«Αυτή η πολιτική επιλογή (...) φαινομενικά βολική αλλά επικίνδυνη. Φαινομενικά βολική, γιατί επιχειρεί διαιρέσεις και συγκρούσεις πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογική και πολιτική αντίθεση αριστεράς - δεξιάς (...) Ετσι, ίσως, σκέφτεται (...) ο κόσμος θα πάψει να βλέπει την αιτία αλλά τα συμπτώματα. Είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνη αυτή η στρατηγική (...) να αναθερμάνει διχασμούς και διαιρέσεις (...) Εμείς σήμερα (...) στέλνουμε ένα μήνυμα ενότητας και όχι διχασμού (...) Χωρίς να εξετάζει αν είναι αριστεροί ή δεξιοί (...) υπερασπίζεται (...) την ανάγκη να προχωρήσει αυτός ο τόπος με ενότητα και συνεννόηση (...) Ομως η επιστροφή στην παλιά διχαστική ιδεολογία δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι παγίδα»!

Αυτά ειπώθηκαν το βράδυ της Τρίτης, σε πολιτική εκδήλωση στην Καισαριανή. Ποιος τα είπε; Ο αρχηγός ενός κόμματος που ενσαρκώνει την αναξιοπιστία και τον πολιτικό καιροσκοπισμό. Που δεν έχει κανένα, μα κανένα πρόβλημα άλλα να λέει το πρωί κι άλλα να υπερασπίζεται το βράδυ. Τα είπε ο Αλ. Τσίπρας, όχι βεβαίως κάνοντας αυτοκριτική για τα αντίθετα που έλεγε ως εκείνη τη στιγμή, αλλά ως μομφή στον πρωθυπουργό και συμπαίκτη του στο αποπροσανατολιστικό παιχνίδι σε βάρος του λαού, των κάλπικων διλημμάτων και επίπλαστων διαχωριστικών γραμμών.

Μέχρι το βράδυ της Τρίτης ο Αλ. Τσίπρας πίστευε τα εξής: «Μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής πόλωσης ανάμεσα στο δίπολο που εκφράζουν στη χώρα οι πολιτικές δυνάμεις με ξεκάθαρη τοποθέτηση τόσο πάνω στο μνημόνιο όσο και πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογική αντίθεση δεξιάς - αριστεράς. Και αυτή η αντίθεση στη χώρα μας ήδη εκφράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ».

Από κοντά και ο Δ. Παπαδημούλης προεξοφλούσε ότι: «Οι εκλογές θα είναι ένα σκληρό ντέρμπι πολιτικά, πολωμένο ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το βασικό δίλημμα θα είναι ή κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ ή κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το αποτέλεσμα θα κριθεί πολύ πάνω από το 30%».

Πάντως συμφωνούμε με τον Αλ. Τσίπρα ότι η επιλογή του είναι μεν βολική για τον ίδιο αλλά επικίνδυνη για το λαό. Γιατί επιχειρεί να τον διαιρέσει με βάση τις πολιτικές του πεποιθήσεις, για να μην ενωθεί με βάση το ταξικό του συμφέρον, για να μην βλέπει την αιτία όσων του έκαναν το βίο αβίωτο. Είναι επικίνδυνο το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ, που αποσκοπεί να χωρίσει τους ανθρώπους του μόχθου σε αριστερούς και δεξιούς, επικίνδυνο για το λαό στο σύνολό του, που πρέπει να ενωθεί απέναντι στον εχθρό, την εξουσία των μονοπωλίων, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να διαχειριστεί, και για να το πετύχει μετέρχεται και μεθόδους όπως αυτές.

Για να προχωρήσει ο τόπος έτσι όπως ορίζουν τα λαϊκά συμφέροντα ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν νυν και επίδοξοι διαχειριστές της αστικής εξουσίας, ενωμένος πρέπει να παλέψει για την ανατροπή της και στα συντρίμμια της να οικοδομήσει τη δική του.

H σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε προχτές στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης για τον περιορισμό ως και την απαγόρευση των παρουσιαζόμενων ως «μικρών» συγκεντρώσεων στα κέντρα των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, ήταν αποκαλυπτική τόσο από πλευράς σύνθεσης συμμετεχόντων όσο κι στις δηλώσεις τους. Δίπλα στον υπουργό και στον δήμαρχο Αθήνας στήθηκαν μεταξύ άλλων οι πρόεδροι του ΕΒΕΑ και του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου, εκπρόσωποι άλλων φορέων του Εμπορίου και του Τουρισμού. Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος ήταν απολύτως σαφής στις απαιτήσεις τους για «την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς»: «(...) να είναι η υποχρέωση κάθε φορέα που διοργανώνει διαδήλωση να λαμβάνει πέντε ημέρες πριν τη διεξαγωγή της την έγγραφη άδεια της δημοτικής αρχής και της Αστυνομίας. Δεύτερον, κάθε φορέας που δεν μπορεί να διασφαλίσει την τάξη και την περιφρούρηση της διαδήλωσής του να συνεργάζεται υποχρεωτικά με την Αστυνομία και να ζητά πρόσθετα μέτρα περιφρούρησης. Και τρίτον, κύριε Υπουργέ, όλες οι διαδηλώσεις να καταλαμβάνουν μία λωρίδα κυκλοφορίας, ώστε να μην αποκλείεται η πρόσβαση και η διέλευση από το κέντρο». Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι υπόλοιποι με δηλώσεις του τύπου «έχουμε το δικαίωμα του επιχειρείν στο κέντρο της Αθήνας», «το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και όλοι οι πολιτικοί φορείς να βοηθήσουν για την προσβασιμότητα και να απαλύνουν όσο είναι δυνατόν περισσότερο το κακό που δημιουργείται από κάθε πορεία και συγκέντρωση», «είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρξει περιορισμός (...) θα πρέπει να υπάρχει ένας σχεδιασμός κάθε διαδήλωσης, να υπάρχει ένας περιορισμός ίσως σε μια λωρίδα».

Εν μέσω κρίσης η μη «εύρυθμη λειτουργία της αγοράς» οφείλεται στην τεράστια ανεργία και στην εξαθλίωση, στη φτώχεια. Οσο για το «δικαίωμα του επιχειρείν» που εμποδίζουν οι κινητοποιήσεις, το προβάλλουν γιατί θέλουν εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Οσο λαμβάνουν απανωτά αντεργατικά κι αντιλαϊκά μέτρα για να φορτώσουν τα σπασμένα της κρίσης στο λαό, να συνεχίσουν έτσι απρόσκοπτα την κερδοφορία τους, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλέμποροι και μεγαλοξενοδόχοι, το τελευταίο που θέλουν είναι το λαό να οργανώνεται, να αγωνίζεται και να διεκδικεί. Αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν, ανασύροντας από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και μέτρα «γύψου», ξεκινώντας από τον εξοβελισμό του λαϊκού παράγοντα από τα κέντρα των πόλεων.