ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 7 Νοέμβρη 2001
Σελ. /40
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η συμβολή των γυναικών στο αντιπολεμικό κίνημα

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο Αφγανιστάν, συζητάμε με την Βέρα Νικολαΐδου, μέλος της γραμματείας της ΕΕΔΥΕ

Ο άδικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Κεντρική Ασία μαίνεται, ενώ η εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτόν εγκυμονεί νέους κινδύνους για το λαό και τη νεολαία. Τι ρόλο μπορούν να παίξουν οι γυναίκες σήμερα στο φιλειρηνικό κίνημα, πώς μπορούν να δραστηριοποιηθούν, πώς θα φουντώσει το αντιπολεμικό ρεύμα; Με το «καυτό» στις μέρες μας θέμα ξεκινάει η συζήτηση με την Βέρα Νικολαΐδου:

- Πιστεύετε ότι πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη συμμετοχή των γυναικών στο ειρηνιστικό κίνημα;

- Πιστεύουμε ότι οι γυναίκες μπορεί να συμβάλουν πολύ στην ανάπτυξη του κινήματος Ειρήνης, όχι γιατί είναι κάτι διαφορετικό από τους άντρες, αλλά γιατί υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες ευαισθησίες και πολλές φορές χρησιμοποιούνται οι γυναίκες και στο θέμα του πολέμου, για να «περάσουν» μια αντιδραστική ιδεολογία, αλλά και για να πάρουν διάφορα αντιδραστικά μέτρα. Αυτά τα μέτρα τα ξεκινάνε από τις γυναίκες και σε συνέχεια τα επεκτείνουν γενικότερα.

Στη γειτονιά, στο σχολείο, στη δουλιά...

- Πώς βλέπετε να δραστηριοποιούνται οι γυναίκες στις σημερινές συνθήκες;

- Μέσα στην προσπάθεια που γίνεται για τη διεύρυνση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού κινήματος, έχουν δυνατότητες να δραστηριοποιηθούν στη γειτονιά, στο σχολείο, στο Δήμο, στη δουλιά. Ακόμα, οι γυναίκες είναι οι φορείς της ζωής και έχουν κάποιες υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά που φέρνουν στον κόσμο, στο μέλλον που θα τους παραδώσουν. Δε θέλουν να είναι ένα μέλλον κάτω από τη σκιά του πολέμου και μάλιστα σήμερα, που ο πόλεμος έχει τέτοια διάσταση που κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει αν δεν αντισταθούν οι λαοί, αν δε βοηθήσουν και οι γυναίκες ιδιαίτερα...

- Εσείς βλέπετε να υπάρχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία των γυναικών αυτό τον καιρό, περισσότερο ίσως σε σχέση με το παρελθόν;

- Υπάρχει, πάντα υπήρχε, μια ιδιαίτερη συμμετοχή και μάλιστα αυτές τις μέρες παρακολουθούμε -και είναι προς τιμήν τους- τα πρώτα βήματα πρωτοβουλιών όπως λ.χ. στη Θεσσαλονίκη, όπου οι γυναίκες δραστηριοποιήθηκαν, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Πριν από λίγες μέρες διαβάσαμε ότι συγκροτήθηκε μια επιτροπή πρωτοβουλίας γυναικών για την ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος με ένα κείμενο, με συγκεκριμένο πλαίσιο και σαφείς θέσεις, κάνοντας επισκέψεις σε πρεσβείες και πρόγραμμα εκδηλώσεων σε γειτονιές, σε συλλόγους, στους δήμους, εκεί όπου ζουν, στους τόπους δουλιάς. Είναι μια θετική πρωτοβουλία που αξίζει να τη μιμηθούν, ιδιαίτερα στο χώρο των σχολείων.

Ηταν πολύ σημαντική η συμμετοχή της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας στην πρόσφατη σύσκεψη εκατόν πενήντα σωματείων και αντιπολεμικών κινήσεων. Η σύσκεψη αυτή είχε ένα στόχο: Την προετοιμασία μιας πιο πλατιάς αντιπολεμικής δράσης. Και βέβαια είναι πολύ ενθαρρυντικό το ότι η ΟΓΕ παίρνει μέρος σ' όλη αυτή την προσπάθεια: Εχει ξεκινήσει μια καμπάνια που απευθύνεται στις γυναίκες και συμμετέχει στον προγραμματισμό των εκατόν πενήντα φορέων. Απευθύνει κάλεσμα στο παλλαϊκό συλλαλητήριο της 8ης Νοέμβρη και δε σταματάει βέβαια εκεί: Μιλάμε για πολλές κινητοποιήσεις, ημερίδες, συζητήσεις, ενεργοποίηση στους χώρους δουλιάς, στους δήμους, στα σχολεία: Θα βοηθήσουν πολύ στην κατεύθυνση αυτή τα μέλη της ΟΓΕ, γιατί έχουν την ικανότητα να προσεγγίζουν τις γυναίκες πιο εύκολα. Και βέβαια είμαστε όλοι-ες αποφασισμένοι να δράσουμε τώρα ενάντια στον πόλεμο! Οι γυναίκες πρωτοστατούν και θα πρέπει να πρωτοστατήσουν στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις. Πολλές από τις μεγαλύτερες έχουν ζήσει τον πόλεμο και υπάρχει η σχετική εμπειρία, τα βιώματα. Αλλά και οι νέες συνειδητοποιούν ότι αυτές οι εξελίξεις θα είναι επικίνδυνες αν τις αφήσουμε να προχωρήσουν, ότι θα υπάρξουν συνέπειες - κύρια στην παγκόσμια οικονομία, με πολυποίκιλες επιπτώσεις και τα πρώτα θύματα θα είναι οι γυναίκες και οι νέοι...

Υποκρισία

- Και φυσικά οι νέοι θα πληρώσουν με την ίδια τη ζωή τους αν υπάρξει συμμετοχή μας στον πόλεμο...

- Οπωσδήποτε. Και δυστυχώς εδώ πέρα από τη στάση της κυβέρνησης, βλέπουμε ότι δίνουν «γην και ύδωρ» και οι υπόλοιποι, δηλαδή και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ουσιαστικά συμφωνεί και συναινεί στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, με όλα αυτά τα μέτρα που πάνε να εφαρμόσουν. Αλλά και από τα άλλα κόμματα, ο Συνασπισμός λ.χ. ψελλίζουν το «Οχι στον πόλεμο», αλλά ακούμε να διατυπώνονται διάφορες τοποθετήσεις, αποφάσεις, δηλώσεις... Η Μαρία Δαμανάκη π.χ. βγαίνει και λέει τα δικά της. Μαζί με κάποιες άλλες «επώνυμες» βουλευτίνες ή δημοσιογράφους, για να δικαιολογήσουν φαίνεται τη στάση τους, τη συγκεκριμένη, απέναντι στον τελευταίο πόλεμο, φέρονται πολύ υποκριτικά μ' αυτά που δηλώνουν. Χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για τις γυναίκες του Αφγανιστάν - που ίσως για πρώτη φορά τώρα είδαν κατά πού πέφτει στο χάρτη. Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η στάση τους, αν δεν έχουν παρακολουθήσει τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία την ιστορία αυτής της χώρας. Είναι μια πάμφτωχη χώρα, αυτό είναι σε όλους γνωστό, αλλά οπωσδήποτε τη δεκαετία του εβδομήντα -αρχές του ογδόντα- είχε γίνει μια προσπάθεια και την είχε στηρίξει η πρώην Σοβιετική Ενωση, για την εγκαθίδρυση σοσιαλισμού σ' αυτή τη χώρα. Με πολλά θετικά βήματα σε όλους τους τομείς, αλλά και στην ανάπτυξη των γυναικών. Είχανε μέχρι γυναίκες υπουργούς - και σε θέσεις πολύ σημαντικές, στο υπουργείο Παιδείας, κάτι που δείχνει πόση σημασία έδιναν στον τομέα αυτό. Φυσικά, το ποιος στήριξε μετά τις διάφορες ομάδες των Ταλιμπάν ή Μουζαχεντίν, είναι γνωστό, όπως και ποια είναι τα αποτελέσματα... Χύνουν δάκρυα σήμερα γιατί οι γυναίκες στο Αφγανιστάν το έτος 2001 δεν μπορούν να μορφωθούν, μαστιγώνονται, κυκλοφορούν με μπούργκα και δεν μπορούν να πάνε στο γιατρό! Αλλά δεν είναι υποκρισία αυτό, όταν ξεχνούν το πρόσφατο παρελθόν και ποιες είναι οι αιτίες που προκάλεσαν αυτά τα αποτελέσματα στις γυναίκες του Αφγανιστάν και όχι μόνο;

Δεν είναι υποκρισία, όταν δέχονται αυτά που συμβαίνουν σήμερα στον άμαχο πληθυσμό και δεν τολμούν να πουν την αλήθεια, ότι δηλαδή ο μοναδικός στόχος και σκοπός των ιμπεριαλιστών είναι τα πετρέλαια, ο ορυκτός πλούτος της Κεντρικής Ασίας και της Ευρασίας;

Δεν είναι υποκρισία όταν -ακριβώς στο όνομα της δημοκρατίας- ξεχνάνε όλα τα θύματα των Αμερικανών και των συνεργατών τους μέχρι σήμερα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης;

Θα ήταν ασύδοτοι...

- Ορισμένοι μοιρολάτρες θεωρούν μάταιες τις προσπάθειες των φιλειρηνιστών, υποστηρίζοντας ότι και στο παρελθόν δεν απέδωσαν...

- Εδώ μπαίνει ένα τεράστιο θέμα, αν απέδωσαν ή όχι και πόσο απέδωσαν... Και σήμερα, όπως και στο παρελθόν, στον πόλεμο του Βιετνάμ λ.χ., οι αντιπολεμικές αντιδράσεις τούς ενοχλούν, τους καθυστερούν, είναι μια πίεση που κάπου τους φρενάρει, αλλιώς θα ήταν ασύδοτοι. Το μοναδικό όπλο που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι να ισχυροποιήσουμε αυτή την πίεση, γι' αυτό στόχος μας είναι πώς θα αναπτυχθεί αυτή η πίεση, πώς θα γιγαντώσει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα... Και εδώ χωράμε όλοι, πέρα από διαφορές, αρκεί να βλέπουμε το στόχο, τι φταίει. Δε θα λύσουμε όλες τις πολιτικοϊδεολογικές διαφορές μέσα σ' αυτό το αντιπολεμικό κίνημα, αλλά τουλάχιστον σ' αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας: Να σταματήσει ο πόλεμος, να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί, να μην υπάρξει καμιά συμμετοχή ή βοήθεια προς τους επιτιθέμενους - γιατί και οι διευκολύνσεις είναι συμμετοχή. Και οπωσδήποτε, να φωνάξουμε για να μη μας πάρουν πίσω αυτά που έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα, δημοκρατικά δικαιώματα, ελευθερίες!

Και ήταν πολύ επίκαιρη η πρόσφατη εκδήλωση - συζήτηση της Δημοκρατικής Συσπείρωσης στην αίθουσα των Προπυλαίων, γιατί αυτές τις μέρες αποφασίζεται η ανατροπή αυτών των δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση με τους Ευρωνόμους, τους τρομονόμους κλπ.

Πλύση εγκεφάλου

Ετοιμάζουν μέτρα κατασταλτικά ενάντια στους λαούς, που αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αναπτυχθεί αυτό το κίνημα θα επιδιώξουν να τα εφαρμόσουν... Και για να επανέλθουμε στο θέμα μας, το πρόβλημα είναι πώς θα αναπτυχθεί το αντιπολεμικό κίνημα και ανάμεσα στις γυναίκες, όχι μόνο στο Κέντρο της Αθήνας ή στο Κέντρο του Πειραιά ή της Θεσσαλονίκης. Για μας, στην ΕΕΔΥΕ, στις Επιτροπές Ειρήνης γενικότερα, ο στόχος αυτός είναι στην περίοδο που διανύουμε πώς θα απλωθεί η κινητοποίηση, αυτή η αγωνία μέσα στις γειτονιές, στον απλό κόσμο, για να ενεργοποιηθεί και να είναι έτοιμος να συμμετάσχει. Αυτή θα είναι η επιτυχία του φιλειρηνικού κινήματος. Οχι μόνο κάποιες εκδηλώσεις στο κέντρο που βέβαια χρειάζονται. Και οι συζητήσεις γενικότερα χρειάζονται, γιατί τώρα γίνεται και ένας άλλος πόλεμος, ιδεολογικός πόλεμος από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, με τον αποκλεισμό ουσιαστικά της αντίθετης φωνής.


Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ