ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 6 Αυγούστου 2017
Σελ. /28
ΔΙΕΘΝΗ
ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Το διχοτομικό σχέδιο ήρθε για να μείνει

Δώρα πήρε από τους Αναστασιάδη - Ακιντζί ο Αϊντε, αλλά τα «δώρα» που προσδοκά το κεφάλαιο απο τη «λύση» του Κυπριακού είναι πολύ περισσότερα
Δώρα πήρε από τους Αναστασιάδη - Ακιντζί ο Αϊντε, αλλά τα «δώρα» που προσδοκά το κεφάλαιο απο τη «λύση» του Κυπριακού είναι πολύ περισσότερα
Η βδομάδα που φεύγει επιβεβαίωσε ότι έκλεισε ένας ακόμα κύκλος του παζαριού για τη «λύση» του Κυπριακού, στη βάση του νέου διχοτομικού σχεδίου που προδιαγράφει το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη - Ερογλου του Φλεβάρη του 2014 για τα «δύο συνιστώντα κράτη», ωστόσο αφήνει σημαντικά δεδομένα και τετελεσμένα. Οι συνομιλίες στο θέρετρο της Ελβετίας Κρανς Μοντάνα δεν κατέληξαν σε συμφωνία, ωστόσο έδειξαν ξεκάθαρα τις επιδιώξεις της κάθε πλευράς (δηλαδή των αστικών τάξεων Κύπρου, Τουρκίας, Ελλάδας, Βρετανίας), και κυρίως το γεγονός ότι το ζήτημα της εισβολής και της κατοχής από την Τουρκία και το θέμα της συνέχισης των βρετανικών βάσεων είναι δεδομένα. Οπως δεδομένη καθίσταται μετά από κάθε γύρο διαπραγμάτευσης και η ολοένα μεγαλύτερη κατοχύρωση του ψευδοκράτους, δηλαδή η ντε φάκτο διχοτόμηση, με την ψευδεπίγραφη «δικοινοτική - διζωνική ομοσπονδία», που είναι ο «φερετζές» της, αφού στην ουσία συζητιέται η χαλαρή συνομοσπονδία.

Αυτό όμως που κυρίως ενδιαφέρει όλους, και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα που έχουν συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι πώς θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τις μπίζνες τους για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου και την προώθηση των ενεργειακών δρόμων που θέλουν να χαράξουν για την μεταφορά της Ενέργειας στις αγορές της ΕΕ. Αλλωστε, συχνά - πυκνά αστοί πολιτικοί μιλάνε για «ευκαιρίες συνεργασίας» και «προοπτικές ανάπτυξης», υποτίθεται προς όφελος των λαών. Μόνο που αυτή η δήθεν συνεργασία είναι ο σφοδρός ανταγωνισμός που βλέπουμε με τα τρυπάνια, τους ενεργειακούς κολοσσούς στην ΑΟΖ της Κύπρου που έχουν εγκατασταθεί στα λεγόμενα οικόπεδά της, και τα πολεμικά μέσα που τους υποστηρίζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα βρέθηκαν στην Κύπρο οι υπουργοί Αμυνας της Γαλλίας και της Ιταλίας, για να προωθήσουν τα συμφέροντα της «Total» και της ΕΝΙ αντίστοιχα.

Ο Αϊντε φεύγει, οι εκβιασμοί μένουν

Στις τελευταίες εξελίξεις καταγράφονται οι τελευταίες συναντήσεις στην Κύπρο του ειδικού συμβούλου του γγ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Νορβηγού διπλωμάτη Εσπαν Μπαρθ Αϊντε, ο οποίος αποχωρεί διότι στις 11 Σεπτέμβρη θα συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές της πατρίδας του. Ο Αϊντε, που έχει κατηγορηθεί για φιλοτουρκικές σχέσεις, συναντήθηκε τόσο με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, όσο και με τον ηγέτη του ψευδοκράτους, Μουσταφά Ακιντζί, και παρέθεσε και δεξίωση προς τιμήν τους. Αυτό όμως που θέλησε να αφήσει φεύγοντας είναι ότι το «παράθυρο» του παζαριού μένει ανοιχτό, με αφετηρία τη βάση των τελευταίων διαπραγματεύσεων, με την υπόμνηση όμως ότι όποια μελλοντική προσπάθεια επανέναρξής τους θα πρέπει να προέλθει από τα «δύο μέρη», και διαβεβαίωσε ότι ο γγ του ΟΗΕ και ο Οργανισμός θα συνδράμουν.

Είπε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι και οι ηγέτες συμφωνούν, (αν και) δεν μιλώ εκ μέρους τους, αλλά κατά την αίσθησή μου αυτό αποτελεί μια συναντίληψη, πως δεν μπορεί να αναστηθεί από τον ΟΗΕ. Η ανάσταση θα πρέπει να γίνει από εδώ και σε αρμονία και μέσω συμφωνίας των πλευρών και, αν συμφωνήσουν, ο γγ είναι εκεί».

Ο Αϊντε πρόκειται να προετοιμάσει δύο εκθέσεις τις επόμενες βδομάδες, που η μία θα αφορά τις «καλές υπηρεσίες» όλων των πλευρών για την εξεύρεση λύσης (και δεν θα επιρρίπτει ευθύνες σε καμία πλευρά για την αποτυχία των τελευταίων διαπραγματεύσεων στην Ελβετία), η οποία θα δημοσιευτεί, και η δεύτερη θα είναι εσωτερική, για τη λειτουργία της ομάδας του ΟΗΕ στο Κυπριακό, θα περιλαμβάνει απόρρητες πληροφορίες και στοιχεία και δεν πρόκειται να δημοσιοποιηθεί.

Η στάση του ΟΗΕ και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που επείγονται για τη «λύση» που τους συμφέρει, είναι αυτή που ενθαρρύνει και την προσπάθεια αναβάθμισης που καταβάλλει το ψευδοκράτος με τις «πλάτες» της τουρκικής αστικής τάξης. Η πρόσκληση που απηύθυνε για επιστροφή των Μαρωνιτών στα κατεχόμενα χωριά τους, με αναγνώριση της τουρκοκυπριακής διοίκησης, όπως και τα σχέδια για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου (που είναι περιοχή «φιλέτο» για επενδύσεις), είναι στοιχεία που θέλουν να κατοχυρώσουν το ρόλο του ψευδοκράτους ως δυνάμει κρατικής οντότητας και είναι μια τακτική που όλα δείχνουν ότι θα κλιμακωθεί. Είναι επομένως απαραίτητη η λαϊκή επαγρύπνηση και ακόμα πιο δυνατά πρέπει να απαιτηθεί Κύπρος ενιαία, ένα κράτος, με μία διεθνή προσωπικότητα, ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς και προστάτες. Η διεκδίκηση μιας τέτοιας πραγματικά φιλολαϊκής λύσης απαιτεί απαραίτητα σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, απεγκλωβισμό από τις αστικές σημαίες, ανέβασμα της ταξικής πάλης, ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.


Δ.Κ


ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί και με Συντακτική Συνέλευση

Με συγκεντρώσεις οπαδών της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο και του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας, αλλά και της αντιδραστικής αντιπολίτευσης που συσπειρώνεται στο λεγόμενο «Τραπέζι Δημοκρατικής Ενότητας» (MUD), συγκροτήθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής (βράδυ ώρα Ελλάδας) η Συντακτική Συνέλευση σε αίθουσα δίπλα ακριβώς στο κοινοβούλιο, που θυμίζουμε ότι ελέγχει κατά τα 2/3 η αντιπολίτευση από τον Δεκέμβρη του 2015. Το γεγονός ότι όλο αυτό το διάστημα η Βουλή μπλόκαρε κάθε απόφαση της κυβέρνησης (το σύστημα στη χώρα είναι προεδρικό) επικαλέστηκε ο Πρόεδρος της χώρας, με βάση και συγκεκριμένες διατάξεις του Συντάγματος του 1999, για να ζητήσει τη συγκρότηση νέας Συντακτικής Συνέλευσης, κίνηση που παρουσιάζει ως «βήμα για να εγκαθιδρυθούν η ειρήνη και η εθνική συνεννόηση». Η αντιπολίτευση, από την άλλη, κάνει λόγο για «αυταρχικό - δικτατορικό καθεστώς» και για διαδικασία «νοθευμένης εκλογής», και επικαλείται τη δύναμη που της έδωσε το άτυπο δημοψήφισμα της 16ης Ιούλη, που εμφανίζει να την υποστήριξαν 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι, νούμερο που αμφισβητείται.

Πάντως, την Παρασκευή ορκίστηκαν οι 538 από τους 545 συνολικά αντιπροσώπους που εξελέγησαν την Κυριακή 30 Ιούλη (με δύο κριτήρια, εδαφικό και κλαδικό), εκλογή που παρά το μποϊκοτάζ της αντιπολίτευσης είχε συμμετοχή 41,5 % του εκλογικού σώματος ή 8,1 εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Οι υπόλοιποι 7 αντιπρόσωποι θα ενσωματωθούν αργότερα στο Σώμα, καθώς στις 13 Αυγούστου θα γίνουν επαναληπτικές εκλογές σε δύο δήμους, ο ένας στην επαρχία Μέριδα και ο άλλος στην Τάτσιρα. Οπως ανακοίνωσε η Εθνική Εκλογική Επιτροπή, αυτό θα συμβεί γιατί σε αυτούς τους δύο δήμους, λόγω των βίαιων επεισοδίων που προκάλεσε η αντιπολίτευση, οι ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό του δικαίωμα. Στην πρώτη συνεδρίαση των αντιπροσώπων της Συντακτικής Συνέλευσης, που ελέγχεται πλήρως από το κυβερνητικό κόμμα, επελέγη η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντέλσι Ροντρίγκες να αναλάβει την προεδρία του Σώματος.

Το νέο Σώμα δεν αναγνωρίζει η αντιπολίτευση, έχοντας τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και συμμάχων τους αστικών κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής, που κλιμάκωσαν τις επιθετικές δηλώσεις. Οι ΗΠΑ, πέρα από τις κυρώσεις κατά του Ν. Μαδούρο, που ανακοίνωσαν στις αρχές της βδομάδας, εξετάζουν και οικονομικές κυρώσεις, ενώ και η ΕΕ «προετοιμάζει δέσμη μέτρων». Μάλιστα, το ζήτημα αυτό έγινε και σημείο ενδοαστικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα, με τη ΝΔ να κατηγορεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι στηρίζει τη «δικτατορία Μαδούρο», αναπαράγοντας δημοσιεύματα που εμφανίζουν την κυβέρνηση να έθεσε βέτο εναντίον κυρώσεων της ΕΕ κατά της Βενεζουέλας. Πάντως, το υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να αποποιηθεί τέτοιο βέτο και κάνει λόγο για «κίτρινα δημοσιεύματα».

Η πόλωση στη Βενεζουέλα έχει βάθος

Η κατάσταση στη Βενεζουέλα, όπου τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν ελλείψεις βασικών αγαθών και βλέπουν το εισόδημά τους να εξαϋλώνεται από τον πληθωρισμό του 700%, δεν μπορεί να εξηγηθεί με τις αναλύσεις των αστικών ΜΜΕ, που αναπαράγονται και στη χώρα μας. Η παραπληροφόρηση «πάει σύννεφο», και για παράδειγμα οι περίπου 120 νεκροί από τις αρχές Απρίλη σε διαδηλώσεις παρουσιάζονται ως θύματα της «δικτατορίας Μαδούρο», ενώ τα θύματα είναι και από τις δύο μεριές. Τάγματα εφόδου της αντιδραστικής αντιπολίτευσης έχουν κάψει ζωντανούς νέους που θεώρησαν οπαδούς της κυβέρνησης, στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, νέοι σκοτώθηκαν σε λεηλασίες μαγαζιών, κάποιοι χτυπήθηκαν από αστυνομικούς. Αυτό όμως που κυρίως κρύβεται είναι ότι στη χώρα υπάρχει όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και της χρεοκοπίας του μείγματος της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που εφαρμόστηκε τα τελευταία 18 χρόνια (επί Τσάβες και τώρα επί Μαδούρο). Η διαχείριση αυτή συνδέθηκε αποπροσανατολιστικά με το σοσιαλισμό, λόγω της οπορτουνιστικής θεωρίας του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» που προωθήθηκε, η οποία είναι ο λεγόμενος εξανθρωπισμένος καπιταλισμός που εμφανίζεται ως «αρμονική μεικτή οικονομία», η οποία δήθεν λειτουργεί για το κοινό καλό. Επί της ουσίας, τα βάσανα του βενεζουελάνικου λαού οφείλονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στην καλλιέργεια της ταξικής συνεργασίας και της δήθεν ύπαρξης «εθνικής προοδευτικής» αστικής τάξης. Αυτή την κατάσταση αξιοποιεί η αντιδραστική αντιπολίτευση που εκφράζει άλλα τμήματα του κεφαλαίου, που επιδιώκουν συμμαχίες με άλλα κέντρα, με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και άλλες δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής, και όχι με Ρωσία, Κίνα, Ιράν, που κέρδιζαν αγορές στην περιοχή.

Πάντως, αν κάτι έδειξε η βδομάδα που πέρασε, είναι ότι υπάρχουν διεργασίες στην αντιπολίτευση για αλλαγή τακτικής ενόψει των επόμενων εκλογών, που είναι οι περιφερειακές της 10ης Δεκέμβρη φέτος. Δηλαδή βλέπουν ότι το μποϊκοτάζ δεν τους εξυπηρετεί. Ετσι, ο βουλευτής Ενρι Ράμος Αλούπ, πρώην πρόεδρος της Βουλής και γγ του κόμματος «Δημοκρατική Δράση» (AD - μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς), που συμμετέχει στην MUD, ανακοίνωσε ότι το κόμμα του θα πάρει μέρος στις τοπικές εκλογές. Αυτή την τακτική φαίνεται να επιλέγουν και άλλες δυνάμεις, κάτι που χαιρετίστηκε δεόντως από την κυβέρνηση ως «δημοκρατικό βήμα», που «επιλέγει τις ψήφους από τις σφαίρες».

Το ΚΚ Βενεζουέλας

Το ΚΚ Βενεζουέλας, που συμμετείχε στη διαδικασία της Συντακτικής Συνέλευσης με τη δική του πλατφόρμα, μαζί με άλλες δυνάμεις, που στηρίζουν κριτικά την Μπολιβαριανή Διαδικασία, εκτίμησε ότι η συμμετοχή στην εκλογή ήταν μια «νίκη του λαού», μια «καταδίκη της φασιστικής βίας, των ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων». Κάνει λόγο επίσης για «ευκαιρία που στέλνει ένα μήνυμα στην ηγεσία να προχωρήσει μπροστά με κριτική και αυτοκριτική, να διορθώσει λάθη, χωρίς έπαρση και ηγεμονισμούς». Θεωρεί δε ότι μπορεί να «συμβάλει στην οικοδόμηση μιας επαναστατικής λαϊκής ενότητας και σε μια συλλογική ηγεσία όλων των επαναστατικών δυνάμεων, ώστε να δοθεί ένας μη ανατρέψιμος χαρακτήρας στη διαδικασία της εθνικής απελευθέρωσης και να δημιουργηθούν οι συνθήκες, να ανοίξουν οι δυνατότητες για την πραγματική σοσιαλιστική προοπτική». Σε αυτή τη διαδικασία καλεί «την εργατική τάξη να παίξει καθοριστικό ρόλο, να αντιμετωπίσει τόσο τις ξένες απειλές όσο και τις τάσεις συμβιβασμού, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο».


Δ. Κ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ