ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 6 Ιούνη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.
Κρύβουν και υπηρετούν το σκάνδαλο των σκανδάλων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κραδαίνοντας υποκριτικά τη ρομφαία της «κάθαρσης», της «αυτοκάθαρσης» και της «διαφάνειας», το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με την ουσιαστική συνδρομή του ΛΑ.Ο.Σ., επιδίδονται σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό για το ποιος θα δημοσιοποιήσει περισσότερα στοιχεία σε βάρος στελεχών του άλλου στα σκάνδαλα που τώρα εξετάζουν οι επιτροπές της Βουλής.

Ολοι τους, μ' ένα στόμα, δηλώνουν ότι δε φοβούνται την αλήθεια για τα σκάνδαλα και πως είναι αποφασισμένοι να «καθαρίσουν» τα κόμματά τους από τους υπουργούς εκείνους και τα στελέχη που εμπλέκονται σε υποθέσεις μίζας, προκλητικού ή παράνομου πλουτισμού.

Η όλη συζήτηση εξελίσσεται στη βάση υπαρκτών σκανδάλων, όπως είναι αυτό της «Ζήμενς» και του Βατοπεδίου. Ο στόχος όμως των δυνάμεων του δικομματισμού και του ΛΑ.Ο.Σ. δεν είναι να αποκαλύψουν την αλήθεια και να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για το εμπόδισμα - όσο αυτό είναι δυνατόν - παρόμοιων σκανδάλων στο μέλλον.

Αν επεδίωκαν κάτι τέτοιο, το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να αποδεχτούν τα μέτρα ουσίας που προτείνει το ΚΚΕ για τις αλλαγές στο νόμο περί ευθύνης υπουργών, στον έλεγχο του «πόθεν έσχες» των πολιτικών και την κατάργηση των χρυσόβουλων.

Ολοι τους δουλεύουν με γνώμονα το κοντοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο συμφέρον του αστικού πολιτικού συστήματος, το οποίο δέχεται κλιμακούμενη αμφισβήτηση στην παρούσα φάση, εξαιτίας ακριβώς των βάρβαρων μέτρων και της πολιτικής που τα επιβάλλει.

Φοβούνται τη λαϊκή οργή

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. αντιλαμβάνονται ότι τα μέτρα που προωθούν και στηρίζουν σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ προκαλούν ήδη και θα προκαλέσουν στο μέλλον ακόμα πιο οξυμένες κοινωνικές αντιδράσεις. Ο φόβος τους για το μέγεθος και τον τρόπο που θα εκφραστεί η δεδομένη λαϊκή αγανάκτηση, είναι φανερός στην προπαγάνδα τους, ακόμα και στην προσπάθειά τους να συκοφαντήσουν προληπτικά τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ.

Ξέρουν πως η οργή που βράζει σε πλατιά λαϊκά στρώματα, ακόμα κι αν σήμερα εκφράζεται με πολιτικά ανώριμο τρόπο, εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα, όπως είναι το πετσόκομμα των μισθών, η ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ξέρουν πως η θολή - για την ώρα - λαϊκή αγανάκτηση, μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να γίνει δύναμη αποκάλυψης της πολιτικής πηγής του προβλήματος και να στραφεί εναντίον της. Να στοχοποιήσει, δηλαδή, τη στρατηγική των κομμάτων που επιβάλλουν και στηρίζουν τα αντιλαϊκά μέτρα. Κι εκεί τα πράγματα δε θα είναι εύκολα για το σύστημα που υπηρετούν. Πολύ περισσότερο, αν το κίνημα μπολιαστεί σε μια πορεία με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, για μια άλλη εξουσία, για έναν άλλο, φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης.

Ξέρουν καλά πως για το αστικό πολιτικό σύστημα που υπηρετούν, είναι καλύτερο να θυσιάσουν μερικά - «καμένα» έτσι κι αλλιώς - από τα ανακυκλώσιμα στελέχη τους, για να αποπροσανατολίσουν, να εκτονώσουν τη λαϊκή αγανάκτηση και να αποφύγουν κραδασμούς που κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να δημιουργήσουν ανεξέλεγκτες για το κεφάλαιο καταστάσεις.

Αδίστακτοι στην προπαγάνδα τους

Καθόλου τυχαία, μάλιστα, ο πρωθυπουργός δεν αρκείται στο να σηκώνει τη σημαία της «κάθαρσης», αλλά προσπαθεί να της προσδώσει και ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά, ανάγοντας την αδιαφάνεια και τη διαπλοκή σε νούμερο 1 αιτία της οικονομικής κρίσης.

Τι λέει; Οτι η οικονομική κρίση είναι κρίση του κρατικού χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, τα οποία προέκυψαν από την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος. Αρα, για να γεμίσουν τα δημόσια ταμεία και να αποφύγει η χώρα την πτώχευση, πρέπει να γίνουν περικοπές σε μισθούς και κοινωνικές παροχές, να υλοποιηθεί δηλαδή μέχρι κεραίας το αντιδραστικό μνημόνιο με την τρόικα. Και για να παραδειγματιστούν όσοι στο μέλλον επιχειρήσουν να κατασπαταλήσουν δημόσιο χρήμα, πρέπει να τιμωρηθούν σήμερα όσοι ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα.

Υπάρχει, ωστόσο, ένα κενό στον κατασκευασμένο συλλογισμό τους. Πώς συμβάλλουν τα φιλομονοπωλιακά μέτρα (μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση του ορίου των απολύσεων, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, κατάργηση επί της ουσίας των αποζημιώσεων, παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας κ.ά.) στη μείωση των ελλειμμάτων, που είναι ο διακηρυγμένος στόχος κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου; Και τέλος πάντων, τα ελλείμματα από τα κρατικά ταμεία, όλο το δημόσιο χρέος είναι αυτό που «έκλεψαν τα λαμόγια» γι'αυτό και άδειασαν τα ταμεία;

Εδώ η προπαγάνδα δίνει τα ρέστα της. Κρύβουν οτι τα κρατικά ταμεία άδειασαν γιατί τα λεφτά δόθηκαν χαριστικά στους τραπεζίτες, στους μεγαλέμπορους, στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές, είτε ως φοροαπαλλαγές, είτε ως επιδιοτήσεις. Ο,τι αυτά τα λεφτά υπάρχουν και είναι στα ταμεία τους αλλά δεν τα επενδύουν γιατί υπάρχει κρίση.Αλήθεια πιστεύει κανείς οτι τα 300 δισ. ευρώ χρέος πήγαν στα «λαμόγια»;

Λένε στο λαό ότι πρέπει να γίνουν οι επιχειρήσεις ανταγωνιστικές. Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα φύεται - για παράδειγμα - η προπαγάνδα ότι δε χρειάζεται ειδικευμένο προσωπικό με δικαιώματα στα καράβια, δε χρειάζεται φτηνή τακτική και ασφαλής σύνδεση με τα νησιά, αρκεί να πάνε καλά οι επιχειρήσεις του τουρισμού. Αρα, το καμποτάζ πρέπει να καταργηθεί και όποιος αντιδρά είναι ενάντια στην «ανάπτυξη» της χώρας.

Με αυτόν τον απλοϊκό προπαγανδιστικά τρόπο η κυβέρνηση επιδιώκει, από τη μια, να κρύψει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής, και, από την άλλη, να νομιμοποιήσει τα αντιλαϊκά μέτρα.

Κρύβουν ότι το κράτος θέλει να μπουκώνει το κεφάλαιο με χρήμα που αφαιμάζει από τις τσέπες του λαού, να πετσοκόβει κοινωνικές παροχές και να τις μετατρέπει σε κερδοφόρο εμπόρευμα για τις επιχειρήσεις.

Στο απυρόβλητο το μεγαλύτερο σκάνδαλο

Η παραπάνω λογική είναι αυτή που καλλιεργεί αντιλήψεις και συνθήματα όπως «έξω οι κλέφτες», αφήνοντας στο απυρόβλητο την πολιτική που τους εξέθρεψε, το ίδιο το σύστημα - θερμοκήπιο των σκανδάλων.

Κλέφτες πολιτικοί υπάρχουν, όπως υπάρχουν και έντιμοι αστοί πολιτικοί. Η διαπλοκή όμως με τις πολυεθνικές, η παράδοση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες δεν προκύπτει από τις ηθικές αδυναμίες μιας μερίδας πολιτικών. Καλλιεργείται στο έδαφος μιας πολιτικής που έχει για θεμέλιο λίθο της την ατομική ιδιοκτησία και την υπηρέτηση των συμφερόντων μιας χούφτας πλουτοκρατών.

Αδιαμφισβήτητα, σκάνδαλο είναι να παίρνει μίζα μια κυβέρνηση από μια πολυεθνική, για να προτιμήσει το Δημόσιο τα δικά της προϊόντα έναντι των ανταγωνιστών της.Σκάνδαλο όμως, και μάλιστα πρώτου μεγέθους, είναι και η διαχρονική παράδοση στις πολυεθνικές του πλούτου που δημιούργησε με τον ιδρώτα του ο λαός, όπως οι υποδομές στρατηγικής σημασίας, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες και πάει λέγοντας.

Σκάνδαλο είναι η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που συνοδεύει τις ιδιωτικοποιήσεις, για να μπορεί το κεφάλαιο να κερδίζει περισσότερα. Σκάνδαλο και κλοπή είναι και το γεγονός ότι σήμερα δεν αποθεώνεται μόνο η ατομική ιδιοκτησία, αλλά το ελληνικό κράτος φτάνει να αναγνωρίζει κυριότητα επί ελληνικού εδάφους σε μοναστήρια που κατέχουν βυζαντινούς τίτλους!

Και βέβαια, το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων, η μεγαλύτερη κλοπή, είναι αυτή που γίνεται στη σφαίρα της παραγωγής. Εκεί που ο εργαζόμενος δουλεύει 10 και 12 ώρες για να πληρωθεί τις 4 και το υπόλοιπο να το καρπωθεί σαν υπεραξία το αφεντικό.

Αυτό είναι το σκάνδαλο που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποκρύψουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Ιδιαίτερα τώρα που μεγαλώνει η λαϊκή αγανάκτηση για το γεγονός ότι η επιβίωση γίνεται ακόμα δυσκολότερη, αφού επιδεινώνονται οι όροι αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ είναι ώρα να μιλήσει ο λαός. Με τη μαζική πολιτική πάλη του να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του. Οι εμπλεκόμενοι πρέπει να πληρώσουν. Ο λαός, όμως, έχει κάθε συμφέρον να τιμωρήσει πολιτικά και τα κόμματα που τους εξέθρεψαν. Να στοχοποιήσει τη στρατηγική τους, σαν τη μήτρα εκείνη που γεννά τα σκάνδαλα μαζί με το τσεκούρωμα των εργατικών, των λαϊκών κατακτήσεων. Να μην πιαστεί στο αγκίστρι του αποπροσανατολισμού. Να τους πολεμήσει ισάξια με τον πόλεμο που δέχεται. Να τους ανατρέψει, αυτούς και το σάπιο σύστημα που υπηρετούν.


Περ. Κ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ