Και τα δυο ζητήματα στη διαλεκτική τους σχέση συνδέονται με την ιδεολογικοπολιτική δράση για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της από την αστική πολιτική, την ανάπτυξη της συνειδητής ταξικής πάλης, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και ταυτόχρονα αποτελούν το δρόμο για τη συγκέντρωση των δυνάμεων για την κοινωνική επανάσταση. Το ΚΚΕ, έχοντας τη δική του πολιτική συμμαχιών, επεξεργασμένη στο αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης για το σοσιαλισμό, που είναι κοινωνικοπολιτική συμμαχία, θεωρεί ως βάθρο του Μετώπου την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα μικροαστικά στρώματα. Και επιδιώκει με την πολιτική του δράση για τη συγκρότηση της συμμαχίας να εξασφαλίζεται πρωταρχικά η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης.

Η πολιτική και μαζική δράση στην εργατική τάξη και τους άλλους μισθωτούς, η δράση για την πολιτική συμμαχιών της εργατικής τάξης είναι ενιαίο καθήκον όλων των κομματικών οργάνων και των ΚΟΒ, ανεξάρτητα από τις οικονομικές δραστηριότητες και την απασχόληση στο χώρο τους».

Η ίδια η πραγματικότητα, που καθορίζεται από τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων ως της μόνης πολιτικής για να αντιμετωπίσει τη δυσκολία που έχει σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα να αναπαράγει το κοινωνικό κεφάλαιο με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια σχετική ευκολία που είχε πριν, φανερώνει πως πίσω από την αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης δεν μπορεί να εξασφαλίζεται ενότητα δράσης της εργατικής τάξης τέτοια που να αναπτύσσεται ταξική πάλη με διεκδικήσεις για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να εξασφαλίζονται όροι ιδεολογικοπολιτικής χειραφέτησης από την αστική ιδεολογία και πολιτική. Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να οικοδομείται συμμαχία που θα έρχεται σε ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου.

«Το μαζικό λαϊκό κίνημα, αναφέρουν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στο 17ο Συνέδριο, στο βαθμό που δε θέτει σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη πολιτική, στο βαθμό που δεν αντιστέκεται σε όλη τη γραμμή της επίθεσης, δεν οδηγεί στον απεγκλωβισμό από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ, χάνει τη δυναμική του, δεν έχει την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα...

Η στρατηγική του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τις διαφορές στην τακτική, τις ιδιαιτερότητες από χώρα σε χώρα, έχει συνεκτικό χαρακτήρα. Επομένως, απαιτείται συνολική πολιτική αντιπαράθεση, διαφορετική ποιοτικά οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας.

Σ' αυτό το έδαφος θα επιταχύνονται οι διεργασίες προς όφελος της ριζοσπαστικοποίησης, θα ξεπερνιούνται δυσκολίες, θα επιταχύνεται η δημιουργία προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ».

«Με τα σημερινά δεδομένα, εκτιμούν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στο 17ο Συνέδριο, ο μόνος ρεαλιστικός στόχος είναι να στηριχτεί η δράση του ΠΑΜΕ από όσο γίνεται περισσότερους εργατοϋπαλλήλους, ανεξάρτητα σε ποιο σωματείο ανήκουν. Να γίνει αυτό ο κύριος πόλος συσπείρωσης και εκφραστής των συμφερόντων, της αλληλεγγύης και των αγώνων τους. Αυτός είναι και ο δρόμος για να διαμορφωθεί σε όλη την κλίμακα ένα ισχυρό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που θα φέρει και γενικότερους θετικούς συσχετισμούς...

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, συμμετέχοντας στο ΠΑΜΕ μέσα από τα σωματεία τους και τις επιτροπές αγώνα, μέσα από εργατικές συσπειρώσεις και συνεργασίες, έχουν υποχρέωση να διαφυλάξουν και να ενισχύσουν τον κινηματικό χαρακτήρα του ΠΑΜΕ, το χαρακτήρα του ως μετωπικής συσπείρωσης σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών και συνδικαλιστικών στελεχών. Να φροντίσουν για τη διεύρυνση των γραμμών του με νέα σωματεία και επιτροπές αγώνα. Να διασφαλίσουν την ταυτόχρονη αυτοτελή παρέμβασή του, αλλά και τη δράση του στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Να συμβάλουν ώστε το ΠΑΜΕ να αναδειχτεί πρωτοπόρα δύναμη των εργατοϋπαλλήλων, του ταξικού εργατικού κινήματος. Δύναμη που παίρνει πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση του πόλου των κοινωνικών συμμαχιών με αντίστοιχες οργανώσεις και μορφές συσπείρωσης στο χώρο των ΕΒΕ και της αγωνιζόμενης μικρομεσαίας αγροτιάς, με τα κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, με τα άλλα δημοκρατικά και κοινωνικά κινήματα».