ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 7 Φλεβάρη 2012
Σελ. /32
Αντεπίθεση με το ΠΑΜΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Εδώ και μέρες το ΠΑΜΕ έβαζε σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος το ζήτημα της γενικής πανελλαδικής προειδοποιητικής απεργίας το πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη, υπογραμμίζοντας ότι «η απεργία ήταν και είναι επιτακτική ανάγκη ώστε οι εργαζόμενοι της χώρας μας να απαντήσουν στην εντεινόμενη επίθεση των εργοδοτών, της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου και της τρόικας, που επιχειρούν να μειώσουν δραστικά μισθούς και μεροκάματα και να καταργήσουν μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας». Η προσπάθεια αυτή των δυνάμεων του ταξικού κινήματος συναντούσε την πεισματική άρνηση και τη συστηματική κωλυσιεργία από τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, κυρίως από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που την ίδια στιγμή ήταν βουτηγμένες μέχρι το λαιμό στο διάλογο με τους «κοινωνικούς εταίρους» για το πόσο θα σφάξουν τα εργασιακά δικαιώματα. Αδιάψευστος μάρτυρας η επιστολή που απέστειλαν στον πρωθυπουργό οι «κοινωνικοί εταίροι» την περασμένη Παρασκευή, όπου ξεχείλιζε η συναίνεσή τους για το σφαγιασμό των λαϊκών δικαιωμάτων, αφού έφτασαν στο σημείο να δεσμεύονται για συνέχιση του διαλόγου για όλα. «Ο διάλογος αυτός (σ.σ. μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνικών εταίρων) πρέπει να περιλαμβάνει μείωση ασφαλιστικών εισφορών με αναζήτηση ισοδυνάμων αποτελεσμάτων αποδεκτών από τους κοινωνικούς εταίρους και αναζήτηση λύσεων στα κυρίαρχα θέματα της ανταγωνιστικότητας, όπως απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα, απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, χρήσεις γης, υγιείς κανόνες και συνθήκες ανταγωνισμού, ηλεκτρονική βάση σύζευξης προσφοράς - ζήτησης στην αγορά εργασίας και άλλα»(!), αναφερόταν χαρακτηριστικά στην επιστολή. Το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συμπαραταχθούν με το ΠΑΜΕ και να οργανώσουν την πάλη τους για να φύγει τώρα η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.

Ως πού θα φτάσουν;

Η «Αυγή» ελλείψει επιχειρημάτων, συνεχίζει τη λασπολογία για τις θέσεις του ΚΚΕ για το επικίνδυνο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά, με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Β. Μουλόπουλο να επιχειρεί στη συνέντευξή του στο κυριακάτικο φύλλο, μια εκτός τόπου και χρόνου ταύτιση της στάσης του ΚΚΕ με τις θέσεις των liberal του αμερικανικού κογκρέσου!! Μέχρι πού θα φτάσουν πια οι θιασώτες της ναρκωκουλτούρας; Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι «το νομοσχέδιο δεν αποποινικοποιεί τα ναρκωτικά, αλλά τη χρήση»! Τώρα, πώς γίνεται να νομιμοποιείται η χρήση των ουσιών αλλά όχι οι ίδιες οι ουσίες, αυτό οι θιασώτες της ναρκω-κουλτούρας αδυνατούν να το εξηγήσουν, ενώ σφυρίζουν αδιάφορα στα παραδείγματα από τις χώρες του εξωτερικού (Ολλανδία, Ελβετία κ.λπ.) όπου διαδόθηκαν κατακόρυφα τα ναρκωτικά μετά τη νομιμοποίησή τους.

Ο Β. Μουλόπουλος φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίσει οπορτουνιστική τη στάση του ΚΚΕ που δήθεν «δε θέλει να έρθει σε αντίθεση με τα φοβικά - συντηρητικά σύνδρομα των μικροαστών ψηφοφόρων»! Αλλο λίγο και θα μας πει ότι τα ναρκωτικά δεν είναι επικίνδυνα, ότι μόνο κάτι συντηρητικοί μικροαστοί τα θεωρούν επικίνδυνα και πρέπει να ξεπεράσουν αυτά τα... «φοβικά σύνδρομα» απέναντι στις ουσίες!

Ελεος πια!

Λεφτά μόνο για τους εταίρους - δανειστές

Με πάταγο κατέρρευσε ο μύθος που εδώ και καιρό καλλιεργούσαν οι κυβερνώντες, ότι δηλαδή από τον «πακτωλό των 130 δισ.» του νέου δανείου θα βρεθούν χρήματα για την «ανάπτυξη» και τη στήριξη των συντάξεων και του «κράτους πρόνοιας». Η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος ανακοίνωσε χτες από το Παρίσι ότι τα χρήματα του λεγόμενου «πακέτου στήριξης» θα κατατίθενται σε δεσμευμένο λογαριασμό και δεν πρόκειται να δίνονται παρά μόνο όποτε και όσα θέλουν οι εταίροι - δανειστές. «Ο Γάλλος Πρόεδρος και εγώ», είπε η Α. Μέρκελ, «θεωρούμε ότι οι τόκοι για την αποπληρωμή του χρέους θα πρέπει να καταβληθούν σε δεσμευμένο λογαριασμό, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι τα χρήματα αυτά θα είναι μονίμως διαθέσιμα». Πρόκειται βέβαια για προειλημμένη απόφαση που η Γερμανίδα καγκελάριος απλά δημοσιοποίησε επίσημα. Σύμφωνα με το σχέδιο της ΕΕ και της ΕΚΤ, τα χρήματα του μηχανισμού στήριξης θα κατατίθενται σε ειδικό λογαριασμό στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή σε άλλη κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης και θα δίνονται στην Ελλάδα αφού προηγουμένως η ελληνική κυβέρνηση υποβάλει αίτηση. Η έγκριση της εκταμίευσης θα εξαρτάται από την πορεία εφαρμογής του μνημονίου, ενώ αποκλειστική σχεδόν προτεραιότητα είναι η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Αν δηλαδή τα κεφάλαια τα χρειάζεται η Ελλάδα για να εξοφλήσει τόκους ή λήξεις ομολόγων τότε θα της παρέχεται το ακριβές ποσό. Αντίθετα, δε θα της παρέχεται δεκάρα τσακιστή αν θέλει να καλύψει υποχρεώσεις προς το εσωτερικό, δηλαδή, μισθούς, συντάξεις, επιχορηγήσεις φορέων και άλλες λειτουργικές δαπάνες, στο όνομα ότι δεν έχει ανταποκριθεί πλήρως στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με το νέο μνημόνιο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο εκβιασμός της «χρεοκοπίας»

Ο εκβιασμός είναι πασιφανής. Εχουν κινητοποιήσει θεούς και δαίμονες, κυρίως δαίμονες, για να πείσουν ότι αν δεν υπάρξει υποταγή και πλήρης συμμόρφωση στα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης - τρόικας, τότε θα ακολουθήσει ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας με ό,τι δραματικό, λέει, μπορεί να σημαίνει αυτό για το λαό. Η τακτική τους δεν είναι καινούρια. Από τον καιρό που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προετοίμαζε την πρώτη δανειακή συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το σκιάχτρο της ανεξέλεγκτης πτώχευσης έγινε σημαία στα χέρια των μηχανισμών της αντίδρασης και της αστικής προπαγάνδας. Την κράδαιναν προκλητικά οι θιασώτες της φιλομονοπωλιακής πολιτικής και της πολιτικής των μνημονίων, που ποδοπατά την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους, με μοναδικό στόχο να σώσουν τους κεφαλαιοκράτες από την οικονομική κρίση, φορτώνοντας το σύνολο των επιπτώσεών της, στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Ολοι τους, με πρωταγωνιστές γνωστούς τηλεοπτικούς «αναλυτές» (και από αυτούς που τελευταία ελεεινολογούν, υποστηρίζοντας ότι τάχα είχαν ταχθεί από την αρχή κατά του μνημονίου) επί δύο χρόνια και με αφορμή κάθε δόση του δανείου της τρόικας, τρομοκρατούν, εκβιάζουν και απειλούν τους εργαζόμενους, με μια προκλητική προπαγάνδα που πάντα καταλήγει στην απειλή της ανεξέλεγκτης πτώχευσης και της χρεοκοπίας.

Με το άλλοθι της αποφυγής δήθεν της πτώχευσης της χώρας, εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά οδηγήθηκαν στην υποχρεωτική και πλήρη χρεοκοπία. Η ανεργία έσπασε όλα τα ρεκόρ. Οι αποδοχές των εργαζομένων γκρεμίστηκαν. Οι εργασιακές σχέσεις έγιναν φτερό στον άνεμο των αξιώσεων του κεφαλαίου. Οι συντάξεις, όπως τις ξέραμε επί δεκαετίες, δεν υπάρχουν πια. Για δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ούτε λόγος. Ο οδοστρωτήρας της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου δεν άφησε ανέγγιχτη καμιά πλευρά της ζωής των εργαζομένων. Σήμερα, μετά από δύο χρόνια ξεζουμίσματος, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου των τριών κομμάτων της αντίδρασης, από κοινού με τους άρπαγες της ΕΕ και του ΔΝΤ, ζητούν κι άλλο αίμα. Αξιώνουν ό,τι απέμεινε, γιατί λέει, εξακολουθεί και υπάρχει ο κίνδυνος της ανεξέλεγκτης πτώχευσης της χώρας. Και σωστά αναρωτιέται κάποιος: Τι άλλο πιο δραματικό μπορεί να συμβεί για τον εργαζόμενο; Πόσο χειρότερη πρέπει να γίνει η κατάσταση των εργαζομένων για να αποφευχθεί αυτή η καταραμένη η πτώχευση;

Ε, εδώ δεν χωράνε αμφιθυμίες. Η επίκληση της επικείμενης «πτώχευσης της χώρας», είναι το ξεδιάντροπο πρόσχημα, για να περνούν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ειδικά σε συνθήκες κρίσης. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι διαχειριστές των συμφερόντων τους, είναι αδίστακτοι. Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν την ανεξέλεγκτη καταστροφή κεφαλαίου, θα κλιμακώσουν παραπέρα την πολιτική που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίων, όπως το PSI, ανεξάρτητα αν αυτό σημαίνει την μαζική χρεοκοπία των λαϊκών νοικοκυριών.

Το ΚΚΕ, πολύ έγκαιρα, είχε προειδοποιήσει για την λαίλαπα που θα ακολουθούσε. Το έκανε και το 2009, και με το μνημόνιο και με τις Τοπικές εκλογές. Το βροντοφωνάζει και σήμερα. Η διέξοδος για τους εργαζόμενους βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων που καταστρέφει η καπιταλιστική κρίση, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της μονομερούς διαγραφής όλου του κρατικού χρέους, στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας και της σχεδιοποιημένης οικονομικο-κοινωνικής ανάπτυξης προς όφελος ολόκληρου του λαού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ