H ΝΑΤΟική Δύναμη (Ταχείας) Αντίδρασης - NRF - σχηματίστηκε για να αναλάβει και κατασταλτικούς ρόλους στο εσωτερικό κρατών

Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η ανάληψη από την Ελλάδα, από 1η Γενάρη 2012, μέσω του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου της Θεσσαλονίκης NDC/GR (πρώην Γ' Σώμα Στρατού), της διοίκησης του χερσαίου τμήματος της ΝΑΤΟικής Δύναμης (Ταχείας) Αντίδρασης NRF (NATO Response Force).

Για τις ανάγκες της εν λόγω δύναμης και ενόψει νέων πολεμικών επιχειρήσεων μέσα στο 2012, έχουν ήδη προχωρήσει οι διαδικασίες, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο «Ρ», για τη ναύλωση 24 εμπορικών πλοίων, για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, με αποστολή τη μεταφορά πολεμικών εφοδίων από τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας σε περιοχή ενδιαφέροντος του ΝΑΤΟ, η οποία, όπως περιγράφεται, «φωτογραφίζει» την ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου, προμηνύοντας εξελίξεις.

Ειδικότερα, όσον αφορά στο ΝΑΤΟικό Στρατηγείο «χαμηλής ετοιμότητας» HQ-NDC/GR, στη Θεσσαλονίκη (πρώην Γ' Σώμα Στρατού), το σχετικό «μνημόνιο κατανόησης» ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την ανώτατη ΝΑΤΟική διοίκηση για τη λειτουργία του, πέρασε από τη Βουλή το Δεκέμβρη του 2008 με τη συναίνεση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. Το βάθος της εμπλοκής αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι η Ελλάδα, με τη συγκεκριμένη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ, για τις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, εκθέτοντας τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής σε ανυπολόγιστους κινδύνους.

Το συγκεκριμένο ΝΑΤΟικό επιτελείο, με την επωνυμία «Επιτελείο του Σώματος Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα», έχει την ευθύνη για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Βαλκανικής, ενώ προβλέπεται να αναλαμβάνει, κατά περίπτωση, και αποστολές στα διάφορα ιμπεριαλιστικά πολεμικά μέτωπα. Στα πλαίσια αυτά, είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο για χρήση των συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων (πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα), η αποθήκευση των οποίων προβλέπεται επί ελληνικού εδάφους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός Εθνικής Αμυνας επί κυβέρνησης της ΝΔ, στη σχετική συζήτηση που έγινε στη Βουλή, υποστήριξε ότι «δε δεσμευόμαστε στη χρήση τους». Δηλαδή, το συζητάμε αλλά... προς το παρόν «δε δεσμευόμαστε».

Σημειωτέον ότι ήταν η πρώτη φορά που ομολογείται επίσημα η αποθήκευση στην Ελλάδα όπλων μαζικής καταστροφής, με ανοιχτό το ενδεχόμενο χρήσης τους! Τα όπλα για τα οποία γίνεται λόγος, δεν είναι τόσο οι διηπειρωτικοί πύραυλοι που φέρουν πυρηνικά, χημικά ή βιολογικά όπλα, όσο τα όπλα «πεδίου μάχης» που φέρουν αυτού του είδους το φορτίο, δηλαδή όπλα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην περιοχή μας. Η απειλή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, καθώς όλα αυτά τα σχέδια συνδέονται με τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» που στήνουν στην Ευρώπη οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, στην οποία η Ελλάδα έχει δηλώσει συμμετοχή με την προσφορά για ένταξη σε αυτήν των αντιβαλλιστικών - αντιαεροπορικών συστημάτων «Πάτριοτ», όπως έχει διαθέσει και την ελληνική επικράτεια για την ανάπτυξη του συστήματος.

Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί και η κυνική ομολογία του πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος στις 22 Νοέμβρη 2010, κατά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα, παραδέχθηκε ότι η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά στο πυρηνικό πρόγραμμα του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, όπως ο ίδιος είπε, διαθέτει μοίρες μαχητικών αεροσκαφών που μπορούν να μεταφέρουν πυρηνικές βόμβες, ενώ για τον ίδιο σκοπό έχει διαθέσει Ελληνες αξιωματικούς που συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης του ΝΑΤΟ. Αφησε μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο διάθεσης ακόμα πιο σύγχρονων ελληνικών μαχητικών, πιστοποιημένων για τη μεταφορά και τη ρίψη πυρηνικών βομβών.

Οι Δυνάμεις Ταχείας Αντίδρασης είναι η σύγχρονη εκδοχή των ΝΑΤΟικών δυνάμεων κρούσης στο παγκόσμιο πεδίο πολέμων και επεμβάσεων του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για επεμβατικούς μηχανισμούς κυρίως του ΝΑΤΟ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ακολουθεί κατά πόδα.

Αρχικά, η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον το 1999 θεσμοθέτησε την αποστολή στρατευμάτων σε όλο τον κόσμο με διάφορα προσχήματα όπως, μεταξύ άλλων, «η τρομοκρατία, η καταπίεση, οι φυλετικές συγκρούσεις, η οικονομική δυσπραγία, η κατάρρευση της πολιτικής τάξης και η εξάπλωση των όπλων μαζικής καταστροφής...» (παρ. 3 της απόφασης για τη Στρατηγική Αντίληψη της Συμμαχίας). Επίσης, «το οργανωμένο έγκλημα και η διατάραξη ροής ζωτικών πόρων» (παρ. 24) κλπ., αποτελούν λόγους επέμβασης του ΝΑΤΟ σ' όλη την υδρόγειο. Το πλαίσιο αυτό περιγράφεται και εμπλουτίζεται στο νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ (Λισαβόνα, Νοέμβρης 2010) με πιο πολιτικούς στόχους στο εσωτερικό των χωρών.

Τον ίδιο χρόνο, το 1999, αμέσως μετά το ΝΑΤΟ, και η ΕΕ αποφάσισε για πρώτη φορά τη δημιουργία του λεγόμενου «ευρωστρατού» με στόχους ταυτόσημους με αυτούς του ΝΑΤΟ. Δηλαδή, να μεριμνήσει για «την πρόληψη της τρομοκρατίας», «την προστασία των δημοκρατικών θεσμών», να συμμετέχει σε «ανθρωπιστικές αποστολές» κ.ά. Επίσης, όπως και το ΝΑΤΟ έτσι και η ΕΕ έχουν διαμορφώσει ένα πλαίσιο για επεμβάσεις σε οποιαδήποτε χώρα, χωρίς να αποκλείονται και οι χώρες - μέλη τους.

Προκειμένου να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν δημιουργήσει στρατιωτικές δυνάμεις ταχείας αντίδρασης. Το ΝΑΤΟ την ονομάζει «Δύναμη Αντίδρασης του ΝΑΤΟ» (NATO Response Force - NRF). Η σχετική απόφαση επικυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Πράγας (Νοέμβρης 2002). H EE διαθέτει «Σχηματισμούς Μάχης» (Battle Groups). Παράλληλα με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σε περιφερειακό - τοπικό επίπεδο συγκροτούνται άλλες δυνάμεις από τις χώρες της κάθε περιοχής, όπως η λεγόμενη βαλκανική ταξιαρχία Southeastern European Brigade (SEEBRIG), που συγκροτήθηκε στα πλαίσια της συνόδου των υπουργών Αμυνας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (South Eastern Defense Ministerial - SEDM).

Η Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (NRF) είναι το πρόπλασμα ενός ενιαίου ΝΑΤΟικού στρατού, χρησιμοποιεί υψηλής τεχνολογίας συστήματα και συμπεριλαμβάνει χερσαίες μονάδες, αεροπορικές, ναυτικές και ειδικών επιχειρήσεων. Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά στις αποστολές και ασκήσεις της NRF από τη συγκρότησή της το 2003, με τη διάθεση κυρίως αερομεταφερόμενων δυνάμεων, αλλά και μέσων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού. Ηδη σε αυτή διατίθεται από το 2010 ένα ελληνικό αερομεταφερόμενο τάγμα και επιτελείς στο στρατηγείο της Θεσσαλονίκης.

Χαρακτηριστικό δείγμα της δράσης για την οποία προετοιμάζεται η NRF είναι οι ασκήσεις που κατά καιρούς διεξάγονται. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: Η άσκηση «Steadfast Juncture 2011» («Κρίσιμη Συγκυρία») που έγινε το διάστημα 1 - 12 Νοέμβρη 2011 στη Λιθουανία, με την ευθύνη του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου στο Brunssum της Ολλανδίας, στα ρωσο-λιθουανικά σύνορα, δίπλα στο ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ (ρωσικό έδαφος που περιβάλλεται από τη Λιθουανία και την Πολωνία). Η άσκηση στόχευε ανοιχτά τη Ρωσία και τα συστήματα αντιβαλλιστικής - αντιαεροπορικής άμυνας που έχει εγκαταστήσει στο συγκεκριμένο θύλακα. Στην άσκηση αυτή συμμετείχε και το NATOικό Στρατηγείο της Θεσσαλονίκης (NDC/GR, πρώην Γ' Σώμα Στρατού), ενόψει της ανάληψης για το 2012 της διοίκησης της NRF.

Επίσης στο πλαίσιο της προετοιμασίας του NDC/GR για την ανάληψη της διοίκησης των Χερσαίων Δυνάμεων της Δύναμης (Ταχείας) Αντίδρασης του ΝΑΤΟ για το 2012, διεξήχθη στις αρχές Οκτώβρη 2011 η Τακτική Ασκηση Ανευ Στρατευμάτων (ΤΑΑΣ) «BRILLIANT LEDGER» στην Ασσηρο Θεσσαλονίκης, με τη συμμετοχή περίπου 1.000 αξιωματικών και οπλιτών από 18 χώρες. Σκοπός της άσκησης είναι η αξιολόγηση - πιστοποίηση της Επιχειρησιακής Ετοιμότητας του NDC/GR, προκειμένου να αναλάβει τη διοίκηση της NRF-12.

Οι ασκήσεις όμως είναι μόνο το επιχειρησιακό σκέλος της ιμπεριαλιστικής πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Παράλληλα προχωράνε και οι διεργασίες ενοποίησης και ομογενοποίησης των δομών του ΝΑΤΟ. Ενα νέο εργαλείο στη δολοφονική φαρέτρα της λυκοσυμμαχίας, αποτελεί το «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NSCC)», όπου συμμετέχει και η Ελλάδα. Το σχετικό νομοσχέδιο - «μνημόνιο κατανόησης» με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ επικυρώθηκε τον Αύγουστο του 2011 από τη Βουλή, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.

Με τη συγκρότηση του Συντονιστικού Κέντρου Ειδικών Επιχειρήσεων, επιχειρείται η καθιέρωση ενός ενιαίου επιχειρησιακού χώρου και αντίστοιχου επιχειρησιακού κέντρου, που θα εδρεύει στις Βρυξέλλες, υπό Αμερικανό διοικητή, το οποίο τίθεται υπεράνω των χωρών - μελών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών - μελών, σε συνεργασία ακόμα και με τις αποκαλούμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις», όταν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα το απαιτήσουν και χωρίς κάτι τέτοιο να γίνεται δημόσια γνωστό.