Αποτελεί την πιο πρόσφατη από μια σειρά αντιλαϊκές ανατροπές στον τομέα της Ενέργειας, την τελευταία τουλάχιστον 20ετία, στο πλαίσιο της στρατηγικής για την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, που προωθείται ενιαία στην ΕΕ, με στόχο την προσέλκυση συσσωρευμένων κεφαλαίων στον τομέα της Ενέργειας, το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας στα μονοπώλια, σε βάρος των εργαζομένων του κλάδου και της ανάγκης του λαού για φτηνή Ενέργεια.

Αυτό το σκοπό υπηρετούσαν οι προηγούμενοι νόμοι με τους οποίους η ΔΕΗ μετοχοποιήθηκε, ιδιωτικοποιήθηκε μερικώς, παρέδωσε κομμάτι της παραγωγής και των κοιτασμάτων λιγνίτη σε ιδιώτες. «Ωρίμανση» αυτής της διαδικασίας είναι η πώληση της «μικρής ΔΕΗ», όπως επίσης η ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς και η ιδιωτικοποίηση ενός επιπλέον 17% της μητρικής ΔΕΗ ΑΕ, που θα ακολουθήσει.

Η κυβέρνηση μιλά προκλητικά για φθηνότερη Ενέργεια, λόγω της απελευθέρωσης ενώ η ήδη «απελευθερωμένη» και «μετοχοποιημένη» ΔΕΗ προχωρά κάθε χρόνο σε νέες αυξήσεις στα τιμολόγια λαϊκής κατανάλωσης. Οι εργαζόμενοι του κλάδου της Ενέργειας γνώρισαν δραστικές μειώσεις μισθών, απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, ελαστικά ωράρια και ενοικιαζόμενη εργασία.

Την ίδια ώρα, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων, που καταφέρονται μόνο ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, ενώ αφήνουν στο απυρόβλητο ή εξωραΐζουν την απελευθέρωση Ενέργειας, δεν λένε κουβέντα για όλο το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο μόνο τυχαία δεν είναι: Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να προχωρήσει η απελευθέρωση της Ενέργειας με άλλους όρους. Γι' αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν εξασφαλίζει πραγματικές συνθήκες ανταγωνισμού και ότι «απελευθέρωση της αγοράς σημαίνει πολλές εταιρείες παραγωγής Ενέργειας και όχι ιδιωτικοποίηση της μίας δημόσιας εταιρείας»...

Πριν ακόμα ξεκινήσει η απεργία στη ΔΕΗ, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ προσπάθησαν να διαμορφώσουν κλίμα ενάντια στις αντιδράσεις που προκαλεί η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης. Αργά το βράδυ της Παρασκευής, το δικαστήριο κήρυξε την απεργία παράνομη και καταχρηστική. Ενώ το πρωί του Σαββάτου ανακοινώθηκε η επιστράτευση των απεργών από την κυβέρνηση.

Στόχος της κυβερνητικής προσπάθειας είναι να καμφθούν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, να αποκοπούν από την αλληλεγγύη των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η αλήθεια είναι ότι η αστική τάξη διαθέτει πλούσια πείρα στο χτύπημα, στη χειραγώγηση, στη συκοφάντηση και την καταστολή εργατικών κινητοποιήσεων (βλ. για παράδειγμα τους αγώνες των ναυτεργατών ή των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που παραμένουν ακόμα και σήμερα επιστρατευμένοι κ.ά.).

Είναι χαρακτηριστικά όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, ότι το δικαίωμα στην απεργία είναι σεβαστό, αλλά «η νόμιμη κυβέρνηση έχει το υπέρτερο δικαίωμα και την υποχρέωση να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον με όποιον τρόπο εκείνη θεωρεί ορθό» και ότι «ο λαός θα την αξιολογήσει όταν κληθεί να κρίνει στην κάλπη».

Δηλαδή, ο λαός μπορεί να διαμαρτύρεται, όχι όμως να επιχειρεί να ανατρέψει την κυβερνητική πολιτική, να εμποδίζει την υλοποίησή της. Συνεπώς, το καλύτερο που έχει να κάνει όποιος αισθάνεται ότι θίγεται από την πολιτική της κυβέρνησης, είναι να περιμένει τις εκλογές για να αναδείξει μια άλλη! Ούτε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακριά από αυτήν τη λογική, καλλιεργώντας κλίμα αναμονής, σπέρνοντας την αυταπάτη ότι με μια αλλαγή διακυβέρνησης θα αντιμετωπιστεί η αντιλαϊκή πολιτική, προσπαθώντας να υποτάξει όποιους αγώνες αναπτύσσονται - και αυτόν της ΔΕΗ - σε αυτόν το στόχο. Αλλωστε, και η πρότασή του για δημοψήφισμα που επικεντρώνει αποκλειστικά στο ζήτημα του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ» εξυπηρετεί το στόχο διαμόρφωσης συμμαχιών με στόχο την ανάληψη της αστικής διαχείρισης και όχι την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο αγώνας των εργαζομένων για να μην προχωρήσει ο νέος γύρος απελευθέρωσης είναι δίκαιος και πρέπει να στηριχθεί απ' όλο το λαό, γιατί το θέμα της απελευθέρωσης της Ενέργειας αφορά όλο το λαό και όχι μόνο τους εργαζόμενους του κλάδου.

Ο αγώνας αυτός, όπως σημείωσε με Ανακοίνωσή του το ΚΚΕ, «για να μην παραμείνει άσφαιρος, πρέπει να σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο και την πολιτική του. Μόνο αυτός ο αγώνας των εργαζομένων, σήμερα και στο μέλλον, μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις προς όφελος του λαού».

Το ΚΚΕ ξεκαθάρισε, από την πρώτη στιγμή, ότι βασικό περιεχόμενο τόσο της πάλης του λαϊκού κινήματος, όσο και ενός δημοψηφίσματος και κάθε άλλου μέσου που μπορεί να αξιοποιήσει ο λαός, πρέπει να είναι η κατάργηση όλων των νόμων που έχουν ψηφιστεί, σύμφωνα με το πλαίσιο της ΕΕ, για την απελευθέρωση της Ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, συμπεριλαμβανομένου και αυτού για τη «μικρή ΔΕΗ», η αντίθεση συνολικά στη στρατηγική της απελευθέρωσης.

Μέσα στις επόμενες μέρες αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα Κοινή Απόφαση των υπουργών Εργασίας και Οικονομικών για τη θεσμοθέτηση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», το οποίο είναι ήδη νομοθετημένο στα 26 από τα 28 κράτη - μέλη της ΕΕ. Τα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα επαληθεύουν την εκτίμηση ότι το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» δεν αφορά την αντιμετώπιση, αλλά τη συγκάλυψη της ακραίας φτώχειας.

Το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» θα γίνει «όχημα» για παραπέρα ανατροπές στα λεγόμενα κοινωνικά επιδόματα που έχουν απομείνει, για ακόμα μεγαλύτερη πίεση στους μισθούς και για νέα διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Θα αξιοποιηθεί για να χαμηλώσει κι άλλο ο πήχης της απαιτητικότητας για τη λαϊκή οικογένεια, με τη λογική του «μικρότερου κακού».

Η θεσμοθέτησή του γίνεται ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, η διάλυση της όποιας Κοινωνικής Πρόνοιας υπήρχε και η αφαίρεση βασικών επιδομάτων από χιλιάδες δικαιούχους, ευάλωτες ομάδες και χαμηλοσυνταξιούχους.

Χαρακτηριστικά, μόλις πριν από λίγες μέρες επισημοποιήθηκε η περικοπή κατά 50% το 2014 και η πλήρης κατάργηση από το 2015 του οικογενειακού επιδόματος που λάμβαναν 300.000 οικογένειες από τον ΟΑΕΔ, λόγω της νέας μείωσης των εργοδοτικών εισφορών κατά 2,9% (ναι, είναι αυτή η μείωση που διαφήμιζε προκλητικά ο Σαμαράς ότι θα φέρει αύξηση στους μισθούς των εργαζομένων...).

Και στην περίπτωση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», είναι καθαρό ότι στρατηγική της κυβέρνησης και της ΕΕ είναι να καταργούν επιδόματα και παροχές σε χιλιάδες δικαιούχους και να υπόσχονται κάποια ψίχουλα στο μέλλον, σε ακόμα λιγότερους από τους σημερινούς δικαιούχους, προκειμένου να ανακυκλώνεται η φτώχεια.

Με συνεχείς έρευνες και ρεπορτάζ, ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε τους σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων και των ασθενών των δημοσίων νοσοκομείων που συνεπάγεται η ραγδαία επιδείνωση των όρων δουλειάς για χιλιάδες γιατρούς και εργαζόμενους, με τις μειώσεις στους μισθούς, τις διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων, την εισβολή των εργολάβων στη λειτουργία των νοσοκομείων, τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, τις ανεξέλεγκτες (και απλήρωτες) εφημερίες, τα χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό.

Στα παραπάνω, μάλιστα, έρχεται να προστεθεί η ανακίνηση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας των γιατρών, στη βάση κατευθύνσεων της ΕΕ, που οδηγούν σε εργασία ακόμα και 78 ώρες τη βδομάδα.

Την ίδια ώρα, η έγκαιρη αποκάλυψη και αντίδραση από τα συνδικάτα της ιδιωτικής Υγείας σε Αθήνα και Πειραιά, με αρωγό τους μέσα κι έξω από τη Βουλή το ΚΚΕ, της τροπολογίας - βόμβα με την οποία άνοιγε ο δρόμος για γενικευμένες απολύσεις και επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας για το μισό σχεδόν προσωπικό των ιδιωτικών κλινικών, άσκησε πίεση στην κυβέρνηση, συνέβαλε τελικά στην απόσυρσή της.

Σύμφωνα με την τροπολογία, που φτιάχτηκε κατ' απαίτηση των κλινικαρχών, προβλεπόταν ότι ο αριθμός του προσωπικού όλων των ειδικοτήτων «θα συναρτάται με την πληρότητα των κλινών» και όχι με τον αριθμό των κλινών της κλινικής, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Κατά συνέπεια, ο επιχειρηματίας θα μπορεί να μειώνει μέχρι και 50% το προσωπικό κάθε ειδικότητας και αν αυξάνεται η πελατεία του να παίρνει εργαζόμενους φτηνούς, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ακόμη και για μια μέρα! Αντικειμενικά, η τροπολογία άνοιγε το δρόμο για ανάλογες ρυθμίσεις και στο κρατικό σύστημα της Υγείας.

Το αίτημα για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπου θα παρέχονται καθολικά και δωρεάν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και οι εργαζόμενοι θα απασχολούνται με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, είναι «κρίκος» για να αναπτυχθεί η κοινή πάλη όλων των εργαζομένων στην Υγεία και του λαού.

Δεν πέρασε μια βδομάδα από το πρωτοσέλιδο του «Ρ» με την κυβερνητική ομολογία της μείωσης κατά 20 εκατομμύρια ευρώ των κονδυλίων για παιδικούς σταθμούς και άλλες κοινωνικές δομές και ήρθαν οι ανακοινώσεις του προγράμματος του ΕΣΠΑ που χρηματοδοτεί παιδικούς σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ) και ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ (Ατομα με Ειδικές Ανάγκες) για το έτος 2014 - 2015, να επιβεβαιώσουν την ακόμα μεγαλύτερη όξυνση του προβλήματος που θα αντιμετωπίσουν φέτος οι λαϊκές οικογένειες.

Εχουμε και λέμε: Προβλέπεται να φιλοξενηθούν φέτος μόλις 68.000 παιδιά, όταν οι αιτήσεις εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τις 100.000! Περιορίζεται στο 70% η χρηματοδότηση της δυναμικότητας κάθε δομής, από το 100% που ίσχυε μέχρι σήμερα, κάτι που θα οδηγήσει σε μείωση τμημάτων και σε απολύσεις προσωπικού καθώς και άλλες περικοπές στο πρόγραμμα των σταθμών. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνον όσες οικογένειες με δύο παιδιά έχουν ετήσιο εισόδημα μέχρι 27.000 ευρώ, από 30.000 που ήταν πέρσι. Για να «αντισταθμίσει» τη μείωση της χρηματοδότησης, η κυβέρνηση προέβη σε νέα «μείωση του κόστους ανά παιδί».

Σε αυτές τις συνθήκες, όπως έγκαιρα είχε υπογραμμίσει το ΚΚΕ, γίνεται επείγουσα η λαϊκή κινητοποίηση για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των παιδιών σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, με μόνιμες κρατικές δομές αναπτυγμένες πανελλαδικά, χρηματοδοτούμενες κατά 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό και με αξιοποίηση των κονδυλίων από την ΕΕ, με ανανέωση των Συμβάσεων όλων των εργαζομένων, δρομολόγηση της μονιμοποίησής τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις και πρόσληψη επιπλέον μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και κλάδων, ώστε να καλύπτονται οι διαρκώς αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες.

Η βδομάδα έκλεισε με τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων νέων στις πολύμορφες αγωνιστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του 23ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ στο Στόμιο της Λάρισας ενάντια στο Στρατηγείο της ΕΕ και τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως αυτός της επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.