ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 7 Δεκέμβρη 2003
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
«Πρωτοβουλία» επί χάρτου

Καθημερινές είναι οι άνισες συγκρούσεις

Associated Press

Καθημερινές είναι οι άνισες συγκρούσεις
«Ενθαρρημένοι» δήλωσαν, μετά το τέλος της συνάντησής τους με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ, οι αρχιτέκτονες του κειμένου της «Πρωτοβουλίας της Γενεύης», του ανεπίσημου ειρηνευτικού σχεδίου που απεργάστηκαν, τα τελευταία δυο χρόνια, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι πολιτικοί, κυρίως από το χώρο της αντιπολίτευσης. Αν και η «Πρωτοβουλία της Γενεύης», εξαρχής, παρουσιάστηκε ως «εναλλακτική διέξοδος», με κύριο στόχο την αποκατάσταση του διαλόγου, πλέον μοιάζει να αποκτά μια δυναμική που εκπορεύεται, μάλλον, από τις ανάγκες ελιγμών της Ουάσιγκτον, παρά από την αποδοχή και επιδοκιμασία του ίδιου του περιεχομένου της.

Η «Πρωτοβουλία της Γενεύης» εμπεριέχει, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, σειρά επεξεργασμένων προτάσεων για την επίλυση των βασικών ζητημάτων της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης, με αρκετά λεπτομερείς περιγραφές. Οι βασικοί αρχιτέκτονές της, ο Παλαιστίνιος πρώην υπουργός Γιάσερ Αμπέντ Ράμπο, και ο Ισραηλινός, επίσης πρώην υπουργός, Γιόσι Μπεϊλίν, ο οποίος είχε συμμετάσχει και στις διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία του Οσλο, έλαβαν την έμμεση αποδοχή της Π. Αρχής, της Ρωσίας, της ΕΕ και προσφάτως και της Ουάσιγκτον. Ο Πρόεδρος Μπους χαρακτήρισε «θετική» την πρωτοβουλία εφόσον βοηθά στην αποκατάσταση του διαλόγου και στην προώθηση του «οδικού χάρτη».

Η αμερικανική αντίδραση δημιουργεί την εντύπωση ότι η Ουάσιγκτον αξιοποιεί την «Πρωτοβουλία της Γενεύης» για να ασκήσει «διακριτικές» πιέσεις στην κυβέρνηση Σαρόν, της οποίας η αδιαλλαξία έχει περιορίσει τους Αμερικανικούς διπλωματικούς ελιγμούς και δεν επιτρέπει την προώθηση έστω και μιας βραχυπρόθεσμης εικονικής λύσης που θα αποσυμπιέσει την οργή της αραβικής κοινής γνώμης. Ετσι, ο Λευκός Οίκος μοιάζει να εκμεταλλεύεται την περίσταση για να πιέσει χωρίς να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, δεδομένης της επερχόμενης προεδρικής εκλογικής αναμέτρησης στις ΗΠΑ, που δεν αφήνει περιθώρια για έντονες τριβές με την ισραηλινή ηγεσία, λόγω του αντίκτυπου που αυτό θα μπορούσε να έχει στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν είναι εντελώς τυχαίο ότι η Ελβετία διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στις συνομιλίες και στην παρουσίαση της «Πρωτοβουλίας». Ιδιαίτερα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η Ελβετία εκπροσωπεί τα αμερικανικά διπλωματικά συμφέροντα στο Ιράν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έχει, επανειλημμένως, χρησιμοποιήσει το ελβετικό έδαφος για «μυστικές επαφές».

Εντούτοις, επί της ουσίας, οι προοπτικές δε διαγράφονται αισιόδοξες. Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η «Πρωτοβουλία της Γενεύης» δεν αποτελεί παρά άλλο ένα διαμεσολαβητικό πυροτέχνημα το οποίο δε θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει τα όρια των διακηρύξεων. Αλλωστε, η πρόσφατη εμπειρία κάθε άλλο παρά θετική είναι. Επίσημες συμφωνίες δεν εφαρμόστηκαν ούτε στις ελάχιστες προβλέψεις τους, δεσμεύσεις παραβιάστηκαν. Πόσο μάλλον ένα πόνημα ανθρώπων που δεν εκπροσωπούν τις ηγεσίες των εμπλεκομένων πλευρών.


Ε. ΜΑΥΡΟΥΛΗ


ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Φτώχεια και ανεργία

«Στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 20 ετών βρίσκεται η παραγωγικότητα στις ΗΠΑ, κάτι που προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις για τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, ειδικά σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας», ερίζουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ενώ η είδηση για τις 2.000 μονάδες που άγγιξε ο δείκτης της νέας τεχνολογίας NASDAQ, ήρθε με τη μορφή επείγοντος και προκάλεσε ρίγη πανικού.

Εντούτοις, η οικονομική κρίση και κυρίως οι σφοδρές της συνέπειες, όπως η φτώχεια και η ανεργία, εξακολουθούν να θερίζουν τους Aμερικανούς πολίτες. Ετσι παρά την «έκρηξη» παραγωγικότητας και την «ελαφριά κάμψη της ανεργίας» (από 6,1 σε 6,0), τίποτα δε δείχνει να αλλάζει για το μέσο πολίτη. Αντιθέτως.

Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους μέσω επιθετικής περικοπής δαπανών, κάτι που σημαίνει ότι είτε προχωρούν σε απολύσεις είτε υποχρεώνουν τους υφιστάμενους εργαζομένους τους να δουλεύουν περισσότερο, αντί να προσλαμβάνουν νέους.

Ενας ακόμη παράγοντας είναι ότι ενώ έχουν δημιουργηθεί κάποιες θέσεις εργασίας, ουδείς κάνει λόγο για την ποιότητα αυτών των θέσεων εργασίας. Στο βιομηχανικό τομέα, τη ραχοκοκαλιά της αμερικανικής και οιασδήποτε οικονομίας, ο μήνας Οκτώβρης έκλεισε με νέες χαμένες θέσεις εργασίας, για 37ο συναπτό μήνα.

Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι η μέτρηση της ανεργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκρύπτει την πραγματικότητα, αφού η κυβέρνηση χρησιμοποιεί μία «μέθοδο αναθεώρησης» των στατιστικών, διαστρεβλώνοντας την εικόνα, σύμφωνα με την έκθεση για τη σφοδρότητα της παρούσας εργασιακής κάμψης που συνέταξαν οι Λι Πράις και Γιούλια Φάνγκαρντ, όπου αναφέρουν ότι ένας αριθμός παραγόντων θα πρέπει να ληφθεί υπόψη για να γίνει κατανοητή αυτή η κάμψη. Παράγοντες, όπως ότι οι θέσεις πλήρους απασχόλησης μέχρι και τον Οκτώβρη είχαν μειωθεί κατά 2,4 εκατομμύρια, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και του χρόνου εργασίας, το «χαμένο» εργατικό δυναμικό... δυναμικό που είναι περισσότερο από ένα χρόνο εκτός εργασιακού χώρου και δεν προσμετριέται, που θα σήμανε και την εκτίναξη, αυτόματα, του ποσοστού στο 7,4%. Σε αυτή την κάμψη για πρώτη φορά στην ιστορία, ερίζουν οι δύο που συνέταξαν την έκθεση, δεν υπάρχει καμία ανάκαμψη για 31 συνεχόμενους μήνες, από τη στιγμή που η αμερικανική οικονομία εισήλθε στην ύφεση, δηλαδή το Μάρτη του 2001.

Ολα από χέρι χαμένα

Εκτός αυτών, μόνο για το έτος 2002, 1,7 εκατομμύρια Αμερικανοί προστέθηκαν σε αυτούς που διαβιούν(;) κάτω από το όριο της φτώχειας, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό σε 34,6 εκατομμύρια. Το ένα όγδοο του συνολικού πληθυσμού! Από τα 34,6 εκατομμύρια, τα 13 εκατομμύρια είναι παιδιά. Οι ΗΠΑ κατέχουν το αρνητικό ρεκόρ ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες, τόσο όσον αφορά στην παιδική πείνα, όσο και στην παιδική θνησιμότητα. Σε τουλάχιστον 25 μεγαλουπόλεις, η ανάγκη έκτακτης χορήγησης τροφής αυξήθηκε κατά μέσο όρο 19% για το 2002, ενώ οι Αμερικανοί που εξαρτούν τη διαβίωσή τους σε κουπόνια τροφίμων αυξήθηκαν κατά 5 εκατομμύρια από τη στιγμή που ανέλαβε ο Μπους, δηλαδή το Γενάρη του 2001.

Οι ημέρες όπου θέση εργασίας σήμανε ικανοποιητικές αποδοχές, εργασιακή ασφάλεια, περίθαλψη και συνταξιοδοτικό πρόγραμμα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η κύρια συνέπεια της συντριπτικής αλλαγής στον εργασιακό τομέα είναι ανεργία, υποαπασχόληση, έλλειψη στέγης, ακόμη και πείνα. Τα κέρδη καταπνίγουν τις ανθρώπινες ανάγκες και προκαλούν εξαθλίωση και πόνο.

Μία ακόμη σκιά, βαριά, που πέφτει πάνω στους Αμερικανούς αφορά και όσους τυπικά έχουν όλα τα εφόδια... Τα τελευταία 30 χρόνια το κόστος των στεγαστικών δανείων ανέβηκε 70 φορές γρηγορότερα από το μέσο εισόδημα του μεσοαστικού νοικοκυριού. Μόλις σε μία γενιά, η μέση αμερικανική οικογένεια από το 11% που μπορούσε να αποταμιεύσει, σήμερα η δυνατότητά της είναι μηδενική, ενώ το χρέος της έχει τριπλασιαστεί. Ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί χρησιμοποιούν πιστωτικές κάρτες ή άλλες μορφές δανεισμού για να γεφυρώσουν το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στο εισόδημα και τη δαπάνη για τα βασικά αγαθά και υπηρεσίες.

Σύμφωνα με έρευνα της Ομάδας Ντέμος, οι καθυστερημένες δόσεις χρεών έχουν γίνει η πιο αποδοτική και γρήγορα αναπτυσσόμενη πηγή εισοδήματος του κλάδου πιστωτικών εταιριών, ενώ οι οικογένειες οδηγούνται στην οικονομική δυσπραγία... Για το 2002 οι χρεοκοπίες έφτασαν στον, χωρίς προηγούμενο, αριθμό των 1,6 εκατομμυρίων. Τέλος, το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανέφερε ότι το συνολικό χρέος των ιδιωτικών νοικοκυριών, τον Αύγουστο του 2003, έφτανε στο αστρονομικό ποσό των 1,97 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ