Κάθε χρόνο, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες «βομβαρδίζονται» από τις αστικές κυβερνήσεις, τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, τους επιχειρηματικούς ομίλους, από υποκριτικά μηνύματα «ευαισθητοποίησης» για το περιβάλλον. Μόνιμη επωδός είναι η «σωτηρία του πλανήτη», η «ανάπτυξη περιβαλλοντικής συνείδησης», η προστασία των θαλασσών και πολλά ακόμα, που στόχο έχουν να εμπεδώσουν οι λαοί την αντίληψη ότι το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας, είναι δική τους υπόθεση, άρα και δική τους ευθύνη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το μήνυμα του ΟΗΕ με αφορμή τη Μέρα Περιβάλλοντος αφορούσε τη «μάστιγα των πλαστικών μιας χρήσης», κάτι που ούτε λίγο - ούτε πολύ ανάγεται σε μείζον ζήτημα. Καταλήγει όμως να φωτογραφίζει ως ένοχο για την καταστροφή του περιβάλλοντος όποιον χρησιμοποιεί πλαστική σακούλα στο σούπερ μάρκετ ή όποιον πίνει καφέ με πλαστικό καλαμάκι κ.λπ., ενώ κατά κανόνα πίσω από τέτοιες «συστάσεις» κρύβονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και επιχειρηματικοί πόλεμοι ανάμεσα σε ισχυρά μονοπώλια, ακόμα και κράτη. Το απέδειξε περίτρανα η διαμάχη των ΗΠΑ με την ΕΕ και την Κίνα για τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, όπου αποκαλύφθηκαν πλήρως ο υποκριτικός χαρακτήρας των διακηρύξεων όλων των ιμπεριαλιστικών κρατών για το περιβάλλον και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' αυτές. Σε κάθε περίπτωση, ο βασικός ένοχος για την υποβάθμιση και την καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι άλλος από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που έχει στη φύση του την καταλήστευση των φυσικών πόρων του πλανήτη, προκειμένου να εξασφαλιστούν κέρδη για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να το διαπιστώσουμε αυτό και στην Ελλάδα: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που όλα τα προηγούμενα χρόνια έχει κάνει το απόλυτο πολιτικό πλιάτσικο με το θέμα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος, για να έχει εκλογικά - και όχι μόνο - οφέλη, έχει θέσει σε διαβούλευση εδώ και μερικές μέρες την «Εθνική Στρατηγική για τα Δάση». Και μέσα από αυτήν αποκαλύπτεται ξεκάθαρα η πρόθεσή της να ανοίξει νέους δρόμους για την εκμετάλλευση των δασικών οικοσυστημάτων με την παραπέρα εμπορευματοποίηση της δασικής γης για τουριστικές και ενεργειακές επενδύσεις ΑΠΕ. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που πλέον ο κλασικός τρόπος εκμετάλλευσης των δασικών εκτάσεων που «προϋπέθετε» να μπει μια φωτιά για να αποχαρακτηριστεί, να μοιάζει κατά πολύ ξεπερασμένος.

Επίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μπροστά στο εκρηκτικό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, κρατά στάση αναμονής με στόχο να ανοίξει ο δρόμος στον «σωτήρα ιδιώτη» και εκεί όπου δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα οι κατάλληλες γι' αυτό προϋποθέσεις. Συνεχίζει και ολοκληρώνει την υπογραφή των συμπράξεων με μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους για την κατασκευή μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων (ΜΕΑ) ανά τη χώρα και ταυτόχρονα προωθεί με ιδιαίτερο ζήλο την καύση των λεγόμενων «απορριμματογενών καυσίμων» (σκουπίδια με υψηλή σχετικά θερμογόνο δύναμη) στις τσιμεντοβιομηχανίες, όπως στο Βόλο, με τραγικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Τέλος, η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, εφαρμόζει αποφασιστικά τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και συστάσεις, που βλέπουν το περιβάλλον ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης για την προσέλκυση επενδύσεων, την άντληση πρώτων υλών για τα εμπορεύματά τους, την κατασκευή των δικτύων μεταφοράς και την απόρριψη των αποβλήτων, που προκύπτουν από την όλη δραστηριότητά τους. Αλλωστε, αυτό ακριβώς περιγράφει ο ίδιος ο πρωθυπουργός στα περιφερειακά «αναπτυξιακά» συνέδρια ανά την Ελλάδα, μιλώντας για «βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη» και για «επενδυτικές ευκαιρίες που θα παίρνουν υπόψη τους την προστασία του περιβάλλοντος». Με απλά λόγια, εννοούν ότι όπου το περιβάλλον έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, τότε θα έρχεται η ...βιώσιμη ανάπτυξη με το «Στρατηγικό Σχέδιο για τα Δάση», τα «Ρυθμιστικά και Χωροταξικά Σχέδια» και ό,τι άλλο χρειαστεί για να στηριχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα.

Η εργατική τάξη, ο λαός έχουν κάθε λόγο να απορρίψουν όλη αυτήν την προπαγανδιστική φιέστα. Βιώνουν καθημερινά ότι οι αποφάσεις, οι αντιθέσεις και οι πρόσκαιρες συμφωνίες μεταξύ ιμπεριαλιστικών κρατών, μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων, αφορούν το ποιος θα πάρει την καλύτερη μερίδα από την καταλήστευση των φυσικών πόρων του πλανήτη.

Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, το ΚΚΕ προβάλλει τη θέση ότι η προστασία του περιβάλλοντος, προς όφελος του λαού, προϋποθέτει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, θα πρέπει οι σημερινοί αγώνες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού, των δασών, των φυσικών πόρων, ενάντια στην «πράσινη» οικονομία των καπιταλιστικών κερδών, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, που αποτελεί την αιτία όξυνσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων, χειροτέρευσης της ίδιας της ζωής.