ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 6 Αυγούστου 2000
Σελ. /28
Εξαγγελίες χωρίς αντίκρισμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το βάρος θα πέσει στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και προς αυτήν την κατεύθυνση η θεσμοθέτηση του προσωπικού γιατρού αποτελεί μια βασική προϋπόθεση... Πολλές φορές έχει δηλώσει τα προαναφερόμενα ο υπουργός Υγείας, τις μέρες που ακολούθησαν τις εξαγγελίες του, περί μεταρρύθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Και ανεξάρτητα από τη ριζική διαφωνία μας, στην ουσία και τη βασική λογική της μεταρρύθμισης, οι παραπάνω συγκεκριμένες εκτιμήσεις δεν είναι λαθεμένες.

Πόσο έχουν, όμως, πρακτικό αντίκρισμα οι συγκεκριμένες - έστω - αυτές υπουργικές εξαγγελίες; Σήμερα, στην Ελλάδα υπάρχουν λιγότεροι από 1.000 ειδικευμένοι γενικοί - οικογενειακοί (προσωπικοί) γιατροί, ενώ για την πλήρη κάλυψη της χώρας χρειάζονται τουλάχιστον 6.000. Πώς θα πέσει, επομένως, το βάρος στην ΠΦΥ, όταν ο βασικός για το σκοπό αυτό μοχλός δεν υπάρχει; Λύσεις, βέβαια, μπορεί να βρεθούν διάφορες. Αλλες είναι λύσεις πραγματικές και ουσιαστικές, για τις οποίες, όμως, θα απαιτηθεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα μερικών ετών και δαπάνη των απαραίτητων ποσών και άλλες είναι ψευτομπαλώματα, που ενώ δε θα προσφέρουν τίποτε ουσιαστικό στη δημόσια Υγεία, θα οδηγήσουν στην ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίησή της και την επέλαση της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» στο χώρο της ΠΦΥ.

Δε νομίζει, ο κ. υπουργός, ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιες έχει υπόψη του; `Η, να θεωρήσουμε δεδομένο, πως έχει καταλήξει στις δεύτερες, εφόσον εξαγγέλλει την άμεση και γρήγορη θεσμοθέτηση του «προσωπικού γιατρού»;

Η... σταυροφορία

Το διαβάσαμε στην «Ελευθεροτυπία» και το αναδημοσιεύουμε: «Ενα στα τρία παιδιά στη Βρετανία και περίπου το 48% των συνταξιούχων του Δημοσίου ζουν στα όρια της φτώχειας, ενώ τα ποσοστά για το Λονδίνο είναι από τα χειρότερα, αποκαλύπτει έκθεση του βρετανικού ελεγκτικού συνεδρίου για τις κοινωνικές διαφορές και θέτει σε αμφισβήτηση τη σταυροφορία του Τόνι Μπλερ για την πάταξη της πενίας στη Βρετανία».

Φανταστείτε τι θα γίνονταν, εάν δεν έκανε και... σταυροφορία!

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Κατά 48,7% αύξησαν τα επίσημα καθαρά κέρδη τους το 1999, σε σύγκριση με το 1998, οι 4.561 βιομηχανικές επιχειρήσεις (ΑΕ και ΕΠΕ) στην Ελλάδα. Στο αστρονομικό ποσό των 736,4 δισ. δραχμών έφτασαν τα κέρδη τους, από 495,2 δισ., που ήταν το 1998. Το περιθώριο καθαρού κέρδους στη βιομηχανία αυξήθηκε από 1,46% το 1990, σε 7,86% το 1999.

Το 17% των Ελλήνων μισθωτών ζουν κάτω από το όριο της επίσημης φτώχειας, αφού κερδίζουν λιγότερο από το 60% του μέσου μηνιαίου μισθού στην Ελλάδα. Οι ίδιοι δηλώνουν, πως αυτό οφείλεται στο χαμηλό επίπεδο αμοιβών (κατά 73%) και στο μειωμένο ωράριο εργασίας (κατά 12%), ενώ το 85% εξ αυτών δουλεύει στον ιδιωτικό και το 15% στο δημόσιο τομέα.

Ολα τα παραπάνω στοιχεία είναι επίσημα και δεν επιδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση από τους αρμοδίους, αφού τα μεν πρώτα αποτελούν την επεξεργασία των επίσημων ισολογισμών των βιομηχανικών επιχειρήσεων από την ICAP και τα δεύτερα αποτελούν στοιχεία της «Γιούροστατ», της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ.

Χρειάζονται, άραγε, ιδιαίτερες ικανότητες ή γνώσεις για να καταλάβει ο καθένας, ότι όλ' αυτά τα χρόνια οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; `Η, μήπως, δεν καταλαβαίνει ο καθένας, ότι αυτό οφείλεται -πρώτα και κύρια- στις φιλομονοπωλιακές και αντιλαϊκές πολιτικές όλων των πρασινογάλαζων κυβερνήσεων του δικομματισμού και στις κοινοτικές ντιρεκτίβες και οδηγίες;

Ο αντεργατικός διπλός στόχος

Η έκθεση της «Γιούροστατ», όμως, περιείχε μια σειρά ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία, τα οποία αναδείκνυαν τη σχέση του ποσοστού αύξησης της φτώχειας και των διαφόρων μορφών μερικής απασχόλησης. Σε επίπεδο ΕΕ το 43% των φτωχών δηλώνει ότι η κατάστασή του οφείλεται στο γεγονός πως έχει μειωμένο ωράριο, το 37% πως είναι κακοπληρωμένο και το 11% και στους δύο λόγους. Η διαφορά με τα αντίστοιχα ποσοστά της Ελλάδας είναι ολοφάνερη και αρκετά μεγάλη. Τούτο οφείλεται στο γεγονός, πως στην Ελλάδα η μερική απασχόληση βρίσκεται σήμερα στο 5-10% του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ στο σύνολο της ΕΕ έχει ξεπεράσει το 30 με 35%.

Το συμπέρασμα, πάντως, είναι τόσο φανερό, που δεν μπορεί να το αποκρύψει ούτε καν η «Γιούροστατ». Οσο περισσότερο έχει προχωρήσει η εφαρμογή της μερικής απασχόλησης σε μια χώρα, ευθέως ανάλογο είναι και το ποσοστό αύξησης της φτώχειας, που αποδίδεται σε αυτό το λόγο, σημειώνει η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ. Είναι ένα συμπέρασμα, που έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία, αφού την περίοδο αυτή η κυβέρνηση προωθεί τα διαβόητα μέτρα «απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας», τα μέτρα δηλαδή προώθησης και κλιμάκωσης των διαφόρων μορφών μερικής απασχόλησης και στη χώρα μας. Και αποκαλύπτει, ότι εκτός του κυβερνητικού στόχου της πλασματικής μείωσης της ανεργίας (με το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε δυο και παραπάνω εργαζόμενους) έχει στόχο και την παραπέρα, υπέρογκη αύξηση των υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Λογικοί... υπολογισμοί

Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα πεθάνουν, μέσα στον 21ο αιώνα, από ασθένειες, που σχετίζονται, στον ένα ή άλλο βαθμό, με το κάπνισμα, προειδοποιεί η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ). Και αποτελεί, πράγματι, μια προειδοποίηση ιδιαίτερης σημασίας, σε όσους καπνίζουν ή σκέφτονται να δοκιμάσουν. Ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν οι καταγγελίες της ΠΟΥ ενάντια στις μεγάλες καπνοβιομηχανίες. Σύμφωνα, με την τελευταία, σχετική έκθεση της ΠΟΥ, οι καπνοβιομηχανίες υπονομεύουν συστηματικά τις προσπάθειες του ΟΗΕ και της Οργάνωσης, για τη μείωση της κατανάλωσης καπνού, χρησιμοποιώντας διάφορους, βρόμικους τρόπους, όπως το χρηματισμό στελεχών οργανώσεων του ΟΗΕ ή δημοσιογράφων, για να γράφουν επικριτικά άρθρα, ενάντια στην ΠΟΥ.

Λογικό, ίσως σκεφθείτε και δε θα 'χετε άδικο. Την υγεία των δισεκατομμυρίων ανθρώπων, θα υπολογίσουν οι μεγαλομέτοχοι των γιγάντιων -κυρίως αμερικανικών- καπνοβιομηχανιών ή τα δισεκατομμύρια δολάρια των κερδών τους;

Τόσο δύσκολο είναι;

Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το αποτέλεσμα πανελλαδικής έρευνας, που πραγματοποίησε ομάδα επιστημόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και, ανάμεσα σε άλλα στοιχεία, φανερώνει τη μεγάλη απαξίωση του Λυκείου στη συνείδηση των μαθητών. Το 72,7% των μαθητών θεωρεί πως το Λύκειο είναι εντελώς άχρηστο και μόνο ένα ποσοστό 16,8% συμφωνεί με την άποψη ότι μόνον η μόρφωση εξασφαλίζει κοινωνική άνοδο και καριέρα. Βέβαια, το 78,5% δήλωσε αποφασισμένο να συνεχίσει το Λύκειο, αλλά αυτό οφείλεται, αποκλειστικά και μόνο, στην επιδίωξή του να σπουδάσει σε κάποια τριτοβάθμια σχολή, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό (68,8% στοχεύει σε μια θέση στο πανεπιστήμιο και 7% δηλώνει πως θα σπουδάσει στο εξωτερικό).

Τόσο δύσκολο είναι για το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση, άραγε, να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα, τόσο για την αντιεκπαιδευτική τους μεταρρύθμιση, όπως και την εκπαιδευτική τους πολιτική γενικότερα, από τα στοιχεία της έρευνας αυτής, όπως και τόσων άλλων, που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό; Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν, έστω το πολύ απλό, πως μετέτρεψαν, ακόμη περισσότερο απ' ό,τι προηγούμενα, το Λύκειο σε προθάλαμο ανταγωνισμού για μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Και, ακόμη, πως το γεγονός αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο την απαξίωσή του στη συνείδηση των μαθητών;

:ΒΙΒΛΙΟ
Μια έκρηξη που συγκλόνισε την Ελλάδα

Μεσημέρι Κυριακής, 29 Νοέμβρη του 1964. Στη γέφυρα του Γοργοπόταμου, μετά από μακρόχρονα πάθη, περίπου 20.000 ζώντες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης -έχοντας αγωνιστεί και γι' αυτό το γιορτασμό- γιόρταζαν επίσημα, για πρώτη φορά, την 22η επέτειο της ανατίναξης του Γοργοπόταμου. Στις 1.22', λίγο πριν τελειώσει η τελετή, ο τόπος όλος συνταράχτηκε. Σαν να ανατινάχτηκε. Βούιξε από κραυγές πανικού και οιμωγές πόνου. Σε ένα λοφάκο, σε απόσταση 90μ από το χώρο της τελετής, μια νάρκη εξερράγη, σκοτώνοντας δεκατρείς και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους γιορταστές. Ποιοι και γιατί έσπειραν αυτόν τον εφιάλτη; Εύκολη η απάντηση στο ερώτημα για όσους είχαν γευτεί την τρομοκρατία των συνεργατών του κατακτητή και του παρακράτους. Αλλά για να αποδειχτεί ότι επρόκειτο για προμελετημένη εγκληματική ενέργεια, χρειάζονταν και τεκμήρια. Πλην, όμως, τα τεκμήρια ήταν βαθιά κρυμμένα στην άβυσσο της αμερικανοκρατίας, του ελληνικού κράτους και παρακράτους, ώστε το έγκλημα να θεωρηθεί τυχαίο δυστύχημα, η τοποθέτηση της νάρκης να χρονολογηθεί το 1949 και αντί των εγκληματιών να καταδικαστούν, κατά τη «Δίκη της Λαμίας», 18 αντιστασιακοί.

Αυτό το συνταρακτικό ιστορικό γεγονός, το οποίο οφείλει να μαθαίνουν οι νέες γενιές, είναι το αντικείμενο του βιβλίου του δημοσιογράφου Γιάννη Ράγκου «Η νάρκη - Υπόθεση "Γοργοπόταμος - Νοέμβριος 1964"», που πλούσια εικονογραφημένου με φωτογραφικά, αρχειακά, άλλα ντοκουμέντα και δημοσιεύματα της εποχής και χρήσιμα παραρτήματα, κυκλοφόρησε από το «Εντός». Ο Γ. Ράγκος, από το 1994 και για πέντε χρόνια, έκανε μια σοβαρότατη, πολύπλευρη έρευνα, συλλογή και διασταύρωση στοιχείων από ελληνικά και ξένα - δημόσια και ιδιωτικά - αρχεία. Από ανακριτικά, στρατιωτικά, δικαστικά, ιατροδικαστικά έγγραφα και πορίσματα και άλλο υλικό. Από μαρτυρίες «πρωταγωνιστών» της υπόθεσης. Από βιβλιογραφικές και δημοσιογραφικές πηγές. Από τα υπομνήματα - προς τον εισαγγελέα Λαμίας - του δικηγόρου Χρήστου Ραχιώτη (η γυναίκα του σκοτώθηκε από τη νάρκη) και της ΕΔΑ. Παραθέτοντας και άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία, ο συγγραφέας ρίχνει «φως» σ' αυτό το «σκοτεινό» πολιτικό έγκλημα. Εγκλημα που υπαγόρευσε η ΣΙΑ και σχεδίασε μαζί με Ελληνες αξιωματικούς πράκτορές της σε αμερικανική βάση στην τότε Ομοσπονδιακή Γερμανία, με στόχο το γιορτασμό της επετείου το 1963. Το έγκλημα αναβλήθηκε, αλλά η προετοιμασία του ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του '63, στη διάρκεια της ετήσιας αμερικανοελληνικής άσκησης «ΖΕΥΣ» στην περιοχή του όρους Οίτη, με τοποθέτηση ναρκών που παρέμειναν στο έδαφος, ώστε να συντελεστεί το αποτρόπαιο έγκλημα το Νοέμβρη του '64.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

ΠΡΟΣΩΠΟ
Εχούντ Μπάρακ

Δε θα μπορούσε να ξεκινήσει χειρότερα η θερινή περίοδος των κοινοβουλευτικών διακοπών για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό. Ενα χρόνο μετά τη θριαμβευτική του νίκη επί του, τότε, ηγέτη του «Λικούντ», Μπέντζαμιν Νετανιάχου, σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, στις οποίες συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του (56%) στην εκλογική ιστορία του Ισραήλ, ο Εχούντ Μπάρακ βαίνει ολοταχώς προς την απώλεια της εξουσίας.

Οι διαρκείς επιθέσεις της αντιπολίτευσης, που έχουν πάντα ως στόχο τις επιλογές του Μπάρακ σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία με τους Παλαιστινίους, απέδωσαν, τελικά, καρπούς. Τελευταία αφορμή, η πολυήμερη σύνοδος κορυφής στο Καμπ Ντέιβιντ, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Μπάρακ κατηγορείται από την αντιπολίτευση ότι «είχε την πρόθεση να κάνει πολλές υποχωρήσεις». Ασχέτως αν η σύνοδος έληξε χωρίς αποτέλεσμα, και σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δεν παρέβη ούτε σε ένα σημείο τις πάγιες θέσεις της ισραηλινής διπλωματίας, τα πλήγματα σε βάρος του Μπάρακ ήταν αλλεπάλληλα.

Ο υποψήφιός του για την Προεδρία, Σιμόν Πέρες, απορρίφθηκε από την Κνεσέτ που επέλεξε το συντηρητικό και, συγκριτικά άγνωστο, Μοσέ Κατσάβ. Ο υπουργός Εξωτερικών Νταβίντ Λεβί παραιτήθηκε και η τελευταία ολομέλεια της Κνεσέτ, πριν τις διακοπές, ενέκρινε, στην πρώτη από τις τρεις απαραίτητες ψηφοφορίες, την πρόταση για πρόωρες εκλογές. Οι τρεις μήνες που απομένουν για την επαναλειτουργία της Κνεσέτ δε μοιάζουν αρκετοί, σύμφωνα με αναλυτές, για να ανασχηματίσει ο Μπάρακ την κυβέρνησή του, κερδίζοντας την πλειοψηφία των Ισραηλινών βουλευτών. Ούτε, όμως, είναι αρκετοί για να επιτευχθεί συμφωνία με τους Παλαιστινίους, τουλάχιστον με βάση τις θέσεις που οι δύο πλευρές υποστηρίζουν μέχρι στιγμής.


Ε.Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ