Χτες, ο υπουργός σε δηλώσεις του στο τηλεοπτικό κανάλι «Mega» είπε μεταξύ άλλων: «Το 4% του Δημοσίου θα μπει στο καθεστώς της διαθεσιμότητας και λιγότερο από 2% θα απολυθεί, εκ των οποίων ένα μεγάλο μέρος αυτών είναι άνθρωποι που δεν έπρεπε ποτέ να είναι στο Δημόσιο (...) Μέσα στις απολύσεις θα είναι πειθαρχικά ελεγχόμενοι υπάλληλοι, θα είναι υπάλληλοι των οποίων η σχέση εργασίας με το Δημόσιο θα διακοπεί επειδή δεν θα μπορούν άλλο να αξιοποιούν το εργαλείο της προσωρινής διαταγής, θα είναι και κάποιοι οι οποίοι ενδεχομένως θα βγουν από την διαθεσιμότητα». Ακόμα είπε πως ο κεντρικός στόχος είναι «να έχουμε θέσει σε διαθεσιμότητα 12.500 υπαλλήλους συνολικά μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου (...) Ηδη έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα 4.200 υπάλληλοι από τα τέλη Ιουλίου, έχει ήδη παρθεί απόφαση για άλλους 3.000 περίπου δημοτικούς αστυνομικούς οπότε απομένει ένα νούμερο γύρω στις 6.000 για να φθάσουμε στον τελικό στόχο των 12.500 μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου που αποτελούν το πρώτο μέρος του μνημονιακού στόχου που έχουμε συμφωνήσει». Υπενθυμίζεται ότι ο στόχος είναι να μπουν σε διαθεσιμότητα 25.000 εργαζόμενοι μέχρι τα τέλη του 2013. Πρόσθεσε ακόμα: «Πλέον είμαστε ώριμοι ως κοινωνία να ξεφύγουμε από τη σκληρή μονιμότητα και να πάμε σε μια έννοια αξιολόγησης και αξιοκρατίας».

Πίσω από αυτούς τους ισχυρισμούς ο υπουργός κρύβει ότι το χτύπημα της μονιμότητας στόχο έχει ένα εργατικό δυναμικό φθηνότερο και χωρίς δικαιώματα. Οτι η διαθεσιμότητα, η κινητικότητα και οι απολύσεις είναι μέρος των γενικότερων σχεδιασμών για μια μικρότερη και πιο ευέλικτη κρατική μηχανή που πιο αποτελεσματικά θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου.

Τέλος, αξίζει να σχολιαστεί ότι όσοι παραμένουν με προσωρινή διαταγή στη δουλειά δε σημαίνει ότι δεν το αξίζουν αλλά ότι είναι αντικείμενο χρόνιας εργασιακής και πολιτικής ομηρίας και ότι με την αυστηροποίηση του πειθαρχικού δικαίου κινδυνεύουν να απολυθούν και όσοι έχουν πέσει στο «παράπτωμα» της αγωνιστικής δράσης...

Αντίθετα, ανέδειξε τη στρατηγική σημασία του τομέα Υγείας στην ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση, λέγοντας πως «η Ελλάδα είναι σαν την έρημο που περιμένει μια στάλα βροχής. Και τα ληξιπρόθεσμα είναι αυτή η στάλα. Μην τα καθυστερείτε». Ουσιαστικά εκθείασε την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, την αγορά υπηρεσιών από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που «βουλιάζει» τον ΕΟΠΥΥ. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 1,9 δισ. ευρώ, που είναι το συνολικό ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών του ΕΟΠΥΥ, έχουν καταβληθεί τα 500 εκατ., ενώ το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ αναμένεται να εκτιναχθεί στα 1,2 δισ. ευρώ στο τέλος του 2013. Αν δεν υπάρξει γενναία κρατική χρηματοδότηση, το έλλειμμα προμηνύει νέες περικοπές στις παροχές των ασφαλισμένων.

Τη σύσκεψη είχε συγκαλέσει ο υπουργός Υγείας, Αδ. Γεωργιάδης, και συμμετείχαν ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυρ. Μητσοτάκης, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, ο υφυπουργός Υγείας, Αντ. Μπέζας, και οι διοικητές των εμπλεκόμενων Ταμείων από κοινού με τους διευθυντές των υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για τα ληξιπρόθεσμα. Αποφασίστηκε επίσπευση των διαδικασιών, ώστε να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν η εκκαθάριση των εκκρεμοτήτων και να καταβληθούν οι οφειλές:

-- Τίθενται στο σύνολό τους οι αρμόδιες υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού στη διάθεση των εμπλεκόμενων με τα ληξιπρόθεσμα Ταμείων.

-- Προωθείται η άμεση απόσπαση προς τα Ταμεία όλου του απαιτούμενου προσωπικού για την επιτάχυνση των διαδικασιών εκκαθάρισης.

-- Θα ζητηθεί η συνδρομή ιδιωτικών ελεγκτικών εταιρειών.

-- Εως το τέλος Αυγούστου θα έχει προωθηθεί σχετική νομοθετική πρωτοβουλία για την περαιτέρω απλοποίηση των διαδικασιών εκκαθάρισης.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε σχόλιο που εξέδωσε το Σάββατο σημειώνει σχετικά με τα κριτήρια για τις διαθεσιμότητες:

«Η πραγματική στόχευση της κυβέρνησης είναι να μην απομείνει ίχνος σταθερότητας στην εργασία και αυτό αφορά και το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Την ίδια στιγμή υποβαθμίζει και συρρικνώνει κι άλλο κρίσιμες για το λαό δημόσιες υπηρεσίες, στην Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, δημιουργώντας χώρο στους επιχειρηματίες να αναπτύξουν παραπέρα τα κέρδη τους σε τομείς που το κράτος θα έπρεπε να έχει την αποκλειστική ευθύνη».