ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 6 Νοέμβρη 2019
Σελ. /24
Απέναντι στις ανάγκες μαθητών - φοιτητών η κυβερνητική ατζέντα για την Παιδεία

Αποσπάσματα από την ομιλία του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής

MotionTeam

Στις 30 Οκτώβρη, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως συγκάλεσε τη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για μια ενημέρωση για τον προγραμματισμό του νομοθετικού έργου του υπουργείου. Η υπουργός επανέλαβε για μία ακόμα φορά τη σημασία του «διαλόγου» με κόμματα και φορείς, ενώ ανέφερε ότι ο σχεδιασμός του υπουργείου κινείται σε δύο άξονες: Το ευρύτερο νομοθετικό έργο ανά εκπαιδευτική βαθμίδα και μια σειρά από άμεσες ρυθμίσεις εξαιτίας της κατάστασης που παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Εκ μέρους του ΚΚΕ τοποθετήθηκε ο βουλευτής του Κόμματος Γιάννης Δελής. Παραθέτουμε αποσπάσματα από την τοποθέτησή του:

«Δεν υπάρχει - στη μεταπολιτευτική τουλάχιστον πολιτική Ιστορία - κυβέρνηση η οποία να μη χρησιμοποίησε το γνωστό "παραλάβαμε χάος". Το ακούσαμε και σήμερα εδώ από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, χρησιμοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και από την προηγούμενη, προκειμένου βεβαίως να δικαιολογήσουν - και αυτή η δικαιολογία χρησιμοποιείται στο πρώτο διάστημα της κυβερνητικής τους θητείας, και χρησιμοποιείται ακριβώς για να δικαιολογήσουν - και για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες από το ότι τα προβλήματα όχι μόνο παραμένουν αλλά και οξύνονται.

Ενα δεύτερο, ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας που ευδοκιμεί, είναι αυτός ο περιβόητος "διάλογος". Δεν υπάρχει, και πάλι, κυβέρνηση στη μεταπολίτευση η οποία να μην προχωρήσει σ' αυτόν τον "διάλογο" για την Παιδεία, τον "Εθνικό Διάλογο" για την Παιδεία και ούτω καθεξής.

Ενίοτε, βέβαια, αυτός ο "διάλογος" διεξάγεται με γκλομπς και χημικά, και αυτή είναι μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε και πάλι από όλες τις κυβερνήσεις, και προχτές από τη σημερινή αλλά και πριν από λίγους μήνες από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και γι' αυτό ακούμε με έκπληξη εδώ τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ να συμβουλεύει την κυβέρνηση να ακούει τους αγώνες των φοιτητών και όλων αυτών που διαμαρτύρονται, όταν και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε σε πάρα πολλές περιπτώσεις - είτε έξω από το υπουργείο Παιδείας είτε έξω από τη Βουλή - να χρησιμοποιήσει τη βία και την καταστολή. Μερικές φορές μάλιστα και με ιδιαίτερα άγριο τρόπο.

Κοροϊδία με την υποχρεωτικότητα της Προσχολικής Αγωγής

Ερχομαι τώρα σε πιο συγκεκριμένα ζητήματα που τέθηκαν από την ενημέρωση που έκανε η πολιτική ηγεσία, ξεκινώντας από την Προσχολική Αγωγή και την περιβόητη υποχρεωτικότητά της.

Το είχαμε πει από την πρώτη στιγμή που ψηφιζόταν αυτή η διάταξη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι χωρίς υποδομές, χωρίς χρηματοδότηση και χωρίς τέλος πάντων ένα σχέδιο ανέγερσης υποδομών, το να πας και να λες ότι θα εφαρμόσεις την υποχρεωτική δίχρονη Προσχολική Αγωγή, νομίζουμε ότι αυτό αποτελεί κοροϊδία. Δεν διαψευστήκαμε, δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε, αφού απέχει πάρα πολύ η σημερινή κατάσταση στην Προσχολική Αγωγή από μια Προσχολική Αγωγή η οποία θα γίνεται με σύγχρονους όρους, και με τις κατάλληλες βεβαίως παιδαγωγικές προϋποθέσεις.

Τι να πούμε; Να πούμε για τα εκατοντάδες - ή μπορεί και τα χιλιάδες - προνήπια, τα οποία αναγκάζονται οι γονείς τους να τα μετακινήσουν χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων μακριά από το σπίτι τους, για να πάνε σε ένα δημόσιο νηπιαγωγείο;

Να πούμε για τα υπερπληθή τμήματα, όταν οι ίδιες οι κυβερνήσεις κουρελιάζουν τις δικές τους νομοθεσίες και τα 22 παιδιά τα κάνουν 25 ή και παραπάνω από 25;

Να πούμε για νήπια - και, θα ήθελα να προσέξετε, μιλάω για νήπια - δηλαδή για παιδιά 4, 5 ή και 6 χρόνων, να είναι στοιβαγμένα σε ακατάλληλους χώρους, σε αποθήκες, σε αίθουσες εκδηλώσεων, σε κοντέινερς, προκειμένου να εφαρμοστεί αυτή η υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή;

Δεν νομίζουμε ότι είναι συνθήκες 21ου αιώνα για την Προσχολική Αγωγή.

Από την άλλη, δεν νομίζουμε ότι μπορεί και να επαίρεται η σημερινή κυβέρνηση για το ότι κατάφερε - μας είπε η κυρία υπουργός - να μειωθούν αρκετά οι δήμοι οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη φετινή δεύτερη χρονιά εφαρμογής της υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, και μόνο 13 δήμοι δεν κατάφεραν, αλλά αυτό που κατάφεραν οι προηγούμενοι έγινε με τους όρους που προηγουμένως ανέφερα. (...)

Λείπουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί από τα σχολεία

Σχετικά με τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία, δεν χρειάζεται να αναφερθώ, νομίζω το θέμα έχει εξαντληθεί και αυτή η συζήτηση για τους διορισμούς προκαλεί οργή στον εκπαιδευτικό κόσμο. Διορισμοί έχουν να γίνουν μία δεκαετία περίπου. Ολες οι κυβερνήσεις έταζαν: Η κυβέρνηση Σαμαρά έταξε 10.000 διορισμούς, ο κ. Φίλης έταξε 15.000 - 20.000 διορισμούς, ο κ. Γαβρόγλου έταξε 20.000, 4.500 στην Ειδική Αγωγή. Ακόμα δεν έχει γίνει ούτε ένας, και αυτοί οι 4.500 διορισμοί στην Ειδική Αγωγή είναι "σταγόνα στον ωκεανό" των τεράστιων ελλείψεων σε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο της Εκπαίδευσης. Θα αναφερθώ σε αυτό εκτενέστερα παρακάτω.

Επειδή το ζήτημα μας απασχολεί και εμάς πάρα πολύ, και επειδή ειπώθηκε από την κυρία Ζαχαράκη πόσο γρήγορα έγιναν φέτος οι προσλήψεις των αναπληρωτών για την πρώτη και τη δεύτερη φάση, και για την τρίτη φάση, η οποία θα γίνει μέσα Νοέμβρη - προσέξτε, είμαστε μέσα Νοέμβρη, τα σχολεία ήδη θα λειτουργούν επί δύο μήνες χωρίς να έχουν καλυφθεί τα εκπαιδευτικά κενά. Δεν νομίζω ότι πρέπει να είμαστε και ιδιαίτερα υπερήφανοι γι' αυτό, αλλά με βάση τα στοιχεία του υπουργείου, πέρυσι, τη χρονιά 2018 - 2019, έγιναν 31.292 προσλήψεις. Εν τω μεταξύ, το καλοκαίρι που μας πέρασε αποχώρησαν από την Εκπαίδευση για διάφορους λόγους - κυρίως για λόγους συνταξιοδότησης - 2.381 εκπαιδευτικοί, και αυτά είναι επίσημα στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι τα κενά που θα έπρεπε να καλυφθούν ήταν 33.673 - και λέμε για αυτά τα κενά και τα υπολογίζουμε με βάση τον τρόπο που τα υπολογίζει και το υπουργείο, ενώ δεν θα έπρεπε, με υπερπληθή τμήματα και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα μιλάμε τουλάχιστον για 35.000 κενά, ίσως και 38.000 όπως ακούστηκε πριν από λίγο, και μέχρι σήμερα οι διορισμοί που έχουν γίνει είναι 26.000 περίπου αναπληρωτές. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται άλλες 10.000 τουλάχιστον προσλήψεις για να λειτουργήσουν τα σχολεία στοιχειωδώς.

Ακούσουμε με προσοχή την κυρία Ζαχαράκη. Απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί σε συγκεκριμένο αριθμό, και αυτό βεβαίως μας ανησυχεί, αλλά για να δώσω και μια εικόνα για τα κενά σήμερα και για την πραγματικότητα, για να μην μιλάμε μόνο με νούμερα, να πούμε ότι αυτά τα κενά δεν είναι σκέτοι αριθμοί. Είναι κλειστά ολοήμερα Δημοτικά, κλειστά ολοήμερα Νηπιαγωγεία, είναι κλειστά Τμήματα Ενταξης, κλειστές Τάξεις Υποδοχής, είναι αρκετοί μαθητές χωρίς παράλληλη στήριξη, είναι πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα που δεν διδάσκονται, είναι Δομές Εκπαίδευσης και Υποστήριξης προσφύγων (...)

Παιδιά μένουν εκτός δομών Ειδικής Αγωγής

Προχωρώ στο ζήτημα της Ειδικής Αγωγής. Χρειάζεται, νομίζω, μια ιδιαίτερη αναφορά. Εντάξει, δεν θα σταθώ εδώ στο ότι και η σημερινή κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα, και ασφαλώς καταλαβαίνουμε ότι θα αξιοποιήσει και θα εφαρμόσει τον γνωστό νόμο για τις νέες υποστηρικτικές δομές της Εκπαίδευσης. Ενας νόμος που, θυμίζω, στο ζήτημα της Ειδικής αγωγής έβαλε πάρα πολύ μεγάλα εμπόδια στο θέμα της διάγνωσης, αναθέτοντας αυτή τη διάγνωση στο γενικό σχολείο, σε ανθρώπους που δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια και την κατάλληλη κατάρτιση για να ασχοληθούν με το θέμα. Πιθανόν έτσι να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την έγκαιρη και την άμεση παρέμβαση που χρειάζονται τέτοια παιδιά. Δεν θα μιλήσω γι' αυτό, ούτε θα μιλήσω για τη συμπερίληψη, γι' αυτό και είναι ένα θέμα που ενώνει εδώ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ και την ΕΕ, που γίνεται, νομίζω, ο φερετζές για να συρρικνωθούν και για να κλείσουν οι διακριτές ειδικές δομές, και όλα αυτά στο όνομα της ένταξης. Μίας ένταξης όμως που αν γίνει με το πέταμα και με το στοίβαγμα αυτών των παιδιών στα γενικά σχολεία, τότε αυτά τα παιδιά θα οδηγηθούν, το πιθανότερο, σε ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση. Βεβαίως και η συμπερίληψη και η ένταξη είναι ο επιδιωκόμενος στόχος, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται με πολιτικούς όρους, θα πρέπει να γίνεται με επιστημονικούς όρους (...)

Αλλά έρχομαι στο ζήτημα της μεταφοράς, στο σύστημα μεταφοράς αυτών των παιδιών στο σχολείο, που είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα και που ξέρουμε ότι αρκετά παιδιά δεν φοιτούν σε αυτά τα σχολεία, επειδή οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τα μετακινήσουν. Αυτό λοιπόν το σύστημα μεταφοράς έχει ιδιωτικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που να κηρύσσονται άγονοι οι διαγωνισμοί. Εδώ δίπλα, μερικά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, στο Αιγάλεω συγκεκριμένα, τα παιδιά του Ειδικού Νηπιαγωγείου Αυτισμού του Αιγάλεω δυστυχώς δεν μπορούν να μετακινηθούν στο νηπιαγωγείο τους, και μιλάμε για νήπια, για να φοιτήσουν σε αυτό το Ειδικό Νηπιαγωγείο Αυτισμού. Είναι πολύ συγκεκριμένα ζητήματα που, νομίζω, αποτυπώνουν την κατάσταση της πολιτικής, η οποία συνεχίζεται βεβαίως ως συνέργεια και της προηγούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Σοβαρά τα προβλήματα στη φοιτητική μέριμνα και στα πρώην ΤΕΙ

Τώρα θα ήθελα να αναφερθώ στις μετεγγραφές των φοιτητών, στις φοιτητικές εστίες, στο οξύτατο αυτό πρόβλημα, το οποίο παίρνει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος. Είναι χιλιάδες οικογένειες οι οποίες δεν μπορούν, δεν έχουν τη δυνατότητα την οικονομική να σπουδάσουν τα παιδιά τους μακριά από το σπίτι τους. Πού να πάνε αυτά τα παιδιά, στην ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα, στην ανύπαρκτη φοιτητική στέγη; Γιατί δεν τους δίνεται - έχουμε πει και στον υπουργό, το έχουμε προτείνει επανειλημμένα - ένα φοιτητικό στεγαστικό επίδομα, έκτακτο, στο ύψος των αναγκών του ενοικίου που έχουν, μιας που και εμείς καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούν από τη μια στιγμή στην άλλη να ανεγερθούν και να χτιστούν φοιτητικές εστίες;

Επίσης θέλουμε να θίξουμε και το σοβαρό ζήτημα της κατάστασης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ζήτημα των λεγόμενων πανεπιστημιοποιημένων ΤΕΙ, ξεκινώντας από το πρώτο που άνοιξε το δρόμο, και συγκεκριμένα το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Να σας πούμε εδώ ότι στην πρώην ΣΕΥΠ, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δίνουν εξεταστική στα έδρανα των καθηγητών. Οσο για τα εργαστήρια, νομίζω ότι αντί να είναι 20 άτομα, πολλές φορές είναι 30 ή και περισσότερα. Αυτό είναι το πρώτο που άνοιξε το χορό, το ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά που έγινε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.

Στο ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης, το οποίο έγινε Διεθνές Πανεπιστήμιο, υπάρχει μια τεράστια ταλαιπωρία των φοιτητών σχετικά με τις δηλώσεις των μαθημάτων. Γίνονται μπαλάκι οι φοιτητές ανάμεσα σε γραμματείες, σε καθηγητές, ποια μαθήματα και πόσα πρέπει να περάσουν για να πάρουν το πτυχίο τους. Υπάρχει μια γενικότερη αναστάτωση γύρω απ' αυτό το ζήτημα, και βεβαίως εδώ είναι γνωστή και διαχρονική η έλλειψη καθηγητών και αιθουσών, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται δεκάδες, κάποιες φορές και εκατοντάδες φοιτητές σε απαράδεκτους χώρους.

Τα ίδια και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το οποίο προήλθε από τη συγχώνευση των ΤΕΙ Λάρισας (...) Είναι μια κατάσταση η οποία πραγματικά δεν περιποιεί τιμή για την ελληνική Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, γι' αυτό και ακούμε με μεγάλη έκπληξη - για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη έκφραση - αυτά τα γνωστά, ότι θα προσπαθήσουμε τα πανεπιστήμιά μας να καταλάβουν μια θέση ανάμεσα στα 100 ή στα 200 πρώτα.

Αντιμετωπίζετε με καταστολή τις δίκαιες κινητοποιήσεις των μαθητών

Αφησα για το τέλος ένα θέμα το οποίο είναι εξαιρετικά σοβαρό, και θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή και στην κυβέρνηση, για το ζήτημα της καταστολής. Δεν μιλάω εδώ για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, για το οποίο μιλήσαμε και στην Ολομέλεια και ήδη έχουν αρχίσει αστυνομικές δυνάμεις να σουλατσάρουν μέσα στα πανεπιστήμια. Μιλάμε για τα σχολεία, για τα Γυμνάσια και για τα Λύκεια. Είναι αλλεπάλληλα και επαναλαμβανόμενα τα κρούσματα. Στις 27 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, στο 7ο ΕΠΑΛ της Λάρισας γίνεται έφοδος αστυνομικών, 10 προσαγωγές παρακαλώ των μαθητών του ΕΠΑΛ, γιατί αγωνίζονταν για τα αιτήματά τους, ζητούσαν καθηγητές, ζητούσαν βιβλία και εργαστήρια. Αυτό ήταν το "έγκλημά" τους.

Στις 4 Οκτωβρίου, λίγες μέρες μετά, η εισβολή της αστυνομίας στο 15ο ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης στην πρώτη ημέρα της κατάληψης, που είχε ανάλογα αιτήματα. Μετά από λίγες μέρες, στις 15 Οκτωβρίου, στα Γιάννενα, στο 3ο ΕΠΑΛ, νέα έφοδος της αστυνομίας, προκειμένου να κατασταλούν οι αγωνιστικές διαθέσεις των μαθητών, και στις 16 Οκτωβρίου, δύο βδομάδες περίπου πριν δηλαδή, στο 2ο Γενικό Λύκειο της Δράμας, παρέμβαση της αστυνομίας για να σπάσει η κατάληψη.

Δεν ξέρω αν αυτό εντάσσεται στις διαδικασίες του "διαλόγου" της κυβέρνησης. Θα ακούσουμε εδώ την πολιτική ηγεσία, την άποψή της γύρω απ' αυτά τα ζητήματα. Νομίζω όμως ότι είναι καταδικαστέα, και βεβαίως δεν πρόκειται αυτά να έχουν το αποτέλεσμα που οι εμπνευστές τους θεωρούν, γιατί τις κινητοποιήσεις αυτές των μαθητών δεν τις προκαλούν, ξέρετε, ζητήματα άσχετα από τους μαθητές. Τις κινητοποιήσεις τους τις προκαλούν και τις πυροδοτούν οι ίδιες οι ανάγκες τους, τα ίδια τους τα προβλήματα, που βιώνουν αυτά τα παιδιά στα σχολεία τους. (...)

Θα κλείσω λέγοντας ότι είναι φυσιολογικό, νομίζω, για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, που έχουν τα τελευταία χρόνια και την ευθύνη της διακυβέρνησης, να επιχειρούν να τσακώνονται στα επιμέρους και στα δευτερεύοντα. Για τους σημαιοφόρους, π.χ., έγινε μια διαδικασία επιλογής σημαιοφόρων που - σημειωτέον - άλλαξε μονάχα για το Δημοτικό από την προηγούμενη κυβέρνηση και όχι για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, ή να τσακώνονται για άλλα δευτερεύοντα ζητήματα, προκειμένου να κρύψουν βεβαίως τη στρατηγική τους συμπόρευση και ταύτιση, η οποία αποδείχθηκε στο τελευταίο ζήτημα που ψηφίστηκε εδώ στην Ολομέλεια τις προάλλες: Το ζήτημα της ισοτίμησης των κολεγίων. Με την έννοια ότι η σημερινή ρύθμιση της ΝΔ ήρθε να πατήσει στη ρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης, και εν πάση περιπτώσει υλοποιούν και οι δύο ρυθμίσεις - και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ - τη γνωστή ευρωενωσιακή στρατηγική».




Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ