κομμάτι, ενώ άλλοι τους βοηθούν. Τους βοηθούν, πιστεύοντας πως η Ρωσία, ως μια από τις μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις, αποτελεί ακόμη γι' αυτούς κίνδυνο. Γι' αυτό επιδιώκουν να εξαλείψουν αυτόν τον κίνδυνο. Κι η τρομοκρατία είναι φυσικά μόνο το εργαλείο για την επίτευξη αυτών των στόχων».

Χαρακτήρισε επίσης τις τρομοκρατικές ενέργειες «επίθεση ενάντια στη χώρα μας» και υπεραμύνθηκε της εδαφικής ακεραιότητας της Ρωσίας. «Είμαι πεπεισμένος πως στην πραγματικότητα δεν έχουμε καμία επιλογή. Γιατί αρκεί να ανεχθούμε τον εκβιασμό και να πέσουμε σε πανικό και θα βουλιάξουμε εκατομμύρια ανθρώπους σε έναν ατελείωτο κύκλο αιματηρών συγκρούσεων, όπως, για παράδειγμα, αυτά του Καραμπάχ και της Υπερδνειστερίας και των άλλων ανάλογων τραγωδιών. Δεν μπορεί να μη δούμε το ολοφάνερο».

Τέλος, ο Ρώσος Πρόεδρος υποσχέθηκε «πιο αποτελεσματικό σύστημα ασφάλειας», «ένα σύνολο μέτρων, που θα κατευθύνονται στην ενίσχυση της ενότητας της χώρας», αλλά κι ένα νέο «σύστημα διαχείρισης των κρίσεων, εντάσσοντας νέες προσεγγίσεις στη δράση των οργάνων ασφαλείας».