Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους ηρωικούς μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας διοργάνωσαν την Κυριακή το πρωί στα χωριά Βατοχώρι και Κώττα Φλώρινας οι ΚΟ Φλώρινας και Καστοριάς του ΚΚΕ.

Στο Βατοχώρι, στο χώρο του μνημείου που έχει στήσει το ΚΣ της ΚΝΕ για τον υποστράτηγο, διοικητή του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ, Νίκο Θεοχαρόπουλο (Σκοτίδα), πολέμαρχο των βουνών της Πίνδου, μίλησε ο Γιώργος Μούλης, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Στη συνέχεια, έγιναν τα αποκαλυπτήρια τιμητικής μαρμάρινης πλάκας που στήθηκε στον ομαδικό τάφο μαχητών του ΔΣΕ, που αποκαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα, στο χωριό Κώττας. Τα αποκαλυπτήρια έκανε ο Θανάσης Χαστάς, Γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, ενώ μίλησε η Μιμίκα Ναλπαντίδου, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Στην ομιλία του ο Γιώργος Μούλης αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του Νίκου Θεοχαρόπουλου (Σκοτίδα) που, όπως είπε, αποτελεί πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού. «Ο Νίκος Θεοχαρόπουλος γεννήθηκε το 1915 στο Κυπαρίσσι Γρεβενών από εργατική οικογένεια. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, πολέμησε γενναία στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου και παρασημοφορήθηκε επ' ανδραγαθία.

Με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων και την κατοχή της χώρας, ο Νίκος Θεοχαρόπουλος, όπως πολλοί πρωτοπόροι αγωνιστές - κομμουνιστές, δεν έμεινε με χέρια σταυρωμένα. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και βγήκε από τους πρώτους στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Αγωνίστηκε ενάντια στους Ιταλοφασίστες και τους Γερμανούς κατακτητές και αναδείχτηκε στη Διοίκηση του Αρχηγείου της Πίνδου. Οι εξαίρετες ικανότητές του τον ανέδειξαν σε καθοδηγητή του Αρχηγείου.

Πήρε μέρος και διακρίθηκε σε πολλές μάχες εναντίον των ναζί κατακτητών. Ιστορικές έμειναν οι μάχες στο Σνίχοβο και στο Φαρδύκαμπο (οι αντάρτες του ΕΛΑΣ κατάφεραν να συντρίψουν τις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, και συνέλαβαν και 603 Ιταλούς αιχμαλώτους).

Αργότερα, ως καπετάνιος του 28ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, ανέπτυξε πλούσια και σημαντική δράση.

Μετά τη Βάρκιζα και το πογκρόμ που εξαπολύθηκε εναντίον των αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, των κομμουνιστών - με συλλήψεις, δίκες, βασανιστήρια και εκτελέσεις - ο θρυλικός Σκοτίδας διώχτηκε και αναγκάστηκε πολύ γρήγορα να βγει στο βουνό, στις 12/9/1946. Την ίδια περίοδο, το φθινόπωρο του 1946, σχηματίζει την πρώτη ομάδα των Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών. Ηταν η περίοδος όπου οι αγωνιστές που απελευθέρωσαν τη χώρα διώκονταν σκληρά από το αστικό κράτος που οικοδομούσαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου μαζί με τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και τους συνεργάτες των ναζί κατακτητών.

Αυτές οι ομάδες των Ενόπλων Καταδιωκόμενων αποτέλεσαν τους πρώτους πυρήνες για τη δημιουργία αργότερα του ΔΣΕ. Ετσι, από το Νοέμβρη του 1947 τού ανατέθηκε η Διοίκηση του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ. Στην πορεία της σκληρής ένοπλης αναμέτρησης, για την πλούσια, πρωτοπόρα και σημαντική στρατιωτική του δράση ο σύντροφος Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας) ονομάστηκε διαδοχικά: Αντισυνταγματάρχης, Συνταγματάρχης και έφτασε στο βαθμό του Υποστράτηγου του Δημοκρατικού Στρατού.

Μέσα σ' αυτήν τη σκληρή πάλη, στον ένοπλο αγώνα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, για τη λευτεριά της χώρας, στον αγώνα ενάντια στο αστικό καθεστώς και στον εγγλέζικο και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, διακρίθηκαν οι μεγάλες αρετές του. Το 1948 ήταν οργανωτής της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, επιτελάρχης της 670 Μονάδας. Αργότερα, του ανατέθηκε η Διοίκηση της ΧΙ Μεραρχίας και ύστερα η Διοίκηση της Χ Μεραρχίας του ΔΣΕ. Διακρίθηκε για την παλικαριά του στο πεδίο της μάχης και διέθετε μεγάλη τακτική αντίληψη, ήταν εφευρετικός σε στρατηγήματα, τολμηρός στους στρατιωτικούς ελιγμούς. Ηταν πάντα κοντά στους μαχητές. Ενέπνεε απέραντη εμπιστοσύνη και σιγουριά στους μαχητές του και φόβο στους αντιπάλους του. Ηταν σεμνός αγωνιστής, ανώτερος στο ήθος και υπόδειγμα κομμουνιστή.

Ο Σκοτίδας ήταν επικεφαλής των δυνάμεων του ΔΣΕ που κατέλαβαν τη Νάουσα και την κράτησαν 4 μέρες. Ηταν μια σημαντική επιτυχία που ανησύχησε σοβαρά την τότε κυβέρνηση και τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Την τελευταία περίοδο της δράσης του, ήταν επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου.

Αυτός ο πρωτοπόρος αγωνιστής, ο κομμουνιστής, ο πολέμαρχος των βουνών της Πίνδου χάθηκε στις 11/8/1949, όταν έπεσε, τραυματισμένος θανάσιμα από εχθρικό βλήμα πυροβολικού, στο ύψωμα του χωριού Βατοχώρι στο Βίτσι.

Ο λαός της περιοχής τον έκανε θρύλο και τραγούδι και θα τον θυμάται αιώνια».

Στον ομαδικό τάφο στον Κώττα, όπου βρίσκονται θαμμένοι μαχητές του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν στα γύρω υψώματα, στις 14 Αυγούστου του 1949, την Κυριακή έγιναν τα αποκαλυπτήρια τιμητικής μαρμάρινης πλάκας που τοποθετήθηκε από την ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Η δράση αυτή αποτελεί την αρχή υλοποίησης μιας υπόσχεσης που δόθηκε ότι δεν θα ξεχαστεί. Είναι μια αρχή για την ανάδειξη του ομαδικού τάφου.

Την πρωτοβουλία αυτή υποδέχθηκαν με θέρμη οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν απομείνει στο χωριό. Κάποιοι μάλιστα παραβρέθηκαν στα αποκαλυπτήρια, και κάποιοι άλλοι πέρασαν τις προηγούμενες μέρες, κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών, δείχνοντας το ενδιαφέρον τους.

Ο ομαδικός τάφος αποκαλύφθηκε όταν κάτοικος του χωριού υπέδειξε ένα χωράφι σε στελέχη του ΚΚΕ που εξερευνούσαν την περιοχή, λέγοντας: «Να, εδώ είναι θαμμένοι οι αντάρτες».

Το χωράφι όπου βρίσκονται θαμμένοι οι μαχητές του ΔΣΕ είναι χωρισμένο απ' το νεκροταφείο με ένα συρματόπλεγμα. Για χρόνια ήταν «ξέφραγο αμπέλι», μέχρι που τα γελάδια καθώς περπατούσαν και ξαναπερπατούσαν στη γη, άρχισαν να ξεθάβουν τα κόκαλα κι έτσι χτίστηκε μια μικρή μάντρα να εμποδίζει τα ζώα να μπούνε μέσα.

Από τη σχετική έρευνα προέκυψε πως σε τούτο το χωράφι ο αστικός στρατός έθαψε τους αντάρτες του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν στα γύρω υψώματα, στις 14 Αυγούστου του 1949.

Ηταν οι μέρες της μεγάλης επιχείρησης του κυβερνητικού στρατού στο Γράμμο και το Βίτσι (Σχέδιο «Πυρσός») με σκοπό την ολοκληρωτική συντριβή του ΔΣΕ. Στις 10 Αυγούστου εξαπολύθηκε σφοδρότατη επίθεση στον κεντρικό τομέα του Βίτσι και προκλήθηκε σοβαρός κίνδυνος περικύκλωσης και εξόντωσης των δυνάμεων του ΔΣΕ. Ετσι, τη νύχτα της 14 προς 15 Αυγούστου 1949, τα αντάρτικα τμήματα εγκατέλειψαν το Βίτσι και ελίχτηκαν προς το Γράμμο.

Στην ομιλία της η Μιμίκα Ναλπαντίδου σημείωσε: «Το ΚΚΕ είναι υπερήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από την 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ, από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ.

Δεν σας ξεχνάμε, παραλαμβάνουμε την κληρονομιά που μας αφήσατε σαν σκυτάλη στο στίβο της ταξικής πάλης, της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Την Κυριακή 12 Αυγούστου, στις 8 μ.μ., οι ΚΟ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας - Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ διοργανώνουν εκδήλωση στο Μουσείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που εγκαινίασε τον Αύγουστο του 2017 η ΚΕ του ΚΚΕ στη Θεοτόκο Κόνιτσας. Θα μιλήσει ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει γλέντι, ενώ στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Τη μέρα της εκδήλωσης θα πραγματοποιηθεί ιστορικός περίπατος, με αναχώρηση στις 10 π.μ. για Αετομηλίτσα και επιστροφή στις 3 μ.μ. Σημειώνεται ότι υπάρχει η δυνατότητα για κατασκήνωση στο χώρο του Μουσείου το προηγούμενο βράδυ για όσους θα συμμετάσχουν από πιο μακρινές περιοχές.

Πληροφορίες για τους συμμετέχοντες στον περίπατο: Από τη Θεοτόκο μέχρι την Αετομηλίτσα (και αντίστροφα) η διαδρομή θα γίνει με IX. Απαραίτητα οι περιπατητές πρέπει να έχουν μαζί τους καπέλο, σάκο με νερό - σάντουιτς, μακρύ παντελόνι/φόρμα, διπλό μπλουζάκι, μποτάκια ή αθλητικά παπούτσια. Η διαδρομή θα γίνει μέσα σε δάσος, δηλαδή σε σκιά, χρειάζεται όμως προσοχή αν υπάρχουν προβλήματα υγείας.

Ενόψει της μεγάλης εκδήλωσης, ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες οι εργασίες στο Μουσείο του ΔΣΕ στη Θεοτόκο. Σε μια νέα αίθουσα του Μουσείου αναρτήθηκαν ειδικά ταμπλό με υλικά που αφορούν το σύνολο της δράσης του ΔΣΕ, αναλυτικοί χάρτες για τις μάχες και μεγάλες αεροφωτογραφίες με εντοπισμένα τα σημεία ενδιαφέροντος. Παράλληλα, στον περίβολο του Μνημείου τοποθετήθηκαν οι μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των νεκρών μαχητών του ΔΣΕ από τα χωριά του Γράμμου και του Σμόλικα.