ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 6 Ιούνη 2013
Σελ. /32
Εχουν ευθύνη οι πένες

Ωραίες οι εκθέσεις για τη φτώχεια και τον πλούτο που κατά καιρούς βγάζουν διάφοροι οργανισμοί. Περιέχουν ενδιαφέροντα ως και χρήσιμα στοιχεία. Μόνο που η διαφορά στην οποία αναφέρονται δεν αφορά σε νοικοκυριά. Αφορά τάξεις.

Είναι ουσιαστική διαφορά, γιατί μιλώντας για νοικοκυριά παραπέμπεις στο δίκιο της κατανομής, ενώ μιλώντας για ταξική διαφορά παραπέμπεις στην ανάγκη να καταργηθεί η αιτία της εκμετάλλευσης.

***

Ενδιαφέρον και το στοιχείο της αύξησης του παγκόσμιου πλούτου από τα 124 τρισ. στα 135 τρισ. Αμύθητα ποσά βγαλμένα από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Αξίζει προσοχής αυτό που εντοπίζουν ως αιτία, ότι ο ρυθμός αύξησης της προσωπικής περιουσίας των λίγων είναι ταχύτερος από το ρυθμό αύξησης του συνολικά παραγόμενου πλούτου. Δείχνει ευθέως κι ας μην κατονομάζεται ότι αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης.

***

Η σύγχυση γύρω από τους όρους που χρησιμοποιούνται στις διάφορες μελέτες είναι επιλογή που υπακούει στην ανάγκη να φύγει από τη μέση η ταξική αντιπαράθεση και στη θέση της να περάσει μια αστυνομική αντίληψη για τις διαφορές μεταξύ τάξεων.

Ετσι αντιμετωπίζεται σαν παραβατικότητα και η αδήλωτη εργασία. Μόνο που ο καπιταλιστής από τη σκοπιά του δικού του δίκιου αξιοποιεί τα παράθυρα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στο νομικό πλαίσιο. Οξύνει στο έπακρο την εκμετάλλευση. Οταν το κράτος εμφανίζεται να κυνηγά στις εργασιακές σχέσεις την παραβατικότητα, πρώτον εμφανίζεται το ίδιο σαν υπερταξικό και δεύτερον στρώνει το δρόμο, για να αντιμετωπιστούν σαν παραβάτες τόσο ο εργοδότης όσο και ο εργάτης που δέχεται να δουλεύει αδήλωτος. Το κράτος, όμως, είναι των καπιταλιστών και η εργασιακή σχέση καθορίζεται από το συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης στη συγκεκριμένη στιγμή. Ο εργάτης είναι υποχρεωμένος να πουλήσει με όποιον όρο μπορεί να επιβάλει, ή δεν μπορεί να επιβάλει, την εργατική του δύναμη για να μπορέσει να την αναπαράξει.

***

Στο ίδιο πλαίσιο, μένοντας, δηλαδή, στην περιγραφή προβλημάτων σαν ξέχωρα από την ταξική πάλη, εμφανίζοντάς τα σαν λογιστικού τύπου προβλήματα, ένα επιστημονικό ινστιτούτο καταγράφει, για παράδειγμα, το χαμό που θα έρθει στις συντάξεις, επί της ουσίας όμως προετοιμάζει το κλίμα.

Οι εργάτες δεν έχουν ανάγκη να τους πει κάποιος πού παρανομεί ο εργοδότης τους, ούτε αν τα καταφέρνει στους ισολογισμούς η κυβέρνηση.

Εχουν ανάγκη να αλλάξουν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζουν ώστε να φύγει από τη μέση η εκμετάλλευσή τους. Μπροστά σ' αυτήν την ανάγκη η διανόηση των εκμεταλλευτών σφυρίζει κλέφτικα.

***

Σ' αυτήν τη μάχη, των λέξεων, που όμως είναι ιδέες - αντανάκλαση κοινωνικής πραγματικότητας - σχέσεων, η δημοσιογραφία παίρνει, επίσης, μέρος. Είτε βουτώντας την πένα της στο αίμα και τον ιδρώτα των εργατών για κείμενα που θα οργανώνουν την ανατροπή, είτε περιγράφοντας την εξέλιξη έτσι που ο εργάτης να ψάχνει τρύπα να κρυφτεί.

Είναι άλλο πράγμα να δείχνεις στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης την εξέλιξη της ταξικής πάλης, τα κέρδη που αυγαταίνουν απ' την εκμετάλλευση και την πάλη που οδηγεί σε μια ζωή χωρίς τους καπιταλιστές κι άλλο επικαλούμενος τα δεινά του λαού να δείχνεις κάποια αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης για να καλέσεις σε επιλογή διαχειριστή.


ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ: «Στο 1% των νοικοκυριών το 39% του πλούτου (...) Οι ζάπλουτοι αυξήθηκαν διεθνώς 10% το 2012, είναι 13,8 εκατομμύρια και κατέχουν 52,8 τρισ. δολ. (...) Ο περισσότερος παγκόσμιος πλούτος βρίσκεται στα χέρια λίγων ανθρώπων πάνω στον πλανήτη, όπως καταδεικνύεται στην τελευταία έκθεση της Boston Consulting Group για τον παγκόσμιο πλούτο το 2013 (...) Το παρελθόν έτος, ο αριθμός των ζάπλουτων νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 10%, φθάνοντας τα 13,8 εκατομμύρια νοικοκυριά. Συνολικά, ο παγκόσμιος ιδιωτικός πλούτος αυξήθηκε το 2012 κατά 7,8%, φθάνοντας τα 135, 5 τρισ. δολ. από τα 125,7 τρισ. δολάρια το 2011 (...) Ταυτόχρονα, σε παγκόσμια κλίμακα τόσο στον ανεπτυγμένο κόσμο όσο και στον αναπτυσσόμενο, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, επιβιώνοντας με 1 δολάριο ημερησίως (...) Οπως επισημαίνει στη φετινή της έκθεση η Boston Consulting Group, η συσσώρευση πλούτου στα χέρια ολιγάριθμων ισχυρών ανθρώπων και νοικοκυριών στον πλανήτη θα τείνει διογκούμενη. Βασικός λόγος είναι ότι ο ρυθμός αύξησης της προσωπικής περιουσίας αποδεικνύεται ταχύτερος από τον αντίστοιχο ρυθμό αύξησης του παγκόσμιου πλούτου (...) Σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με την Boston Consulting Group, ο προσωπικός πλούτος σε ετήσια βάση έως το 2017 θα αυξάνεται με ρυθμό 4,8% και θα φθάσει εκείνη τη χρονιά τα 171 τρισ. δολάρια. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η περιφέρεια Ασίας - Ειρηνικού, πλην της Ιαπωνίας, θα έχει τη μεγαλύτερη συνεισφορά στη συνολική αύξηση του πλούτου, υπερσκελίζοντας τη Βόρεια Αμερική το 2017» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ: «Ευρεία σύσκεψη, με τη συμμετοχή των υπουργών Εργασίας και Δημόσιας Τάξης (...) για την αδήλωτη εργασία (...) καθώς και άλλων μορφών παραβατικότητας στην αγορά εργασίας» (στο ΒΗΜΑ)

Η ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ: «"Συντάξεις - βοηθήματα" και επικράτηση της ιδιωτικοποιημένης ασφάλισης προβλέπει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ μέσα στα επόμενα χρόνια ως συνέπεια του περιορισμού της κρατικής δαπάνης για τις συντάξεις, της αποστέρησης εσόδων από την εισφοροδιαφυγή και την ανεργία και της αύξησης κατά 70% των συνταξιούχων» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ: «Στο πλευρό της Ελλάδας, αλλά με το αζημίωτο, θα συνεχίσουν να βρίσκονται οι εταίροι-δανειστές μας και μετά τον Ιούνιο του 2014. Οπως όλα δείχνουν, έχει ήδη αρχίσει να συντάσσεται μια νέα, τρίτη δανειακή σύμβαση που θα συνοδευτεί από νέα δεινά για τους πολίτες» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ)

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Εισφορά (αναδρομικά) για 450.000 συνταξιούχους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εκκαθαριστικά με ...βόμβες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Δάνεια υπό εποπτεία

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Νέο δάνειο, νέο μνημόνιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Οι πλειστηριασμοί ξανάρχονται

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Δάνεια και πλειστηριασμοί διπλή παγίδα στα ακίνητα

Η ΑΥΓΗ: Και κατασχέσεις σπιτιών έχει το succes story

ΤΑ ΝΕΑ: Ο Ερντογάν και το φάντασμα του Μεντερές

ΕΘΝΟΣ: Χαμηλώνουν οι βάσεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Η ΕΛΛΑΔΑ: Πλεκτάνη Κόκκαλη στην πώληση του ΟΠΑΠ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δυσφορία Σαμαρά για Βενιζέλο

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Θέλουν ενότητα στην υποταγή

«Ορισμένοι ξαναζεσταίνουν τη σούπα περί "ενότητας" των "αριστερών" παρατάξεων (...) πριν λίγο καιρό (...) είχαν φτάσει να προωθούν τη δημιουργία μέχρι και "αριστερών συνδικάτων". Εχουν κάνει την "ενότητα" σημαία ευκαιρίας (...) στρατηγική τους επιδίωξη ήταν και παραμένει ο εγκλωβισμός των εργαζομένων μέσα σε πλαστές διαχωριστικές γραμμές, σε σχήματα που συσκοτίζουν τις πραγματικές ταξικές αντιθέσεις, που θολώνουν τα αληθινά συμφέροντα και τους πραγματικούς αντιπάλους των εργαζομένων (...) Είναι οι ίδιες δυνάμεις που λασπολογούν ανοιχτά κατά του ΠΑΜΕ ότι διασπά το κίνημα (...) οι ίδιοι, που ακόμα και τώρα, σε εκατοντάδες σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα τα κάνουν πλακάκια με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, προχωράνε χέρι-χέρι με αυτούς που στα λόγια καταγγέλλουν, βρίσκονται σε πολλές περιπτώσεις σε "ανοιχτή γραμμή" με την εργοδοσία. Η "ενότητα" που ευαγγελίζονται είναι στις κορυφές, στα πόστα και στις καρέκλες. Προωθούν την "αριστερή ενότητα" για να κρύψουν τη στρατηγική τους, που υποτάσσει το κίνημα στους καπιταλιστές και στους στρατηγικούς στόχους της άρχουσας τάξης.

Θέλουμε ενότητα ενάντια στους καπιταλιστές

(...) Το ΠΑΜΕ, δεν ξεχωρίζει τους εργάτες ανάλογα με το ποια παράταξη ψηφίζουν, δεν βάζει ταμπέλες ανάλογα με το ποιο κόμμα ακολουθούν. Το ΠΑΜΕ ενώνει τους εργάτες στη βάση των δικών τους ταξικών συμφερόντων. Η ενότητα μπορεί και πρέπει να γίνει μέσα στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς απέναντι στους καπιταλιστές και συνολικά στην αστική τάξη. Μια τέτοια ενότητα, κόντρα στην αντεργατική επίθεση, ενάντια στη λαίλαπα που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο, με πραγματική αλληλεγγύη και σταθερή πυξίδα την κοινωνική θέση των εργατών, αυτή μπορεί να δώσει ώθηση στο κίνημα (...) οι εργάτες δεν πρέπει να ενωθούν για να κυνηγάνε την "ανάπτυξη" που τους καλούν οι δυνάμεις της καπιταλιστικής διαχείρισης. Δεν μπορεί να είναι με καμία επιχειρηματικότητα, ούτε με την "κρατικοδίαιτη", ούτε με την "υγιή". Δεν μπορεί να κόπτονται για κανέναν καπιταλιστή, ούτε με τα ξένα μονοπώλια, ούτε με τα ντόπια. Οι εργάτες και οι εργάτριες, συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα, είναι υποχρεωμένοι να υπερασπίζονται τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Γι' αυτό πασχίζει με όλες του τις δυνάμεις το ΠΑΜΕ, αυτό είναι το βασικό κριτήριο για το ρόλο κάθε συνδικάτου και κάθε συνδικαλιστή. Ολα τ' άλλα είναι "αριστερά" φούμαρα, που θέλουν να μετατρέψουν γι' άλλη μια φορά τα συνδικάτα σε νεροκουβαλητές του κάθε επίδοξου κυβερνητικού διαχειριστή, αφήνοντας πάντα ανέγγιχτο το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, που γεννά όλα τα βάσανα της εργατικής τάξης» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ