ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 7 Απρίλη 2002
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
Σκέψεις με αφορμή το Μεσανατολικό...

Ασφαλώς, ένα κύριο σημείο του μεσανατολικού προβλήματος, που σημαδεύεται από την κρίση Ισραήλ - Παλαιστινίων, είναι η αποκάλυψη της ουσίας αυτής της κρίσης. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αναγκαίο, εξαιτίας της απαράδεκτης συσσώρευσης επιφαινόμενων γεγονότων από τα διεθνή Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, που, τελικά, συσκοτίζουν το πρόβλημα. Η πρώτη κιόλας εντύπωση, που προκαλείται και στον πλέον αδαή, είναι ότι η μαζική πολεμική επέμβαση της ισραηλίτικης μιλιταριστικής μηχανής μοιάζει σαν συνέχεια της επεμβατικής πολιτικής των ίδιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, σαν κλάδος μιας ενιαίας, στην ουσία της, διεθνούς δύναμης. Η εντύπωση αυτή θεμελιώνεται από μια πανομοιότυπη πολιτική συνταγή «περί τρομοκρατίας» κι από μια, επίσης, συνταγή πολεμικής καταστολής της.

Η λεγόμενη τρομοκρατία μοιάζει με λαβύρινθο, που χάθηκε ο μίτος μαζί με την Αριάδνη. Γι' αυτό κι η διεθνής κοινότητα, σε νηφάλιους καιρούς, ερμηνεύει την τρομοκρατία, σύμφωνα με το δικαίωμα της ελευθερίας και αξιοπρέπειας κάθε λαού. Αυτή η θεμελιώδης ερμηνεία γίνεται κουρελόχαρτο στα χέρια κρατικών μιλιταριστικών δυνάμεων ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα. Το φινάλε είναι η κατίσχυση του δίκιου του ισχυρού. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη διεθνή σκακιέρα, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης. Δίχως αυτή την ερμηνευτική διαπίστωση, είναι αδύνατη η κατανόηση Ισραήλ - Παλαιστινίων στην κόψη της κρίσης τους. Ασφαλώς και υπάρχουν διεθνή πετρελαϊκά γεωστρατηγικά συμφέροντα, που κινούν, στιγματίζουν και διαμορφώνουν την κρίση. Μπορούν ακόμη να τη ρίχνουν μπροστά ή πίσω, δηλαδή να την καναλιζάρουν.

Δεν μπορούν, όμως, να την καταργήσουν, διότι εκεί λειτουργούν αντικειμενικοί νόμοι, που αφορούν το διεθνές οικονομικό σύστημα. Το πιο ανακουφιστικό για τη διεθνή καπιταλιστική ολιγαρχία θα ήταν να εξαφανιστεί μεγάλη μερίδα λαών του πλανήτη, που αντιδρούν στην επιβολή της. Ομως, και τότε θα της ήταν αδύνατο να προδικάσει ότι η ίδια η λειτουργία της δε θα γεννούσε νέες αντιδράσεις νέων λαών. Γι' αυτό, ακριβώς, σπρώχνεται, από τη φορά που αυτή γεννά, σε μια συνεχή πολεμική παρουσία. Ετσι, για πολλοστή φορά, φέρνει άθελά της στην ημερήσια διάταξη το ιστορικό δίλημμα: «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Ισως κάποιοι της φιλελεύθερης αστικοδημοκρατικής ευαισθησίας με αριστερή βούλα επισημάνουν με αγωνία τις αρνητικές πλευρές του υπαρκτού σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Σ' αυτούς θα συνιστούσα να φορέσουν φυλαχτό...

Η ιστορία κινείται μέσα από την αντιφατική αγριότητα τοπικών και γενικευμένων ιμπεριαλιστικών πολέμων και λαϊκών επαναστατικών εξεγέρσεων. Στις συμπληγάδες αυτής της διαμάχης, συνθλίβονται σιγά - σιγά όλες οι μορφές του αστικοφιλελεύθερου δημοκρατισμού που διαμορφώνονται σε σχετικά ήρεμες περιόδους. Η πολεμική τρομοκρατία που ασκεί ο Α. Σαρόν, στο όνομα των ισραηλίτικων συμφερόντων και σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης, μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας, είναι κομμάτι της υπερεθνικής τρομοκρατίας, που ασκεί η διεθνής ολιγαρχία του κεφαλαίου, στο όνομα των συμφερόντων της αστικής τάξης. Μέσα από τις εταιρικές συγκρούσεις επί μέρους συμφερόντων της καπιταλιστικής ολιγαρχίας, αναδεικνύεται η επιβολή του γενικού συμφέροντος. Εδώ, ακριβώς, οφείλεται η συμφωνία του Προέδρου των ΗΠΑ με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, ενός κράτους, του οποίου το σαράντα τοις εκατό της οικονομίας του είναι μιλιταριστικό. Εδώ οφείλεται και η σκανδαλώδης αμετροέπεια της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ