Ατελείωτη οργή, αλλά μαζί και αηδία, για το βρώμικο ρόλο που παίζουν σε βάρος των εργαζομένων, προκαλούν όσοι τις τελευταίες μέρες παριστάνουν πως ξαφνικά ανακάλυψαν ότι οι αξιώσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ για το ασφαλιστικό, είναι μεγαλύτερες από εκείνες που οι ίδιοι ...φαντάζονταν.

Οταν, μαζί με τους άλλους, υποδύονται τους ανήξερους και κυβερνητικά στελέχη, όπως καλή ώρα ο Λοβέρδος ή ο Κουτρουμάνης, που ως οι κατ' εξοχήν εκπρόσωποι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ανέλαβαν να βάλουν οριστική ταφόπλακα στο συνταξιοδοτικό σύστημα όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, τότε η αγανάχτηση δεν φτάνει. Η οργή οφείλει να ξεχειλίσει και να γίνει λαϊκός χείμαρρος, για να τους συμπαρασύρει και να απαλλαγούμε από όλους αυτούς τους θεομπαίχτες, που έχουν βαλθεί να γονατίσουν την λαϊκή οικογένεια.

Οσοι εκφράζουν έκπληξη για τις ...απαιτήσεις του ΔΝΤ και τις προβάλλουν σε αντίθεση, υποτίθεται με τις ...επιθυμίες του ΠΑΣΟΚ, είναι άθλιοι ψεύτες. Σκέτοι απατεώνες. Ο νόμος 3845/2010 για το «μηχανισμό στήριξης», η συμφωνία δηλαδή της κυβέρνησης με ΕΕ και ΔΝΤ, που δημοσιοποιήθηκε στις 4 του Μάη και έγινε λίγες μέρες αργότερα νόμος του κράτους, με τις γνωστές πραξικοπηματικού τύπου μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, προβλέπει τα πάντα! Στο βασικό του κείμενο και στα σχετικά παραρτήματα (μνημόνια), παρουσιάζονται μέχρι κεραίας τα σχεδιαζόμενα μέτρα και αναλύεται ο τρόπος και τα στάδια υλοποίησής τους. Οχι μόνο για φέτος. Αλλά και για την επόμενη χρονιά και για το 2012!!!

Η κλιμακούμενη, μάλιστα, επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και στο βιοτικό τους επίπεδο και η μετατροπή τους σε φτηνό και αναλώσιμο υλικό για να εξασφαλιστεί η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, θα παρακολουθείται στενά από την κυβέρνηση και τους δανειοδότες της. Αυτοί είναι που από κοινού θα αξιολογούν κάθε τρίμηνο την πορεία υλοποίησης των συμφωνηθέντων, δηλαδή, την υλοποίηση των αντιλαϊκών τους επιλογών. Αυτοί είναι που κατά περίπτωση, θα εκτιμούν αν χρειάζονται και νέα συμπληρωματικά μέτρα.

Ενα ζήτημα χρήζει ξεχωριστής προσοχής: Κάποιοι, προσπαθούν να εντάξουν τις αντιλαϊκές ανατροπές που επέρχονται, με το νόμο για το «μηχανισμό στήριξης», στα λαϊκά εισοδήματα, στην εργασία ή στη συνταξιοδότηση και στις συντάξεις, στις ανάγκες που προέκυψαν, μετά τη διαπίστωση ότι υπάρχει δημοσιονομικός εκτροχιασμός και μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι εργαζόμενοι θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με τέτοιου είδους μέτρα και πολιτικές, είτε υπήρχαν, είτε δεν υπήρχαν τα ελλείμματα.

Το αποδεικνύει το γεγονός ότι στην μία μετά την άλλη τις χώρες-μέλη, προωθούνται και επιβάλλονται παρόμοιου τύπου μέτρα. Το αποδεικνύουν οι στόχοι που είχε θέσει η πλουτοκρατία της ΕΕ με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη Στρατηγική της Λισαβόνας.

Το αποδεικνύει και το πρόσφατο κείμενο της Κομισιόν για την «στρατηγική της ΕΕ για το 2020». Και εκεί, λοιπόν, εντελώς ξεκάθαρα διατυπώνεται ότι «η δημοσιονομική εξυγίανση και η μακροπρόθεσμη χρηματοπιστωτική βιωσιμότητα θα χρειαστεί να συμβαδίσουν με σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδίως στα συστήματα που αφορούν τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την κοινωνική προστασία». Δρομολογούν, δηλαδή, μείωση των συντάξεων συνολικά για τις χώρες της ΕΕ. Εκεί υπάρχει η αξίωση για νέες μορφές παρέμβασης «για την εξισορρόπηση της εργασίας και της ιδιωτικής ζωής και για την παράταση του επαγγελματικού βίου». Δρομολογούν, δηλαδή, αύξηση του εργάσιμου βίου συνολικά, για τις χώρες της ΕΕ. Εκεί, διαπιστώνεται ότι στην ΕΕ «μόνο το 46% των εργαζόμενων ηλικίας 55-64 απασχολούνται σε σύγκριση με ποσοστό άνω του 62% στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία» και εκεί τίθεται ο στόχος το 2020 το «75% του πληθυσμού μεταξύ 20-64 ετών να έχει απασχόληση»!!!

Τα μέτρα ήταν προαποφασισμένα και δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Μέσα από αυτά η άρχουσα τάξη προσπαθεί να λύσει διάφορα προβλήματα που της προκαλούν οι αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλισμού. Αφ' ενός, να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση του συστήματός της, αφ' ετέρου να πάρει το πάνω χέρι στον εντεινόμενο ανταγωνισμό, κύρια με τις ΗΠΑ και την Κίνα και παράλληλα να προωθήσει ρυθμίσεις και πολιτικές που θα της επιτρέψουν μετά την κρίση να διατηρήσει σε ακόμα πιο υψηλά επίπεδα την κερδοφορία του συνόλου των κεφαλαίων που θα έχει στη διάθεσή της.

Ο νόμος, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ., με σιγοντάρισμα της ΝΔ, προσπαθεί να επιλύσει παρόμοιου είδους προβλήματα, παρά το γεγονός ότι μέχρι στιγμής, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να «ξεκολλήσει» εύκολα από τη φάση της κρίσης, ενώ και η όποια ύφεση, είναι πολύ πιθανόν να είναι ιδιαίτερα παρατεταμένη και ασταθής. Το ιδιαίτερο στοιχείο της συμφωνίας που συνυπέγραψε το ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ και το ΔΝΤ, είναι ότι οι αντιλαϊκές της στοχεύσεις, θα περνούν από την αντιδραστική κρησάρα τόσο των κυβερνώντων όσο και των συνεταίρων τους.

Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα το χρονοδιάγραμμα των ελέγχων που θα γίνουν από τα τέλη του Ιούνη και μέχρι τον Δεκέμβρη του 2011, όπως αναφέρονται στο «ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV» (μνημόνιο 4) της συμφωνίας των εχθρών του λαού. Πρόκειται για το χρονοδιάγραμμα επιβολής των πλέον αντιδραστικών μέτρων που έχουν αποφασιστεί ποτέ σε βάρος της εργατικής τάξης και του συνόλου των λαϊκών στρωμάτων της χώρας, από την υλοποίηση των οποίων θα εξαρτηθεί - όπως λένε - η εκταμίευση των επόμενων δόσεων των δανείων που έχει αποφασιστεί να χορηγηθούν από ΕΕ και ΔΝΤ προς την ελληνική κυβέρνηση.

Κατά τον έλεγχο του επόμενου Ιούλη, θα εξεταστεί αν έχουν εφαρμοστεί σωστά οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης που ανάμεσα στα άλλα προβλέπουν, την μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων, και την ψήφιση νόμων για το φορολογικό, την ίδρυση επιχειρήσεων, την οδηγία Μπολκεστάιν κλπ.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει προχωρήσει ήδη στην υλοποίηση όλων των παραπάνω στόχων. Η πραγματικότητα αυτή της δίνει τη δυνατότητα να δηλώνει με θράσος ότι το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης εφαρμόζεται κανονικά. Το ...«κανονικά» είναι ότι κατάφερε, σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς, και άρπαξε από τα εισοδήματα των εργαζομένων περίπου 5 δισ. ευρώ, ωστόσο, τα περιβόητα δημόσια έσοδα παραμένουν καθηλωμένα αφού οι φόροι στην κατανάλωση πέφτουν, σαν αποτέλεσμα της μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων. Βλέπουμε, δηλαδή, από τις πρώτες κιόλας βδομάδες επιβολής των μέτρων, ότι αρχίζει να ενεργοποιείται ένας φαύλος κύκλος, όπου η περικοπή των λαϊκών εισοδημάτων οδηγεί αναπόφευκτα στην παραπέρα μείωση του τζίρου της αγοράς και άρα σε συνεχιζόμενο περιορισμό των κρατικών εσόδων. Μια εικόνα που το επόμενο διάστημα θα ενταθεί ακόμα περισσότερο και θα πρέπει να θεωρείται από σήμερα βέβαιο ότι θα αποτελέσει το ...καινούριο άλλοθι για τη λήψη συμπληρωματικών μέτρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Ο δεύτερος έλεγχος, οι «ενέργειες για τη δεύτερη αξιολόγηση», όπως αναφέρεται στο μνημόνιο, θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του τρίτου τριμήνου του χρόνου, δηλαδή περί τα τέλη του Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, μέχρι τότε προβλέπεται:

• Το Κοινοβούλιο θα υιοθετήσει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
• Διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ μέσω της εφαρμογής σε υπηρεσίες οι οποίες σήμερα εξαιρούνται και μεταφορά σημαντικού ποσοστού (τουλάχιστον 30%) των αγαθών και υπηρεσιών.
• Να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και καταλληλότητα των υπαρχουσών κοινωνικών προγραμμάτων και να γίνουν προτάσεις για την μεταρρύθμιση ή την κατάργηση των λιγότερο αποτελεσματικών.
• Ενεργοποίηση των τεκμηρίων φορολόγησης των επαγγελματιών.
• Μείωση των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από εγχώριους πόρους κατά τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ.
• Διεύρυνση της φορολογικής βάσης ακίνητης περιουσίας αναπροσαρμόζοντας τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων.
• Η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα, για να διευκολύνει τις Αμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ) και τις επενδύσεις σε καινοτόμους και στρατηγικούς τομείς, μέσω της αναθεώρησης του Επενδυτικού Νόμου, της υιοθέτησης μέτρων που θα διευκολύνουν ΣΔΙΤ, δράσεις που θα προωθούν προγράμματα μεγάλων ΑΞΕ και μέτρα ενδυνάμωσης των πολιτικών προώθησης των εξαγωγών.

Το μίγμα των μέτρων που θα αξιολογηθούν το Σεπτέμβρη κάνει ολοφάνερη την πρόθεση της άρχουσας τάξης να δημιουργήσει νέα δεδομένα για την υποβάθμιση της θέσης των εργαζομένων στην κοινωνία. Εδώ οπωσδήποτε κυριαρχεί η επικείμενη ψήφιση του ασφαλιστικού και των ρυθμίσεων που οδηγούν στην κατάργηση των συντάξεων όπως τις γνωρίσαμε μέχρι σήμερα και στην επιμήκυνση του εργάσιμου βίου κατά πέντε, δέκα και δεκαπέντε χρόνια κατά περίπτωση (υπάρχει αναλυτικό ρεπορτάζ σε άλλες σελίδες του «Ρ»). Ο σχετικός νόμος πρέπει να ψηφιστεί μέσα στον Ιούνη, ο απολογισμός ωστόσο θα γίνει το φθινόπωρο. Σε αυτή τη φάση βλέπουμε ότι εισάγονται επιπλέον μέτρα που θα κινούνται αφ' ενός στην κατεύθυνση της παραπέρα αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος και αφ' ετέρου σε ενισχύσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. Ολα αυτά θα γίνουν με:

-Την μετάταξη πολλών προϊόντων (φάρμακα, τρόφιμα, μη αλκοολούχα ποτά) από τον χαμηλό στον υψηλό συντελεστή του ΦΠΑ, κάτι που θα σηματοδοτήσει νέο κύμα ανατιμήσεων σε είδη πρώτης ανάγκης.

-Την κατάργηση πολλών από τα περιβόητα προγράμματα «κοινωνικής στήριξης» για διάφορες κατηγορίες εργαζομένων, με το αιτιολογικό ότι δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε «ευπαθείς ομάδες» και άρα αποτελούν γενικευμένα ...αναποτελεσματικά επιδόματα.

-Την ενεργοποίηση «αντικειμενικών κριτηρίων» για το φορολογικό γονάτισμα των αυτοαπασχολουμένων και μικρών εμπόρων και επαγγελματιών.

-Την αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα που ουσιαστικά θα διευρύνει την μάζα των φορολογουμένων που θα κληθούν να πληρώσουν φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας ακόμα και όταν αυτή δεν υπάρχει.

-Την ταυτόχρονη μείωση των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων (για τα οποία τόσο θόρυβο έκανε το ΠΑΣΟΚ) και την θέσπιση ρυθμίσεων που να καθιστούν ακόμα πιο ευνοϊκές τις συνθήκες για να εγκατασταθούν στη χώρα μεγάλα πολυεθνικά συγκροτήματα μέσω ΑΞΕ.

Εξίσου σημαντικό, για το εύρος των αντιλαϊκών προσαρμογών που θα επιχειρηθούν, θα είναι και το τελευταίο τρίμηνο του 2010, η πορεία του οποίου θα αξιολογηθεί κατά τον τρίτο έλεγχο που θα γίνει την περίοδο πριν από τα Χριστούγεννα. Μέχρι τότε και στο πνεύμα του νόμου που ψηφίστηκε για τις υπερεξουσίες του υπουργού Οικονομικών ως κύριου συνομιλητή της ΕΕ και του ΔΝΤ, θα πρέπει να εισαχθούν «μεταρρυθμίσεις», στο πλαίσιο των οποίων ο υπουργός Οικονομικών θα αποφασίζει ακόμα και για τις δαπάνες ...υγείας, ενώ αφαιρείται με νόμο ακόμα και το τυπικό δικαίωμα της Βουλής (αυτής της Βουλής που τόσο ...σέβονται τα αστικά κόμματα) να παρεμβαίνει στην διαμόρφωση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα αναφέρονται στο «Παράρτημα 4» του νόμου, μέχρι τότε:

«Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει το νομοσχέδιο για την ενδυνάμωση του δημοσιονομικού πλαισίου σε συνέχεια των συζητήσεων με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ». Τα ακόλουθα (σχεδόν λέξη προς λέξη) πρέπει να είναι μέρος της μεταρρύθμισης:

• Η εισαγωγή ενός μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου για τη γενική κυβέρνηση βάσει ενός τριετούς κυλιόμενου ανώτατου ορίου δαπανών για το κράτος, τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης και την τοπική αυτοδιοίκηση.
• Η ενδυνάμωση της θέσης του υπουργείου Οικονομικών σε σχέση με τα υπόλοιπα υπουργεία τόσο κατά την φάση προετοιμασίας όσο και εκτέλεσης του προϋπολογισμού (δίνοντας στον υπουργό δικαίωμα αρνησικυρίας στις αποφάσεις για δαπάνες και στην εκτέλεσή τους).
• Η διασφάλιση ότι το κοινοβούλιο δεν αλλάζει το συνολικό μέγεθος του προϋπολογισμού κατά το στάδιο έγκρισης, αλλά επικεντρώνεται στη σύνθεση των δημόσιων δαπανών και εσόδων και στην αξιοπιστία των προβλέψεων για τα έξοδα και τα έσοδα.
• Το κοινοβούλιο θα υιοθετήσει μεταρρύθμιση του νομικού πλαισίου που διέπει τους μισθούς του δημόσιου σε συμφωνία με το παρόν Μνημόνιο.

Τα τέσσερα αυτά σημεία είναι όλα τους ένα κι ένα! Με το συγκεκριμένο νομοθέτημα η κυβέρνηση και οι συνεταίροι της, στο όνομα του ελέγχου των δαπανών, επιχειρούν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις να θωρακίσουν ακόμα περισσότερο το σύστημα, ενόψει και ενδεχόμενων ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό, αλλά και να ξεμπερδέψουν με κοινωνικοπολιτικά δεδομένα που έτσι κι αλλιώς τα θεωρούν υποχωρήσεις απέναντι στο κίνημα των εργαζομένων. Εξηγούμαστε:

Πρώτον: Με το λεγόμενο «μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο» για το ανώτατο όριο των κρατικών δαπανών, επιδιώκεται η άμεση και διά νόμου αποσύνδεση των αναγκών που έχουν κύρια τα ασφαλιστικά ταμεία, από τη χρηματοδότηση του κράτους, ακυρώνοντας και τυπικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης. Μέχρι σήμερα, το δημόσιο στα πλαίσια των υποχρεώσεων που έχει να εγγυάται και να εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων, τα χρηματοδοτούσε ανάλογα με τις συμβατικές υποχρεώσεις (συντάξεις, υγειονομική και νοσοκομειακή περίθαλψη, άλλες παροχές) που είχαν και έπρεπε να καλυφθούν. Τώρα το σύστημα αυτό αντιστρέφεται πλήρως. Η κυβέρνηση θα εξετάζει τι μένει στα ταμεία της, μετά τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου και θα αποφασίζει τα ποσά που μπορούν να δοθούν και με βάση αυτά τα ταμεία θα καθορίζουν τα προγράμματά τους. Με δεδομένη, βέβαια, την πολιτική περικοπών της χρηματοδότησης, τα ταμεία θα αποφασίζουν τι θα καταργούν και θα ψαλιδίζουν, ξεκινώντας από τις λεγόμενες παροχές, συνεχίζοντας με την υγειονομική κάλυψη και καταλήγοντας στις ίδιες τις συντάξεις, που καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι στόχος τους είναι να σταθεροποιηθούν σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα ακόμα και σε σχέση με τις σημερινές συντάξεις εξευτελισμού και πείνας.

Δεύτερον: Ο ρόλος του υπουργείου Οικονομικών στη διαμόρφωση των κρατικών προϋπολογισμών ήταν ανέκαθεν δεδομένος. Το υπουργείο Οικονομικών ως ο κεντρικός διαχειριστής των δημοσιονομικών, ήταν αυτό που ανέκαθεν αποφάσιζε για την κατανομή των κονδυλίων και για τις προτεραιότητες του κρατικού προϋπολογισμού. Στοιχείο της καθημερινότητας, στις μοιρασιές των κονδυλίων, ήταν και οι επιμέρους διαφορετικές απόψεις που είχε ο ένας ή ο άλλος υπουργός, ωστόσο το ζήτημα πάντα λύνονταν μέσα στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής και του Υπουργικού Συμβουλίου. Το γεγονός ότι αυτό το καθεστώς επιδιώκεται να τροποποιηθεί και διά νόμου να εξασφαλιστεί «η ενδυνάμωση του υπουργείου Οικονομικών», σε συνδυασμό με το κυβερνητικό πραξικόπημα κατά την ψήφιση του νόμου που επίσης αφορούσε το εύρος των δικαιωμάτων του υπουργού ακόμα και στο να υπογράφει διεθνείς συμβάσεις, χωρίς καν να απαιτείται επικύρωσή τους από τη Βουλή, μόνο ερωτηματικά μπορεί να προκαλεί για τις προθέσεις της κυβερνητικής ομάδας που διατηρεί ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας- συμφωνιών με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Τρίτον: Ξεχωριστής σημασίας αναδεικνύεται για τον «μηχανισμό στήριξης», το νομικό πλαίσιο με βάση το οποίο θα καθορίζονται στο μέλλον οι μισθοί του δημοσίου. Δεν τους φτάνουν οι περικοπές που έγιναν στα επιδόματα. Δεν τους φτάνει ότι καταργήθηκαν τα δώρα των Χριστουγέννων, του Πάσχα και το επίδομα άδειας. Ούτε το τριετές «πάγωμα» των μισθών. Θέλουν κι άλλα και επιζητούν «μεταρρύθμιση», «σε συμφωνία με τον παρόν Μνημόνιο». Το «παρόν Μνημόνιο», λοιπόν, προβλέπει ότι το νέο σύστημα μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να «εξασφαλίζει ότι η αμοιβή αντανακλά την παραγωγικότητα και τα καθήκοντα», ενώ το νέο μισθολόγιο «θα πρέπει να είναι μέρος μιας συνολικής αναμόρφωσης της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων του δημοσίου τομέα». Με άλλα λόγια το σκεφτικό είναι ότι σε μια κοινωνία που καταργούνται οι βασικοί μισθοί και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, είναι απαγορευτικό να θεωρούνται δεδομένοι οι μισθοί στο δημόσιο. Αντίθετα, πρέπει να συνδεθούν με την λεγόμενη παραγωγικότητα, ενώ παράλληλα θα ξεκινήσει και μια διαδικασία αλλαγών, μετατάξεων και ...αξιολογήσεων που μόνο καλό δεν προμηνύουν για τους εργαζόμενους.

Μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει επιπλέον:

Η κυβέρνηση να προετοιμάσει ένα σχέδιο αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων. Το πρόγραμμα έχει ήδη ανακοινωθεί και περιλαμβάνει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που είχε γλιτώσει μέχρι σήμερα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τώρα μιλάμε για υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια, ενεργειακά δίκτυα, αυτοκινητόδρομοι) που προσφέρονται σε «στρατηγικούς επενδυτές», για τον ΟΣΕ, την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, την περιουσία του ΕΟΤ, την ακίνητη περιουσία του δημοσίου κλπ.

Παράλληλα:

• Θα δημιουργήσει σύστημα για τη διαχείριση των φαρμάκων, το οποίο θα ευνοεί την χρήση γενόσιμων φαρμάκων - αντίγραφα, συμπεριλαμβανομένου και ενός συστήματος ηλεκτρονικής παρακολούθησης των συνταγών των γιατρών.
• Η κυβέρνηση θα διασφαλίσει περισσότερη δημοσιονομική και λειτουργική επίβλεψη των δαπανών υγείας από τον υπουργό Οικονομικών.

Το ζητούμενο είναι ξεκάθαρο: Η υπόθεση της προστασίας υγείας και των υπηρεσιών υγείας προς τους εργαζόμενους, αλλά και η χορήγηση φαρμακευτικών αγωγών, δεν θα είναι στο εξής ζήτημα που θα λύνεται από τους γιατρούς και το υπόλοιπο ιατρικό προσωπικό των κλάδων της υγείας στα πλαίσια του δημόσιου τομέα της υγείας, αλλά ανατίθεται στα λογιστήρια του υπουργείου Οικονομικών, όπου οι αποφάσεις δεν θα παίρνονται με βάση τις ανάγκες όπως τις προσδιορίζει η ιατρική, αλλά σύμφωνα με τα ...δημοσιονομικά περιθώρια.

Τον Δεκέβρη επίσης θα εξεταστεί η πορεία των ανατροπών στον τομέα των εργασιακών σχέσεων. Το μνημόνιο προβλέπει με απόλυτη ακρίβεια τα μέτρα που θα πρέπει να επιβληθούν και τα οποία, με τον πλέον προκλητικό τρόπο παρουσιάζονται ως ...«συνέχεια διαλόγου με κοινωνικούς εταίρους». Στα πλαίσια αυτού του διαλόγου:

«Η Κυβέρνηση θα προτείνει και το Κοινοβούλιο θα υιοθετήσει νομοθεσία για την μεταρρύθμιση του πλαισίου μισθολογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, που θα προβλέπουν:

• Τη μείωση της αμοιβής της υπερωριακής εργασίας.
• Τη μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου εργασίας.
• Θα επιτρέψει σε τοπικά σύμφωνα να θέτουν τις μισθολογικές αυξήσεις χαμηλότερα από τις κλαδικές συμφωνίες.
• Θα επιτρέψει να εισάγουν αμοιβές που θα συνδέονται με την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης.

Επειδή όμως αυτά δεν κρίνονται αρκετά, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει και σε άλλα μέτρα που οδηγούν στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στην κατάργηση της έννοιας των κατώτατων μισθών με στόχο να εξασφαλιστεί η ακόμα μεγαλύτερη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, προς όφελος του κεφαλαίου. Οπως αναφέρεται στο μνημόνιο, αυτά είναι:

• Πάγωμα των βασικών μισθών για τρία χρόνια.
• Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για τους κατώτατους μισθούς με εισαγωγή μισθών κάτω από τον κατώτατο μισθό (sub-minima) για ευάλωτες ομάδες, όπως οι νέοι και οι μακροχρόνια άνεργοι και θα εφαρμόσει μέτρα που θα εγγυώνται ότι οι τρέχοντες κατώτατοι μισθοί θα παραμείνουν σταθεροί σε ονομαστικούς όρους για τρία χρόνια.
• Η κυβέρνηση θα αλλάξει τη νομοθεσία για την προστασία της εργασίας παρατείνοντας την περίοδο μαθητείας για νέες θέσεις εργασίας στο ένα έτος, μειώνοντας το συνολικό επίπεδο αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και διασφαλίζοντας ότι το καθεστώς αποζημίωσης θα είναι το ίδιο για ειδικευμένους και ανειδίκευτους εργάτες, αυξάνοντας το ελάχιστο όριο ενεργοποίησης των κανόνων μαζικών απολύσεων ειδικά για μεγάλες επιχειρήσεις και διευκολύνοντας τη χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και ημιαπασχόλησης.
• Η κυβέρνηση θα αλλάξει την υπάρχουσα (κλαδική) νομοθεσία σε σημαντικούς τομείς υπηρεσιών όπως ο τουρισμός, το λιανικό εμπόριο και η εκπαίδευση. Η νέα νομοθεσία θα πρέπει να διευκολύνει την ίδρυση υπηρεσιών, μειώνοντας σημαντικά (...) ειδικά απαιτήσεις σχετιζόμενες με ποσοτικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς, κατώτερες ή ανώτερες αμοιβές.

Τον Δεκέμβρη, τέλος, θα εξεταστούν ακόμα τα βήματα που θα έχει κάνει η κυβέρνηση για τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα και ειδικά των νομικών, των φαρμακοποιών, των συμβολαιογράφων, των αρχιτεκτόνων, μηχανικών και ορκωτών λογιστών.

Στον τέταρτο έλεγχο που θα γίνει τον Μάρτη του 2011 θα ελεγχθεί:

• Το πάγωμα των συντάξεων όλων των συνταξιούχων.
• Νέα μείωση των ανώτατων συντάξεων.
• Η «πλήρης υλοποίηση» του «σχεδίου ανάκαμψης» του ΟΣΕ, δηλαδή η ιδιωτικοποίησή του.
• Η συνέχιση της απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας.

Ο κυριότερος στόχος για το δεύτερο τρίμηνο του 2011 είνα η θέσπιση του νέου μισθολογίου για το δημόσιο «εξασφαλίζοντας ότι η αμοιβή αντανακλά την παραγωγικότητα και τα καθήκοντα».

Το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου θα ανακοινωθεί νέο πρόγραμμα μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μια και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα προβλέπεται «μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα επιπροσθέτως του κανόνα της μίας πρόσληψης ανά πέντε συνταξιοδοτήσεις». Για εκείνο το τρίμηνο, επίσης, σχεδιάζεται:

• Ειδικός φόρος κατανάλωσης για τα μη αλκοολούχα ποτά.
• Μείωση των επιδοτήσεων σε δημόσιες επιχειρήσεις.
• Κατάργηση των επιδομάτων όπως τα ξέραμε μέχρι τώρα αφού καθιερώνονται «επιδόματα ανεργίας με κριτήρια τα ελάχιστα απαιτούμενα μέσα διαβίωσης».
• Νέα επίθεση στο λαϊκό εισόδημα με «περαιτέρω διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ με την εφαρμογή του κανονικού συντελεστή για αγαθά και υπηρεσίες που τώρα υπάγονται στον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ».