ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 6 Νοέμβρη 2010
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ – ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Ενθαρρυντικό βήμα στις αρχαιρεσίες

Για τις αυριανές εκλογές η ΑΠΕΛ-Σ καλεί σε υπερψήφιση της «Λαϊκής Συσπείρωσης»

Η Αγωνιστική Παράταξη Ελλήνων Λογοτεχνών - Συνεργαζόμενων (ΑΠΕΛ-Σ), ο ταξικός πόλος στο χώρο των λογοτεχνών, ανέδειξε υποψηφίους του στις εκλογές της 10ης Οκτώβρη 2010 σε όλα τα όργανα του ιστορικού σωματείου, εξέλεξε δε τριπλάσιους αντιπροσώπους από όσους είχε καταφέρει στις προηγούμενες αρχαιρεσίες.

Συγκεκριμένα έχουν εκλεγεί:

Στο ΔΣ: Παπαοικονόμου Ιωάννης, Πούλος Αλέκος και Κοκκινέας Τίτος.

Στην Επιτροπή Κρίσης: Λιόγκαρης Βασίλης, Μπαλοδήμας Θανάσης και Πολύμερος Θωμάς.

Στο Πειθαρχικό Συμβούλιο: Μανόπουλος Θωμάς και Ντούσιας Αργύρης (πρόεδρος).

Στην Εξελεγκτική Επιτροπή: Καραβασίλης Παναγιώτης και Σιδέρη Μαρία.

Αυτό το ενθαρρυντικό βήμα έγινε μέσα σε συνθήκες αντιπαράθεσης και δυναμικής διεκδίκησης στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, με προβολή αιτημάτων συνδεόμενα με τους αγώνες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, πέρα από τις διαθέσεις παραγοντισμού και την αδράνεια που η πλειοψηφία των εκπροσώπων της ΕΕΛ το προηγούμενο διάστημα έδειξε.

Το αποτέλεσμα αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης του χώρου των λογοτεχνών.

Η ΑΠΕΛ-Σ δίνει την κατεύθυνση για το ρόλο των διανοουμένων στους αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που πλήττει κοινωνικά δικαιώματα, στην πολιτική που αντιμετωπίζει την τέχνη ως εμπόρευμα και στερεί το δικαίωμα του καλλιτέχνη να δημιουργεί και να εκφράζει τις αγωνίες των εργαζομένων.

Η ΑΠΕΛ-Σ στηρίζει στις αυριανές εκλογές τη «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ», συμβάλλοντας στη διαμόρφωση ενός ενιαίου κοινωνικού κινήματος που διεκδικεί και παλεύει για το δικαίωμα του λαού στη μόνιμη και σταθερή εργασία, στη μόρφωση, στην πρόσβασή του στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, στον ελεύθερο δημιουργικό χρόνο.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Απειλείται η Κριμαϊκή Χερσόνησος

Θύμα της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» ο σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος

Η αρχαία Χερσόνησος
Η αρχαία Χερσόνησος
Στα όρια της εξαφάνισης βρίσκεται ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος της κλασικής εποχής της Μαύρης Θάλασσας, η αρχαιοελληνική πόλη της Χερσονήσου στην Κριμαία της Ουκρανίας, κοντά στη σημερινή Σεβαστούπολη, σύμφωνα με το αμερικανικό Παγκόσμιο Ταμείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς (GHF).

Το GHF ενέταξε τη Χερσόνησο στο φετινό του κατάλογο με τα απειλούμενα μνημεία του κόσμου, λόγω της ιλιγγιώδους και άναρχης ανοικοδόμησης και της «ανεπαρκούς διαχείρισης» και προστασίας. Αυτό που το GHF ονομάζει «κομψά» ως ...«αναπτυξιακές πιέσεις» προς τον αρχαιολογικό χώρο είναι ουσιαστικά τα αποτελέσματα της εμπορευματοποίησης της γης, διαδικασία η οποία προφανώς έχει πάρει καταστροφικές διαστάσεις, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την επικράτηση της αντεπανάστασης, μετατρέποντας σε οικονομικά «φιλέτα» περιοχές πλούσιες σε φυσική ομορφιά και ιστορία, όπως η Κριμαία. (Και τα πράγματα πρέπει να είναι πολύ άσχημα για να προκαλούν την αναφορά - έστω και για ιδιοτελείς λόγους - ενός «μη κυβερνητικού οργανισμού» και μάλιστα των ΗΠΑ, όπως το GHF).

Η Χερσόνησος της Ταυρίδας (το αρχαιοελληνικό όνομα της Κριμαίας) είναι μια από τις σπουδαιότερες ελληνικές αποικίες της Μαύρης Θάλασσας. Χτίστηκε τον 6ο π.Χ. αι. και άνθησε μέχρι και τον 14ο αι. οπότε και καταστράφηκε από τους Τάταρους.

Η σοβιετική εξουσία προστάτευσε από την πρώτη στιγμή την κληρονομιά της Κριμαίας. Με την εγκαθίδρυσή της εκεί από το τέλος του 1920, ενέταξε τη Χερσόνησο στο πρωτοεμφανιζόμενο σύστημα μουσείων και προστασίας μνημείων της Σοβιετικής Ρωσίας. Από το 1978 και με βάση το Αρχαιολογικό Μουσείο της Χερσονήσου, ο αρχαιολογικός χώρος απέκτησε το καθεστώς της ιδιαιτέρως προστατευόμενης περιοχής, το οποίο σήμαινε την προστασία, έρευνα, προβολή και εκλαΐκευση των ευρημάτων, όχι μόνο της Χερσονήσου, αλλά και των όμορων επίσης σημαντικών ιστορικών χώρων.

Το GHF περιέλαβε στο φετινό κατάλογό του ακόμη 11 αρχαιολογικά, απειλούμενα σημεία από όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών της Τουρκίας (πόλη Ανι), τη Νινευή στο Ιράκ κ.ά. Συνολικά, ο φορέας έχει εντάξει στον κατάλογο απειλών 200 αρχαιολογικά - ιστορικά μνημεία.

ΤΑΚΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
«Πρόνοια» μόνο για τον παραγωγό και την «ανταγωνιστικότητα»

Σκηνοθέτης

Οι αντιδράσεις στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο από τους δημιουργούς συνεχίζονται. Ο «Ρ» συνεχίζει σήμερα τη δημοσίευση απόψεων των κινηματογραφιστών, με τη γνώμη του Τάκη Σακελλαρίου, ο οποίος σημειώνει:

«Αυτό που αρχικά απουσιάζει από το πνεύμα του σχεδίου νόμου είναι εκείνη η διάκριση που το τοποθετεί στο υπουργείο Πολιτισμού και όχι σε οποιοδήποτε άλλο, ίσως καταλληλότερο για τις τόσες πρόνοιες που προσπαθεί να πάρει στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ενίσχυσης της θέσης του παραγωγού.

Είναι σαφές ότι αν η πολιτεία θέλει να συνεχίσει να ενισχύει το κινηματογραφικό έργο ως πολιτιστικό αγαθό, θα πρέπει το γράμμα του νόμου να διασφαλίζει το ρόλο του σκηνοθέτη ως "δημιουργού του οπτικοακουστικού έργου", όχι μόνο ως αρχικό ορισμό, όπως συμβαίνει στο προσχέδιο, αλλά με αναφορά σε ολόκληρη τη διαδικασία της παραγωγής, από τη στελέχωση μέχρι και την ολοκλήρωσή της, πράγμα που δεν κάνει.

Η καλλιτεχνική ανεξαρτησία, έστω και σε επίπεδο διακηρύξεων, είναι κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού, απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει αποτέλεσμα, το οποίο επιστρέφει στην κοινωνία ως πνευματική κληρονομιά της. Αυτό γίνεται φανερό αν αναλογιστούμε την καλλιτεχνική απήχηση ταινιών ή και άλλων μορφών τέχνης, οι οποίες δημιουργήθηκαν σε συνθήκες διώξεων, ενώ προασπίστηκαν την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης.

Από εκεί και πέρα έχουμε την κατάργηση κάθε μορφής δημοκρατικής εκπροσώπησης των επαγγελματιών στους θεσμούς μέσω των οποίων εκπονούνται και υλοποιούνται πολιτικές. Ομως, ένας νόμος που έρχεται να βελτιώσει έναν παλαιότερο με ιδιαίτερη δημοκρατική πρόνοια, αντιμετωπίζει πιθανά εκφυλιστικά φαινόμενα της αντιπροσώπευσης, όχι με την κατάργησή της, αλλά με τη διασφάλιση της γνησιότητάς της υπέρ του δημόσιου συμφέροντος και τη διάκριση των ρόλων διοίκησης και ελέγχου. Οπως ακριβώς ο νομοθέτης προνοεί, σωστά κατά τη γνώμη μου, για την ευνοϊκότερη ενίσχυση της μικρότερης σε αριθμό εισιτηρίων παραγωγής κατά την επιστροφή του ειδικού φόρου, έτσι θα πρέπει να διασφαλίζεται και σε θεσμικό επίπεδο η δυνατότητα αποφάσεων για παραγωγές ενδεχομένως διαφορετικές από την εκάστοτε αισθητική ή ιδεολογική μόδα. Ο πλουραλισμός στους θεσμούς διασφαλίζει και τον πολιτιστικό πλουραλισμό. Δεν εξασφαλίζεται με την παντοδυναμία προέδρων και διευθυντών στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Επειτα, η αλλαγή της νομικής μορφής του ΕΚΚ με τη δημιουργία πολυπληθών διευθύνσεων, καθώς και η ανάλογη διάρθρωση του Φεστιβάλ, εξυπηρετούν τη λειτουργικότητα, την ευελιξία και το πανταχόθεν επιβαλλόμενο πνεύμα οικονομίας; Αυτά ακριβώς είναι ζητήματα αλλαγής εσωτερικού κανονισμού, όταν και αν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Ο ανεξάρτητος όμως σεναριογράφος και σκηνοθέτης γιατί αποκλείεται στην απευθείας κατάθεση πρότασης με το προτεινόμενο σύστημα μοριοδότησης; Υπέρ ποιων και με ποια κριτήρια θεωρούμενων παραγωγών στο αόριστο καινούριο μητρώο; Το Φεστιβάλ υπηρετεί άραγε τον ελληνικό κινηματογράφο, για την ανάπτυξη και διάδοση του οποίου δημιουργήθηκε, με τον πλήρη διαχωρισμό του από αυτόν; Σε τι διαφέρει πλέον από ένα οποιοδήποτε περιφερειακό ελληνικό φεστιβάλ;

Τα κρατικά βραβεία ποιότητας σε τι βλάπτουν και πρέπει να καταργηθούν; Γιατί η κρατική ΕΡΤ υποχρεώνεται στην επιστροφή του 1,5% του ετήσιου κύκλου εργασιών της υπέρ της κινηματογραφικής παραγωγής, ενώ τα ιδιωτικά κανάλια στο 1,5% των ετήσιων διαφημιστικών εσόδων τους και ουσιαστικά στο 0,75%, αφού το υπόλοιπο θα συμπληρώνεται με διαφημιστικό χρόνο; Με μία ακόμα σημαντική διαφορά: Η κρατική ΕΡΤ διαθέτει χρόνια τώρα το 1,5% για την ενίσχυση του κινηματογράφου, ενώ τα ιδιωτικά κανάλια αρνούνται να ανταποκριθούν στην επιταγή του νόμου. Γιατί να το πράξουν τώρα;

Υπάρχουν ακόμα ζητήματα αποτροπής ολιγοπωλιακών καταστάσεων, εκτός της παραγωγής και στη διανομή, έλλειψη αναφοράς στην κινηματογραφική παιδεία, πρόνοιας για την ταινία μικρού μήκους και την ταινιοθήκη της Ελλάδας.

Μπροστά σε αυτά τα βασικά ζητήματα, οι όποιοι θετικοί τεχνοκρατικοί προβληματισμοί αδικούνται, ενώ θα είχαν άλλη τύχη σε επιμέρους υπουργικές αποφάσεις ή εσωτερικούς κανονισμούς.

Το ζήτημα δεν είναι να έχουμε έναν όποιο νόμο, αλλά τον κατάλληλο».

Αστικοί «εναγκαλισμοί»

Η αυτοαποκαλούμενη «Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου» (η οποία προέκυψε από την κίνηση ορισμένων παραγωγών και σκηνοθετών «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, λένε «ναι» στο αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον κινηματογράφο) διοργανώνει «διεθνές συνέδριο» για τη «σημασία της οπτικοακουστικής παιδείας» (σ.σ. γενικώς και όχι του κινηματογράφου ως ξεχωριστή και ιδιαίτερη μορφή τέχνης, ακριβώς στο «πνεύμα» του κυβερνητικού νομοσχεδίου).

Το συνέδριο γίνεται σε συνεργασία με το «Ιδρυμα Ωνάση» και τελεί υπό την αιγίδα του τελευταίου. Ετσι, ξεκαθαρίζεται τι εννοεί η «Ομίχλη» και η «Ακαδημία» της με την ...«απελευθέρωση» από «τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κράτους»...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ