Στις εξελίξεις στην περιοχή και τα Ελληνοτουρκικά αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα «hellasjournal.com» και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας. Παρακάτω αναδημοσιεύουμε ορισμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη.

-- Αναφορικά με τις σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ και Ελλάδας. Πώς βλέπετε τις εξελίξεις και τι ρόλο θεωρείτε ότι μπορεί να παίξει η χώρα μας σε αυτές;

-- Είμαστε μέσα σε ένα «ανατολίτικο παζάρι». Η αστική τάξη της Τουρκίας, μιας χώρας που ανήκει στις 20 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες, με τον 2ο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, «παζαρεύει» για τις υπέρμετρες φιλοδοξίες της. Παζαρεύει με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Αξιοποιεί την αντιπαράθεση αυτών των δυνάμεων με τη Ρωσία, που διεξάγεται σε πολλά οικονομικά και γεωπολιτικά μέτωπα. Ετσι προσεγγίζει τη Ρωσία, για να μπορέσει να αποσπάσει από τους «δυτικούς συμμάχους» της έναν ισχυρότερο ρόλο, που σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη για εκείνους που κρατούν στα χέρια τους τα «ηνία» της οικονομίας και εξουσίας στη γειτονική χώρα. Μεταξύ άλλων, εποφθαλμιά τον φυσικό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Οι «δυτικοί σύμμαχοι» είναι αποφασισμένοι, είτε χρειαστεί το «μαστίγιο» είτε χρειαστεί το «καρότο», να κρατήσουν στη «συμμαχία» τους την Τουρκία.

Από τη μεριά της, η αστική τάξη της Ελλάδας βρίσκεται σε μια αμφίδρομη σχέση ανταγωνισμού και συνεργασίας με την αστική τάξη της Τουρκίας. Εκτιμά πως αν παίξει σωστά το ρόλο του «μεντεσέ» στην «πόρτα» προώθησης των αμερικανοΝΑΤΟικών συμφερόντων στην περιοχή, που επίσημα έχουν αναθέσει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οι ΗΠΑ, τότε θα βγει ωφελημένη από το όλο «ανατολίτικο παζάρι».

Μονάχα που αυτοί οι υπολογισμοί είναι «παλάτια στην άμμο» των σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να γκρεμιστούν, όπως έχει δείξει πολλές φορές η Ιστορία, που με τις πλάτες των ισχυρών συμμάχων μας συνέβησαν μεγάλες τραγωδίες. Σε κάθε περίπτωση, το «μάρμαρο» το πληρώνει ο λαός. Να γιατί είναι πολύ επικίνδυνη η εμπλοκή της χώρας μας στους σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τη στήριξη της ΝΔ και των άλλων ευρωατλαντικών κομμάτων. (...)

-- Βλέπετε κινδύνους; Κατά τη γνώμη σας, Ελλάδα και Κύπρος μπορεί να είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι ή οι μεγάλοι χαμένοι από αυτή την ιστορία;

-- Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και προφανείς για εμάς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η αντιπολίτευση των ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, ωραιοποιούν την κατάσταση και προσπαθούν να εφησυχάσουν το λαό, πως θα βγει κερδισμένος αν μείνει «πιστός» στις συμμαχίες που έχει επιλέξει η αστική τάξη, με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Πως δήθεν έτσι θα εξασφαλιστεί η «ανάπτυξη», που η προπαγάνδα τους την ταυτίζει με τα λαϊκά συμφέροντα. Αποκρύπτουν, ωστόσο, ότι το κυνήγι του κέρδους και οι στοχεύσεις των μονοπωλίων και των καπιταλιστικών κρατών οδηγούν στην κλιμάκωση των ανταγωνισμών και συγκρούσεων.

Ξέρετε, σ' αυτές τις καταστάσεις, αν υπάρξουν κερδισμένοι από την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, αυτοί δεν θα είναι σε καμία περίπτωση οι λαοί της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας, αλλά θα είναι μόνο οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Οι λαοί «είτε μονά, είτε ζυγά, έρθουν» θα είναι μεταξύ των χαμένων.

Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών, την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου. Κι αυτό φαίνεται στο παράδειγμα ότι το 40% του εδάφους της Κύπρου παραμένει υπό κατοχή από τη «σύμμαχη» στο ΝΑΤΟ Τουρκία, που αμφισβητεί με όλο και μεγαλύτερη ένταση τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και της Ελλάδας, προβάλλοντας ακόμα και εδαφικές διεκδικήσεις.

-- Πώς κρίνετε την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις τουρκικές προκλήσεις αλλά και στο Κυπριακό; Η Ενέργεια μπορεί να αποδειχθεί όπλο ή μειονέκτημα για Αθήνα και Λευκωσία;

-- Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην 4ετή θητεία της πότε αντιμετώπισε αυτές τις προκλήσεις με την «πεπατημένη» που βρήκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κάνοντας πως δεν συμβαίνει τίποτα, εφησυχάζοντας το λαό, πως οι «ισχυροί σύμμαχοι» τάχατες θα μας υπερασπιστούν, και πότε με «λεονταρισμούς», όπως η ανεκδιήγητη κοινή επίσκεψη της ηγεσίας του υπουργείου Αμυνας με βουλευτές, ακόμη και της φασιστικής Χρυσής Αυγής στο Καστελόριζο.

Ωστόσο, το πρόβλημα της τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου δεν επιλύεται ούτε με ενδοτικότητα, ούτε με «λεονταρισμούς», πολύ περισσότερο δεν λύνεται με την εμβάθυνση της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, με το «εξοπλιστικό κυνηγητό» ή με τη στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών μας, όπως ακούγεται από εθνικιστικές δυνάμεις. Κι αυτό γιατί αυτή η επιθετικότητα αποτελεί ένα «κομμάτι» της μεγαλύτερης «εικόνας» μιας κοινωνίας και οικονομίας που διέπεται από τους νόμους των μονοπωλίων, που στο διάβα της προώθησης των συμφερόντων τους καταστρέφουν κράτη, αλλάζουν σύνορα, φτιάχνουν κράτη - προτεκτοράτα κ.ο.κ. Αν δεν σπάσει ο «φαύλος κύκλος» αυτής της κατάστασης, οι λαοί της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας, των άλλων χωρών της περιοχής δεν θα ξεμπερδέψουν από τον «βραχνά» της πολεμικής απειλής.

Το ζήτημα της Ενέργειας, αντί για ευλογία, δυστυχώς, δρα ενισχυτικά σ' αυτούς τους κινδύνους. Κι αυτό γιατί η Ενέργεια γίνεται «μήλον της Εριδος» για τα κέρδη ενεργειακών κολοσσών.

Δυστυχώς, αυτό μπορεί να βρει έκφραση τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Κυπριακό, όπου έχουμε επικίνδυνες μεθοδεύσεις της Τουρκίας, αλλά και τους σχεδιασμούς που στο όνομα της εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου, προκρίνουν τη διχοτόμηση της Κύπρου σε δύο κράτη, όπως αναφέραμε, και επί της ουσίας την «ντε γιούρε» επικύρωση των αποτελεσμάτων της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Επίσης, έχουμε σχέδια που προκρίνουν την απαράδεκτη ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου και την «εργαλειοποίησή» της στους ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ισραήλ. Εξέλιξη που θα είναι αρνητική και θα στρέφεται σε βάρος του λαού της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, όσων καταλαβαίνουν πως η πραγματική λύση προς όφελος του λαού είναι μια Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με τον κυπριακό λαό αφέντη στον τόπο του.

-- Αναφορικά με τη συμφωνία των Πρεσπών, ο πρωθυπουργός κάνει λόγο για μία μεγάλη επιτυχία και την αξιοποιεί για επίθεση στο ΚΚΕ. Προβάλλει δε τη συγκεκριμένη συμφωνία ως πρότυπο σε μεγάλο βαθμό και για τη λύση του Κυπριακού. Εσείς τι πιστεύετε τόσο για τις εξελίξεις στο Μακεδονικό όσο και για τη σύνδεση με το Κυπριακό;

-- «Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι», πως η συμφωνία των Πρεσπών, που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια συμφωνία αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής, που εντάσσεται στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αξιοποιείται ως εργαλείο ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα, με αρνητικές συνέπειες για τους λαούς. Μια συμφωνία που, δυστυχώς, εκτός των παραπάνω, αφήνει άθικτο το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, με τα απαράδεκτα και ανιστόρητα περί «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικού λαού».

Να γιατί η τοποθέτηση του κ. Τσίπρα και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για χρησιμοποίηση της συμφωνίας αυτής ως «μοντέλου» αντιμετώπισης του κυπριακού προβλήματος και των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι ενταγμένη στους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Τι να σημαίνει, άραγε, το «μοντέλο» αυτό για την Κύπρο; Σημαίνει αναζήτηση συμβιβασμού χωρίς αρχές για το κυπριακό πρόβλημα και παραπέρα ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, παρουσιάζοντας το ΝΑΤΟ και ευρωατλαντικές δομές ως (νέες) εγγυήτριες δυνάμεις.

Τι σημαίνει αυτό το «μοντέλο» για το Αιγαίο και την Κύπρο όταν είναι σε εξέλιξη η προσπάθεια ΗΠΑ - ΕΕ για συμβιβασμό με την Τουρκία, που κλιμακώνεται με στόχο τη «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων, σε σύνδεση με την προώθηση διχοτομικής λύσης στην Κύπρο, αλλά και της προώθησης των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο;

Το μοντέλο της συμφωνίας των Πρεσπών για το Αιγαίο σημαίνει αναγνώριση «ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο» και «διμερών διαφορών πέραν της υφαλοκρηπίδας» με εφαρμογή και εμπλουτισμό των συμφωνιών Σημίτη - Ντεμιρέλ (1997 Μαδρίτη - 1999 Ελσίνκι), χρησιμοποιώντας ως όχημα τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που έχουν δρομολογηθεί με τις συναντήσεις Τσίπρα - Ερντογάν και των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών των δύο χωρών.

Με τις δηλώσεις τους, κυβερνητικά στελέχη έχουν θέσει πολύ σοβαρά ζητήματα με τη μέθοδο των «τροχιοδεικτικών βολών», που υπηρετούν το στόχο. Τη διαμόρφωση του εδάφους για έναν συμβιβασμό με κέντρο τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και τμημάτων της Ανατ. Μεσογείου σύμφωνα με τα αμερικανοΝΑΤΟικά πρότυπα, όπως και η συμφωνία των Πρεσπών.

Ομως η «PAX NATOικάνα» δεν μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών της περιοχής. Οι ανταγωνισμοί είναι αδυσώπητοι και σκληροί, η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτούς παίζει «κορόνα - γράμματα» το μέλλον της χώρας και του λαού. Κι εδώ δεν χωράει εφησυχασμός.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που λέει στο λαό την αλήθεια και γι' αυτά τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, κόντρα στις δυνάμεις του εφησυχασμού, του ευρωατλαντισμού, της υποταγής των λαϊκών συμφερόντων σε αλλότρια συμφέροντα. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να ενισχυθεί αποφασιστικά η φωνή του στις προσεχείς ευρωεκλογές, ακόμη κι από εκείνους που διατηρούν επιμέρους επιφυλάξεις για το ΚΚΕ, αλλά αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα ύπαρξης και ενδυνάμωσης της λαϊκής αντίστασης στις «θύελλες» που έχουμε μπροστά μας.