Στόχος είναι η ένταση της εκμετάλλευσης για αύξηση των κερδών, με τη διάλυση των κατακτήσεων στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, το χτύπημα της ιδεολογίας της εργατικής τάξης, την παραπέρα εδραίωση του καπιταλισμού, την ενσωμάτωση των εργαζομένων στο σύστημα.

Αυτός ο στόχος δεν ομολογείται, γιατί είναι προφανές ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και όλων των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Επομένως, γίνεται προσπάθεια να συγκαλυφτεί το αντιδραστικό του περιεχόμενο.

Οι προπαγανδιστές των θέσεων της ολιγαρχίας, διάφοροι αστοί ιδεολόγοι, προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου ταυτίζονται με αυτά του έθνους. Η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου χαρακτηρίζεται εθνική ανάγκη, η υποταγή στις επιλογές των πολυεθνικών μονόδρομος, οι διεθνείς συμφωνίες των μονοπωλίων τύπου ΓΚΑΤΤ παγκοσμιοποίηση, που αν δεν την παρακολουθήσουμε θα μείνουμε στο περιθώριο, η τεχνολογική πρόοδος αιτία της ανεργίας.

Προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει να συμβάλουμε όλοι στην αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας. Οτι η διάλυση και το ξεπούλημα της παραγωγικής βάσης της χώρας, το κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, εξυγιαίνουν την οικονομία.

Η πολιτική τους χαρακτηρίζεται μονόδρομος για ανάπτυξη - ανταγωνιστικότητα - απασχόληση.

****

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι αποκαλυπτικές: "Δεν μπορεί να εγγυηθεί τα κεκτημένα" και "ένας καλά εφοδιασμένος νέος εργαζόμενος μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες για την ασφάλισή του, τη στέγαση, και την υγειονομική του περίθαλψη".

Οι 19 εντολές του ΣΕΒ δείχνουν ότι εξαπολύεται η πιο άγρια επίθεση χωρίς τελειωμό.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι ήδη γνωστά στους εργαζόμενους. Χειροτέρευσε σε όλα τα επίπεδα η θέση της εργατικής τάξης. Το βιοτικό επίπεδο μειώθηκε πάνω από 20%. Το 70% των συνταξιούχων παίρνει σήμερα την κατώτερη σύνταξη που δεν ξεπερνά τις 100 χιλιάδες. Μειώθηκαν οι παροχές σε φάρμακα, υγειονομική αντίληψη, μειώθηκαν τα κοντύλια του κρατικού προϋπολογισμού στους τομείς υγείας, πρόνοιας, παιδείας, πολιτισμού.

Αυξήθηκε η έμμεση και άμεση φορολογία.

Η ανεργία ξεπέρασε το 11% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ή το 25% της εργατικής τάξης, ενώ αυξάνονται οι μακροχρόνια άνεργοι, (πάνω από ένα χρόνο).

Αυξήθηκε το ποσοστό των μερικά απασχολούμενων, με ωρομίσθιο, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, των εργαζομένων που τους κλέβουν την ασφάλιση, πληρώνονται κάτω από τις Συλλογικές Συμβάσεις. Αυξήθηκαν οι άτυπες μορφές απασχόλησης,(δουλιά με το δελτίο παροχής υπηρεσιών, φασόν), κλπ. Πυκνώνουν τα φαινόμενα των αστέγων και της επαιτείας.

Αυξήθηκε η εγκληματικότητα, η πορνεία, η μάστιγα των ναρκωτικών.

****

Αυξήθηκαν πάνω από 100% ή 13 εκατομμύρια δολάρια οι καταθέσεις της ολιγαρχίας σε τράπεζες του εξωτερικού. Αυτά σύμφωνα με στοιχεία από τα δηλωμένα κέρδη. Δεκάδες επιχειρηματίες πραγματοποιούν τεράστιες επενδύσεις στο εξωτερικό.

Αυξάνεται ραγδαία η συγκέντρωση πλούτου στην ολιγαρχία. Τα νούμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τρομακτικά. Τα εισοδήματα 447 ατόμων στον κόσμο, αν τα προσθέσουμε, ξεπερνούν το συνολικό εισόδημα των μισών κατοίκων του πλανήτη. Πριν 10 χρόνια οι δισεκατομμυριούχοι ήταν 147. Στο ίδιο διάστημα οι άνεργοι στον κόσμο έφτασαν τα 800 εκατομμύρια, αν και το παγκόσμιο εισόδημα αυξήθηκε 40%.

Ιδού η υποκρισία και η απάτη σε όλο της το μεγαλείο. Αποδείχνεται ότι, όταν μιλάνε για ανάπτυξη, εννοούν την αύξηση των κερδών. Οταν μιλούν για προγράμματα σύγκλισης, εφαρμόζουν προγράμματα ληστείας των εργαζομένων. Οταν μιλούν για καταπολέμηση της ανεργίας εννοούν την κατάργηση της πλήρους απασχόλησης για όλους.

Να, το αποκρουστικό πρόσωπο της "νέας τάξης πραγμάτων", τόσο νέας, όσο και η εκμετάλλευση. Οποιο όνομα και αν δώσουν, όπως κι αν χαρακτηρίσουν τη ληστεία σε βάρος των εργαζομένων, οι αστοί, οι σοσιαλδημοκράτες και οι λεγόμενοι ανανεωτές, δεν μπορούν να κρύψουν την ωμή πραγματικότητα, ότι ο καπιταλισμός δείχνει τα αδιέξοδά του, τη μόνιμη και παρατεταμένη κρίση του. Δείχνει ότι δεν μπορεί να είναι το μέλλον. Οσο παραμένει τόσο πιο αντιδραστικός θα γίνεται.

****

Μπορεί αυτή η προοπτική να γίνει κατανοητή από τους εργαζόμενους, όταν συνδέεται με τα άμεσα και καθημερινά τους προβλήματα, τις αιτίες που τα γεννούν, την εξουσία που τα διαιωνίζει.

Η αποκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα αυτών των μέτρων, αυτής της πολιτικής, είναι βασικό καθήκον. Οι εργαζόμενοι και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχουν υποχρέωση να οργανώσουν την αντίστασή τους, ώστε να μην περάσουν. Παράλληλα, επιβάλλεται η εργατική τάξη να περάσει πιο αποφασιστικά στην αντεπίθεση, να προβάλει τα δικά της αιτήματα, τις δικές της προτάσεις, το δικό της μονόδρομο, ο οποίος έρχεται σε ρήξη και σύγκρουση με τους στόχους και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Να κουρελιάσει την απάτη του κοινωνικού διαλόγου, που δεν είναι τίποτ' άλλο παρά προσπάθεια εγκλωβισμού των εργαζομένων στη λογική των μονοπωλίων, προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Να αποκαλυφθεί ο ρόλος της κυβέρνησης σαν οργάνου εξυπηρέτησης της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών.

Μέσα από τους αγώνες να καταγγέλλεται ο ρόλος κομμάτων και παρατάξεων που δρουν σαν Δούρειος Ιππος στο εργατικό κίνημα και προσπαθούν να το μετατρέψουν σε εξάρτημα του συστήματος εκμετάλλευσης. Η εργατική τάξη και το ταξικό συνδικαλιστικό της κίνημα μέσα στους αγώνες θα δημιουργούν μέτωπο πάλης με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Με τους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τη διανόηση και τη νεολαία, ενάντια στο μαύρο μέτωπομονοπωλίων - κυβέρνησης, και κομμάτων που τους υπηρετούν.

Οι δυσκολίες και τα προβλήματα στο κίνημα συνυπάρχουν με τις δυνατότητες. Το αποδεικνύουν οι μακροχρόνιοι σκληροί λαϊκοί αγώνες.

Παναγιώτης ΣΟΦΟΣ

Επιβάλλεται η εργατική τάξη να περάσει πιο αποφασιστικά στην αντεπίθεση, να προβάλει τα δικά της αιτήματα, τις δικές της προτάσεις, το δικό της μονόδρομο, ο οποίος έρχεται σε ρήξη και σύγκρουση με τους στόχους και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης

- Η κυβέρνηση δημοσιοποίησε ακόμα ένα νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες. Υποστηρίζει ότι πρόκειται για νομοσχέδιο - τομή που θα δημιουργήσει τις συγκοινωνίες της επόμενης εικοσαετίας. Είναι έτσι;

- Τα προβλήματα των αστικών συγκοινωνιών δεν είναι σημερινά. Αλλά το ΠΑΣΟΚ, που από τα τελευταία 16 χρόνια βρίσκεται στην εξουσία τα 13, φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.

Με την επάνοδό του το 1993, στην εξουσία, και στον απόηχο των εργατικών κινητοποιήσεων του χώρου, έκανε μεν μισό βήμα προς την "επανακρατικοποίηση" των αστικών συγκοινωνιών, αλλά πολλά βήματα πίσω, όσον αφορά στην αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό τους. Και αυτό γιατί ούτε τον ενιαίο φορέα πραγματοποίησε, ούτε η κρατική επιδότηση ήταν πλήρης, και το χειρότερο, τα προγράμματα επενδύσεων μείνανε στα χαρτιά μαζί με το νέο στόλο, τις προσλήψεις των οδηγών και την αναγκαία τεχνική υποδομή. Επιγραμματικά και το τέταρτο κατά σειρά νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ έχει ανάψει "πράσινο φως" στην ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών άμεσα ή έμμεσα, και τη φιλελευθεροποίηση των εργασιακών σχέσεων.

- Το υπουργείο Μεταφορών κάνει λόγο για ενιαίο και σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο και για οικονομική εξυγίανση των συγκοινωνιακών φορέων. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;

- Είναι φανερό ότι τον ενιαίο φορέα για τον οποίο πάλεψαν και παλεύουν οι εργαζόμενοι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον εξοβέλισε στο χωνευτήρι των ιδιωτικών συμφερόντων. Κράτησε μόνο τις ταμπέλες ΟΑΣΑ, ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, αλλά και αυτών το έργο, με υπουργικές αποφάσεις μπορεί να πηγαίνει στους ιδιώτες.

Από την άλλη αφήνει το μετρό απ' έξω, καθώς έτσι ή αλλιώς έχουν ήδη πατήσει γερά πόδι σε αυτό οι ιδιώτες.

Αλλά και η ανάθεση του συγκοινωνιακού έργου στους δήμους δεν είναι τίποτα περισσότερο, από μια "παρακαμπτήριο", που, αργά ή γρήγορα και με δεδομένη την οικονομική τους δυσπραγία, θα καταλήξει εκεί που είναι και ο τελικός στόχος, δηλαδή στα "αμαξοστάσια" της κερδοσκοπίας. Μέσα από τη λεγόμενη "ευελιξία" οι αστικές συγκοινωνίες θα πέσουν στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων, κάτω από τον "σχεδιασμό και προγραμματισμό" του ΟΑΣΑ. Σ' αυτό εξαντλείται και ο ρόλος του. Ολα τ' άλλα είναι το απαραίτητο "τυράκι", που θα τσιμπήσουν τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι πολίτες, αγανακτισμένοι από τα κακώς κείμενα των συγκοινωνιών του Λεκανοπεδίου.

Οι τελευταίοι, μάλιστα, θα πληρώσουν και το "μάρμαρο" με τις ανατιμήσεις των εισιτηρίων. Ομως και οι αυξήσεις του κομίστρου δε θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των συγκοινωνιών, ούτε τα ελλείμματα θα περιορίσουν. Απλά, αυτά θα μετακυλιστούν στους επιβάτες, που αυτή τη φορά με τον οβολό τους θα συντηρούν τις όποιες συγκοινωνίες και ταυτόχρονα θα πρέπει να ζεστάνουν και τις τσέπες των ιδιωτικών εταιριών, που καραδοκούν να μπουν στο χορό. Οσο για τις επενδύσεις, η δεκατριάχρονη "πολιτεία" του ΠΑΣΟΚ δεν είναι και η καλύτερη εγγύηση για το τι μέλλει γενέσθαι.

- Τι σημαίνει η εφαρμογή του νομοσχεδίου για τους εργαζόμενους;

- Πριν απ' όλα μείωση των θέσεων εργασίας, αρχίζοντας από τις 700 μετατάξεις που κατά τους δεξιούς ψάλτες της ιδιωτικοποίησης, δήθεν, πλεονάζουν. Ακολουθούν τα ατέλειωτα ωράρια και η εντατικοποίηση, οι εποχιακοί, οι ωρομίσθιοι, και οι "αυξήσεις" εφόσον... δεν υπάρχουν ελλείμματα. Μπαίνουμε δηλαδή για τα καλά στον αστερισμό του "απασχολήσιμου"...

Γ. Ζ.