ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 7 Ιούλη 2016
Σελ. /24

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

  • Στοιχεία για την υποχρηματοδότηση της Υγείας από το κράτος και την αύξηση των έμμεσων και άμεσων πληρωμών από το λαό.
  • Συνέντευξη για τις εξελίξεις και την οργάνωση του αγώνα στον κλάδο των Σούπερ Μάρκετ.
  • Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ: Ζωή σε τρώγλες για τους ασκούμενους στον κλάδο του Τουρισμού.
  • Ιστορικό: Η μεγάλη καπνεργατική απεργία το 1914 (β' μέρος).

ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ
Αυξάνονται οι πληρωμές και επιδεινώνεται η υγεία του λαού

Μια ενδεικτική εικόνα της κατάστασης που διαμορφώνει η αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, δίνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2014

Από κινητοποίηση για την Υγεία στα Γιάννενα
Από κινητοποίηση για την Υγεία στα Γιάννενα
Βαθιά το χέρι στην τσέπη βάζουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, συνολικά οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, με έμμεσες και άμεσες πληρωμές, την ώρα που οι κρατικές δαπάνες για την Υγεία συνεχίζουν την ελεύθερη πτώση. Αυτή η πραγματικότητα δεν αποτυπώνεται μόνο στην καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και στα στατιστικά στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ για το 2014.

Ετσι, τα τελευταία χρόνια, τα χρήματα που πληρώνουν από την τσέπη τους οι ασθενείς (άμεσες πληρωμές) για την Υγεία ξεπερνούν σταθερά τα 5 δισ. ευρώ (5,2 δισ. το 2014, 5,1 δισ. τα έτη 2013 και 2012). Από τις έμμεσες πληρωμές των λαϊκών νοικοκυριών, τα ασφαλιστικά ταμεία δαπάνησαν για υπηρεσίες Υγείας 4,6 δισ. ευρώ (από 5,4 δισ. το 2013). Αντίστοιχα, το 2014 οι δαπάνες Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό ανήλθαν σε 4,2 δισ. ευρώ (από 4,6 δισ. το 2013).

Δηλαδή, τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν - απευθείας και μέσω εισφορών - περισσότερα από τα διπλάσια σε σχέση με αυτά που δαπανά το κράτος για την Υγεία! Στη συνολική δαπάνη Υγείας το κράτος συμμετέχει κατά 28,4%, τα ασφαλιστικά Ταμεία κατά 31,3% και οι ιδιωτικές πληρωμές αποτελούν το 35,4% των συνολικών δαπανών, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. `Η αλλιώς, από το 8,2% του ΑΕΠ συνολικές δαπάνες Υγείας, το 5,8% προέρχεται από απευθείας πληρωμές των ασθενών (3,2%) και από έμμεσες πληρωμές, δηλαδή από τα ασφαλιστικά ταμεία (2,6%).

Το κράτος συμβάλλει με χρηματοδότηση μόλις στο 2,4% του ΑΕΠ. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, μεγεθύνονται χρόνο με το χρόνο οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, που σήμερα ξεπερνούν τις 30.000, ενώ κλειστά παραμένουν 220 κρεβάτια ΜΕΘ, κρεβάτια χειρουργείων και άλλα. Είναι φανερό ότι οι 3.500 προσλήψεις «σε βάθος χρόνου» που εξήγγειλε η κυβέρνηση, είναι σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών αναγκών, ακόμα κι αν γίνουν όλες.

Πάντως, σε σχέση με το 2010, οι ιδιωτικές πληρωμές έχουν μειωθεί - τότε ανέρχονταν στα 6 δισ. ευρώ - αποκαλύπτοντας την οικονομική αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών στο εμπορευματοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο σύστημα της Υγείας να πληρώσουν για νοσηλεία, φάρμακα, γιατρούς και φυσικά τον αποκλεισμό των πιο φτωχών στρωμάτων από υπηρεσίες Υγείας και φάρμακα.

Αντίστοιχη εικόνα σε όλη την ΕΕ

Η σταδιακή «απόσυρση» του κράτους από τη χρηματοδότηση της Υγείας δεν είναι, βέβαια, ελληνικό φαινόμενο, ούτε σύμπτωμα των μνημονίων και της καπιταλιστικής κρίσης, αν και επιταχύνθηκε την τελευταία επταετία. Αντίστοιχα μέτρα περιστολής των δημόσιων δαπανών Υγείας - Πρόνοιας - Φαρμάκου παίρνονται ή έχουν ήδη υλοποιηθεί εδώ και δεκαετίες σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Σε μελέτη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ (2015) βρίσκουμε τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία:

  • Το 1/3 των χωρών της ΕΕ μείωσε το δημόσιο προϋπολογισμό για την Υγεία (πρωτίστως οι χώρες που πλήγηκαν περισσότερο από την κρίση).
  • Αλλες χώρες (π.χ. Αγγλία και Ουγγαρία) πάγωσαν τους προϋπολογισμούς για την Υγεία, με αποτέλεσμα τη μείωση των δαπανών σε σταθερές τιμές.
  • Τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης - Υγείας στις χώρες της ΕΕ βρέθηκαν αντιμέτωπα με σημαντική απώλεια εσόδων λόγω της αύξησης της ανεργίας. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αύξησαν τις εισφορές που βαραίνουν το μισθό. Ελάχιστες, ωστόσο, επωφελήθηκαν από τη δημιουργία χρηματικών αποθεματικών κατά την περίοδο της οικονομικής μεγέθυνσης.
  • Περίπου οι μισές από τις χώρες της ΕΕ αύξησαν τις συμπληρωμές (σ.σ. συμμετοχές) για υπηρεσίες και φάρμακα.
  • Το 1/3 των χωρών περιόρισε το φάσμα των δημόσια παρεχόμενων υπηρεσιών.
  • Το 1/3 των χωρών προχώρησαν σε αναδιαρθρώσεις π.χ. για τη συγκράτηση της φαρμακευτικής δαπάνης, με τον έλεγχο της συνταγογράφησης, τη στροφή στα γενόσημα κ.λπ. Επίσης, πάγωσαν ή μείωσαν τις αμοιβές των εργαζομένων στο χώρο της Υγείας.
  • Στις Σκανδιναβικές Χώρες διακρίνουμε αντίστοιχες «μεταρρυθμίσεις». Π.χ. στη Σουηδία, περίπου το 50% της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας παρέχεται από ιδιώτες. Επίσης, από την πλευρά των «κομητειακών συμβουλίων» που διαχειρίζονται το δημόσιο προϋπολογισμό για την Υγεία, η αγορά υπηρεσιών από ιδιώτες παρόχους αυξήθηκε μεταξύ 2007 και 2012 κατά 56%. Στο τέλος αυτής της περιόδου, σχεδόν το 1/4 των Κέντρων Υγείας που χρηματοδοτούνται από τη γενική φορολογία είχε ιδιωτικοποιηθεί.
Αποκλεισμοί και επιδείνωση της υγείας του λαού

Αυτή η πολιτική της περιστολής, του περιορισμού στο ελάχιστο των κρατικών δαπανών για την Υγεία, της αντιμετώπισης της Υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια από το κράτος, στη λογική του «κόστους - οφέλους», αποκλείει ολοένα και περισσότερους από τις υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και επιδεινώνει την κατάσταση της υγείας των λαϊκών στρωμάτων.

Ενδεικτικά, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (2014) για τον πληθυσμό που είναι πάνω από 15 ετών, δείχνουν ότι: Για οικονομικούς λόγους, το 13,6% δεν έλαβε ιατρική φροντίδα ή θεραπεία, οδοντιατρική φροντίδα/θεραπεία το 15,2%, ενώ το 11,3% δεν μπόρεσε να αγοράσει φάρμακα που είχαν συσταθεί από γιατρό. Επίσης, αυξήθηκε κατά 11,8% (σε σχέση με το 2009) το ποσοστό αυτών που κατανάλωσαν φάρμακα χωρίς συνταγή γιατρού, είτε λόγω της παραπέρα διάλυσης των δημόσιων Μονάδων ΠΦΥ, είτε λόγω των περιορισμών που μπήκαν στη συνταγογράφηση από τους γιατρούς.

Εδικά για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, είναι χαρακτηριστικά τα εξής στοιχεία: Σήμερα στα πρώην πολυιατρεία του ΕΟΠΥΥ στην επαρχία έχει μείνει το 10% - 15% του προσωπικού, στην Αθήνα έχει μείνει το 50% - 60% του προσωπικού, ενώ το 2016 λειτουργούν ή μισολειτουργούν συνολικά 220 πολυιατρεία και εργαστήρια σε σχέση με τα 350 το 2014, που και αυτά ήταν ανεπαρκή. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι σε 23 νομούς της χώρας δεν υπάρχει παιδίατρος στο ΠΕΔΥ, ούτε καν συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, όπως και γιατροί άλλων ειδικοτήτων.

Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 13% του πληθυσμού άνω των 15 χρόνων, που χρειάστηκε να λάβει ιατρονοσηλευτική φροντίδα, καθυστέρησε ή δεν την έλαβε καθόλου, λόγω της μεγάλης λίστας αναμονής, το 6% λόγω απόστασης ή προβλημάτων στη μεταφορά και το 9,4% λόγω έλλειψης ειδικοτήτων γιατρών και άλλων επαγγελματιών υγείας.

Ενας στους δύο (49,7%) δηλώνει ότι έχει κάποιο χρόνιο πρόβλημα ή χρόνια πάθηση (από 40% το 2009). Από άλλες μελέτες, τα στοιχεία των οποίων συμπεριέλαβε το ΚΚΕ στην Επίκαιρη Επερώτηση για την Υγεία τον περασμένο Μάη, προκύπτει ότι από τους χρόνιους ασθενείς το 30% μειώνει τις επισκέψεις στους γιατρούς, το 60% δε λαμβάνουν σωστά τη θεραπεία τους, το 17,4% διακόπτει τα φάρμακα για τη χοληστερίνη.

Επίσης, δεν έχει κάνει ποτέ μαστογραφία το 38,4% των γυναικών (από 53% το 2009) και τεστ ΠΑΠ το 21,3% (από 31,3% το 2009). Παρά τη μικρή βελτίωση, έχει μειωθεί το ποσοστό εκείνων που απαντούν ότι έκαναν προληπτικά τη μαστογραφία (με δική τους πρωτοβουλία, με προτροπή γιατρού, λόγω οικογενειακού ιστορικού, στο πλαίσιο προγράμματος πρόληψης) από 91,6% το 2009 σε 85,6% το 2014.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ