«Είναι καιρός να τους αναγκάσουμε να μας δώσουν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα για το πώς θα μαζέψουν τα σκουπίδια ή τι θα κάνουν με την ασφάλεια και τους παιδικούς σταθμούς. Πρέπει να γίνει σαφές ότι λειτουργούμε όχι μόνο ως πολίτες, αλλά και ως "πελάτες" που περιμένουμε να μας προσφέρουν αναβαθμισμένες υπηρεσίες και να λύνουν τα ζητήματα της καθημερινότητάς μας». Αυτά έγραφε σε άρθρο της η «Καθημερινή» για το ρόλο περιφερειαρχών και δημάρχων ενόψει των τοπικών εκλογών. Και είναι βέβαιο ότι ο όρος «πελάτες» δεν χρησιμοποιείται μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, αφού η ανταποδοτικότητα «σπάει κόκαλα» στην Τοπική Διοίκηση. Μόνο που ο καημός τους δεν είναι να γλιτώσει ο λαός από τα χαράτσια που πληρώνει ακόμα και για στοιχειώδεις υπηρεσίες, αλλά να πάνε ένα βήμα παραπέρα τη λειτουργία των δήμων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με το επιχείρημα ότι «τα λεφτά του κόσμου δεν πιάνουν τόπο».
Καλλιεργούν δηλαδή προεκλογικά το έδαφος για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του «χρυσωρυχείου» των σκουπιδιών, και ταυτόχρονα να γίνει ακόμα μακρύτερο το χέρι του κράτους στην καταλήστευση του λαού μέσα και από την Τοπική Διοίκηση. Ο λαός χρειάζεται να αξιοποιήσει την πείρα που έχει συσσωρεύσει όλα τα προηγούμενα χρόνια: Η λειτουργία των δήμων και των Περιφερειών με τους όρους που διαμορφώνουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, οι εκπρόσωποί τους στην Τοπική Διοίκηση, αφήνουν στο απυρόβλητο οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, «μικρά» και «μεγαλύτερα», «καθημερινά» ή πιο «γενικά», ενώ ταυτόχρονα η «κοινωνική πολιτική» τους εξαντλείται στη διαχείριση (βλέπε: κουκούλωμα και ξαναμοίρασμα) της φτώχειας και της ανεργίας, την ίδια στιγμή που με νύχια και με δόντια, με «αναπτυξιακά» σχέδια και προγράμματα, στηρίζουν όλα όσα γεννάνε φτώχεια, εκμετάλλευση και ανεργία, δηλαδή την ανάπτυξη για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες πάντα στο περιθώριο. Αυτά είναι υπόθεση του λαού να τα διεκδικήσει, ενισχύοντας το ΚΚΕ παντού, και με την ψήφο του στις επικείμενες τοπικές και περιφερειακές εκλογές.
Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ακούγοντας τον Γραμματέα της ΛΑΕ, πρώην στέλεχος και υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Λαφαζάνη, να μιλάει για τα λεγόμενα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία. Ετσι, σε συνέντευξή του ανακάλυψε στα «κίτρινα γιλέκα» αυτή τη φορά ένα «νέο κίνημα» και μια νέα «εξέγερση που δείχνει τη χρεοκοπία της φιλελεύθερης κυβέρνησης Μακρόν, η οποία εξυπηρετεί τον μεγάλο πλούτο, αυξάνοντας τη φτώχεια στη γαλλική κοινωνία». Σημειώνει μάλιστα ότι «μεγάλα λαϊκά κινήματα μπορεί να προκύψουν "αιφνιδίως", χωρίς να τα "καθοδηγεί" ή να τα "προβλέψει" κανένας». Τα ίδια περίπου έλεγε, μαζί με άλλους (που σήμερα βεβαίως συνεχίζουν να υπουργεύουν), για το λεγόμενο «κίνημα των πλατειών» και των «αγανακτισμένων», το οποίο ουσιαστικά καλλιέργησε το έδαφος για την πολιτική ανάδειξη των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, και ταυτόχρονα για την άνοδο του εθνικισμού και την ενίσχυση μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή. Το πόσο «ακαθοδήγητα» και «αιφνίδια» ήταν όλα αυτά, το ξέρουμε πολύ καλά στην Ελλάδα, όταν στη «διαδικτυακή κινητοποίηση» των «αγανακτισμένων» συμμετείχαν ανοιχτά και αστικά ΜΜΕ, όπως ο - κατά τ' άλλα μνημονιακός - ΣΚΑΪ, που είχε κάθε Κυριακή απευθείας μετάδοση από το Σύνταγμα. Και βέβαια δεν ξεχνάμε το αντιδραστικό στίγμα αυτών των συγκεντρώσεων, του συγχρωτισμού διαφόρων τάσεων με κύρια συνδετικά στοιχεία την απέχθεια στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα (με το σύνθημα «έξω τα συνδικάτα»), τον αντικομμουνισμό και το αίτημα - ουσιαστικά - μιας «άλλης» διαπραγμάτευσης με την ΕΕ, μια «αντίθεση στο μνημόνιο» από τη σκοπιά αστικών δυνάμεων και επιχειρηματιών. Τώρα ο Λαφαζάνης ζητάει από τον ελληνικό λαό να διαγράψει αυτή την πείρα. Η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται ενιαία στην ΕΕ και συσσωρεύει αγανάκτηση και οργή στο λαό είναι «ένα το κρατούμενο». Ομως τα «ακαθοδήγητα» και «αιφνίδια» και στη Γαλλία «κινήματα» στοχεύουν να διοχετευτεί η λαϊκή δυσαρέσκεια στα ανώδυνα κανάλια της κυβερνητικής εναλλαγής, στο πλαίσιο της ενδοαστικής αντιπαράθεσης που κλιμακώνεται, έχοντας και γεωπολιτικές «ουρές». Ορισμένοι έχουν για «δεύτερη φύση» τους την καλλιέργεια αυταπατών και σύγχυσης στο λαό...
1797 Ο Ρήγας Φεραίος συλλαμβάνεται στην Τεργέστη από την αυστριακή αστυνομία. Στη συνέχεια θα παραδοθεί στις οθωμανικές αρχές, μαζί με άλλους συντρόφους του, οπαδούς της επανάστασης, και θα βρουν τραγικό θάνατο.
1912 Το βράδυ της 6ης προς 7ης Δεκέμβρη, ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Κορυτσά.
1915 Διεξάγονται στην Ελλάδα βουλευτικές εκλογές. Το κόμμα των Φιλελευθέρων, του Ελευθέριου Βενιζέλου, απέχει. Πρωθυπουργός επανεκλέγεται ο Στέφανος Σκουλούδης, του Κόμματος των Εθνικοφρόνων. Την ίδια μέρα οι βενιζελικοί Αλέξανδρος Ζάννας, Περικλής Αργυρόπουλος και Παμίκος Ζυμβρακάκης συγκροτούν στη Θεσσαλονίκη την Επιτροπή Εθνικής Αμυνας.
1917 Λίγες μέρες μετά τη διακήρυξη περί αυτοδιάθεσης των λαών από τη μεριά της επαναστατικής σοβιετικής εξουσίας, η Φινλανδία - μέχρι τότε τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας - ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της. Στις 31 Δεκέμβρη, η σοβιετική κυβέρνηση αναγνωρίζει την ανεξάρτητη Φινλανδία.
1920 Γεννιέται ο Αμερικανός μουσικός της τζαζ, Ντέιβιντ Μπρούμπεκ.
1940 Μαχόμενος τους Ιταλούς, που συνεχώς υποχωρούσαν, ο ελληνικός στρατός μπαίνει στους Αγίους Σαράντα.
1944 Τα ξημερώματα, οι εγχώριες αστικές και βρετανικές δυνάμεις (4 και 8 τάγματα αντίστοιχα) ξεκίνησαν στοχευμένες αντεπιθέσεις. Ωστόσο, παρά την κινητοποίηση ισχυρής δύναμης αρμάτων μάχης και αλεξιπτωτιστών, τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά και περιορίστηκαν στην κατάληψη των οδών Σταδίου και Πανεπιστημίου, καθώς και των γραφείων της ΚΕ του ΕΑΜ στην οδό Κοραή. Στον Πειραιά, οι Βρετανοί σταθεροποίησαν τις θέσεις τους στην Πειραϊκή και κατέλαβαν ένα τμήμα της ακτής του Νέου Φαλήρου, εξασφαλίζοντας απαραίτητα προγεφυρώματα για αποβάσεις. Οι επιθετικές τους πρωτοβουλίες πάντως δεν κράτησαν πολύ. Η αποφασιστική αντίσταση του ΕΛΑΣ και των κατοίκων της Αθήνας και του Πειραιά τούς ανάγκασαν να περάσουν σύντομα σε αμυντικές θέσεις, αναμένοντας ενισχύσεις.
Βασικός στόχος του ΕΛΑΣ εκείνη τη μέρα υπήρξε το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, ένα άριστα οχυρωμένο (και πρόσφατα ενισχυμένο) κτιριακό συγκρότημα στους πρόποδες της Ακρόπολης, δύναμης 1.100 ανδρών και με επικεφαλής τον πρώην Διοικητή των Ταγμάτων Ασφαλείας Λακωνίας, Κ. Κωστόπουλο. Η ορμητική επίθεση του ΕΛΑΣ έφερε γρήγορα το Σύνταγμα Μακρυγιάννη κοντά στην παράδοση, η οποία όμως δεν επιτεύχθηκε εξαιτίας της καθοριστικής επέμβασης των Βρετανών με άρματα μάχης. Ταυτόχρονα, εκδηλώθηκε επίθεση της Ορεινής Ταξιαρχίας κατά της Καισαριανής, που παρά την τρομακτική υπεροπλία του αντιπάλου, έληξε μετά από 6 ώρες σφοδρών συγκρούσεων με νίκη του ΕΛΑΣ. Δίκαια ο «Ριζοσπάστης» χαρακτήριζε την επόμενη μέρα την Καισαριανή ως «το Στάλινγκραντ της Ελλάδας»! Ετσι δημιουργήθηκε το μέτωπο της Καισαριανής, που κράτησε 25 ολόκληρες μέρες.
Στα άλλα μέτωπα, ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την Ειδική Ασφάλεια, την έδρα της Ανώτατης Διοίκησης Χωροφυλακής, την Υποδιοίκηση Χωροφυλακής και τη Διοίκηση Στερεάς.
1957 Στη σκιά του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, δύο μήνες μετά την επιτυχή εκτόξευση του σοβιετικού δορυφόρου «Σπούτνικ», οι Αμερικανοί επιχειρούν να στείλουν και αυτοί τον πρώτο τους δορυφόρο στο Διάστημα. Η επιχείρηση υπήρξε παταγώδης αποτυχία, μιας και ο αμερικανικός πύραυλος δεν κατάφερε παρά να πετάξει 1,2 μέτρα πάνω από το έδαφος προτού εκραγεί.
1990 Πεθαίνει ο μουσικός Παύλος Σιδηρόπουλος.
2008 Ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται από ειδικό φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, ξεσηκώνοντας μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη την Ελλάδα.