Από το 1994 χρονολογείται η πρωτότυπη έκδοση της ταινίας κινουμένων σχεδίων «ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ». Το 2002 εμφανίστηκε η έκδοση ΙΜΑΧ. Φέτος, το 2011, το οικογενειακό αυτό φιλμ κινουμένων σχεδίων επανέρχεται σε τρισδιάστατη μορφή με δράση, με περιπέτεια, κωμωδία και δράμα μαζί, αλλά και στοιχεία μιούζικαλ. «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ 3D» σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Αλερς και Ρομπ Μίνκοφ είναι αμερικάνικη παραγωγή, διάρκειας μιάμισης ώρας και προσφέρει την μοναδική ευκαιρία σε μικρούς και μεγάλους να απολαύσουν ξανά, στη μεγάλη οθόνη, τις περιπέτειες της παρέας του Σίμπα, της Νάλα και του Μουφάσα, αυτήν τη φορά με τη μαγεία σε τρεις διαστάσεις, έτσι που όλα να φαντάζουν ακόμα πιο συναρπαστικά...
Αμερικανοβρετανική συμπαραγωγή του 2011 η μετριότατη κωμωδία τρόμου του Κρεγκ Γκιλέσπι που φέρει τον τίτλο «ΝΥΧΤΑ ΤΡΟΜΟΥ» και τον Κόλιν Φάρελ πρωταγωνιστή, στο ρόλο του βρικόλακα Τζέρι. Εκμοντερνισμένη όσο και εμπνευσμένη, η επαναπροσέγγιση του cult φιλμ του Χόλαντ, θα ικανοποιήσει τους νεαρούς - ως επί το πλείστον - θαυμαστές του είδους, οι οποίοι εξάλλου, δεν έχουν ιδιαίτερες αξιώσεις: λίγο βαμπίρ, λίγο αίμα και το κορίτσι τους...
Αϊντε, ξανά μανά «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ». Παραγωγής 2011 αυτήν την φορά και σε τρισδιάστατη εκδοχή! Νέα, ιλιγγιωδών ρυθμών, περιπέτεια με σφιχτή δομή και καταιγιστική δράση αναδύεται από το κλασικό έργο του Αλεξάνδρου Δουμά. Μια συμπαραγωγή Αμερικής, Βρετανίας, Γερμανίας και Γαλλίας, με την Μίλα Γιόβοβιτς, τον Λόγκαν Λέρμαν, τον Μάθιου Μακφάντιεν, τον Λουκ Ιβανς, τον Ρέι Στίβενσον και τον Μαντς Μίκελσεν στο ρόλο του Ροσφόρ. Η σκηνοθεσία είναι του Πολ Β. Σ. Αντερσον.
Δυο νεαρές γυναίκες, μια Ισπανίδα και μια Ρωσίδα συναντώνται τυχαία στη Ρώμη και περνούν μαζί την τελευταία τους νύχτα στην πόλη, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου όπου ξεγυμνώνονται ψυχή τε και σώματι. Ο Ισπανός Χούλιο Μεντέμ επιβεβαιώνει, και σ' αυτήν, την τελευταία του ταινία από το 2010, ότι αρέσκεται να δουλεύει «με γυναίκες και για γυναίκες» εστιάζοντας ακόμα μια φορά, στην γυναικεία σεξουαλικότητα και ψυχισμό, υπό το άγρυπνο βλέμμα της ευρωενωσιακής αστερόεσσας που έπειτα από επιλογή κυματίζει με καμάρι στο μπαλκόνι , στο «ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΤΗ ΡΩΜΗ», όπως είναι ο τίτλος της ταινίας.
Βγαίνει τέλος σήμερα στις αίθουσες και το ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο αμερικάνικο ντοκιμαντέρ του 2011, σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Σκορτσέζε, για τις μέρες και τα έργα του «ήσυχου μπιτλ», του Τζορτζ Χάρισον. Το κινηματογραφημένο και φωτογραφικό αρχειακό υλικό, οι οικογενειακές φωτογραφίες και οι ζωντανές συνεντεύξεις φίλων και συνεργατών καλύπτουν μια γοητευτική ζωή, από την αρχή της στο Λίβερπουλ ως το πρόωρο τέλος της. Μη σας τρομάξει η διάρκεια της ταινίας. Τρεισήμισι ολόκληρες ώρες, που όμως περνούν χωρίς να το καταλάβετε! Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ: «GEORGE HARRISON: LIVING IN THE MATERIAL WORLD»...
Ευτυχώς που τα μεγάλα κινηματογραφικά επιτεύγματα του παρελθόντος επανεμφανίζονται κατά καιρούς στις κινηματογραφικές οθόνες, αποκατεστημένα, σύμφωνα με σημερινούς όρους θέασης. Κινηματογραφικά κατορθώματα τέτοιου βεληνεκούς που νίκησαν το χώρο και το χρόνο - ιδιαίτερα το χρόνο - χαρακτηρίστηκαν κλασικά. Τα κλασικά έργα τέχνης με τις «αρχές» που τα διέπουν λειτουργούν αξιωματικά και ως μέτρο για τα έργα που έπονται. Η σημαντική αυτή ταινία θεωρείται το αριστούργημα του δίδυμου Μαρσέλ Καρνέ - Ζακ Πρεβέρ και προβλήθηκε για πρώτη φορά - έναν γεμάτο χρόνο μετά την ολοκλήρωσή της, τη μέρα της απελευθέρωσης της Ευρώπης από τη ναζιστική κατοχή, στις 9 Μαΐου του 1945. Το 1995, επέτειο των 100 χρόνων από την γέννηση του κινηματογράφου, η ταινία «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ» ψηφίστηκε ως η καλύτερη ανάμεσα σε 1.000 που γυρίστηκαν την πεντηκονταετία 1944-1994.
Αυτό το γαλλικό δράμα με τους άριστα φιλοτεχνημένους χαρακτήρες, καταστάσεις και τα μεγάλα πάθη - μια από τις πιο άρτιες κλασικές ρομαντικές παραγωγές του διεθνούς κινηματογράφου - γυρίστηκε μέσα σε απόλυτη μυστικότητα την περίοδο της γερμανικής κατοχής και εγείρει θέματα που ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο από την ίντριγκα που διαπερνά την ιστορία του φιλμ που στο επίκεντρό της βρίσκεται ο ανεκπλήρωτος έρωτας της ωραίας Γκαράνς και του ευαίσθητου και απόλυτου μίμου Μπατίστ. Η ταινία που κατά τον Ζορζ Σαντούλ, έχει λάβαρό της ότι «η τέχνη γεννά τη ζωή κι όχι η ζωή την τέχνη», προβλήθηκε ψηφιακά αποκατεστημένη φέτος στις Κάννες.
Παίζουν: Αρλετί, Πιέρ Μπρασέρ, Ζαν-Λουί Μπαρό, Μαρία Καζαρές, Πιέρ Ρενουάρ, Λουί Σαλού, κ.ά.
Παραγωγή: Γαλλία (1945).
Ο Γούντι Αλεν ήδη από το ξεκίνημα της ταινίας υμνεί την τέχνη, την ζωή και τον έρωτα όταν στρέφει με ήπια ειρωνεία την κάμερά του στα αξιοθέατα της πόλης. Ακόμα κι όταν, κάποιες στιγμές γίνεται ιδιαίτερα επιφανειακός, ας μην ξεχνάμε ότι έχει κάνει πολύ πιο «βαριά», πιο έξυπνα και πιο αστεία πράγματα. Καταπλήσσει πάντως το γεγονός πώς ένας 76χρονος μπορεί ακόμα να χαρίζει φιλμ που σφύζουν από τη χαρά της ζωής!
Παίζουν: Οουεν Γουίλσον, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κέιτ Μπέιτς, Αντριεν Μπρόντι, Μίμι Κένεντι, Κάρλα Μπρούνι κ.ά.
Παραγωγή: Γαλλία, ΗΠΑ, Ισπανία (2011).
Η Λορ βλέπει την «πλαστοπροσωπία» της να έχει θέσει τη σεξουαλική της ταυτότητα υπό το βλέμμα των άλλων. Κι αυτό σε μια ηλικία δύσκολη, που κυοφορεί ακραία συναισθήματα και συμπλεγματικές συμπεριφορές. Το σπιράλ του ψέματος προκαλεί στη Λορ ανησυχία και ταυτόχρονα διασκέδαση, μοιάζει με καλοπροαίρετο αστεϊσμό που τροφοδοτείται από την επιθυμία μεταμφίεσης σε αγόρι. Η ταινία πλησιάζει με ευαισθησία τη σεξουαλική ταυτότητα του παιδιού και με διακριτικότητα τους συνειρμούς για την επιλογή αυτής της ταυτότητας, όπως και την ελευθερία του να επιλέγεις ζωή.
Τυλιγμένη σε τρυφερή αγωνία και χωρίς να γίνεται ψυχολογικό μελό, χωρίς να κριτικάρει ή να προσπαθεί να εξηγήσει, η ταινία εκπλήσσει με την ισορροπία ανάμεσα στην απλοϊκότητα της ιστορίας και τη συνθετότητα των ερωτημάτων που αυτή εγείρει. Εκπλήσσει με τη γλυκιά και μειλίχια γεύση της αλλά και τη σταθερότητα με την οποία τραβά μπροστά χωρίς να προσπαθεί να αποφύγει τυχόν εμπόδια που εμφανίζονται. Στόχος της δεν είναι ούτε να επεξηγήσει, ούτε να δικαιολογήσει το ψέμα της Λορ. Η αφήγηση - στο δύσκολο αυτό θέμα - δεν πέφτει ποτέ στην υπερβολή της δραματοποίησης, κρατιέται σε απόσταση, με βλέμμα κριτικό... Η ταινία είναι ένα πέρασμα ανάμεσα σε δυο σημεία, δυο στιγμές της ζωής τις οποίες ενώνουν οι καλοκαιρινές διακοπές που σε λίγο τελειώνουν και το σχολείο ξανανοίγει.
Παίζουν: Ζοέ Εράν, Μαλόν Λεβανά, Ζαν Ντισόν, Σοφί Κατανί, Ματιέ Ντεμί, Γιοχάν Βιρό, Νοά Βιρό, κ.α.
Παραγωγή: Γαλλία (2011).