Ζαλίζεται πραγματικά το μυαλό, διαβάζοντας τα νούμερα με τις περικοπές και τους φόρους που περιέχονται στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Χρειάζεται, ωστόσο, να ξεχωρίσουμε ορισμένα βασικά σημεία που πρέπει να «βαρύνουν» στη διαμόρφωση μαχητικής στάσης του λαού απέναντι στο νέο κυβερνητικό σχήμα και την πολιτική που υπηρετεί.

Από την πρώτη κιόλας ώρα, γίνεται καθαρό ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να εφαρμόσει γρήγορα και με αποφασιστικότητα το σύνολο των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων που περιλαμβάνονται στην πρώτη «αξιολόγηση».

Αλλωστε, αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέχτηκε με τις ευλογίες του κεφαλαίου: Να προχωρήσει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη χειραγώγηση, στην ενσωμάτωση κι - όταν χρειαστεί - στην καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων.

Αν, όμως, η κυβέρνηση δε χάνει χρόνο, τότε και ο λαός δεν πρέπει να χάσει λεπτό στην οργάνωση της πάλης του ενάντια στα μέτρα που έρχονται.

Το δεύτερο που προκύπτει, είναι ότι κανείς από τα λαϊκά στρώματα δε μένει στο απυρόβλητο από τα μέτρα που ετοιμάζουν κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ.

Οι ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό έχουν καθολική ισχύ για τους εργαζόμενους, κύρια τους νέους. Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές θα πλήξουν επίσης τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες.

Οι τελευταίοι βρίσκονται, ακόμη, αντιμέτωποι με μια χωρίς προηγούμενο φοροεπιδρομή, ενώ καθαρά πλέον γίνεται λόγος για περιορισμό του αριθμού τους, με το «φιλτράρισμα» του «κατά κύριο επάγγελμα» αγρότη. Είναι φανερό ότι επιταχύνεται η πορεία εξόντωσης, με διάφορα μέσα, των φτωχών και μεσαίων αγροτών, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της νέας ΚΑΠ της ΕΕ. Αντίστροφα, γη και παραγωγή συγκεντρώνονται σε λιγότερα χέρια, ευνοείται η δραστηριοποίηση μεγάλων καπιταλιστικών μονάδων στον αγροτικό τομέα, την παραγωγή και διακίνηση τροφίμων, που αφορά όλο το λαό.

Επομένως, αποτελεσματική απάντηση στην πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί να δοθεί χωρίς τη συμμαχία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τα μέτρα και του τρίτου μνημονίου.

Μια ακόμα πλευρά: Η κυβέρνηση ζητάει συναίνεση στην εφαρμογή των ανατροπών, με το «δέλεαρ» ότι μετά την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» θα ανοίξει η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους, την οποία παρουσιάζει ως προαπαιτούμενο για να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας.

Ο λαός δεν πρέπει να μπει στη φάκα που του στήνουν. Η διαπραγμάτευση για το χρέος υπηρετεί την καπιταλιστική ανάκαμψη, με τον ίδιο τρόπο που την υπηρετούν και οι ανατροπές στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι φόροι.

Ολα είναι κομμάτια του ίδιου αντιλαϊκού παζλ, που στόχο έχει να κάνει ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη για τους εργοδότες, να ανοίξει νέα πεδία δράσης για το κεφάλαιο και την επένδυση κερδών που λιμνάζουν, να αυξήσει τα ποσά που κατευθύνονται προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με τη μορφή των άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων.

Αυτόν τον τελευταίο στόχο θέλει να πετύχει η κυβέρνηση με την απομείωση του χρέους, περιορίζοντας σε βάθος χρόνου το κρατικό χρήμα που προορίζεται για την εξυπηρέτησή του.

Επομένως, απέναντι στην κυβέρνηση, ο λαός πρέπει να αντιτάξει τις δικές του «προγραμματικές δηλώσεις»: Το πλαίσιο πάλης για το εμπόδισμα παλιών και νέων μέτρων, ανάκτηση των απωλειών, δημιουργία των προϋποθέσεων για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Μ' αυτό το πλαίσιο καλεί το ΠΑΜΕ τα σωματεία να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια στις 22 Οκτώβρη και να κλιμακώσουν με απεργία στις 12 Νοέμβρη.