ESA-David Ducros

Καλλιτεχνική απεικόνιση της σχεδιαζόμενης αποστολής «e. Deorbit» για την καταστροφή τού εκτός λειτουργίας δορυφόρου «Envisage Earth»

Η διαστημική πλατφόρμα «RemoveDebris» περιλαμβάνει τα «σκουπίδια» που θα συλλέξει, δεν θα μαζέψει κανένα από τα υπάρχοντα πραγματικά διαστημικά σκουπίδια, που υπολογίζεται ότι σήμερα ξεπερνούν τους 7.000 τόνους. Για το δίχτυ θα χρησιμοποιήσει ένα μικροδορυφόρο (σε μέγεθος φρατζόλας ψωμιού) που θα απελευθερωθεί από την ίδια με μικρή ταχύτητα την κατάλληλη στιγμή, ενώ για το καμάκι ένα μεταλλικό δίσκο πάνω σε βραχίονα που θα εκτείνει επίσης η ίδια. Στο τέλος της αποστολής, για να μη συμβάλει στο πρόβλημα που θέλει να λύσει, θα αναπτύξει ένα ιστίο που με την πρόσκρουση πάνω του των ιχνών της ατμόσφαιρας, που υπάρχουν στο ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ, θα προκαλέσει πιο γρήγορη επιβράδυνση, ώστε το «RemoveDebris» να επανέλθει στην ατμόσφαιρα και να καεί.

Το ιστίο που θα αναπτύξει το «RemoveDebris», ώστε να επιβραδυνθεί γρήγορα στην τελική φάση, της επαναφοράς και καταστροφής του μέσα στην ατμόσφαιρα

Η ύπαρξη πολύ περισσότερων αντικειμένων σε τροχιά αυξάνει τον κίνδυνο για συγκρούσεις μεταξύ τους, που γίνονται αιτία για απότομη μεγάλη αύξηση των διαστημικών σκουπιδιών και για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του κινδύνου συγκρούσεων άλλων δορυφόρων με τα κομμάτια από την προηγούμενη σύγκρουση. Το 2009, η σύγκρουση ενός τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου «Iridium» με έναν εκτός λειτουργίας ρωσικό στρατιωτικό δορυφόρο οδήγησε στον εμπλουτισμό του νέφους των σκουπιδιών με χιλιάδες νέα κομμάτια, διαφόρων μεγεθών.

Χάρτης του νέφους διαστημικών σκουπιδιών γύρω από τη Γη με βάση τις καταγραφές όσων απ' αυτά έχουν μέγεθος μερικών χιλιοστών και πάνω. Το νέφος είναι πυκνότερο σε ύψος 800 - 1.000 χλμ., περιοχή που συγκεντρώνει τις τροχιές πολλών δορυφόρων

Στις εκτοξεύσεις τα τελευταία χρόνια παίρνονται μέτρα ώστε οι δορυφόροι να καταναλώνουν πλήρως τα καύσιμά τους στο τέλος της αποστολής τους, για να αποφεύγονται οι εκρήξεις, αλλά και να φτιάχνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να καίγονται σχεδόν πλήρως κατά την επάνοδο στην ατμόσφαιρα. Επίσης, υπάρχει μια διεθνής παρακολούθηση και συνεννόηση (από 13 διαστημικές υπηρεσίες) για τα υπάρχοντα διαστημικά σκουπίδια, ώστε να γίνονται έγκαιρα από τους δορυφόρους ελιγμοί αποφυγής των μεγαλύτερων απ' αυτά.

Ο ESA σχεδιάζει για το 2024 μια αποστολή με την ονομασία «e.Deorbit», ώστε να συναντηθεί με τον εκτός λειτουργίας (από το 2012) δορυφόρο «Envisat», με στόχο να τον οδηγήσει για να καεί ελεγχόμενα στην ατμόσφαιρα. Ο «Envisat» έχει μέγεθος διώροφου λεωφορείου και αν δεν τον κατεβάσει κάποιος, θα παραμείνει στην πολύ κρίσιμη τροχιά ύψους 800 χλμ. για άλλα 150 χρόνια, αποτελώντας κίνδυνο για σύγκρουση και μεγάλη διασπορά σκουπιδιών. Αυτής της αποστολής προετοιμασία αποτελεί η διαστημική πλατφόρμα «RemoveDebris».

Το Ομουαμούα πιθανότατα εξοβελίστηκε από κάποιο μακρινό αστρικό σύστημα και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι αρκετό για να περιορίσει το εύρος τιμών των μεταβλητών στα μοντέλα σχηματισμού πλανητών. Πέρασε κινούμενο με ταχύτητα 315.400 χιλιομέτρων την ώρα, αρκετά γρήγορα για να ξεφύγει από το βαρυτικό πεδίο του Ηλιου και να φύγει μακριά, χωρίς ποτέ να ξαναγυρίσει. Αντικείμενα που κινούνται με τέτοιες ταχύτητες είναι συνήθως κομήτες με πολύ ελλειπτική τροχιά, που εκπέμπουν αέρια και σκόνη καθώς πλησιάζουν στο περιήλιο. Το Ομουαμούα δεν είχε τέτοιες εκπομπές, άρα μάλλον ήταν ένας ξηρός αστεροειδής.

Πλανήτες και μικροπλανήτες, μικρότερα αντικείμενα που περιλαμβάνουν τους κομήτες και τους αστεροειδείς, συμπυκνώνονται μέσα σε δίσκους σκόνης, αερίων και πάγου γύρω από νεαρά άστρα. Οι κομήτες σχηματίζονται σε αρκετή απόσταση από τα άστρα τους. Τα μικρότερα από όσα αντικείμενα σχηματίζονται κοντά στα άστρα τους είναι πολύ θερμά για να έχουν επιφανειακό πάγο και γι' αυτό γίνονται αστεροειδείς. Η περιοχή όπου σχηματίζονται οι αστεροειδείς είναι σχετικά μικρή και η πλησιέστερη στο άστρο. Γι' αυτό είναι παράξενο που ένα τέτοιο σώμα, όπως ο Ομουαμούα, εξοβελίστηκε από το σύστημά του, ενώ αντίθετα δεν θα ήταν καθόλου παράξενο αν ήταν κομήτης.

Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι τα περισσότερα αντικείμενα που αποβάλλονται προέρχονται από συστήματα με γιγαντιαίους αεριώδεις πλανήτες (όπως ο Δίας). Η βαρυτική έλξη αυτών των πλανητών μπορεί να εκσφενδονίσει αντικείμενα του συστήματός τους στο διαστρικό χώρο. Τα συστήματα με γιγαντιαίους πλανήτες σε ασταθείς τροχιές είναι οι συνήθεις αιτίες για την αποβολή μικρότερων σωμάτων, καθώς στη φάση που ακόμη αλλάζουν τροχιά, συναντούν διάφορα υλικά στο δρόμο τους. Κάνοντας προσομοιώσεις σε υπολογιστή, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μικρό ποσοστό των αντικειμένων που κάποια στιγμή βρίσκονται αρκετά κοντά σε αεριώδεις γίγαντες ώστε να εκσφενδονιστούν μακριά, κομματιάζονται από το ισχυρό βαρυτικό πεδίο των γιγάντων και ίσως αυτή είναι η αιτία για το ασυνήθιστο σχήμα του Ομουαμούα.

Μια μεγάλη καταιγίδα με σχήμα που μοιάζει με τριαντάφυλλο κατέγραψε η κάμερα της διαστημοσυσκευής «Juno» (Ηρα) της NASA, η οποία περιφέρεται γύρω από τον αεριώδη γίγαντα πλανήτη Δία. Η φωτογραφία λήφθηκε στις 7 Φλεβάρη, από απόσταση 12.195 χιλιομέτρων, κατά το 11ο κοντινό πέρασμα της διαστημοσυσκευής πάνω από το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη. Στο κέντρο διακρίνονται οι κορυφές λαμπρών λευκών νεφών. Η φωτογραφία έχει υποστεί χρωματική επεξεργασία και επεξεργασία αναγλυφοποίησης για να φαίνονται καλύτερα (και πιο εντυπωσιακά) οι λεπτομέρειες.