«Η αριστερά μετέτρεψε κάθε ρουσφέτι σε αγωνιστική διεκδίκηση», είπε πριν από λίγες μέρες σε ραδιοφωνική εκπομπή η υπουργός Ανάπτυξης Αννα Διαμαντοπούλου, σε μια άλλη εκδοχή τού «και τα κόμματα της αριστεράς έχουν ευθύνες για τη σημερινή οικονομική κρίση», που είχε πει πριν από ένα διάστημα ο Αντ. Σαμαράς. Πρακτικά, η υπουργός ταυτίζει την οποιαδήποτε κατάκτηση, την οποιαδήποτε παροχή που απέσπασε το κίνημα σε προηγούμενες δεκαετίες με τα ρουσφέτια. Μια μισθολογική αύξηση, ένα επίδομα για τις ιδιαίτερες συνθήκες δουλειάς ενός κλάδου, μια παροχή προνοιακή, ασφαλιστική κ.ο.κ. βαφτίζονται τώρα ρουσφέτι! Και τη βαφτίζουν ρουσφέτι, γιατί ήταν συνειδητή πολιτική των κυβερνήσεων, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ, σε χώρους του δημόσιου τομέα, στους δήμους, στις πρώην ΔΕΚΟ, προκειμένου να εξαγοράζουν, να ενσωματώνουν εργατικές, λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική του κεφαλαίου, και έτσι βεβαίως και εκλογική πελατεία να έχουν και να χειραγωγούν και να διαμορφώνουν τις συμμαχίες τους. Ετσι π.χ. στις διεκδικήσεις κάποιων χώρων για αυξήσεις στους μισθούς αντί να τις δίνουν, εφεύρισκαν ένα επίδομα. (Το ίδιο βεβαίως έκαναν κατά κόρον και με προσλήψεις και διορισμούς. Για να δώσουν δουλειά έκαναν ρουσφέτια). Βεβαίως στη συνέχεια όταν άρχισαν να αφαιρούν αυτές τις κατακτήσεις - παραχωρήσεις, αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται αγώνες ενάντιά τους, και αυτό η κυρία υπουργός το βαφτίζει «διεκδικήσεις ρουσφετιών». Στην πραγματικότητα αυτές οι κατακτήσεις δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα μικρό αντιστάθμισμα για τον κλεμμένο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και καρπώνονται οι εργοδότες.

Οπως ισχύει και σήμερα έτσι και σε προηγούμενες δεκαετίες οι δυνατότητες που δίνει η επιστημονική εξέλιξη κι αυτή ακόμα η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη, για να ζει ο λαός καλύτερα, είναι τεράστιες. Οι δυνατότητες αυτές είναι και ήταν εντελώς δυσανάλογες όμως, σε σχέση με αυτά που πραγματικά απολάμβανε ο λαός. Γι' αυτό και είναι πραγματικά βρώμικη η προσπάθεια που κάνουν να του δημιουργήσουν ενοχές για τις όποιες κατακτήσεις είχε, ότι τάχα αυτές έφεραν την καπιταλιστική κρίση... Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν έγιναν ρουσφέτια και ρουσφετολογικές παροχές. Αυτό εξάλλου το παραδέχεται και η κ. Διαμαντοπούλου, άλλο αν πάει να ρίξει αλλού και διαχύσει την ευθύνη για τη δική τους τη σαπίλα. Ας σκεφτούμε όμως: Με διάφορα προγράμματα και διαφορετικού τύπου συμβάσεις έκαναν τα προηγούμενα χρόνια ρουσφετολογικές προσλήψεις και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, σε δήμους, δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες (π.χ. stage και άλλες συμβάσεις). Και όντας συμβασιούχοι αυτοί οι εργαζόμενοι ήταν διαρκώς και για χρόνια όμηροι αυτών των κομμάτων προκειμένου να ανανεώσουν τη σύμβαση, να κρατήσουν τη δουλειά τους. Οταν οι ίδιοι που τα έκαναν αυτά τα ρουσφέτια ανακάλυψαν... ότι είναι ρουσφέτια (!) και αποφάσισαν να πετάξουν αυτούς τους ανθρώπους στο δρόμο, τότε ναι, το ΚΚΕ βγήκε μπροστά και διεκδίκησε και υπερασπίστηκε το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων στη δουλειά. Γιατί υπερασπίζεται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, όχι τις συμβάσεις της ομηρίας και των ψίχουλων. Δεν υπερασπιζόμαστε τα ρουσφέτια τους και τον εμπαιγμό που έκαναν σε χιλιάδες εργαζόμενους, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των εργαζομένων στη δουλειά!

Υπάρχει κι άλλη μια πλευρά: Τα κόμματα της πλουτοκρατίας χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν το όπλο της εξαγοράς. Κι αυτό μάλιστα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Είναι σύμφυτο του καπιταλισμού και νομιμοποιημένο μάλιστα με τους δικούς τους αστικούς νόμους. Αυτά τα ρουσφέτια και οι πρακτικές όχι μόνο δεν έγιναν για το ΚΚΕ αντικείμενο διεκδίκησης, αλλά τα καταδίκαζε και τότε και τώρα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ χρησιμοποιούσαν αυτά ρουσφέτια εξαγοράζοντας ακριβώς για να χτυπήσουν το κίνημα, να το αποδυναμώσουν, να το διασπάσουν. Χρησιμοποιούσαν τα ρουσφέτια ακριβώς για να μην ικανοποιήσουν διεκδικήσεις. Εδιναν επιλεκτικά, ακριβώς για να μην απολαμβάνουν όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι όλα όσα δικαιούνται. Μοίραζαν π.χ. απίθανα επιδόματα σε κατηγορίες εργαζομένων αντί για τις μισθολογικές αυξήσεις που ζητούσαν, κι έρχονται τώρα και τάχα φρίττουν για τα παράλογα επιδόματα που παίρνουν οι εργαζόμενοι σε κάποιους χώρους! Βγαίνει π.χ. στη φόρα για κάποιους από τους δικούς τους συνδικαλιστές ότι ταΐζονται από δέκα μεριές και σχίζονται να δείξουν την αποστροφή τους! Αφού δικό τους έργο είναι όλο αυτό, αφού για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά των κομμάτων της πλουτοκρατίας ταΐζονταν από δέκα μεριές... Μήπως εξαγοράζονταν για να υπηρετήσουν την πολιτική του ΚΚΕ;

Ο λαός έχει καταλάβει πια ότι δεν ισχύει το «όλοι ίδιοι είναι», έχει καταλάβει ότι το ΚΚΕ δε χωράει στο βούρκο τους, όσο κι αν προσπαθήσουν να το λερώσουν.