ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 7 Νοέμβρη 2020 - Κυριακή 8 Νοέμβρη 2020
Σελ. /40
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ
Από τη Σκύλλα της αναστολής και του επιδόματος πείνας στη Χάρυβδη της απόλυσης και της ανεργίας

Από την απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό την περασμένη Δευτέρα στην Αθήνα
Από την απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό την περασμένη Δευτέρα στην Αθήνα
Αντιμέτωποι με την ανεργία, τη μισο-απασχόληση και τη δουλειά - «λάστιχο», τα επιδόματα - ψίχουλα και το μισθό - χαρτζιλίκι βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι στον Επισιτισμό.

Το «λουκέτο» στην Εστίαση, που προηγήθηκε των υπόλοιπων περιοριστικών μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την πανδημία, προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στη μακρά αλυσίδα της επίθεσης στους όρους αμοιβής και εργασίας τους, όπως εξηγούν η Αγάπη Καρούση, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη «ΣΕΛΕΚΤ ΣΕΡΒΙΣ ΠΑΡΤΝΕΡ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΕΛΛΑΣ ΑΕ» Αττικής, και ο Νίκος Κεραμίδης, μέλος του ΔΣ του κλαδικού Συνδικάτου.

Μεγάλο μέρος των εργαζομένων στον Επισιτισμό βρίσκονται σε καθεστώς αναστολής σύμβασης από τον περασμένο Μάρτη. Σε άλλες περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στη δουλειά για κάποιο χρονικό διάστημα και βγαίνουν τώρα ξανά σε αναστολή. Για όλους η κατάσταση είναι τραγική, καθώς είτε για 8 συνεχείς μήνες είτε για λίγο πιο περιορισμένο διάστημα πάλεψαν να επιβιώσουν με το μηνιαίο επίδομα των 534 ευρώ. Εχοντας συσσωρεύσει τεράστιες δυσκολίες, χρέη κ.τ.λ., όλο αυτό το διάστημα, το χάπι δεν χρυσώνεται με την εφάπαξ αποζημίωση έως 800 ευρώ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τις αναστολές του Νοέμβρη. Πόσο μάλλον που, όπως καταγγέλλουν συνεχώς τα σωματεία, το επίδομα καταβάλλεται συστηματικά με μεγάλη καθυστέρηση. Με βάση τη μέχρι σήμερα εμπειρία, ένας εργαζόμενος που εντάχθηκε σε αναστολή στο πλαίσιο των νέων μέτρων, μένοντας χωρίς εισόδημα το Νοέμβρη, πρέπει να υπολογίζει ότι θα πάρει το επίδομα κοντά... στο τέλος Δεκέμβρη, άντε λίγο νωρίτερα για να «κινηθεί η αγορά των Χριστουγέννων», όπως λέει η κυβέρνηση.

Από το μέτρο της αναστολής συμβάσεων έχουν σπεύσει όλο το προηγούμενο διάστημα να επωφεληθούν και μεγάλες επιχειρήσεις που στην πραγματικότητα δεν είδαν τον τζίρο τους να περιορίζεται, όπως, για παράδειγμα, αλυσίδες που δουλεύουν με διανομή φαγητού. Θέτοντας μέρος του προσωπικού τους σε αναστολή, «ξεφορτώθηκαν» μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, αξιοποίησαν μια σειρά από ευνοϊκές ρυθμίσεις, ενώ ταυτόχρονα αύξησαν την εντατικοποίηση για όσους παρέμειναν στα πόστα τους. Στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί και το ψαλίδισμα των ωρών εργασίας μέσα από το πρόγραμμα «Συν-Εργασία», είτε με 4ωρα είτε με εκ περιτροπής εργασία. Τη μια βδομάδα τρία 7ωρα, την άλλη δύο 8ωρα και «συμπληρώνοντας» όσες ώρες απομένουν με μερική απασχόληση, το πρόγραμμα υφίσταται ακατάπαυστο «ανακάτεμα» ώστε το ωράριο να προσαρμοστεί στις ανάγκες των επιχειρήσεων.

«Ολοι τα κάνουν όλα»: Αυτή είναι η... οδηγία των μεγαλοεργοδοτών προς τους εργαζόμενους, στην οποία αποτυπώνονται η γενικευμένη εντατικοποίηση, η δουλειά σε δύο και τρία πόστα. Στους διανομείς, όπου κυριαρχούν επικίνδυνες συνθήκες δουλειάς και συχνά «ατυχήματα», τα περιοριστικά μέτρα αυξάνουν το φόρτο εργασίας, ενώ συνάδελφοί τους βγαίνουν σε αναστολή. Για όσους δουλεύουν τα μέτρα προστασίας περιορίζονται σε μια μάσκα και ένα ζευγάρι γάντια στην κάθε βάρδια... Οπως καταγγέλλουν χαρακτηριστικά οι συνδικαλιστές, όταν κατάστημα αλυσίδας έκλεισε μετά την εμφάνιση κρούσματος κορονοϊού, οι εργαζόμενοι από το πλησιέστερο κατάστημα «φορτώθηκαν» την εξυπηρέτηση της συγκεκριμένης περιοχής. Ετσι, οι διανομείς αναγκάστηκαν να παραδώσουν περισσότερες παραγγελίες και να διανύσουν μεγαλύτερες αποστάσεις.

Από την αναστολή σύμβασης στην απόλυση

Κοινή συνισταμένη για όλους τους εργαζόμενους είναι η ανασφάλεια για το εισόδημα και τη δουλειά τους. Ηδη καταγράφονται απολύσεις, ακόμα και πριν λήξει το διάστημα της «προστασίας» των 30 ημερών μετά την άρση της αναστολής. Μάλιστα, σε καταγγελία απολυμένου και του Συνδικάτου για σχετικό περιστατικό, η απάντηση της Επιθεώρησης Εργασίας ήταν ότι «προστατεύεται η θέση εργασίας» και όχι ο εκάστοτε εργαζόμενος!

Από την αναστολή σύμβασης στην απόλυση περνούν μαζικά εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου. Στη «Newrest», εταιρεία που μονοπωλεί την τροφοδοσία των αεροσκαφών στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών αλλά και στο σύνολο σχεδόν των περιφερειακών αεροδρομίων, η διάρκεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που τέθηκαν σε αναστολή δεν παρατάθηκε όπως προβλέπεται. Δίπλα στους συμβασιούχους, που απολύονται ο ένας μετά τον άλλον, στην ανεργία πετιούνται και εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου. «Στόχος της εταιρείας είναι να χτυπήσει τη σταθερή δουλειά, να επεκτείνει στο σύνολο του προσωπικού τις συμβάσεις που αρχίζουν και τελειώνουν ανάλογα με τον φόρτο εργασίας», σημειώνουν οι συνδικαλιστές. Υπενθυμίζουν ότι για τον ίδιο λόγο η εργοδοσία αρνείται την ανανέωση της επιχειρησιακής ΣΣΕ που έληξε τους προηγούμενους μήνες.

Από το κάδρο δεν λείπουν και οι κραυγαλέες περιπτώσεις αυθαιρεσίας της μεγαλοεργοδοσίας: Εργοδότες που συνεχίζουν να απασχολούν κανονικά τους εργαζόμενους παρόλο που έχουν αναστείλει τις συμβάσεις τους, που αξιοποιούν την αναστολή για να «γλιτώσουν» τα ένσημα και καλούν τους εργαζόμενους να «μοιραστούν» μαζί τους το επίδομα.

Οπως επισημαίνουν οι συνδικαλιστές, όλα τα παραπάνω ανθούν στο πρόσφορο έδαφος που δημιουργεί η κυβέρνηση με την απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών, που «δεν πατάνε το πόδι τους» σε χώρους δουλειάς. Χαρακτηριστικά, το επιχειρησιακό Σωματείο στη «ΣΕΛΕΚΤ» ζήτησε στα τέλη Ιούλη διενέργεια ελέγχου για τους άθλιους όρους εργασίας στις επισιτιστικές επιχειρήσεις στο αεροδρόμιο της Αττικής, για να ενημερωθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας, στις αρχές Οκτώβρη, ότι θα διενεργήσει τον έλεγχο ...τηλεφωνικά!

Απέναντι στο νομοσχέδιο μονιμοποίησης και γενίκευσης του «Μεσαίωνα»

«Οι επιχειρήσεις έχουν ξεσαλώσει», είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι συνδικαλιστές, υπενθυμίζοντας ότι στον Επισιτισμό δεν εφαρμόζεται η κλαδική ΣΣΕ ούτε από τους ίδιους τους εργοδότες που την έχουν υπογράψει. Στις συνθήκες των νέων περιορισμών, οι εργοδότες εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια των εργαζομένων για να επιβάλουν ακόμα χειρότερους όρους. Ετσι, οι εργαζόμενοι καλούνται να «επιλέξουν» ανάμεσα στην ανεργία και τη 10ωρη βάρδια, ανάμεσα στην αναστολή σύμβασης και την 6ήμερη εργασία με μισθό λίγο πιο πάνω από το επίδομα ειδικού σκοπού.

«Την κατάσταση που ήδη αντιμετωπίζουμε στον κλάδο η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τη γενικεύσει σε όλους τους εργαζόμενους μέσα από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που ετοιμάζει», τονίζουν και ξεκαθαρίζουν πως οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό, μετά τη μέρα δράσης του κλάδου και την απεργία στην Αττική την περασμένη Δευτέρα, θα δώσουν το δικό τους «παρών» στην απεργιακή κινητοποίηση που ήδη προετοιμάζεται από τα συνδικάτα, «ενάντια στο νομοσχέδιο που, με την υπογραφή της κυβέρνησης, μας γυρίζει 100 χρόνια πίσω!».

Πατριδογνωμόνιο
Η Κουλτούρα του Εγκλεισμού

Σε αυτή τη δεύτερη φάση του εγκλεισμού, που πιθανότατα δεν θα είναι και η τελευταία, με τη στοιχειώδη κοινή εμπειρία του πρώτου πανδημικού κύματος, θαρρώ ότι πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με την υπό διαμόρφωση - ας της δώσω και τίτλο - Κουλτούρα του Εγκλεισμού. Εδώ και μια εικοσαετία η τηλεόραση, παγκοσμίως, προώθησε και μάζεψε πολύ χρήμα, καλλιεργώντας την κατάργηση κάθε ορίου μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας ζωής. Ανοιξε με τρυπάνια στο μυαλό, χωρίς ενοχή, και μετατρέποντας σε καταναλωτικό προϊόν τη συνήθεια, μια τρύπα στο μυαλό για να κοιτάς απ' αυτήν το τεχνητό σπίτι του άλλου. Η αρχή από το Μπιγκ Μπράδερ οδήγησε σε αλματώδη αναπαραγωγή του προτύπου. Ανώνυμοι κλεισμένοι σε σπίτι. Μάγειροι. Μοντέλα. Γυναίκες που κυνηγάνε άντρες και το ανάποδο. Φυλακισμένοι. Πειραματόζωα για ζευγάρωμα. Ολοι έγκλειστοι σε σπίτι, με κάμερες παντού. Το καταναλωτικό τηλεκοινό στο σπίτι να τηλεψηφίζει «νικητές». Οφθαλμοπορνεία που έγινε συνήθεια, αντί αδίκημα.

Με τούτα και μ' εκείνα, ήρθε και η κοινωνική δικτύωση. Η μάζα πήρε την κατάσταση στα χέρια της, και πριν της βάλουν κάμερα στο σπίτι, την αγόρασε μόνη της, την έβαλε και τη λειτούργησε. Κι εδώ αρχίζει η δήθεν τεχνολογική κοινωνική επανάσταση. Η απάντηση στην Κουλτούρα του Εγκλεισμού είναι πλέον η Κουλτούρα της Εκθεσης (exposure). Σηκώνονται φωτό και βιντεάκια απ' το μπάνιο, το μαγείρεμα, το σεξ, έως το μαιευτήριο και τον καλλωπισμένο νεκρό στο ανοικτό φέρετρο, το νοσοκομείο, το χειρουργείο...

Πριν μιλήσουμε λοιπόν για την τηλεκπαίδευση, ας μιλήσουμε αναζητώντας στάση ζωής, ιδεολογική θωράκιση, θεωρητική και τεχνολογική κατάρτιση, επιστημονική σκέψη, στο επίπεδο της μελέτης μιας βίαιης τηλε-παιδείας και τηλε- κουλτούρας. Αυτής που διαμόρφωσε έναν ιστό αράχνης στον οποίο συναντώνται ερήμην τους, και με αόρατη την ίνα από το κοινωνιολογικό σάλιο του παγκοσμιοποιημένου «εντόμου», την ίδια στιγμή, ο τζιχαντιστής και το θύμα του, ο εισπράκτορας με τον καταβολέα λύτρων. Αυτές οι μοιραίες συναντήσεις όπου να 'ναι θα μετατραπούν σε κβαντικά στοιχεία και ταχύτητες, που ως ουσιαστικά αδιαπαιδαγώγητη μάζα τώρα, μας απασχολούν ως ήδη παρωχημένη τεχνολογία 5G.

Ετσι είναι απείρως ευκολότερο να μην αντιστέκεσαι, γιατί δεν έχεις ούτε τα μέσα ούτε τη γνώση, στη θανατηφόρα π.χ. λόγω πανδημίας επιλογή ότι μπορείς να επιζήσεις μόνον εγκλεισμένος για τα πολλά, και εξοδούχος για τα βασικά της επιβίωσης. Σ' αυτή την παθητική γυμναστική του νου, χάθηκε πολύτιμος επιστημονικός και κοινωνικός χρόνος, αλλά και ανάλυσης των αντικειμενικών συνθηκών, και καλλιέργειας των υποκειμενικών δυνατοτήτων της μάζας των εργαζομένων.

Ετσι λοιπόν, η εξ ορισμού δυσθεόρατη δύναμη του πλήθους, που βγαίνει στους δρόμους, «γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους», με επικρατήσασα την Κουλτούρα του Εγκλεισμού, βλέπει να μετατοπίζεται το βάρος. Με αποτέλεσμα να διαφοροποιείται το νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων «δρόμους» και «όπλα», επειδή υπερφωτίζεται στη διαστρέβλωση του δίστιχου από την κυρίαρχη αστική τάξη η φράση «στους ώμους». Εκεί πέφτει όλο το βάρος. Ατομική ευθύνη. Αλληλεγγύη της απόστασης. Αυτοθυσία του ανέγγιχτου. Αδράνεια στην αυθαιρεσία μέτρων. Σκάσε, ως απάντηση στην όποια απορία, και δη επώδυνη, γεννιέται στις μέρες μας. Η αρχή της διαφυγής - προσοχή, όχι από την προσωρινή καραντίνα αλλά από την Κουλτούρα του Εγκλεισμού - είναι να μη δέχεσαι στους ώμους σου να φορτώνονται ερήμην σου όλα εκείνα που οι φορτωτές σού λένε ότι δεν μπορούν να τα ρίξουν αλλού. Γιατί το αλλού είναι η τσέπη τους, και σ' αυτήν άνθρωποι δεν χωράνε.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Εναν χρόνο στην ανεργία χωρίς καμία προστασία

Στην ανεργία χωρίς καμία στήριξη βρίσκονται χιλιάδες εποχικοί εργαζόμενοι στην Εστίαση.

Οπως επισημαίνει ο Δημήτρης Καμζέλας, αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Επαρχίας Θήρας, η πλειοψηφία των εποχικών έχουν να δουλέψουν έναν και πλέον χρόνο. Βρέθηκαν στην ανεργία με το τέλος της περσινής σεζόν και φέτος έβγαλαν τους θερινούς μήνες στην ανεργία. Για αυτούς δεν προβλέφθηκε ένταξη σε καθεστώς αναστολής, αλλά χορηγήθηκε μόνο επίδομα ανεργίας τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο. Οι λίγοι που δούλεψαν, για περιορισμένο διάστημα, διαπιστώνουν πως δεν συμπληρώνουν τα 50 ένσημα που απαιτούνται για το επίδομα ανεργίας.

«Εχουμε μείνει χωρίς εισόδημα», τονίζει ο Δ. Καμζέλας, ενώ οι συνέπειες ήδη αποτυπώνονται στη ζωή των εργαζομένων: Αδυνατούν να πληρώσουν ενοίκια, δάνεια, λογαριασμούς και φόρους, να αντεπεξέλθουν στα βασικά έξοδα, έχουν ...ξεχάσει κάθε περίπτωση να θερμάνουν τα σπίτια τους το χειμώνα. Βρίσκονται «στον αέρα» όσον αφορά την επιβίωση τους επόμενους μήνες αλλά και την επιστροφή τους στη δουλειά το προσεχές καλοκαίρι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ