Για να δικαιολογήσει την προσπάθεια περιστολής του απεργιακού δικαιώματος, η κυβέρνηση έχει ξαμολήσει διάφορους που εμφανίζονται να ανησυχούν τάχα για το «καλό του κινήματος». Με αφορμή την τροπολογία, κάνουν λόγο για «κρίση του συνδικαλισμού», για «μη συμμετοχή» των εργαζομένων στις συλλογικές διαδικασίες, για «θανάσιμο εκφυλισμό» κ.λπ. Κάτι τέτοια ψέλλισε και η υπουργός Εργασίας, λέγοντας ότι το θέμα είναι η ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων. Είναι όμως πρόκληση να εμφανίζονται οι ΣΥΡΙΖΑίοι ως «θεραπευτές» του συνδικαλιστικού κινήματος, όταν εδώ και χρόνια οι λιγοστές δυνάμεις του αποτελούν «τσόντα» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στην απεργοσπασία, στη δυσφήμιση και στον εκφυλισμό των εργατικών αγώνων. Πρόσφατα, για παράδειγμα, στις αρχαιρεσίες του «σωματείου» - φάντασμα των σούπερ μάρκετ Αττικής, οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτοί που με απειλές έσερναν εργαζόμενους να ψηφίσουν τους εργοδότες ως εκπροσώπους τους! Για να μην αναφερθούμε στις πλάτες που έβαλε ως κόμμα στη χειραγώγηση του κινήματος με αυταπάτες και προσμονές ότι η λύση θα έρθει τάχα από μια «κυβέρνηση της αριστεράς». Το θράσος τους είναι ανεξάντλητο, δεν ισχύει όμως το ίδιο και με την ικανότητά τους να κοροϊδεύουν τον κόσμο...

«Το υψηλό ενεργειακό κόστος περιορίζει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών και καθιστά δύσκολη την περαιτέρω αύξησή τους», επισημαίνουν αστικά επιτελεία, καθώς μπορεί μεν να κλείνει νέος γύρος αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, με την τρίτη «αξιολόγηση», το ζητούμενο όμως είναι να μένει διαρκώς ανοιχτή η συζήτηση για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Ετσι, στον αστικό Τύπο, εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα ως παράδειγμα η προσπάθεια της γνωστής «Χαλυβουργίας της Ελλάδας» να ανακάμψει, έχοντας στο μεταξύ απολύσει εκατοντάδες εργαζόμενους και έχοντας επιβάλει εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών στο εναπομείναν προσωπικό, με τους νόμους πάντα του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του. Ωστόσο, αυτά δεν είναι αρκετά, αφού σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η εταιρεία «εμποδίζεται να αναπτυχθεί» εξαιτίας της έλλειψης «αναπτυξιακής» πολιτικής από την πλευρά της κυβέρνησης! Οπως γράφεται, αν και οι εξαγωγές ξεπερνούν πλέον το 50% της δραστηριότητας της εταιρείας, «τα περιθώρια είναι δεδομένα: ανταγωνιστές όπως η Ιταλία δουλεύουν όλο το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα με ενεργειακό κόστος χαμηλότερο από το ελληνικό νυχτερινό τιμολόγιο...». Που σημαίνει, δώστε φθηνότερο ρεύμα για να γίνει η επιχείρηση πιο ανταγωνιστική. Οσο για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, αυτά έγιναν στάχτη στις «υψικάμινους» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ενώ η ταξική δικαιοσύνη δεν δίστασε να τους καταλογίσει και ποινές, σαν τιμωρία για τον πολύμηνο αγώνα τους.