Τάχα κόπτονται για την «ενότητα της αριστεράς», αλλά δε μπορούν να κρύψουν το ρόλο τους απέναντι στο ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.

Οταν στο Δήμο Ελληνικού - Αργυρούπολης ο σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Θ. Λιάπης κατέθεσε ψήφισμα - καταγγελία για τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, ο δήμαρχος και σύμβουλοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο αυτόν το ρόλο τους.

Το ψήφισμα έλεγε: «Το Δημοτικό Συμβούλιο καταγγέλλει την οργανωμένη προβοκάτσια με στόχο το λαϊκό κίνημα χτες στην Αθήνα. Σε διατεταγμένη υπηρεσία οργανωμένες ομάδες κουκουλοφόρων και τα ΜΑΤ στράφηκαν με αγριότητα και τόνους χημικών κατά της λαϊκής κινητοποίησης έξω από τη Βουλή. Αξιοποιώντας μηχανισμούς κρατικών κατασταλτικών υπηρεσιών, είτε χρησιμοποιώντας ομάδες δήθεν "αντιεξουσιαστών", η κυβέρνηση εφάρμοσε σχέδιο εξόντωσης του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, την ίδια ώρα που υποκριτικά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλος καλούσε σε διάλογο τους "αγανακτισμένους". Η απάντηση στον κλιμακούμενο αυταρχισμό, στην άγρια επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα είναι η λαϊκή οργάνωση και αντεπίθεση για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».

Με παρεμβάσεις δημοτικών συμβούλων, ο εισηγητής δέχτηκε να προστεθεί στο ψήφισμα και το εξής: «Να καταργηθούν τα χημικά, να μην φοβηθεί ο κόσμος και να αντιδράσει με όλες τις μορφές πάλης».

Ομως, δημοτικοί σύμβουλοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πρώην μέλη του ΚΚΕ, ο πρόεδρος του ΔΣ, που είναι στέλεχος του ΣΥΝ, αλλά και ο δήμαρχος Χρ. Κορτζίδης (ο οποίος επαναλαμβάνει συνέχεια ότι είναι κομμουνιστής) επέμεναν να αφαιρεθεί η λέξη «οργανωμένο» από τη φράση «η κυβέρνηση εφάρμοσε σχέδιο εξόντωσης του οργανωμένου λαϊκού κινήματος».

Στην παρέα προστέθηκε και ο δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας - συνεργαζόμενος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - που ζήτησε να βγει το «δήθεν αντιεξουσιαστές». Στην τοποθέτησή του μάλιστα είπε ότι «το ΚΚΕ σε συνεργασία με την αστυνομία οργάνωσε σχέδιο απέναντι σε αριστερές δυνάμεις στο Σύνταγμα»!

Στην έντονη αντίδραση του δημοτικού συμβούλου του ΚΚΕ, που απαίτησε από το δήμαρχο (ο οποίος κατά τα άλλα δεν παραλείπει να πηγαίνει στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ), αλλά και συνολικά από την πλειοψηφούσα παράταξη να πάρουν θέση και να καταδικάσουν τον αντικομμουνισμό του συγκεκριμένου συμβούλου, αυτοί απάντησαν με τη σιωπή τους.

Αυτή είναι γι' αυτούς η «ενότητα της αριστεράς». Ενώνονται ενάντια στο οργανωμένο κίνημα, ενάντια στο ΠΑΜΕ. Ολοι αυτοί, στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των άλλων «αριστερών» (ΚΟΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΔΗΜΑΡ κ.ά.), ο ίδιος ο δήμαρχος και πρώην μέλη του ΚΚΕ διατείνονται όπου βρεθούν και όπου σταθούν ότι στο δήμο τους «πέτυχε το εγχείρημα της ενότητας».

Αγκαζέ ο οπορτουνισμός ανεμίζει την ξεφτισμένη σημαία της «ενότητας της αριστεράς», αλλά δεν μπορεί να κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο.

«Οι αποδοκιμασίες, οι προπηλακισμοί και οι βιαιοπραγίες κατά πολιτικών... Είτε υποκινούνται είτε δεν υποκινούνται όμως, αποτελούν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο, αφού μεταφέρουν στη χώρα μας μεθόδους από ένα αποκρουστικό παρελθόν. Με πρώτους διδάξαντες τους "Μελανοχίτωνες" του Μουσολίνι, αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν από τα ολοκληρωτικά κινήματα (ναζιστικά, φασιστικά και κομμουνιστικά) για να εξουθενώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Υπάρχει, όμως, μια ρητορική. Μια ακραία, επιθετική και βίαιη ρητορική που μιλάει για "κλέφτες", "προδότες", "ξεπουλήματα"» (Ι. Πρετεντέρης στα χτεσινά «Νέα»). «Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε πως μέρα με τη μέρα πληθαίνουν τα κρούσματα φραστικής ή φυσικής βίας εναντίον πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων» (σχόλιο στην 1η σελίδα της χτεσινής «Καθημερινής»).

Η αστική προπαγάνδα επιδιώκει με κάθε μέσο τη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων και την υποταγή τους στην αστική πολιτική. Καλλιεργεί μαζική ψυχολογία θυμού και εκτόνωσης, χρησιμοποιώντας πραγματικά γεγονότα, προβάλλοντας ακόμη και λαϊκά προβλήματα, όπως φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, ασκώντας ακόμη και κριτική, επιδερμική βεβαίως, στην αστική πολιτική όταν κρίνει ότι η μαζική λαϊκή εναντίωση σ' αυτή την πολιτική περικλείει κινδύνους αμφισβήτησης του αστικού πολιτικού συστήματος. Προβάλλοντας ψεύτικες αιτίες γέννησης των λαϊκών προβλημάτων και κάλπικες πολιτικές ευθύνες, για να στρέψει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση σε δρόμους ανώδυνους για το σύστημα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, μαζί με τα αστικά κόμματα, το αστικό πολιτικό σύστημα, κατασκεύαζαν την άθλια εκδοχή ότι για την κρίση και το χρέος ευθύνονται τα σκάνδαλα, οι πολιτικοί που «έφαγαν τα λεφτά» και πρέπει να πληρώσουν. Ετσι «έβγαζαν λάδι» τις κυβερνήσεις που φοροαπάλλασσαν το κεφάλαιο, έδιναν στα μονοπώλια κρατικό χρήμα για επενδύσεις, ενώ η μεγάλη κερδοφορία έφερε την κρίση. Συνέδεαν μάλιστα την εκδοχή των πολιτικών που «τα έφαγαν» με το μαύρο πολιτικό χρήμα με αφορμή το σκάνδαλο «Ζήμενς», προβάλλοντας την ανάγκη να πάνε φυλακή αυτοί που λαδώθηκαν αλλά και «τα έφαγαν». Η κυβέρνηση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν που τροφοδοτούσαν τα αστικά ΜΜΕ για να αναπαραχθεί μαζικά η άποψη περί «κάθαρσης», απαλλαγής από τους «κλέφτες πολιτικούς», για να πληρώσουν αυτοί που προκάλεσαν τα ελλείμματα και το χρέος. Κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., όταν αποφασίζονταν και εφαρμόζονταν τα μέτρα του πρώτου μνημονίου, είχαν αιχμή της προπαγάνδας τους «να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν».

Ποιος, λοιπόν, δημιούργησε το επικίνδυνο σημερινό φαινόμενο για το οποίο ωρύονται; Ποιος ωθούσε στην τυφλή βία ενάντια στους «κλέφτες πολιτικούς»; Ποιος κολάκευε την πλατεία με τις μούντζες, τα συνθήματα «να καεί η Βουλή», «οι 300 στην κρεμάλα», ή «όποιος ψηφίσει τα μέτρα να πάει στο Γουδή»; (τόπος εκτελέσεων στο παρελθόν). Ποιος καλλιέργησε αυτό το υπόβαθρο; Τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους, μαζί και τα αστικά ΜΜΕ. Ετσι, για παράδειγμα, τη μέρα της απεργίας, ακροδεξιά στοιχεία, τραμπούκοι των γηπέδων, μπράβοι της νύχτας έσπρωχναν τους «αγανακτισμένους» σε τέτοια δράση και σε απόλυτο συντονισμό με τους κουκουλοφόρους, στήνοντας την προβοκάτσια για να χτυπηθεί το οργανωμένο ταξικό κίνημα, προκαλώντας την κρατική καταστολή ενάντιά του. Στη συνέχεια εμφανίζονται και κάποιοι του ΣΥΝ να συμμετέχουν σε παρόμοιες δράσεις. Ετσι ξετυλίγεται μια οξυμένη αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΝ για τους προπηλακισμούς και τις επιθέσεις κατά βουλευτών από διάφορες ομάδες, που δεν έχει στόχο μόνο τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων. Θέλουν να συκοφαντηθεί η λαϊκή αντίδραση και να «νομιμοποιηθεί» η καταστολή της οργανωμένης λαϊκής ανυπακοής και της ταξικής πάλης, που αποτελεί το εμπόδιο στην αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και τον πραγματικό αντίπαλο που μπορεί να το ανατρέψει.

Εχουν, λοιπόν, τεράστια ευθύνη όσοι συνέβαλαν στην κατασκευή τέτοιων φαινομένων, τα οποία σήμερα αποδίδουν σε άλλες αιτίες. Οι ίδιοι συνέβαλαν στη δημιουργία και έκφραση αυτής της βίας, επιτελώντας τάχα δημοκρατικό καθήκον ως ταγοί της ενημέρωσης, όταν πρόβαλλαν ως λύση «οι κλέφτες στη φυλακή» αλλά και την πλατεία με την κρεμάλα για τους 300. Δεν πείραξε τους δημοσιολόγους, τους βουλευτές των αστικών κομμάτων, το πανό με την κρεμάλα, τους πείραξε όμως το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη που καλούσε σε λαϊκό ξεσηκωμό. Αφού, λοιπόν, το αστικό πολιτικό σύστημα και η προπαγάνδα του κατασκεύασαν αυτά τα φαινόμενα, τώρα μιλούν για κινδύνους για τη δημοκρατία, κινδύνους που οι ίδιοι δημιούργησαν συνειδητά. Και το χρησιμοποιούν ως μοχλό ενάντια στο οργανωμένο κίνημα εκτοξεύοντας απειλές. Οσο για τον Ι. Πρετεντέρη και τα «Νέα» (και άλλοι το κάνουν κατά καιρούς), που επιχειρούν για μια ακόμη φορά την αθλιότητα της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού, είναι τόσο ποτισμένοι από τη σάπια αστική ιδεολογία και πολιτική, που γίνονται αδίστακτοι προπαγανδίζοντας τα μεγαλύτερα ψέματα, αφού δεν μπορούν διαφορετικά να υπερασπίσουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που ψυχομαχά, νομίζοντας ότι ξορκίζουν το φόβο τους αλλά και το «νεκροθάφτη του» από την αναπόφευκτη ανατροπή του.