Το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών, απ' τη μία ως δεξαμενή ανεξέλεγκτης άντλησης πρώτων υλών, απόρριψης των αποβλήτων τους, και απ' την άλλη ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας επενδύσεων.

Αιτία για όλες αυτές τις πληγές είναι το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει. Είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που τελικά ταυτίζεται με την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και πίσω της βρίσκεται η εκμετάλλευση του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, η λεηλασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων της Γης. Ειδικότερα, οι ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους και ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία και την Κίνα, ευθύνονται για τεράστιες οικολογικές καταστροφές και το ξερίζωμα από τις πατρίδες τους εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, την καταστροφή μνημείων της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, του φυτικού και ζωικού πλούτου, των υποδομών.

Παράλληλα, συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον. Η βάση της Σούδας στην Κρήτη αναβαθμίζεται ως ΝΑΤΟικό ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής, καθώς εντείνονται και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο.

Δεν ξεχνάμε ότι το δρόμο - και προς αυτήν την κατεύθυνση - τον έχει ήδη ανοίξει η νίκη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, που φέτος γιορτάζουμε τα 100 χρόνια. Αμέσως μετά τη νίκη της, ψηφίστηκε από το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ, με πρόταση του Λένιν, το "Διάταγμα για τη γη" (26 Οκτώβρη 1917). Ακολούθησαν τα διατάγματα "Για τα δάση" (27 Μάη 1918), "Για τις θεραπευτικές περιοχές κρατικής σημασίας" (20 Μάρτη 1919), "Για το υπέδαφος" (1η Μάη 1919), "Για την προστασία ιχθύων και θαλάσσιων ζώων" (24 Μάη 1921), "Για την προστασία των μνημείων της φύσης" (16 Σεπτέμβρη 1921). Δεν ξεχνάμε την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και των σύμμαχων σοσιαλιστικών κρατών ενάντια στις στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Οι αντίπαλοι του σοσιαλισμού, προσπαθώντας να στρέψουν την προσοχή των λαών από τα δικά τους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και της φύσης, επανειλημμένα επικέντρωσαν τα πυρά τους σε κάποιες σημαντικές περιβαλλοντικές βλάβες, που οφείλονταν στην υποχώρηση των σοσιαλιστικών κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής. Οι βλάβες, όμως, αυτές που προέκυψαν στη δύσκολη πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, καμία σχέση δεν είχαν, ούτε έχουν με τα συνειδητά εγκλήματα των ιμπεριαλιστών σε βάρος της ανθρωπότητας και της φύσης, που διαπράττονται σκόπιμα και μεθοδευμένα για τη μεγιστοποίηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Και σε καμία περίπτωση δεν ανατρέπουν τη βασική διαπίστωση: Σοσιαλισμός και Προστασία του Πλανήτη είναι δύο έννοιες στενά δεμένες. Είτε το θέλουν είτε όχι, ο πρώτος είναι το μέλλον του δεύτερου.

Για να ανοίξει αυτός, ο μοναδικός ελπιδοφόρος δρόμος, το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να παλέψουν για όλα όσα δικαιούνται, με συνεχή καθημερινό αγώνα για την προστασία των δασών, του υδροφόρου ορίζοντα, την αποτροπή και την αντιμετώπιση της ρύπανσης, αντιπαλεύοντας ολοκληρωμένα την αστική πολιτική στη διαχείριση του περιβάλλοντος, των απορριμμάτων, του νερού και γενικότερα του φυσικού πλούτου, στη διαχείριση ακτών, δασών και ελεύθερων χώρων, πολιτική που θυσιάζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα στο βωμό του κέρδους».

Ψήφισμα - πόρισμα έβγαλε προ ημερών το Ευρωκοινοβούλιο, για την υπόθεση της παραποίησης ρύπων από τη «Volkswagen» στις ΗΠΑ, που ουσιαστικά «βγάζει λάδι» τους μονοπωλιακούς ομίλους της αυτοκινητοβιομηχανίας, τα όργανα της ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις. Σε ανακοίνωσή της η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ σημειώνει σχετικά:

«Το Μάρτιο του 2017 η Εξεταστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που είχε συγκροτηθεί μετά το σκάνδαλο των παραποιημένων εκπομπών ρύπων οχημάτων δημοσίευσε την έκθεση - πόρισμα στο οποίο κατέληξε, το οποίο και υπερψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2017 στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Τo ζήτημα των παραποιημένων εκπομπών ρύπων από τη "Volkswagen" και άλλες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες ήρθε στο φως της δημοσιότητας απ' την Αμερικανική Περιβαλλοντική Υπηρεσία (EPA), και αποτελεί μια ακόμα πράξη του δράματος στον οικονομικό πόλεμο ΗΠΑ - ΕΕ, μετά το ζήτημα της φορολόγησης της "Apple" στην Ιρλανδία και της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - "Deutsche Bank". Εκφράζει, τελικά, τη διαπάλη των μονοπωλιακών ομίλων σε ΕΕ και ΗΠΑ για τη διαχείριση των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης και των κερδών της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Συγχρόνως, κορυφώνονται οι ανταγωνισμοί που αφορούν νέες τεχνολογίες στους κινητήρες diesel, με χαμηλότερα όρια εκπομπής ρύπων και τις νέες "πράσινες" τεχνολογίες των αυτοκινήτων "εναλλακτικών" καυσίμων (ηλεκτροκίνητα, υγραεριοκίνητα κ.λπ.), στα οποία οι ΗΠΑ έχουν σχετικό προβάδισμα σε σχέση με τις αυτοκινητοβιομηχανίες της ΕΕ.

Τα διάφορα "πράσινα όρια" και γενικότερα οι κρατικές ρυθμίσεις περιβαλλοντικής προστασίας αποτελούν ουσιαστικά ιδιότυπους μηχανισμούς οικονομικού προστατευτισμού, καθώς αποκλείουν εισαγωγές στη βάση παρέκκλισης απ' αυτά και γενικότερα μηχανισμούς εμπορικού πολέμου για την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων τους στις αγορές σε βάρος των αντίστοιχων των ανταγωνιστικών τους κέντρων. Οι διαφορές στα πρότυπα εκπομπών ΕΡA και ΕΕ και η ιστορία τους αντανακλούν ακριβώς τις διαφορετικές πορείες των αυτοκινητοβιομηχανιών σε ΕΕ και ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ είναι αυστηρότερες στις εκπομπές από diesel για να αποκλείσουν τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα, η δε ΕΕ αυστηρότερη στις εκπομπές CO₂ για να αποκλείσει τα αμερικανικά.

Η όλη υπόθεση αναδεικνύει τους μεγάλους ανταγωνισμούς ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους της αυτοκινητοβιομηχανίας ΕΕ και ΗΠΑ, στο πλαίσιο των οποίων βγήκε στην επιφάνεια η εν λόγω υπόθεση.

Σ' αυτό το πλαίσιο κινείται και το ψήφισμα - πόρισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που ουσιαστικά "βγάζει λάδι" τους μονοπωλιακούς ομίλους της αυτοκινητοβιομηχανίας, τα όργανα της ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις.

Το ψήφισμα επιχειρεί να εμφανίσει τη στάση της Επιτροπής και των κυβερνήσεων ως προϊόν "παραλείψεων" ή ως "έλλειψη επαρκούς τεχνικής πραγματογνωσίας στις υπηρεσίες της Επιτροπής". Η αλήθεια όμως είναι ότι η μεγάλη καθυστέρηση στην ανάπτυξη των δοκιμών σε συνθήκες πραγματικής οδήγησης δεν οφειλόταν σε τεχνικούς - διοικητικούς λόγους, αλλά ήταν συνειδητή επιλογή των οργάνων της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, για να στηρίξουν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων της αυτοκινητοβιομηχανίας τους στον ανταγωνισμό της με αυτήν των ΗΠΑ.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι κάθε αστικό κράτος, κάθε διακρατική ένωση του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ, ενεργούν για να στηρίζουν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων κάθε κλάδου κι όχι μόνο της αυτοκινητοβιομηχανίας, σε σχέση με αυτά των ανταγωνιστών τους, σε βάρος της λαϊκής υγείας, του περιβάλλοντος κ.λπ.

Πραγματικό σκάνδαλο των σκανδάλων είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, όπου μοναδικό κίνητρο της παραγωγής είναι το κέρδος, που βασίζεται στην εκμετάλλευση. Γι' αυτό ο μοναδικός δρόμος για τη λαϊκή ευημερία και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων δεν είναι άλλος από αυτόν που οδηγεί στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την εξουσία και τον πλούτο που παράγουν».