«Μία μέρα, οι φτωχοί δεν θα έχουν τίποτε άλλο να φάνε παρά μόνον τους πλούσιους» γράφει χαρακτηριστικά το πλακάτ Νιγηριανού διαδηλωτή...

Οι αυξήσεις - φωτιά στην τσέπη των 160.000.000 Νιγηριανών που ταλανίζονται, εδώ και δεκαετίες, από τη φτώχεια και τις διεφθαρμένες στρατιωτικές/αστικές κυβερνήσεις, έδωσαν τη χαριστική βολή στο πενιχρό τους εισόδημα, καθώς πολλοί - πριν καν από την άρση της επιδότησης στα καύσιμα - προσπαθούσαν μετά βίας να ζήσουν με 1,25 δολάρια τη μέρα. Σήμερα η επιβίωσή τους καθίσταται σχεδόν αδύνατη, καθώς μετά την Πρωτοχρονιά, οι τιμές των καυσίμων αυξήθηκαν από 50 έως 130%, τα κόμιστρα σε ορισμένες περιπτώσεις υπεραστικών συγκοινωνιών ξεπέρασαν το 200%, ενώ οι τιμές βασικών τροφίμων και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, όπως η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σκαρφάλωσαν σε δυσθεώρητα ύψη.

Μπροστά σε αυτή τη νέα αντιλαϊκή λαίλαπα κυβερνητικής πολιτικής, τα μεγαλύτερα συνδικάτα της Νιγηρίας δεν είχαν άλλη επιλογή από το μαζικό απεργιακό αγώνα. Το Νιγηριανό Εργατικό Κογκρέσο (NLC) και το Κογκρέσο Συνδικαλιστικής Ενωσης Νιγηρίας (TUC), καλώντας από την περασμένη βδομάδα το λαό να προμηθευτεί τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα για αρκετό καιρό, κήρυξαν επ' αόριστον γενική απεργία αρχικά για τις 12 του μήνα και εν τέλει στις 9/1/12, σημειώνοντας σε κοινή ανακοίνωσή τους ότι «η άρση της επιδότησης στα καύσιμα από τον φετινό προϋπολογισμό δεν είναι μόνον τραγική, αλλά κήρυξη πολέμου κατά του νιγηριανού λαού».

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Νιγηριανοί εργαζόμενοι καλούνται σε απεργιακό αγώνα διαρκείας με αφορμή την άρση των επιδοτήσεων στα καύσιμα, καθώς τουλάχιστον δύο φορές στο παρελθόν έδωσαν παρόμοιες μάχες.

Η πρώτη φορά ήταν το 1986 όταν η χούντα του στρατηγού Ιμπραχίμ Μπαμπαγκίντα σταμάτησε τις επιδοτήσεις στα καύσιμα, «εισπράττοντας» μαζικό απεργιακό αγώνα εκατομμυρίων εργαζομένων που ανέτρεψε τα σχέδια.

Οκτώ χρόνια μετά, το 1994, ο τότε δικτάτορας στρατηγός Σάνι Αμπάτσα προχώρησε σε άρση των κρατικών επιδοτήσεων στα καύσιμα με οικονομίστικα προσχήματα, συναντώντας επίσης μαζικό απεργιακό αγώνα που τον ανάγκασε να τις πάρει πίσω.

Σήμερα, 18 χρόνια αργότερα, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του προέδρου Γκούντλακ Τζόναθαν βάζει μαχαίρι στο βιοτικό επίπεδο του νιγηριανού λαού με τις προτροπές της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ που επισκέφθηκε τη χώρα στα τέλη Δεκέμβρη και με πρόσχημα ότι τα 8 δισ. δολάρια που θα εξοικονομηθούν θα χρησιμοποιηθούν τάχα για έργα υποδομής... Εξυπακούεται πως ο πρόεδρος Τζόναθαν δεν έγινε πιστευτός ούτε στους πιο αφελείς. Σε ποιον να μιλήσεις και να σε πιστέψει για εξοικονόμηση χρημάτων και έργα υποδομής στη Νιγηρία, όταν πρόκειται για μία από τις χώρες με τους υψηλότερους δείκτες διαφθοράς παγκοσμίως και για την πρώτη σε παραγωγή πετρελαίου χώρα της υποσαχάρειας Αφρικής. Πόσο δε μάλλον όταν μιλάμε για την πρώτη σε παραγωγή πετρελαίου χώρα της υποσαχάρειας Αφρικής που είναι εντούτοις αναγκασμένη να ...εισάγει (!) το 70% των καυσίμων γιατί δεν υπάρχουν επαρκή διυλιστήρια στη χώρα.

Είναι προφανές πως εάν ο «καλός» πρόεδρος ήθελε όντως να κάνει έργα υποδομής, θα μπορούσε να τα χρηματοδοτήσει χρησιμοποιώντας ένα μικρό μόλις μέρος από τα τεράστια κέρδη που αποκομίζει η ντόπια οικονομικο-κοινωνική και θρησκευτική ελίτ από τα δισεκατομμύρια δολάρια που μπαινοβγαίνουν στη χώρα.

Ομως τα πράγματα για τον πρόεδρο Γκούντλακ Τζόναθαν στενεύουν. Οχι μόνο γιατί θα βρει μπροστά του τον απεργιακό αγώνα εκατομμυρίων εργαζομένων σε σταθμούς παραγωγής πετρελαίου, διυλιστήρια, βενζινάδικα, αλλά και σε μεγάλο αριθμό τραπεζών και επιχειρήσεων... Αλλά διότι έχει να αντιμετωπίσει και ένα δεύτερο μεγάλο μέτωπο: Τις επιθέσεις από τους ισλαμιστές της οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ» (που σημαίνει η δυτική εκπαίδευση είναι απαγορευμένη), οι οποίοι τα περασμένα Χριστούγεννα προκάλεσαν το θάνατο δεκάδων ανθρώπων με μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων σε χριστιανικούς ναούς της πρωτεύουσας Αμπούτζα και πόλεων του νότου, με πρόσχημα την επιβολή ισλαμικού νόμου.

Το τελευταίο ρεσιτάλ τρόμου από τη μεριά των ισλαμιστών κατέστησε σαφές ότι η οργάνωση μπορεί πλέον να σχεδιάζει με άνεση, να συντονίζει και να εξαπολύει ταυτόχρονα βομβιστικές επιθέσεις σε αρκετές, διαφορετικές περιοχές της χώρας, διαθέτει την τεχνογνωσία και το έμψυχο δυναμικό για την εξαπόλυση επιθέσεων, δε μάχεται απλά για την επιβολή ισλαμικού νόμου στη Βόρεια Νιγηρία (όπου και οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι), ούτε θέτει στο στόχαστρο τις δυνάμεις ασφαλείας, την αστυνομία και σύμβολα διεθνούς εξουσίας (όπως στα τέλη του περασμένου Αυγούστου με την επίθεση στο κτίριο του ΟΗΕ στην Αμπούτζα με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες). Εδειξε πως δε διστάζει να εντείνει τη μισαλλοδοξία και το διχασμό, κηρύσσοντας «ιερό πόλεμο» στη χριστιανική κοινότητα της χώρας...

Βέβαια, από την άλλη μεριά, οι επιθέσεις των ισλαμιστών αποτελούν και ένα καλό πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να εμφανίζονται ως αρωγοί στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ετσι ΗΠΑ, Ισραήλ και Βρετανία έσπευσαν να παράσχουν αντιτρομοκρατική και παντός είδους άλλη «βοήθεια» στη Νιγηρία.

Ειδικότερα, όσον αφορά στις ΗΠΑ αυτές σχεδιάζουν να «βοηθήσουν» με το αζημίωτο την κυβέρνηση του Νιγηριανού προέδρου Γκούντλακ Τζόναθαν: α) Με την αποστολή στρατιωτικών αξιωματούχων που θα αναλάβουν τη μετεκπαίδευση των νιγηριανών δυνάμεων ασφαλείας και β) με την παροχή «ευαίσθητων πληροφοριών» που αφορούν στις κινήσεις και στη δράση της «Μπόκο Χαράμ».

Ο Aντριου Λόιντ, Βρετανός «Υπατος Επίτροπος» στη Νιγηρία, συναντήθηκε την επομένη των επιθέσεων με τον Νιγηριανό υπουργό Αμυνας Μπέλο Χαλίρου Μοχάμεντ, λέγοντάς του πως το Λονδίνο θα μπορούσε να προσφέρει «υποστήριξη και εμπειρία» στην κρατική νιγηριανή πολεμική βιομηχανία «DICON» ώστε «να αναπτυχθούν ικανά όπλα και πυρομαχικά με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας».

Από το χορό των προθύμων δε θα μπορούσε να λείπει το Ισραήλ, το οποίο τα τελευταία χρόνια αξιοποιεί την παραμικρή ευκαιρία για την αύξηση της επιρροής του σε χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής. Το Ισραήλ εξέφρασε και αυτό μετά το μπαράζ επιθέσεων των Χριστουγέννων την προθυμία του «να βοηθήσει», αν και στην πράξη φαίνεται πως το πράττει ήδη... Σύμφωνα με ρεπορτάζ της νιγηριανής εφημερίδας «Vanguard», Ισραηλινοί ειδικοί σε θέματα ασφαλείας (μυστικές υπηρεσίες...) βρίσκονται ήδη στη Νιγηρία μετά τις επιθέσεις της «Μπόκο Χαράμ» κατά του στρατηγείου του ΟΗΕ στην Αμπούτζα τον περασμένο Αύγουστο. Μάλιστα, ο Νιγηριανός πρόεδρος Γκούντλακ Τζόναθαν φέρεται να έχει εγκρίνει την παρουσία και ανάπτυξη ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών για την ενίσχυση της ασφάλειας νευραλγικών τομέων της πρωτεύουσας Αμπούτζα.

Επιδίωξη αυτών των δυνάμεων, όπως και άλλων που δρουν στην περιοχή, είναι να αποκτήσουν το πάνω χέρι στις εξελίξεις της πολυπληθέστερης χώρας της υποσαχάρειας Αφρικής με σημαντικότατη παραγωγή πετρελαίου και μεγάλες εύφορες εκτάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η δράση ισλαμιστών τρομοκρατών είναι «βούτυρο στο ψωμί των ιμπεριαλιστών» για την εξαπόλυση επεμβάσεων, είτε φανερών, είτε παρασκηνιακών...

Ο Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ απουσιάζει εκτάκτως.