Από παλιότερη κινητοποίηση των εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό»

Η Σωματειακή Επιτροπή των Ειδικευόμενων Γιατρών απαιτεί τη λήψη των απαιτούμενων μέτρων για να διασφαλιστεί ότι οι νέοι γιατροί κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής τους θα εντάσσονται σε πορεία ολοκλήρωσης των γνώσεων και των επιστημονικών τους ικανοτήτων, με στόχο να γίνουν ικανοί να υπηρετήσουν με αξιώσεις τον βαρύνοντα κοινωνικό ρόλο του γιατρού. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, διεκδικούν μόνιμη και σταθερή εργασία, για την κάλυψη των αναγκών των ασθενών, με υψηλού επιπέδου και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.

«Ο ειδικευόμενος γιατρός στο σημερινό ΕΣΥ, έτσι όπως έχει δομηθεί και λειτουργεί, χρησιμοποιείται περισσότερο ως ένα μπάλωμα στις τεράστιες τρύπες του συστήματος Υγείας, χωρίς απ' ό,τι φαίνεται να υπάρχει η πρόθεση να εκπαιδευτεί και να εξειδικευτεί, με σκοπό να αποτελέσει τη νέα γενιά των γιατρών που θα υπηρετήσουν τις λαϊκές ανάγκες σε υπηρεσίας Υγείας και Πρόληψης.

Παράλληλα, ως αποτέλεσμα της έλλειψης προσωπικού (καθώς οι προσλήψεις των συναδέλφων - επικουρικών, συμβασιούχων κ.λπ. - προφανώς δεν αρκούν για να καλύψουν τις κενές θέσεις που υπάρχουν, ούτε φυσικά τις ανάγκες λειτουργίας των τμημάτων), της ανεπάρκειας σε υγειονομικό και φαρμακευτικό υλικό καθώς και σε ιατρικά μηχανήματα, αλλά και της ολοένα μεγαλύτερης εντατικοποίησης στο χώρο της Υγείας και πιο ειδικά στον "Ευαγγελισμό", ένα μεγάλο κομμάτι της ευθύνης και του βάρους λειτουργίας των νοσοκομείων πέφτει στις πλάτες τους. Συνέπεια των παραπάνω είναι η ολοένα μεγαλύτερη ταλαιπωρία των ασθενών, η έκθεσή τους σε κίνδυνο (τόσο αυτών όσο και των υγειονομικών), αλλά και η ολοένα μεγαλύτερη μεταφορά και οικονομικών βαρών στις πλάτες των ασθενών, με την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του τομέα της Υγείας», σημειώνεται στο υπόμνημα.

Στα οξυμένα προβλήματα που αφορούν τους ειδικευόμενους, η Σωματειακή Επιτροπή κατατάσσει ανάμεσα σε άλλα τα εξής:

«Ανεπαρκής εκπαίδευση: (...) Οι γνώσεις μας, σε πολλές περιπτώσεις, απορρέουν από την πρακτική εμπειρία, χωρίς να έχουν θεμελιωθεί με το απαιτούμενο θεωρητικό υπόβαθρο, και τελικά καταντά προσωπική ευθύνη του κάθε ειδικευόμενου το πόσο και τι θα διαβάσει (όσο προλάβει!), το αν θα πληρώσει το απαιτούμενο ποσό για τη συμμετοχή του σε συνέδρια και σεμινάρια (ζήτημα στο οποίο πολλές φορές εμπλέκονται φαρμακευτικές εταιρείες, με τα γνωστά κίνητρα...), για τα απαιτούμενα συγγράμματα κ.λπ.

Ελλειψη προσωπικού: Σε βασικά τμήματα για τη λειτουργία του Νοσοκομείου υπάρχουν κενά στις θέσεις των ειδικευόμενων, με αποτέλεσμα οι κλινικές αυτές να δουλεύουν με το μισό ή με τα 2/3 του αναγκαίου προσωπικού, π.χ. Αιματολογική, Αναισθησιολογικό, κ.ά. (...) Σε αυτά τα τμήματα, οι εφημερίες που καλούνται να κάνουν οι συνάδελφοι είναι πολύ περισσότερες από το πλαφόν των 7, τα ρεπό που παίρνουν είναι ελάχιστα έως μηδενικά (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις αντοχές τους...), οι ώρες που παραμένουν επιπλέον στο χώρο εργασίας, εξαιτίας της ευσυνειδησίας και του αισθήματος ευθύνης απέναντι στους ασθενείς τους, είναι πάρα πολλές. Και φυσικά, τόσο οι επιπλέον ώρες εργασίας, όσο και οι παραπάνω εφημερίες, είναι απλήρωτες.

Εντατικοποίηση της εργασίας: Οι ώρες δουλειάς της πλειοψηφίας των ειδικευόμενων είναι ατελείωτες, ακόμα και στις κλινικές που έχουν συμπληρωμένες όλες τις θέσεις τους (πολύ περισσότερες από το σταθερό πρωινό 7ωρο που ορίζει ο νόμος). Επανειλημμένα εργαζόμαστε για 30 ή 36 ώρες συνεχόμενες (...) Και φυσικά, το τμήμα στο οποίο η παραπάνω κατάσταση "χτυπάει κόκκινο" είναι τα ΤΕΠ, ειδικά τις μέρες της γενικής εφημερίας, όπου μπορούμε να αναφέρουμε πλήθος παραδειγμάτων.

Εκθεση σε ευθύνες που τις περισσότερες φορές δεν αναλογούν στον νέο γιατρό: Αρκετές φορές οι ειδικευόμενοι αντιμετωπίζουν μόνοι τους περιστατικά για τα οποία δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία και εξειδίκευση (καθώς ακόμα εκπαιδεύονται), γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους ασθενείς, πέρα από τις διαρκείς συνθήκες πίεσης και στρες για τους ίδιους τους γιατρούς, λόγω των ελλείψεων και των περικοπών στους εφημερεύοντες ειδικευμένους ιατρούς, όπου επίσης υπάρχει προφανής αναντιστοιχία σε σχέση με τις ανάγκες. Παράλληλα, στην πράξη καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και ειδικές κατηγορίες ασθενών, χωρίς να έχουμε την απαιτούμενη εμπειρία και εκπαίδευση, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους διασωληνωμένους ασθενείς που υπάρχουν σε διάφορα τμήματα, λόγω έλλειψης κλινών ΜΕΘ».

Συνακόλουθη είναι, όπως καταγγέλλουν, η έκθεση σε επαγγελματικούς κινδύνους εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας.

Σε άλλο σημείο του υπομνήματος, η Επιτροπή τονίζει: «Είναι προφανές πως η κατάσταση αυτή είναι συνέπεια της γενικότερης κατεύθυνσης που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία: Η ολοκλήρωση της διαδικασίας εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας (συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις τομέων - υπηρεσιών) δεν "ενδιαφέρεται" για εκπαίδευση του προσωπικού με στόχο την προσφορά υπηρεσιών Υγείας υψηλού επιπέδου.

Αντίθετα, στοχεύει στη διαμόρφωση ενός τμήματος επιστημόνων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που θα δουλεύει με όρους σύγχρονου είλωτα, παρέχοντας στοιχειώδεις υπηρεσίες με πρωτόκολλα που έχουν στο επίκεντρο όχι τη βέλτιστη θεραπευτική προσέγγιση του ασθενούς, αλλά τη βέλτιστη σχέση κόστους - οφέλους, δηλαδή με πρωτεύοντα ρόλο στην οικονομική δαπάνη που προξενεί στο σύστημα Υγείας και Ασφάλισης ο ασθενής, λες κι επέλεξε να αρρωστήσει.

Το καθεστώς του παγώματος των μόνιμων προσλήψεων και των προσλήψεων επικουρικού προσωπικού ή συμβασιούχων, για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, παγιώνει στην αντίληψη των υγειονομικών και των ασθενών την εργασία με ελαστικές σχέσεις, τη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια αλλά και τη διαρκή αγωνία εάν το επόμενο χρονικό διάστημα το υπάρχον προσωπικό θα μειωθεί περαιτέρω. Ολα αυτά στον αντίποδα της ανάγκης για μόνιμη και σταθερή εργασία, για κάλυψη των αναγκών των ασθενών με υψηλού επιπέδου και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.

Επιπλέον, τόσο οι συνθήκες εργασίας, όσο και εκπαίδευσης, καθώς και οι άσχημες προοπτικές στο επαγγελματικό μας μέλλον, οδηγούν πλήθος συναδέλφων στο εξωτερικό, είτε για να κάνουν εκεί την ειδικότητά τους, είτε για να εργαστούν ως ειδικευμένοι. Το πρόβλημα αυτό είναι εντονότερο σε συγκεκριμένες ειδικότητες με πολυετή αναμονή, αφήνοντας βέβαια και άλλες ειδικότητες με ελάχιστο αριθμό γιατρών στις λίστες αναμονής».

Η Σωματειακή Επιτροπή Ειδικευόμενων Γιατρών του ΣΕΝΕ διεκδικεί: Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος - επικουρικός, καθολική και δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό για το νοσοκομείο και ανάπτυξη δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην κεντρική είσοδο του Νοσοκομείου Αγρινίου, για την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται εργαζόμενοι και ασθενείς, οργανώνεται με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου, αύριο, Παρασκευή 8 Ιούνη, στις 11 το πρωί.

Οπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο, «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υλοποιώντας πιστά τη στρατηγική της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, έχει στόχο την παραπέρα ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας. Μετατρέπει το ΕΣΥ σε αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες Υγείας που θα πουλάνε και θα αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας στους ασθενείς - πελάτες, σε ασφαλιστικές εταιρείες, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Δημιουργεί νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα της "δίκαιης ανάπτυξης" που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού, για δημόσια δωρεάν Υγεία, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.

Κράτος - κυβέρνηση - ΕΕ θέλουν φτηνούς εργαζόμενους, φτηνούς ασθενείς, σύστημα Υγείας που να μην κοστίζει για το κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Πρόληψη - Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μετατρέπονται από εργοδοτική και κρατική σε ατομική ευθύνη, με τεράστιους τους κινδύνους που εγκυμονεί η λογική αυτή. Η αύξηση των εργατικών "ατυχημάτων" και ασθενειών αποδεικνύει του λόγου το αληθές».

Τα αιτήματα της κινητοποίησης είναι: Να διασφαλιστεί άμεσα η εύρυθμη λειτουργία της Παθολογικής Κλινικής και του ΤΕΠ με προσλήψεις μόνιμου ειδικευμένου ιατρικού και λοιπού προσωπικού. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο για όλο το λαό. Επαρκής χρηματοδότηση αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες. Νέος οργανισμός του νοσοκομείου που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εδώ και τώρα χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να μην απολυθεί κανένας επικουρικός - συμβασιούχος. Αμεσα μαζικές προσλήψεις ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης κ.ά.